Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να εξηγήσετε?

Δεν ειναι απαραιτητο να κανεις αποκαλυψεις για τον εαυτο σου, αλλα μεγαλωνοντας πολλες φορες θες να ζεις χωρις μυστικα. Το δικο μου περιβαλλον γνωριζε οτι ημουν ενας στρεητ ανδρας που σχετιζονταν συνηθως με μεγαλυτερες γυναικες.
Η αληθεια ειναι ομως οτι σχετιζομαι με ανθρωπους οι οποιοι ειναι Κυριαρχικοι. Πριν μερικα χρονια λοιπον γνωρισα τον Μιχαλη (Αφεντη μου τοτε) στην παρεα μου που περιελαμβανε και την αδερφη μου.
Στην αρχη ως συντροφο κι επειτα ως Κ μου. Ηταν πολυ απελεθθετωτικο να του μιλαω πληθυντικο μπροστα σε ολους. Ακριβως οπως ενα "νορμαλ" ζευγαρι μπορει να λεει τα δικα του μπροστα σε αλλους. Υποψη δεν ημαστε μικροι τοτε. Εγω 35 κ ο Μιχαλης 50.

Ημουν τυχερος γιατι η παρεα ηταν κ ειναι ανοιχτομυαλοι ανθρωποι. Δεν κρυβω ομως οτι μας εχουν ρωτησει πολλα πραγματα.

Οταν με ελευθερωσε ο Μιχαλης, οι φιλοι μου μου ειπαν οτι οσο με ειχε ελαμπα περισσοτερο απο ποτε.

Θεωρω οτι ειμαι απο τους τυχερους!!

 

Γιατί να μην το πείτε;

Ποιοι είναι οι λόγοι...

 

Ήθελα να μπορώ να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και αυτά που νιώθω με τις φίλες μου ελεύθερα, με καταπίεζε που δεν μπορούσα να τους μιλήσω ανοιχτά για κάποια σημαντικά πράγματα για μένα.

Μετά από παρότρυνση ανθρώπων του χώρου πριν ένα χρόνο περίπου το τόλμησα. Γιατί ναι στην τελική οι άνθρωποι που μας αγαπούν μας αποδέχονται για αυτό που είμαστε.
Και το ξεφούρνισα ότι είμαι υποτακτική..

Η μία ανησύχησε γιατί κατάλαβε ότι είμαι υποτασική. Οι άλλες δυο την καθησύχασαν ότι δεν έχει σχέση με την υγεία μου "Ξύλο και τέτοια μωρέ.."
Και με κοιτούσαν και οι 3 με ένα ερωτηματικό στα μάτια σε φάση "αυτό δεν είναι?"

Ξεκίνησα να τους πω περί ασυμμετρίας με το απλό – απλούστατο παράδειγμα της απεύθυνσης πληθυντικού. Κυριολεκτικά σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους.. " Όπα – όπα μαλάκα δεν θέλω να ξέρω!" .
Σταμάτησα να μιλάω και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ότι θα χτυπούσε τόσο μηνίγγια κάτι που για μένα είναι τόσο φυσικό, αγαπημένο και απολαυστικό.

Από την άλλη ήθελαν να καταλάβουν γιατί όντως με αγαπούν τι είναι όλο αυτό, οπότε με ξαναρώτησαν αν μπορούσα να τους δώσω μια άλλη περιγραφή πιο.. "απ΄έξω" .
Και σκέφτηκα η πονήρω να το πάρω αλλιώς, ξεκίνησα λοιπόν να τους μιλάω για τους οργασμούς μου. Και εκεί όχι μόνο με σταμάτησαν αλλά με διαολόστειλαν κιόλας γιατί λέει τις κατακαύλωσα βραδιάτικα.

Κάπου εκεί τελείωσε η ιώβεια υπομονή μου..
" Ε δε γαμιέστε !.. Ναι ρε γελοία ατομάκια είμαι υποτασική!"

Και έτσι τελικά έκανα ένα coming out μιας περίεργης μορφής "υπότασης", που φυσικά και αποδέχονται χωρίς να τους χρειάζεται να καταλάβουν περισσότερα και χωρίς να αλλάξει κάτι μεταξύ μας.
Μπορώ πλέον να μοιράζομαι μαζί τους πράγματα ένα ίχνος πιο ανοιχτά, τόσο όσο μεν, αλλά έχει διαφορά για μένα που δεν κρύβομαι πια.

Για κάποια περισσότερη εξωτερίκευση παραμένει το φόρουμ μας ως ο μοναδικός χώρος για μένα.

Το πραγματικά ελεύθερο μοίρασμα όμως συμβαίνει μόνο με τον άνθρωπο που το ζεις, την στιγμή που το ζεις στις αισθήσεις που δημιουργεί. Δεν περιγράφεται επαρκώς με λέξεις ούτε με μνήμες.. κάτι σαν την Τέχνη.

 

Υπέροχο  

 

Καταπληκτικό "μοίρασμα" σκέψης...!!!!

 

Επειδή η όποια σχέση μου με το bdsm ήταν μονο σε επίπεδο Top/bottom, δεν αφορούσε κανέναν πέρα από την εκάστοτε σχέση μου. Θα ήταν μάλλον πιο πολύπλοκα τα πράγματα αν πχ ήμουν σε οικογένεια με παιδιά και σχετιζόμουν σε M/s πλαίσιο, και συγκατοικούσαμε όλοι μαζί, να μην βάλω στο σενάριο πχ και τα πεθερικά που μπορεί να έμεναν πχ στον κάτω όροφο.
Τώρα σε φίλους κλπ ποτέ δεν μου πέρασε απ το μυαλό πως θα συζητούσα μαζί τους τι κάνω στην "κρεβατοκάμαρα" ή όπου αλλού ήταν το σκηνικό για το "πλέυ".Because, τι τους ενδιαφέρει πέρα απο το να έχουν το πάθος της κλειδαροτρυπας στην προσωπική ζωή του άλλου..