Πότε πρέπει να τιμωρούμε;

Απάντηση: Re: Πότε πρέπει να τιμωρούμε;

δηλ.εγω που ειμαι πανεμορφος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1να κρυφτω καλυτερα???? 

 

Αγαπητέ underfeet, το νήμα αναφέρεται σε υποτακτικούς, συνεπώς το να θεωρείς εαυτόν ως bottom αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, φρονώ πως είναι άστοχο. Επειδή δεν επιθυμώ μέσα από το νήμα να δοθεί ο προσωπικός ορισμός καθενός αναφορικά με το τι είναι σκλάβος/υποτακτικός/bottom όμως, θα παρακαλέσω οι όποιες επικείμενες απαντήσεις συνομιλητών να βασίζονται σε αυτό το μοντέλο σχέσης που περιέγραψε η Astarty: ο σκλάβος αναζητά έναν αφέντη επειδή αυτό που επιθυμεί είναι να υπηρετεί, και σε αυτή ακριβώς την παροχή υπηρεσιών έγκειται και η δική του απόλαυση.

ΥΓ. Δεν γνωρίζω τη λέξη "καψωνάρομαι". Γνωρίζω τη λέξη "καψόνι" (καψόνι το [kapsόni] O44 : ανεπίσημη τιμωρία που επιβάλλεται στο στρατό για σωφρονισμό και συνίσταται στην εκτέλεση πράξης που σκοπό έχει να ταλαιπωρήσει, να μειώσει ή να γελοιοποιήσει το στρατιώτη: ~ ομαδικό / ατομικό. || (επέκτ., προφ.) μικρή ταλαιπωρία που επιβάλλει κάποιος σε κπ. άλλο: Mου ΄κανε πολλά καψόνια. [κάψ(α) 1 -όνι]). Αν εννοούσες κάτι άλλο, κάνε αν θέλεις τον κόπο να επαναδιατυπώσεις, γιατί προφανώς δεν υπήρξες τόσο σαφής όσο πιστεύεις, καθώς η λέξη "καψωνάρομαι" δεν περιέχεται σε δύο ηλεκτρονικά λεξικά, στα οποία την αναζήτησα ως τώρα, και πιθανολογώ πως δεν περιέχεται και σε άλλα.

 

Πρεπει τελικα να είσαι μια φιλολογος σε δημοσιο σχολειο απο αυτες που τα παιδακια σε μισουν, και οταν γινονται απεργιες σε μισουν ακομα περισσοτερο γιατι εχουν κενο απο ολους τους δασκαλους εκτος απο σενα που εκεινη την μερα θα τους βαλεις και διαγωνισμα. Δηλωνω ανορθόγραφος , αλλα τη λεξη παιδί ξερω να την γραφω με "αι" αλλα δεν ξερω τί ειναι η διαφοροποιηση των ριζων των λεξημάτων. μπορω δηλαδη να καταλαβω τωρα που το σκεφτομαι αλλα αν μου το εκανες αυτο οταν ήμουν παιδακι ,μετα θα μισουσα και όποιο παιδι εβλεπα να περπαταει διπλα μου γιατι θα ηξερα μεσα μου οτι είναι κι αυτο ενα ακομη παιδί με "αι"!!!!!!


Το "καταπιστευματοδόχους" το ψιλοκαταλαβαινω. Τα κυβιστήματα συγχωρεστε με , πειτε με αμορφωτο , πειτε με οτι θελετε, χαιρομαι που δεν ειμαι σκλαβος σου γιατι πριν κανω τα κυβιστήματα θα επρεπε να παρουσιασω εργασια γυρω απο αυτα! κι αυτο, σαν τιμωρία που δεν τα ξερω!!!!!

οσοι εχουν μιλησει μαζι μου ξερουν πως τα λεω ολα αυτα και ξερουν οτι σε καμια περιπτωση δεν κανω επιθεση ουτε διακομωδω αυτα που λες. μην νευριασεις λοιπον. να , τωρα που τα γραφω χαμογελαω. αλλα απο τη μια σε θαυμαζω με τον τροπο που χειριζεσαι την ελληνικη γλωσσα , απο την αλλη σκεφτομαι "γαμωτο ετσι μιλαει παντα? και στις παρεες της? και στο γκομενο¨?"

