Σαδομαζοχισμός πέρα και πρίν το BDSM

Μπορεί, κατά την γνώμη μου, υπό προϋποθέσεις, αλλά δεν θα θελα να επεκταθώ, ήδη έχουμε γράψει πολλά εκτός θέματος στο παρόν νήμα.
Ευχαρίστως να το συζητήσουμε σε κάποιο σχετικό με το D/s ή την ελευθερία.

 

απο ποιόν καθορίζεται, γιατί, με ποιά κριτήρια;

 

Από τις σκέψεις και τις προθέσεις των γονέων για το αγέννητο παιδί ακόμη και πριν τη σύλληψη, λένε, το ξανατονίζω, εγώ μόνο θεωρητικά μπορώ να το προσεγγίσω, ομολογώ.

 

Πολύ, παρα πολύ μεταφυσικό μου ακούγεται... Τεσπα, είναι κι εκτός θέματος...

 

Άντε τώρα να διαβάζεις το νήμα και να μη βάλεις ένα Hennesy και, αφού ο ουρανίσκος σου γλυκαθεί, να μη σκεφθείς το Αιμίλιο να ανθυπομειδιά.

 

Θα έλεγα πως τα παιδιά καταστρέφουν, εν πολλοίς από καθαρή περιέργεια, στην προσπάθεια τους να καταλάβουν, να μάθουν από τι είναι κατασκευασμένο, πώς λειτουργεί το αντικείμενο της παρατήρησης τους.Δεν γνωρίζουν καν εκ των προτέρων πως πρόκειται να καταστρέψουν.
Εγραψα εν πολλοίς, διότι σκέφτομαι πως στην πράξη τους,ενδεχομένως να υπάρχουν και ψήγματα ενήλικης απόλαυσης της καταστροφής.
Σκέφτομαι πως η απόλαυση δεν βρίσκεται τόσο στο αποτέλεσμα,όσο στη διαδικασία καταστροφής.
Φαντάζομαι ότι έχεις ακούσει ανθρώπους να λένε πως ευρισκόμενοι σε κατάστημα υαλικών επιθύμησαν σφόδρα να είχαν ένα τσουβάλι πέτρες και το ελεύθερο να τα κάνουν όλα λίμπα εκεί μέσα.Η απόλαυση δεν έγκειται στο να τα δουν όλα θρύψαλα, αλλά να τα δουν να θρυμματίζονται θορυβωδώς και μεγαλοπρεπώς.Αντίθετα,κατόπιν συχνά υπάρχει ένα (sadist's)drop στη θέα της καταστροφής.
Οσο πιο περίτεχνο, εύθραυστο ή όμορφο είναι το αντικείμενο, τόσο πιο απολαυστική η καταστροφή.Τα όμορφα πράγματα, όμορφα καταστρέφονται, για να παραφράσω τον τίτλο μιας παλιάς ταινίας...

 

