Πόνος

Απάντηση: Πόνος

Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα κατά πόσο το κορμί μου διεγείρεται από τον πόνο σαν αίσθηση. Έχω ξεκαθαρίσει όμως την ικανοποίηση της ψυχής μου όταν τον υφίσταμαι από Εκείνον και τον αντέχω για Εκείνον. Αυτό που συμβαίνει μέσα μου είναι πρωτόγνωρο, ώστε το πως δέχομαι τον πόνο σαν πόνο σαρκικά, και αν υπάρχει διέγερση, μάλλον περνάει σε δεύτερη μοίρα προς το παρόν, γι' αυτό και δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Ποτέ δεν έφτανε το μυαλό μου να φανταστεί πως μπορεί κάποιος να απολαμβάνει τον πόνο με κάποιο άλλο τρόπο παρά μόνον σαν αίσθηση, πόσο μάλλον εγώ. Το ζόρισμα διεγείρει το κορμί μου αποδεδειγμένα. Αν το ζόρι ανήκει στα χαμηλά επίπεδα μιας κλίμακας του πόνου, μπορεί κάποιος να πει πως με διεγείρει σε κάποιο βαθμό.

 

Τον πόνο θα τον υποστώ μόνο από Κείνον κ απ'όποιον μου πει Εκείνος να τον ανεχτώ. Για μένα είναι καθαρά ένα διεγερτικό μέρος ο σωματικός πόνος κ δεν έχει τίποτα που να μου φέρνει σε τιμωρία... στην τελική την υποταγή στον Κύριο μου την δείχνω κ πέρα του κρεββατιού με άλλα πράγματα κ όχι βάση του πόσο πόνο θα αντέξω από Αυτόν...

 

Ένα από τα νήματα από το οποίο μπορεί κάποιος να μάθει πολλά...

 

Απάντηση: Πόνος

Π ο ν ο ς.
Δυο φωνηεντα, τρια συμφωνα,μια τοσο μικρη λεξη που ειναι ομως ο κινητηριος μοχλος σε μια S/M σχεση.

 

Απάντηση: Πόνος

Και τι φωνήεντα!!! 2 αλλά «ο». Ηχητικά μπορεί να παραπέμψει και σε «ω»  

(Ω = επιφώνημα που εκφράζει χαρά, λύπη, έκπληξη, θαυμασμό)

 

Απάντηση: Re: Πόνος

αφήνεις να εννοηθεί πως όσες ανεχόμαστε τον πόνο για χάρη Του περιορίζουμε την υποταγή μας στην κρεβατοκάμαρα

 

Απάντηση: Re: Πόνος

για μένα, δεν υπάρχει συσχέτιση των προαναφερθέντων αρνητικών εννοιών με τον πόνο τον προερχόμενο από Τον Κυρίαρχο στον οποίο ανήκω

υποταγή (δική μου) είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ο φορέας του πόνου είναι Ο Κυρίαρχός μου και αδυναμία πνεύματος (του φορέα) σε κάθε άλλη περίπτωση

 

Re: Απάντηση: Re: Πόνος

και βέβαια στην επιτρέπω   μα εγω δεν το εννοω έτσι!!
Σαφώς για τον καθένα είναι διαφορετικά μα εγω δεν εννοω καθόλου ότι η ανοχη ειναι εκφραση υποταγης (όχι οτι δεν ειναι) απλά προσωπικά δεν το αισθανομαι έτσι :
για μενα :

• αλλο ειναι ανέχομαι τον πονο γιατι υπηρετώ
• αλλο είναι επιζητώ τον πονο γιατι μόνο έτσι ικανοποιούμαι
• και αλλο μεσα απο τον πονο νιωθω εντονα την υποταγή
  [*]καθώς και άλλο... υποτάσσομαι και εκτός κρεβατοκάμαρας (όπως αναφέρθηκε σε αλλο ποστ)
  

Ειναι τελείως ξεχωριστα. Κάποια μπορεί να συνυπάρχουν κάποια όχι. Εγω δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πονέσω για να διεγερθώ , ούτε όμως απλά ανέχομαι για χάρη Του τον πόνο. Οι αισθήσεις μου και η ένταση που μου δημιουργεί με οδηγούν σε μια κατάσταση πλήρους υποταγής την οποία και απολαμβάνω... Οπως βέβαια απολαμβάνω και την ικανοποιηση Του απ' αυτό!