 

H τιμωρια φρονω πρεπει να παρεχεται στο υ οταν το κ διαπιστωσει οτι το υ παρεκτρεπεται των γραμμων και των κατευθυνσεων που εχει θεσει ο κυριαρχος,ειτε αυτο οφειλεται σε αβλεψια,αμελεια ,αδυναμια κατανοησης εντολων ακομα και κακης τυχης-συμπτωσης,η οτι αλλο διακρινει ως αξιο τιμωριας το κ.Για να επιτευχτει ο σωφρονισμος του υ στις πεποιθησεις του κ,η τιμωρια θα πρεπει να δυσαρεστη για τον υποτακτικο,μπορει να ειναι κατι που θεωρητικως αρεσει στο υ αλλα γινομενο με τετοιο τροπο που η δυσφορια και η ενταση του πονου,ψυχικου-σωματικου καταρριπτουν οποια ηδονικη απολαβη του.Με αυτον τον τροπο το υ πλεον δυναται να απολαμβανει ως ηδονη αυτο που ευχαριστει αποκλειστικως τον κυριαρχο,ειτε αυτο ειναι ευχαριστο για το υ ειτε οχι,καθοτι θεωρω σημαντικο για την επιτυχη βιωσιμοτητα της σχεσης και την ολοκληρωτικη ανταλλαγη δυναμης την διαγραφη της οποιας κριτικης διαθεσης του υ για τον κ,και τον περιορισμο της αυτενεργειας του υ στα χαμηλοτερα δυνατα επιπεδα.

Σε καθε περιπτωση τιμωριας θα πρεπει να γινεται ευδιακριτο στο υ για ποιους λογους τιμωρειται ωστε να μπορει να αποκωδικοποιει ορθα τις ροπες και τις πεποιθησεις του ιδιοκτητη του.Το κ οφειλει να εχει την απαραιτητη αξιακη κριση οσον αφοραν την πηγη του παραπτωματος καθοτι μια τιμωρια που επιβαλεται για παραπτωμα που οφειλεται σε λαθος δικο του ,μια κακη διαχειριση εκ μερους του η απλα για να καλυψει οποιο δικο του ολισθημα με μεταθεση της δικης του ευθυνης στην «ευκολη λεια» του υ,μπορει να οδηγησει σε επικινδυνο κλυδωνισμο της σχεσης ειδικα αν αυτο επαναλαμβανεται.


Το καψονι στο στρατο δεν ειναι ταυτοσημο της τιμωριας οπως την πραγματευομαστε εδω καθοτι εθελουσια παραδοση και ανταλλαγη δυναμης δεν υφισταται, γινεται απλα για να διασκεδασει ο μπουταλας παλιουρας η καραβανας τα χαμηλοτερα εκ των συναισθηματων του, ανυψωνωντας την βλακεια του στα απαραιτητα υψη για την εξελιξη και διαιωνιση της στρατιωτικης παρανοησης,δυστυχως μετεπειτα κοινωνικης καθοτι ακομα πληθος παραγομενων αστικων προσωπικοτητων θεωρει το στρατο σχολειο της ζωης και αλλα παρομοια πνευματικης ανεπαρκειας σταχυολογηματα.

Καψονια η αλλες πραξεις επιδειξης δυναμης του κ προς το υ θαρρω πρεπει να υφιστανται σε διαφορους τομεις που ο κυριαρχος επιθυμει οπου στοχος δεν ειναι η αναδειξη καποιων λαθων η παραπτωματων του υ,αλλα η διασκεδαση και η ικανοποιηση των ενστικτων του κ,με τελικο αποτελεσμα την ψυχικη απελευθερωση του μαζοχιστη απο το εγω του και την πληρη ταυτιση της ικανοποιησης του με τα θελω και τα γουστα του κ.

Φυσικα ολα αυτα δυναται να εφαρμοστουν σε σχεσεις δομημενες στην ηθικη διασταση (ενιοτε βαθεια σκοτεινη) του σαδομαζοχισμου σε επιπεδο συνολικης διαπροσωπικης συναισθηματικης συσχετισης,και οχι σε πρωτογενη η ερωτογενη σαδομαζοχισμο,οπου οι τιμωριες αποσκοπουν κυριως στην λιμπιντιακη πληρωση.

