Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Η διαδικασία της συγνώμης είναι πρωταρχικά για τη πάρτη μας. Για να απελευθερώσουμε τη ψυχή μας από τύψεις και ενοχές.
Άκρως ψυχοθεραπευτικό, αρκεί να συνοδεύεται από εσωτερικές διεργασιες και να μην είναι ψεύτικη.

Η ειλικρινής παραδοχή και απολογία, ιδιως για σοβαρα λαθη δείχνει άτομο με υψηλη συναισθηματική νοημοσυνη και σεβασμό απέναντι στον σύντροφο του.
Αν συνοδεύεται και με πράξεις είναι ότι καλύτερο.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει για τους Κ να ισχύει κατι διαφορετικό.

 

Απολύτως σωστά τα ερωτήματά σου και δικαιολογημένες οι απορίες σου.

Το "κακό" όμως, ξεκινάει από την "ανάγκη" μας να βρούμε μονοσήματνες
απαντήσεις σε αφηρημένα ή/και πολύπλοκα ερωτήματα.
Ακόμα και για κάτι απλό, όπως η βαρύτητα, δεν είναι εύκολο να καθοριστεί
μονοσήμαντα μια απάντηση. Δηλαδή, εάν ρίξουμε, ένα φτερό και μια πέτρα
από μια ταράτσα, ποιο θα φτάσει πρώτο?

Για αυτό και στον παραπάνω συλλογισμό μου, διευκρίνισα, ότι αφενός μεν
δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Και έδωσα έμφαση στο είδος του υ ανάλογα
το εάν είναι εγκεφαλική ή όχι, οπότε και αντίστοιχα επηρεάζονται τα θέλω της
και οι αντοχές της.

 

Ούτε ερωτήματα,ούτε απορίες εξέφρασα @MrEntropy, η τοποθέτηση μου κινείται στα πλαίσια της διαλεκτικής διαδικασίας με σκοπό τη σύνθεση.

Είναι χρήσιμο πέρα από τις αβρότητες να υπάρχει απόκριση σε ότι διαβάζουμε εφόσον επιλέξουμε τη συμμετοχή μας ,μήπως και ξεφύγουμε λίγο είτε από την στείρα αντίθεση είτε από το ψάρεμα ως μοναδικό μας χόμπι  

 

Εδώ δεν διαφωνώ στο παραμικρό.
Η μόνη, ίσως, "αντίρρηση" είναι ότι χρειάζεται και το σωστό σκηνικό.
Θάλασσα, ουζάκι, μεζές.

 

μεγαλο λαθος μου ηταν οταν αρχισα να καταπατω τους ιδιους μου τους κανονες....

 

Δρώντας...

 

Στα 3 μέτρα, θέλει και ερώτημα;    

Κατά βάση θεωρώ ότι ο καθένας μας οφείλει να ασκεί κριτική στον εαυτό του. Πόσο μάλλον μία/ένας Κ. Το ευτύχημα θα είναι να βλέπει τα σφάλματά του και να βρίσκει τρόπους επικοινωνίας, συζήτησης, παραδοχής και βελτίωσης. Τρόποι υπάρχουν πολλοί, η διάθεση είναι το θέμα.

Για να μη χρειαστεί να γυρίσει πίσω, για να δει το "δάσος", που έχασε. Που έκαψε μάλλον.

Μπορεί να κάνω και λάθος στο συλλογισμό μου, όμως είμαι της άποψης ότι όλοι οφείλουμε να απολογούμαστε. Ένα παραπάνω όσες και όσοι επιλέγουν συνειδητά επιπλέον ευθύνες. Και φυσικά δεν εννοώ να χρειαστεί να πέσουν χαμηλά απολογούμενοι, γιατί τότε θα έχουν χάσει την αξία τους, τη δύναμή τους, τη θέση και το ρόλο τους. Μιλάω για απολογία-παραδοχή κάποιων χειρισμών και καταστάσεων, που εκ των πραγμάτων έχουν γίνει λανθασμένα. Ή έστω θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα. Καλύτερα για όλους.

Γιατί ουδείς άσφαλτος, όπως είπε και η γνωστή Λαίδη  

 

Ενας Κ φροντιζει να μην υπαρξει κατι που να πρεπει να απολογηθει.

Υπαρχουν βεβαια και καποιου ειδους Κοι, ειδικα Κες,
που προσπαθουν να κρυψουν τις ανασφαλειες τους κατω απο δηθενιες και ουρλιαχτα.
Αυτοι ειναι αλλη κατηγορια.

 

Κάνοντας μικρές κινήσεις, συμβολικού χαρακτήρα. Φεριπείν :

-> Θα φτιάξουν μόνοι τους τον καφε τους (προσωρινά)
-> Δεν θα κατουρήσουν το καπάκι της τουαλέτας (προσωρινα)
-> Για παγωτό θα πεταχτούν μόνοι τους στο περίπτερο (προσωρινά)
-> Δεν θα μπουν στο facebook σας για να δουν που γράφετε, σε ποιον γράφετε και το ύφος που γράφετε (προσωρινά)
-> Θα σας επιτρέψουν τον αυνανισμό (προσωρινά)

Περισσότερο σκόντο από αυτό δεν γίνεται. Μετά μας πιάνετε κότσο.
Δεν βγαίνουμε  

 

Θα κλείσουν το Team Viewer για μια ώρα      

 

και;

 

Εννοείς ότι φροντίζει να μην κάνει ποτέ λάθος ; Ή ότι δεν απολογειται ακόμα κι αν κανει ;
Γιατί είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα αυτά τα δύο.