Οσο τωρα για τη συνέχιση του θέματος αγαπητέ MasterJP , ουτε εγώ αντιλαμβάνομαι (δεν έχω τέτοιες προσλαμβάνουσες) , αυτές τις εννοιες στην αποδοχή του πόνου. Ομως οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχουν και άλλες μή συγγενεις παράμετροι. Αυτο-τιμωρία, (που πολλες φορές δεν γινεται συνειδητα καθόλου και προέρχεται απο παιδικά βιωματα και αίτια ανεξιχνίαστα ίσως) , χαμηλή αυτοεκτίμηση και ακόμα μια μαζοχιστική διάθεση (καλά κρυμμένη) που πιθανόν για χρονια να εκφράζεται με άλλου είδους πόνους -όχι σωματικους- και αίφνης βρίσκει εκτόνωση στο σωματικό πόνο.

ισως..

 

Συμφωνώ ότι ο πόνος δεν έχει ηθική.

Για μένα ο πόνος δεν έσερνε καμμία ενοχή. Αλλά δεν είχε καμμια σχέση με την ερωτική απόλαυση.

Δεν είχα τίποτα εναντίον του, αλλά και κανένα λόγο να τον αποζητώ.

Όταν η υποταγή και ο έλεγχος άρχισαν να μου δημιουργούν πολύ έντονα συναισθήματα και αισθήσεις, καμμιά φορά ισχυρή ψυχική πίεση, τότε ο πόνος πρόβαλε από μέσα μου, ως ένας τέλειος συναισθηματικός σταθεροποιητής.

Τον αποζήτησα σχεδόν αυτόματα. Θέλησα να τον γνωρίσω. Μπορεί να ήταν όταν βγήκε πια στην επιφάνεια ο μαζοχισμός μου, γιατί πάντα ήξερα ότι ήμουν μαζοχίστρια, ας μην ήμουν αλγολάγνα.

Είναι αυτό που δίνει συνοχή και νόημα στην υποταγή μου. Όταν έχω πονέσει νιώθω πολύ ήρεμη και ισορροπημένη, βαθιά ικανοποιημένη και σε απόλυτη επικοινωνία με την ψυχή μου.

Δίνω θέση στον πόνο τελείως ισοδύναμη με τον έλεγχο και τώρα πια με ελκύει. Δε θέλω όμως να βιάζομαι. Καθαρά αισθητικοί οι λόγοι. Όπως κάποιος που έχει ξαμολυθεί σ ένα ζαχαροπλαστείο για πρώτη φορά στη ζωή του και θέλει να βάλει μια τάξη στην απόλαυσή του, να την δέχεται με τέμπο, για να μη χαθεί τίποτα.

Έχω διαπιστώσει πια ότι ο πόνος σχετίζεται στενά με διάφορες μορφές ηδονής. Το ότι η πρωταρχική ερωτική ηδονή για μένα είναι το κανονικό σεξ - που καμμία σχέση με πόνο δεν του βρίσκω αλλά του βρίσκω πολύ στενή σχέση με τον έλεγχο - είναι μια λεπτομέρεια, στη συγκεκριμένη συζήτηση.

Ο πόνος, όταν τον νιώθω, είναι μια έντονη αίσθηση που γίνεται ανακουφιστικό αντίβαρο στα συναισθήματά μου αλλά η επίγευση του πόνου, αυτό που μένει όταν περνάει δηλαδή, είναι ιδιαίτερα ηδονική.

 

Απάντηση: Πόνος

MasterJp
Θα προσπαθησω να απαντησω στο ανοιγμα του θεματος που εκανες:
Νομιζω οτι οταν μιλαμε για καποια εμπειρη sub η slave δεν υπαρχει τετοιο θεμα να ταυτιζονται προηγουμενες εμπειριες του πονου με αυτη που τις προκαλει ο Κυριαρχος.
Τωρα για εκπαιδευομενες sub πιθανον να ταυτιζεται και αυτο ειναι ενας αρνητικος, κατα την αποψη μου, παραγοντας για την sub και πρεπει να δειξει ιδιαιτερη σπουδη ο Κυριαρχος για τα της το αποβαλλει και να σταματησει να τα συσχετιζει μεσα της.

 

αμα ειναι κανενα νημα περι πονου ολες οι γυναικες του φορουμ γραφουν .... αμα ειναι κανενα περι πχ φαντασιωσεων δεν γραφει καμια ... ή γραφουν πως ολες τις εχουν κανει .... αμ για αυτο πονατε ....