 

Ουδεποτε ,Syrah, εθεωρησα εαυτον αντιπροσωπευτικο παραδειγμα.Ειμαι ο,τι ειμαι κι'οτι τραγουδω για σε.

Το καψωναρισμα,η καψοναρισμα αν θες ( δεν θα τα χαλασουμε εκει) δεν ειναι τιμωρια.Ειναι οντως ταλαιπωρια,μειωση και γελοιοποιηση του /των στρατιωτη/ων ,αναιτια ομως,δεν προηγειται παραβιαση εντολης η ανυπακοη.( 'νταξει,στο στρατο οπως και στο βδσμ -μια μορφη του δευτερου εξ αλλου ειναι το πρωτο-,αυτο ειναι σχετικο και εξαρταται απο την διασταλτικη ερμηνεια που δινει στη διαταγη ο λοχιας)
Θυμαμαι στην Αρτα μια φορα μας εβαλε ο λοχαγος να μετακινησουμε μια ξερολιθια κατα 30 μοιρες περιπου γιατι ετσι του γκαυλωσε ενα ηλιολουστο Σαββατο( officially, για να μην τεμπελιαζουμε,ετσι μας ειπε).Ε,παρομοιο καψοναρισμα δεν ειμαι διατεθειμενος να υποστω απο καμμια Κυρια οσα γαλονια κι'αν κουβαλαει.Μπορει να αντιβαινει αυτο την Μαυρη Βιβλο του BDSM (3ο κεφαλαιο ,σελ.245 παραγραφος βου) αλλα frankly my dear,I don't give a damn.!!!

 

Συμφωνώ ότι ο σκοπός της τιμωρίας θα έπρεπε να είναι αυτός σε κοινωνικό επίπεδο.
Σε επίπεδο όμως σχέσεων υπάρχει και η συζήτηση η οποία προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα και είναι πιο... πολιτισμένη μέθοδος.

Οι παραπάνω (όπως αναφέρεται εξάλλου) αποτελούν «παιδικές τιμωρίες».
Μπορούν να εφαρμοσθούν οι ίδιες σε έναν ενήλικο;
Αν όχι, ποιες τιμωρίες μπορούν να εφαρμοσθούν και για ποια είδη «παραπτωμάτων»;
Αν ναι, τι μας λέει αυτό για την εντύπωση που έχει ο Κυρίαρχος σχετικά με την ευφυΐα του υποτακτικού του;

Κι αν οι εντολές δεν τεκμηριώνονται ορθολογιστικά (ελπίζοντας τουλάχιστον να μην είναι επικίνδυνες), τι συμβαίνει με τις τιμωρίες;
Μπορεί κάποιος να υπομένει τιμωρίες για αιτίες οι οποίες εκτός των άλλων είναι και παράλογες;

Λογικά κάποια στιγμή ο υποτακτικός θα χάσει την εμπιστοσύνη στην κρίση του Κυρίαρχού του με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

extreme32 α) δεν είμαι φιλόλογος, το ακαδημαϊκό μου υπόβαθρο αφορά σε θετικές επιστήμες και με τις γλώσσες ασχολούμαι από προσωπική ευχαρίστηση β) δεν είμαι θιασώτρια της αντιαυταρχικής αγωγής, τουναντίον εκτιμώ τις αυστηρές μεθόδους ανεξάρτητα από το πού τοποθετώ συναρτήσει αυτών τον εαυτό μου γ) ουδέποτε διατάθηκα πως είμαι συμπαθής, το αντίθετο άλλωστε είναι έκδηλο δ) καταπιστευματοδόχος = πληρεξούσιος ε) κυβίστημα = τούμπα στ) έχω απαντήσει στο παρελθόν πως έτσι μιλώ στους ανθρώπους, τους οποίους συναναστρέφομαι, συμπεριλαμβανομένων και των συγγενικά, φιλικά και ερωτικά προσκείμενων ζ) μετά από τις παραπάνω διευκρινίσεις, προτιμώ να κλείσουμε την παρένθεση και να δω την άποψή σου αναφορικά με το θέμα του νήματος.

