Πώς διαχειρίζονται την ζήλια τους τα υποτακτικά ατομά;

Η ζήλια και ο φθόνος είναι διαφορετικά πράγματα.

Η ζήλια έχει λόγο ύπαρξης (κυρίως έχει να κάνει με την κτητικότητα) και απαιτεί διαχείριση και διοχέτευση, το αν αυτή είναι δημιουργική ή καταστροφική εξαρτάται από το χρήστη.

 

Το "θα ήθελα κι εγώ" δεν έχει να κάνει πάντα με το "θέλω μόνο εγώ".

 

Προσέχοντας τον τίτλο του νήματος και το εισαγωγικό μήνυμα γίνεται σαφές ότι αναφέρεται σε ζήλια που νιώθουν και ενίοτε εκδηλώνουν τα υποτακτικά άτομα μέσα σε σχέση Κυριαρχίας - υποταγής.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι πάρα πολλές σχέσεις D/s διαλύονται από την εκδήλωση κτητικότητας του υποτακτικού μέλους (πράγμα που καταλύει τον πυρήνα της σχέσης) το θέμα είναι μάλλον σοβαρό. Οι Κυρίαρχοι ενδιαφέρονται για την κυριαρχία και όπως έχει αναφερθεί, πολλάκις θυσιάζουν την σχέση για να διατηρήσουν την θέση. Η ζήλια και ιδιαίτερα η σκέψη της ύπαρξης ή της πιθανότητας ύπαρξης και άλλης υποτακτικής, διαταράσσει την «θέση».

 

Συμφωνώ πως ζήλια και φθόνος ενέχουν διαφορές. Η ζήλια μπορεί να φθάσει στο σημείο να γίνει φθόνος. Διαφωνώ στο ότι έχει να κάνει με την κτητικότητα. Είναι επίσης διαφορετικά πράγματα χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να συνυπάρξουν.

 

Δεν δικαιούσαι να απαιτείς να σου ανήκει ο Κυρίαρχος. Αν συμβεί αυτό παύει να είναι Κυρίαρχος, οπότε τον χάνεις έτσι κι αλλιώς.

 

Συγγνώμη αλλά πουθενά δεν μίλησα για υποτακτική που απαιτεί να της ανήκει ο Κ.
Μιλησα για την ανάγκη που πηγάζει μεσα απο την κτητικότητα και το διαφοροποίησα από το συναίσθημα της ζήλιας χωρίς να αναφερθώ σε στατους.

 

Μίλησα εγώ όμως.
Εγώ ανέφερα την κτητικότητα κι εσείς πήρατε θέση.
Σε στάτους αναφέρεται το εισαγωγικό μήνυμα του νήματος.

 

Γνωρίζω πολλούς κτητικούς Κ. Χωρίς αυτό να τους κανει ταυτόχρονα και ζηλιάρηδες.

 

Πολύ προσεκτικά αναφέρθηκα στην κτητικότητα της υποτακτικής.
Η κτητικότητα του κυριαρχικού είναι "εκ των ων ουκ άνευ"
Τι Κυρίαρχος θα είναι κάποιος αν δεν είναι κτητικός;

 

Ο Κυρίαρχος γιατί να ζηλεύει την υποτακτική του;
Δική του είναι και την κάνει ότι θέλει.

 

Αυτό που προσπαθώ να σας πω είναι πως κτητικότητα και ζήλια δεν πάνε απαραίτητα μαζί χερακι χεράκι. Όχι πάντα. Κι αυτό γιατί την αναφέρατε.

 

Στις υποτακτικές πάνε πακέτο.
Τα πιο πολλά "σούτια" και "άντε στην μαμά σου" έχουν σχέση με αυτού του είδους την ζήλια.

«Ο Κύριος ΜΟΥ, θέλω να είναι μόνο δικός ΜΟΥ»
«Το σπέρμα του Κυρίου ΜΟΥ, ρέει μόνο για ΕΜΕΝΑ. Είναι δικός ΜΟΥ ο Κύριος ΜΟΥ»
«Ο Κύριος ΜΟΥ, θέλω να κυριαρχεί μόνο ΕΜΕΝΑ»
«Κύριε ΜΟΥ, θα της βγάλω τα μάτια αυτής που της κάνατε like στην φωτογραφία με τον κώλο»
«Η πουτάνα με ρώτησε αν έχω πρόβλημα να ρωτήσει κάτι τον Κύριο ΜΟΥ και αυτή του την έπεσε»