Σαδισμος και μαζοχισμος υπηρχαν πολυ πριν επινοηθει ο ορος που τους περιγραφει.Δεν εχει απαραιτητα σχεση με το bdsm γιατι το bdsm αφορα τον ερωτικο σαδισμο και μαζοχισμο δηλαδη την ερωτικοποιηση του σωματικου οσο και ψυχικου πονου. Η εκφανση σαδισμου και μαζοχισμου που σιγουρα δεν ανηκει στο Bdsm ειναι ο ηθικος σαδισμος και μαζοχισμος αντιστοιχα.
Μετα τον DeSade ηρθε η ψυχαναλυση μεσα απο τον Φρουντ και τους μαθητες του να μας δωσει μια διαφορετικη , πιο ψυχραιμη ματια στο φαινομενο αυτο.
Οι ηθικοι σαδιστες κατα φρουντ ειναι ψυχοσεξουαλικα ανωριμοι ανθρωποι με καθηλωση στο δευτερο , πρωκτικο σταδιο , τσιγγουνηδες, με απωθημενα για την μανα τους που δεν ηταν καλη για αυτους , δεν ικανοποιησε τις αναγκες τους και ετσι θελουν να τις εκδικηθουν.
O Ηθικος σαδισμος αποσκοπει στην αποκατασταση της εκαστοτε ηθικης ταξης , δηλαδη ο σαδιστης απονεμει δικαιοσυνη για την αδικια που δεχτηκε στη βρεφικη ηλικια. Το ιδιο σεναριο επαναλαμβανεται ξανα και ξανα με πολλες παραλαγες. Δεν ειναι ατομα αξια λογου λογω του οτι ειναι δουλικοι με τους ανωτερους του ( η αυτους που θεωρουν ανωτερους), και αυταρχικοι με τους κατωτερους τους( η αυτους που θεωρουν κατωτερους).
Δεν ερωτικοποιουν παρα βγαζουν απωθημενα εγκλωβισμενοι στη νευρωση τους.
Αυτο το ειδος σαδιστων και μαζοχιστων δεν ειναι μερος του bdsm .
Το κριτηριο ειναι μονο ενα: η δυνατοτητα ερωτικοποιησης της προσφορας και αποδοχης πονου.

 

Πάνε έξι χρόνια που ήμανε ένας από καμιά εξηνταριά νοματαίους ένα βράδυ στο πατάρι, που "το Αιμίλιο" (βάλε ένα ν, έλεος,  ) έκανε διάλεξη για τον παχιό μαρκήσιο και ακόμα θυμάμαι τις ευθύτατες απαντήσεις του στις πιο άσχετες και ανούσιες τοποθετήσεις/ερωτήσεις του άρρενος και θήλεος ακροατηρίου. Το διασκέδαζε πολύ, ή έτσι μού φάνηκε τουλάχιστον, που απαντούσε σε 5 λεπτά τοποθέτηση συνοδευόμενη από 20 δευτερόλεπτα ερώτηση, που σκοπός της δεν ήταν η διασαφήνιση της θέσης του εισηγητή, αλλά η επιβεβαίωση της διανοητικής μπαλαφάρας του ερωτώντος/ερωτώσης. Ο Αιμίλιος λοιπόν ανέτρεπε με ευκολία τις παπαροθεωρητικοποιημένες πεποιθήσεις τους, υποβάλλοντάς τους χαριτωμένα να πουν πως διαφωνούν τελικά με την ίδια τους την άποψη που είχαν πεί 6-7 λεπτά πριν. Συνήθως η διαφωνία με την ίδια τους την άποψη ακουγόταν σαν το "μουμπλε-μούμπλε" των κόμιξ και πολλά κουνήματα του κεφαλιού με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Εκείνο το βραδάκι στο πατάρι ...!

 

Να, λοιπόν, γιατί λατρεύω τους σαδιστές χωρίς να έχω ίχνος καθαρόαιμου μαζοχισμού πάνω μου : απολαμβάνω και θαυμάζω, από διαφορετική θέση, αυτή τη διαδικασία της "καταστροφής". Όσο, δε, πιο μεθοδική και ευφάνταστη η διαδικασία, τόσο πιο απολαυστικά "καταστρεπτική".

 

... είπε ο Μοροζίνι και βομβάρδισε τον Παρθενώνα...

Καταστρέφω, άρα υπάρχω  
(είναι και πιο εύκολο από το να δημιουργώ, νες πα?)

 

Τι κάνει ο θάνατος? Καταστρέφει, αποδομεί, διαλύει.
Τι κάνει ο σαδιστής? Χλευάζει το θάνατο...
(σαδιστική σκέψη)

 

Η "καταστροφή" είναι απολύτως δημιουργική, απαιτεί ικανότατους "καταστροφείς" και ευαίσθητους δέκτες.

*χρησιμοποιώ τη λέξη σε εισαγωγικά, λαβ, και δεν σκέφτομαι τον Παρθενώνα