Προφανώς κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά αναφορικά με την τοποθέτησή σου. Εφόσον διαφοροποιείς το καψόνι από την τιμωρία, και εφόσον το νήμα αναφέρεται σε επιβολή τιμωριών, για ποιο λόγο αναφέρθηκες σε καψόνια;

Η αιτία για την οποία επιβάλεται τιμωρία δεν είναι καθόλου παράλογη: Ανέλαβε την ευθύνη να υπηρετήσει κάποιον (όπως αυτός ο κάποιος θέλει να υπηρετείται) και δεν φέρνει σε πέρας αυτά, τα οποία του ζητούνται.

Αν πας στο κομμωτήριο, ζητήσεις να σου ξυρίσει το μισό κεφάλι και δεν το κάνει, ποιος ευθύνεται; Εσύ που ζητάς αυτό το παρανοϊκό κούρεμα ή η κομμώτρια που θέλει με το στανιό να σε κουρέψει όπως εκείνη πιστεύει πως θα δείχνεις ομορφότερος;

Αν η υποτακτική που ενδέχεται να φαντασιώνεται ότι φιλάει τα πόδια σου, αναλαμβάνει ευθύνες απέναντί σου, που αφορούν σε παροχή υπηρεσιών, και εσύ της ζητήσεις τελικά να φιλάει τα πόδια του καναπέ αλλά αρνηθεί να το κάνει, ποιος ευθύνεται; Εσύ που δεν ζήτησες αυτό που εκείνη θεωρεί ως απολαυστική για εσένα διαδικασία αλλά κάτι άλλο, ή εκείνη που σου είπε πως θέλει να σε υπηρετήσει, ενώ στην πραγματικότητα θέλει απλώς να συμμετέχει σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες διαδικασίες;

Αν προσλάβεις μία οικιακή βοηθό για να σου μαγειρεύει και όταν της ζητάς να σου φτιάξει μπάμιες με μακαρόνια δεν το κάνει, ποιος ευθύνεται; Εσύ που ζητάς να φας κάτι που στην ίδια φαίνεται παράλογο ή εκείνη που ανέλαβε να σου μαγειρεύει ό,τι εσένα -και όχι εκείνη ή οποιονδήποτε άλλο- ευχαριστεί, αλλά δεν το κάνει γιατί δεν εγκρίνει και προσωπικά το περιεχόμενο της συνταγής;

Με τα παραπάνω θέλω να σου πω πως όταν ένας άνδρας παρουσιάζεται όχι ως bottom που αρέσκεται σε role play, αλλά ως 24/7 υποτακτικός και δηλώνει ότι θέλει να υπηρετήσει, επί της ουσίας συμφωνεί, να κάνει ό,τι χρειαστεί προκειμένου να είναι η κυρία του ευχαριστημένη. Το τι θα κάνει, δεν θα το αποφασίσει εκείνος, αλλά εκείνη. Εκείνη μπορεί να θέλει να τις φτιάχνει μπάμιες με μακαρόνια για πρωινό ή μπορεί να θέλει να τον βλέπει να κάνει κυβιστήματα. Το περιεχόμενο της εντολής δεν οφείλει να χαίρει ορθολογιστικής τεκμηρίωσης, αλλά η αναγκαιότητα της εκτέλεσής της (συνεπαγωγικά και όσες μέθοδοι χρειαστεί να εφαρμοστούν προκειμένου να εξασφαλιστεί) εξηγείται λογικά: Ο ίδιος ανέλαβε την ευθύνη να εκτελεί τις εντολές της, γιατί αυτό που τον ευχαριστεί είναι να την ευχαριστεί.

Ας σημειωθεί ξανά, πως αναλύουμε υπερβολικά παραδείγματα.

 

Απλα, γιατι δεν με ευχαριστει να κανω ο.τι κουλο μπορει να ευχαριστει το Κ ,που το εκλαμβανει ως τιμωρια.
Εγω το εκλαμβανω ως καψονι.Η διαφορετικη οπτικη που λεγαμε;

 

Η Αφέντρα θα πρέπει να τιμωρεί τον σκλάβο Της μόνο όταν υπάρχει κάποια αιτία. Π.χ.

