Πόσο ζυγίζει η μοναξιά?

Ποτέ... Το σίγουρο είναι το προφυλάσσεσαι από αυτά που σε ζορίζουν, στον πυρήνα φτάνεις όμως με τον ακριβως αντίθετο τρόπο.
Με αλληλεπίδραση, εκδήλωση, σύγκρουση ή ανοχή ή αδιαφορία,ήττα, ήττα, βελτίωση, νίκη, επανατοποθέτηση, επανάληψη, μάθηση και προσαρμογή.
Ο πύρηνας ειναι η ειρήνη, δια του πολέμου όμως και των μετέπειτα σταδίων αυτού.

Η ειρήνη σκέτο όχι. Μύθος.

 

Ναι οκ.... το νόημα ήταν ότι αυτό δεν πρόκειται να επιτευχθεί μέσω της μοναξιάς που είναι κάτι αρνητικό και "τρώει" αλλά μόνο μετατρέποντας αυτό το κομμάτι σε μοναχικότητα που είναι πιο δημιουργικό. Δεν ήταν ότι θα κλειστούμε σε κλουβί!!!
Σαφώς και δεν γίνεται αλλιώς ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση είναι ουσιαστικά.
Απλά είναι ένα νήμα με συγκεκριμένο τίτλο  

 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι είμαστε γεννητικά προγραμματισμένοι
να μην είμαστε μόνοι (αυτό βέβαια περιλαμβάνει τόσο να είμαστε
σε μια σχέση, όσο και μια επιπόλαιη-εφήμερη κατάσταση):

Η μοναξιά είναι ελαφριά όταν, εμείς επιλέγουμε να φύγουμε
από μια κατάσταση, μέχρι να βρούμε την επόμενη.

Στην συνέχεια, είναι βαρύτερη, όταν ο άλλος/άλλη επιλέγει
να φύγει και μας αφήνει μόνος/μόνες. Εκεί δυσκολευόμαστε
περισσότερο. Εδώ, έχουμε ως ταμπέλα από εμάς,
"Θέλω να μείνω μόνος, να τα βρω με τον εαυτό μου".

Τέλος, είναι ακόμα βαρύτερη, έως δυσβάσταχτη, όταν μας έχουν
αφήσει και στις προσπάθειες που ακολούθησαν μας έχουν απορρίψει.
Συχνά, αυτό φέρει την ταμπέλα, από μέρους μας, «Είμαι μόνος από επιλογή».

Εάν θέλουμε να ποσοτικοποιήσουμε τα παραπάνω,
διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Σε άλλους μετράτε σε γραμμάρια, σε άλλους σε τόνους.

 

ετσι!!!

 

Η μοναξια είναι διαφορετική για ολους.

Μερικές φορές καλύτερα μόνος από κάτι πολύ επιφανειακο.

 

Πόσο ζυγίζει η μοναξιά; (σκεπτόμενος ένα κείμενο που διάβασα κάπου):


Το βάρος της μοναξιάς δεν είναι τίποτα άλλο από το βάρος του νερού σε ένα ποτήρι που κρατάμε στα χέρια μας.

Δεν έχει καμία σημασία εάν το ποτήρι είναι μικρό ή μεγάλο, δεν έχει καν σημασία αν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Σημασία έχουν οι επιλογές μας:

- Εάν επιλέξουμε να συνεχίσουμε να το κουβαλάμε παντού μαζί μας, τότε είναι σίγουρο ότι:
Ακόμα και αν πρόκειται για ένα σφηνάκι, αργά ή γρηγορότερα θα μας κουράσει. Και το βάρος του θα μας φαίνεται ολοένα και μεγαλύτερο.

- Εάν επιλέξουμε να το αφήσουμε πάνω σε ένα τραπέζι, τότε μπορούμε να συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας. Το βάρος από το νερό δεν θα μας πειράζει ..
Μόνο που κάθε φορά που θα περνάμε από το τραπέζι, θα πρέπει να γυρνάμε αλλού το βλέμμα για να μην βλέπουμε το ποτήρι.

- Εάν επιλέξουμε να πιούμε το νερό, μπορεί στην αρχή να μας φανεί δύσκολο. Μπορεί να μη διψάμε καθόλου.
Όσο πιο γρήγορα όμως γίνει, τόσο καλύτερα. Γιατί όταν το καταφέρουμε,
δεν θα υπάρχει κανένα πια βάρος .. και απλά θα μπορούμε να γεμίσουμε το ποτήρι με κάποιο άλλο ποτό που μας αρέσει περισσότερο.

Το καλύτερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι να διψάμε .. να διψάμε για ζωή.

 

...υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση.Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου.

Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου.

Osho

 

Ελπίζω να μην πειράζει να απαντήσω κι εγώ με ένα ποίημα του Walt Whitman το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου και νομίζω συνδέεται με αυτό το νημα:

A noiseless patient spider,
I mark’d where on a little promontory it stood isolated,
Mark’d how to explore the vacant vast surrounding,
It launch’d forth filament, filament, filament, out of itself,
Ever unreeling them, ever tirelessly speeding them.
And you O my soul where you stand,
Surrounded, detached, in measureless oceans of space,
Ceaselessly musing, venturing, throwing, seeking the spheres to connect them,
Till the bridge you will need be form’d, till the ductile anchor hold,
Till the gossamer thread you fling catch somewhere, O my soul.

