Πόσο Κυρίαρχος Είσαι τελικά;

Kαλά, ας μάθουμε κανά νανούρισμα στο μεταξύ, μη μείνουμε στην ίδια τάξη...

 

Ναι υπάρχουν. Με δεδομένο ότι το Κ μπορεί να λύσει το προβλημα λέγω τούτα

- Αν η επίλυση του σημαντικου προβλήματος θα αποφέρει υψηλού επιπέδου βδσμικο πλαισίο ανάλογου με το φαντασιακό επίπεδο, τότε θα το κάνει σίγουρα.

-Κάτι μου λέει ότι σε εξαιρετικες περιπτωσεις ένα Κ ισως αποφασισει να λύσει κάποιο σημαντικο προβλημα ενός υ και χωρις αντάλλαγμα. Για δικούς του λογους.

 

Όχι. Ευθύνη του κυριαρχικού είναι να οδηγάει στην σχέση. Του υποτακτικού μέλους είναι να ακολουθεί.

Αυτό που ψάχνετε δεν είναι κυριαρχικός, είναι μια φαντασίωση στυλ Κατερίνα (το περιοδικό εννοώ, χαχα).

"Τέτοιοι" με την έννοια που τους φαντάζεστε, δύσκολα. Που να βοηθάνε, εννοείται. Με τον τρόπο τους όμως, όχι κατά παραγγελία.


Γενικά, βλέποντας τον, εμμμ, ουδέτερο τρόπο με το οποίο διατυπώνετε το ζήτημα, "πόσο κυρίαρχος είσαι τελικά (αν δεν φέρεσαι όπως θέλω)", "κοιτάνε μόνο τον κώλο Τους" (αστείο το "τ" κεφαλαίο, αφού εκφράζεστε υποτιμητικά), "κατά πόσο θα έχει τα κότσια", είναι φανερό ότι δεν τίθεται θέμα πραγματικής ερώτησης. Έχετε ήδη αποφασίσει τα πάντα. Να σας κάνω εγώ μια ερώτηση τότε: το νήμα το ανοίξατε γιατί σκεφτήκατε ότι έρχεται σαββατοκύριακο;  

 

Είναι απολύτως θεμιτό ο καθένας να θέλει να ζήσει το παραμύθι του, φτάνει να μην ξεχνάει πώς τα παραμύθια δεν έχουν μόνο λαμπερούς πρίγκηπες και μαγεμένες πριγκίπισσες αλλά και δράκους.

 

Μα καλά πχια, όλοι την ίδια ατάκα;
Με σκονάκια τα μαθαίνετε;

 

Το 1+1=2 δεν έχει βολικές παραλλαγές, το παραδέχομαι.

 

Όταν ήμασταν παιδιά, λέγαμε σουρεαλιστικά στιχάκια, κόπιπάστε προτού εφευρεθεί:
Από την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια. Πέτα μου έναν κεφτέ.
Ευχαριστώ δεν καπνίζω.
Αυτά μου θύμισες.

 

Το γεγονός ότι αδυνατείς εσύ ή ο οποιοσδήποτε να αντιληφθεί ένα νόημα, δεν συνεπάγεται ότι το νόημα απουσιάζει.

 

Οι επιλογές μας μάς κάνουν αυτό που είμαστε και είναι καλό να μην μετανιώνουμε για τίποτα...

 

@brenda Εδώ συμφωνούμε. Η "μετάνοια" είναι αντιπαραγωγική και άχρηστη, το να μάθεις από τα λάθη σου είναι χρήσιμο και κυρίως παραγωγικό.

 

Ουδόλως διαφωνώ.
Μ' εκείνο το σηκωμένο δαχτυλάκι στα λάθη των άλλων όμως, κάτι παθαίνω, μια φούντωση, μια φλόγα, ένα πράμα.