-Ανυπακοή
-Αδυναμία από τον σκλάβο να εκληρώσει τις επιθυμίες Της. Π.χ. αν η Αφέντρα μου με διατάξει να σηκώσω ένα βάρος 200 κιλά είναι προφανές ότι δεν έχω την φυσική δυνατότητα ώστε να υπακούσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να απαλλαγώ από την τιμωρία. Θα πρέπει να υποστώ σκληρή τιμωρία ώστε να κατανοήσω ότι δεν επιτρέπεται να προβάλω καμία απολύτως δικαιολογία στις διαταγές Της
-Όρεξη της Αφέντρας να διασκεδάσει. Προφανώς η Αφέντρα δασκεδάζει με την τιμωρία του σκλάβου. Η διασκέδασή Της νομίζω ότι είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τιμωρία. Είναι αυτό που ονόμασαν κάποιοι πριν καψώνι. Είναι αυτό που δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας για τον σκλάβο και είναι κάτι που απολαμβάνει η Αφέντρα. Το καψώνι είναι το εκπαιδευτικό μέσο μέσω του οποίου ο σκάβος θα κατανοήσει ότι δεν είναι άνθρωπος αλλά αντικείμενο ιδιοκτησίας της αφέντρας.

Πάντως πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία να είναι οδυνηρή και επίπονη η τιμωρία. Π.χ. αν ο σκλάβος φαντασιώνεται π.χ. το μαστίγωμα, τότε η Αφέντρα θα πρέπει όταν τον μαστιγώνει να το κάνει σε τέτοιο βαθμό που να ξεπερνάει τα όρια της απόλαυσης και να είναι μόνο μαρτύριο για τον σκάβο.

 

Αν δεν ανήκεις στην εθνική ομάδα άρσης βαρών, αν δεν πήρες από αυτό το κινέζικο χαρμάνι με τα αναβολικά κι αν δεν έχεις προπονητή τον Ιακώβου, ο μόνος λόγος να σου ζητήσει να σηκώσεις 200 κιλά είναι γιατί θα πρέπει να σηκώσεις την ίδια.

Και προφανώς δεν πρέπει να απαλλαγείς από την τιμωρία. Όταν διαβάζω κάτι τέτοια, τείνω να πιστέψω πως πράγματι εσάς πρέπει να σας τιμωρούν χωρίς λόγο.

 

Επί των δύο παραπάνω λόγων έχω ενστάσεις:
α) Η αντικειμενική αδυναμία ενός σκλάβου να εκτελέσει εντολές υποδηλώνει πως είτε η κυρία του έχει ανεδαφικές απαιτήσεις, είτε για τις λογικές αξιώσεις τις δεν επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο. Δεν στέκει να ζητά από το μέσο άνδρα άρση 200kg, ούτε από κάποιον που πάσχει από ΣΚΠ άρση 5kg. Ανάλογα με το τι ζητά, επιλέγει εκείνον που μπορεί να της το προσφέρει.
β) Η τιμωρία έχει χαρακτήρα σοφρωνισμού (για εκείνον που την υφίσταται) ότι χαρακτήρα αναψυχής (για εκείνον που την προσφέρει).

Αν το ενδεικτικό βάρος που αναφέρεις απορρέει από το στατιστικό σου δείγμα, τότε αυτό είναι θλιβερό. Αν είναι αποκύημα της φαντασίας σου, τότε αυτή είναι νοσηρή.

Σε κάθε περίπτωση Heinrich von Kleist, κάνε στον εαυτό σου τη χάρη να μην προβαίνεις σε γενικεύσεις γιατί αστοχείς.

 

Δεν είναι μόνο η φαντασία μου νοσηρή Συρα. Όπως και να έχει, διαθέτεις διαφορετικό στατιστικό δείγμα το οποίο να λέει κάτι άλλο;

Αν δεν έχεις, θα μου επιτρέψεις να επιμείνω πως ο μόνος λόγος που μια αφέντρα θα ζητήσει από τον σκλάβο της να σηκώσει 200 κιλά είναι για να σηκώσει την ίδια.