Πώς διαχειρίζονται την ζήλια τους τα υποτακτικά ατομά;

@gaby_m
με την πρώτη σου παράγραφο με οδηγείς σε μία και μόνη απάντηση: grow up

για τη δεύτερη παράγραφο σε παραπέμπω στο απόσπασμα που ανέβασε η @lara πριν λίγα posts: https://www.greekbdsmcommunity.com/...-υποτακτικά-ατομά.121153/page-10#post-1118458

 

Πολύ καλή ιδέα! Θα ήθελες να το αναλύσεις;

 

Γιατί ένας Κ να κρύψει ότι έχει και άλλη υποτακτική/ες;
Για να αποφύγει τι; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω.

Κι αν κάποιος απαντήσει ότι δεν χρειάζεται να δώσει λογαριασμό τότε το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο αξίωμα για έναν Κ από το να λέει και να νιώθει ότι "Αυτός είμαι".

 

Τόσος φόβος για ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Είναι εξαιρετικά ελάχιστοι οι άνθρωποι εκείνοι που δεν ζηλεύουν ποτέ. Σημασία δεν έχει η αποποίηση του συναισθήματος (φτου κακά, τζιζ) αλλα η αναγνώριση και διαχειρηση του. Ζεις τη ζωή σου, δοκιμάζεις πειραματίζεσαι και δεν είσαι κλεισμένος σε μια γυαλα να μη σε αγγίζει τίποτα, οπότε εύλογο είναι να αναπτυχθεί μέσα σου και αυτό το συναίσθημα. Ανθρώπινο. Η ζήλια δεν είναι ανασφάλεια, έχει όμως τη βάση της σε αυτήν πολλές φορές. Τις περισσότερες ίσως. Το πρόβλημα δεν είναι το τσιμπηματάκι όταν αυτό επικοινωνείται και διαχειρίζεται κατ' εμέ. Υο πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι δεν ψάχνουν να βρουν τι προκαλεί αυτού του είδους την ανασφάλεια. Υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να είναι απίστευτα ανασφαλής και άρα όχι μόνο να ζηλεύει πολύ αλλά να φτάνει η ζήλια του σε παθολογικες καταστάσεις. Υπάρχει περίπτωση μια ή πολλές άσχημες συμπεριφορές να πυροδοτήσουν την ανασφάλεια σε κάποιον χωρίς να είναι εν γένει ανασφαλής. Η ανοχή πολλών τέτοιων συμπεριφορων μεταφράζεται ως έλλειψη αυτοεκτίμησης κατ'εμε και άρα χρειάζεται αποχώρηση από τη πηγή του προβλήματος και δουλίτσα προσωπική.
Μη κατακερματίζουμε τα πάντα όμως , προσπαθώντας τόσο έντονα να ξορκίσουμε το κακό.

 

Για να μην χάσει το καινούργιο κελεπούρι  

Ποιά η διαφορά από έναν βανίλλα παντρεμένο που κρύβει πως είναι παντρεμένος όμως... 

 

Δεν ξέρω, δεν νομίζω ότι η ζήλεια σε κάνει αδύναμο άνθρωπο ούτε ανασφαλή.
Νομίζω σε κάνει άνθρωπο που επιθυμείς.

Λέμε ότι το μόνο που πρέπει να επιθυμεί μια υ είναι να είναι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος ο Κ της αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι με τόσα συναισθήματα που νιώθει μια υ για τον Κ της να μην επιθυμεί να θέλει να της προσφέρει τον χρόνο του, να θέλει να την χρησιμοποιεί.

Νομίζω είναι από τις πιο δυσκολες επιθυμίες που πρέπει να διαχειριστεί..

Όταν ξανά και ξανά για παράδειγμα προτιμάει να τα προσφέρει αυτά σε κάποια άλλη, όταν κάθεσαι μόνη σου στο σπίτι σου μακρυά του είναι καθόλου εύκολο να μην επιθυμείς να βρισκόμουν στη θέση της άλλης;

Νομίζω η ζήλεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάγκη/επιθυμία να βρίσκεσαι κοντά του και χρήσιμη. Και όταν δεν συμβαίνει αυτό και συμβαίνει σε μια άλλη (πολύ περισσότερο αναλογικά) είναι δύσκολο αυτό να μην σε πληγώνει.

 

Το καινουριο θα το κερδισει, δεν θελει ομως να χασει και το παλιο... αν βγει το καινουριο τζουφιο γυρναμε στο παλιο (καλο κρασι)

 

Με μεγάλη υπομονή... με πολύ μεγάλη...

 

Πραγματικά αυτό δεν με απασχολεί καθόλου.
Σέβομαι Αυτόν που μου παρέχει τα δεδομένα να επιλέξω εξαρχής και δεν μου φοράει την polyοτιδήποτε με δόλο αργότερα.

 

Απλή διευκρίνιση: δεν έγραψα αυτό το ποστ σε σχέση με το αν πρέπει η δεν πρέπει να λέει ο Κ ότι είναι πολυκυριαρχικος.