Πότε έκλαψες τελευταία φορα;

 Αααα έκλαψψψψψψψψα...

Spoiler

εγω διάβασα εκλασα  .... πάω οφθαλμίατρο η τουαλέτα θα δείξει

 

τερτερ;

 

Έχω 2 μέρες να κλάψω το θεωρώ ρεκόρ...

 

Με τόσους καυγάδες που ξεκινησατε, που να βρείτε τον χρόνο  

 

χαχχα ούτε αυτούς δεν κατάλαβα...μόνοι τους εξελίχθηκαν...όχι το ονόμασα work therapy...πλέον δεν αντέχω τα πολλά πολλά, θέλω λίγα και καλά...

 

Τα λίγα και καλά που πλέον θελήσατε είναι τα πιο δύσκολα. Δεν τα βρίσκουμε από τύχη μεγάλη. Ούτε τα παραγγέλνουμε. Τα αναζητούμε επίμονα στο φως και στο σκοτάδι. Ποτέ δεν θα είμαστε έτοιμοι ακριβώς για να τα γευτούμε σε όλο το μεγαλείο τους, όμως πρώτα έχει σημασία όταν – αν ποτέ – τα ανταμώσουμε να μπορούμε να τα αντιληφθούμε, να τα αναγνωρίσουμε, να είμαστε έτοιμοι να τα ακολουθήσουμε. Εκεί ξεκινά το ταξίδι.

Βουτήξτε και στα σκοτάδια σας λοιπόν, εντος σας, σας το εχουν πει αρκετοί και με διάφορους τρόπους στο νήμα που ανοίξατε.

 

Ο λόγος σας είναι πανέμορφος...ταξίδεψα αρκετό καιρό στα σκοτάδια... αναγνωρίζω ένα φως όταν το βλέπω...αυτό που για μένα μετράει...το καταφύγιο μου. Εκεί που όταν όλες οι μάχες δωθούν, ξαναγυρνώ σε αυτό...

 

Ναι, στα σκοτάδια μας δεν βουταμε για να παραμεινουμε εκει, βουταμε για να τα φωτίσουμε. Και μετα συνεχιζουμε ξανά το ταξειδι. Έχει μεγάλη αξια να μπορουμε να επιστρέψουμε πισω, να παίρνουμε το ταξιδι αλλιως κάθε φορα.Πιο ώριμοι, πιο ολοκληρωμενοι, πιο φωτισμένοι. Γι αυτο καποιοι σαν συνιστουν γυρισετε λιγο πίσω, στο φωτεινο σας καταφύγιο, και ξανα απο την αρχή  

Σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια

 

Δεν θέλω να γυρίσω από την αρχή...υπάρχει ένας άνθρωπος που με ενδιαφέρει στο εδώ και τώρα; καταλαβαινόμαστε;

 

Τότε απόλαυσε τον, μην το βασανίζεις άλλο. Τα διλήμματα σου θα στα λυσει η ζωή καθως θα τον απολαμβάνεις

 

Άντε να κάνω μία απόπειρα να τον απολαύσω...

 

Και δυο αν χρειαστεί