Θέλουμε να συνδεθούμε, το ζητάει η ψυχή μας, μπορεί με άλλους, μπορεί με τον εαυτό μας, αυτό όμως που μου αρέσει πιο πολύ στο ποίημα αυτό είναι το υπέροχο οξύμωρο της "εύπλαστης άγκυρας" γιατί έτσι είναι όλες οι σχέσεις, ακόμα και αυτής με τον εαυτό μας, σταθερές και εύθραυστες. Μπορεί να λες τα έχω βρει με τον εαυτό μου, μου αρέσει η μοναξιά μου και να μην έχεις ιδεα τι μπορεί να σου ρθει και να συνταράξει όλο το οικοδόμημα. Οχι επειδή δεν έκανες καλή δουλειά, επειδή απλά, έτσι είναι η ζωή.

 

Οπως το βλεπω εγω,οσο και βαθια να αγαπαω,οσο και να εχω ατομα αγαπημενα γυρω μου,μονη ημουν ειμαι και θα ειμαι.Γιατι ετσι ειμαι κι ετσι ειναι γενικα στη φυση κατ εμε.Ενα ατομο οσο και να συγχωνευτει με ενα αλλο,παντα καταφερνει να ναι ξεχωρο απο το αλλο.Ο,τι περναω το περναω εγω,με καταλαβαινουνε,με νιωθουνε,μ αγαπανε,συμπασχουνε,αλλα εγω εχω το σωμα μου και το μυαλο μου,δε κατοικει κανεις μεσα παρα μονο στη σκεψη μου και στη καρδια μου.Μονοι ερχομαστε μονοι ζουμε και μονοι φευγουμε,απλα κατα τη διαρκεια εχουμε παρεα,συνδεομαστε,επικοινωνουμε και περναμε μαζι το χρονο χωρις ομως να μπερδευεται το μαζι με το εγω.Εγω ειμαι εγω και μαζι ειμαστε: εγω και εσυ παρεα.Δυο εγω που κανουνε παρεα δηλαδη.Ο εαυτος δε χανεται ποτε και δεν εξαλειφεται με τη παρουσια αλλου εγω.Εαυτος ισον ενας αρα μονος.Ανεκαθεν.Δεν ειναι κατι ασχημο η μοναξια επομενως,ειναι κατι φυσικο.Κι οποιος αισθανεται ασχημα λεγοντας "ειμαι μονος" απλως του λειπει μια συγκεκριμενη παρουσια που αυτο δεν εχει να κανει με μοναξια.Εχει τυχει να μου λειπει ατομο αλλα να μου αρεσει να ειμαι μονη ταυτοχρονα.Ειναι δυο πραγματα τελειως διαφορετικα.Τωρα οσοι λενε δε μπορω τη μοναξια εννοουν δε μπορω να μην εχω καποιον να συνδεομαι,κι αυτο παλι δεν εχει να κανει με μοναξια...ολοι θελουμε να συνδεομαστε με οποιοδηποτε τροπο,αυτη ειναι η ανθρωπινη φυση και δεν εχει να κανει με την ολη εννοια της "μοναξιας".Ειναι παρεξηγημενη εννοια η μοναξια.Οσοι αναζητησαν ευτυχια ή πνευματικοτητα την αναζητησαν μεσω μοναξιας.Αυτο ισχυει ανα τους αιωνες.Βλεπε προφητες,μοναχους κλπ.Και δεν ειναι λογω απογοητευσεων οπως οι περισσοτεροι ισως σκεφτονται.Πολλες φορες οι γυρω και τα γυρω σε αποσπουν απο πολλα,σε αποπροσανατολιζουν,μονος μενεις πιο συγκεντρωμενος.Αυτο ειναι ολο.Οποιος δε τα βρισκει με τη μοναξια του εαυτου του που ετσι κι αλλιως εχει,μια ζωη θα νιωθει μονος οποιον και να εχει διπλα του γιατι δε θα καταλαβαινει τον εαυτο του αρα ουτε και τι ψαχνει και τι θελει διπλα να εχει.

 

Να είχε σκεφτεί άραγε ο φιλόσοφος ότι είναι χειρότερο το να αισθάνεσαι μοναξιά όντας μη μόνος?  
Αν το δεις από την πλευρά των μαθηματικών: αλλάζεις παρέα.
Αν το δεις από την πλευρά της χημείας: αλλάζεις τη χημεία της σχέσης
Αν το δεις από την πλευρά της φυσικής: αλλάζεις τις πολικότητες.
Διτότητα...
Ξαναβρίσκεις τη χαμένη ισορροπία....
Αυθάδες φιλοσοφείν στον Sartre μέσω της επιστήμης  

 

"Τσιγαρο ατελειωτο, βαρυ η μοναξια... "

 

Να σε παρω αγκαλια;