Σ'αφήνω να φύγεις γιατί σ'αγαπάω

ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΣ! ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!

 

Μονομερής αγάπη δεν υπάρχει...Σε κείνη την περίπτωση είναι συνήθεια, είναι νοιάξιμο, είναι βόλεμα...Δεν είναι αγάπη...
Η αγάπη δεν είναι αλτρουιστική...Αν δυο άνθρωποι αγαπιούνται και για όσο καιρό αγαπιούνται...
Δεν το βάζουν κάτω, δεν "αφήνουν" τον/την άλλο/η να φύγει...
Για να "καταλάβουν" ίσως κάποιες φορές ότι έκαναν μαλακία...
Και το "καταλαβαίνουν", αν μετά δεν τους κάτσει κάποιος/α άλλος/η όπως θα τον/την ήθελαν...
Το "καταλαβαίνουν" όταν κάποιος/α άλλος/η τους τσακίσει τον εγωισμό...
Τους πατήσει την καρδιά και το μυαλό...
Όταν είναι πλέον πολύ αργά...
Γιατί αν δεν είχαν τα καρύδια να το πολεμήσουν ενώ ο/η άλλος/η "υπήρχε" ακόμη...
Άντε να τα βρουν μετά που ο/η άλλος/η είναι πια αν όχι ευτυχισμένος, τουλάχιστον καλά...μακριά τους...
Η αγάπη πονάει μέχρι ένα σημείο...Μετά από κείνο είναι αρρώστια, δεν είναι αγάπη...
Και η αγάπη επαναλαμβάνω, δεν αφήνει να φύγει ο άλλος/η...Δεν του/της δείχνει την πόρτα...
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και αλυσίδα που κρατάει τον/την άλλο/η δέσμιο/α παρά την θέληση του/της...
Αλλά ν' αγαπάς κάποιον/α και να ξέρεις ότι σε αγαπάει και κείνος/η...
Και ο ένας από τους δυο...
Ν' αφήνει να φύγει τον/την άλλο/η μπορεί να σημαίνει μόνο δυο πράγματα...
Η ότι η αγάπη πέθανε, η ότι ο ένας από τους δυο δεν έχει/είχε τα κότσια να το παλέψει...
Γιατί προτιμά την φρούδα ελπίδα ότι ίσως κάποτε...
Ποτέ και τίποτε κάποτε...
Καλύτερα ο ακαριαίος θάνατος ενός δεν σ' αγαπάω πια...Που κάποιος/α να το λέει και να το πιστεύει...
Παρά ο θάνατος με δόσεις από ασφυξία η σήψη...
Εγώ προτιμώ τις τύψεις για κάτι που έκανα...
Παρά το σαράκι για κάτι που δεν έκανα...

Υ.Γ.H καρδιά δεν έχει επιλογή, δεν σκέφτεται, μονάχα χτυπά...
Και η καρδιά τρέφεται με ειλικρίνεια, με θάρρος...Όσο κι αν πονάει κάποιες φορές...

 

Σ αφήνω να φύγεις γιατί δεν τολμάω να σε διεκδικήσω, είσαι με κάποιον άλλο κι εγώ κρύβω την αγάπη μου για εσένα με χίλιες μάσκες, ψεύτικα πρόσωπα.
Σ' αφήνω να φύγεις γιατί δεν έχω το θάρρος να σου πω ότι σ' αγαπάω και σ' ακούω να μου μιλάς για την άλλη σου αγάπη, εκείνη που σε πλησίασε και σου χάρισε τη καρδιά της.
Αφήνεις κάποιον που αγαπάς να φύγει όταν εσύ ο ίδιος δεν τόλμησες να του ανοίξεις τη καρδιά σου.

 

@Tenebra_Silente , φέρε πίσω το φίλο μου!
Δε μιλάς εσύ, μιλάει ο φόβος πριν από την εκτέλεση..εχμ... το γάμο χαχααχα
Είπαμε, σκοτάδι, αλλά γιατί τόοοση μαυρίλα, αδελφέ?
Ολοι, το μόνο που ξέρουμε είναι το σήμερα. Ούτε καν αυτό, το τώρα. Αλλά κάνουμε σχέδια και όνειρα και δίνουμε υποσχέσεις. Οχι επειδή θα τις τηρήσουμε, αλλά γιατί θέλουμε να τις τηρήσουμε. Πρόθεση εκφράζουμε, φιλαράκι. Κι ας γελά μαζί μας η ζωή. Εμείς της βγάζουμε τη γλώσσα... 

 

Άσε με να φύγω. Αγαπώ τη μοναχικότητα, με τρομάζει η μοναξιά.

 

@lexy , σ' αφήνω να φύγεις για να γιορτάσω την επιστροφή σου.

 

@peleas φίλε μου κανένας φόβος πριν την εκτέλεση...
Δεν πάω σε απόσπασμα, ούτε και κείνη...
Καμία υπόσχεση φίλε μου, κανένα όνειρο, μόνο θέληση...
Γιατί τόση μαυρίλα? Έχουν δει "τρελά" πράγματα τα ματάκια μου...
Και όποτε "προγραμμάτισα" το παραμικρό με κάποια αλήθεια σημαντική...
Δαγκώνω τη γλώσσα μου χαχαχα...
Τίποτε βρε συ...Αφήνω -εύχομαι- τα τελευταία μου σκοτάδια αυτές τις μέρες...
Πριν ένα "ταξίδι" μου μ' έξοδο στο φως...
Πετάω από πάνω μου όσο γίνεται περισσότερη πίσσα...
Γιατί θέλω να ζήσω με καινούρια μάτια...
Τα παλιά μου δεν τα θέλω πια...
Δεν τ'αντέχω...
Και για να γυρίσω στο νήμα...Δεν σε δένω με κανένα τρόπο...Για να μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις...
Και αντί για σένα, πλέον προσπαθώ ν' αγαπήσω επιτέλους αληθινά τον εαυτό μου...
Για να δώσω αγάπη και σε σένα...Για όσο μείνεις...
Γιατί αν σ' αφήσω ποτέ να φύγεις...Αγάπη πια για σένα δεν έχω άλλη...Ούτε εσύ για μένα... 

 

Τώρα σε ξαναβρήκα, φίλε @Tenebra_Silente . Εχεις την ευλογία και κατάρα ταυτόχρονα να φτιάχνεις φως από το σκοτάδι σου. Και να τα αγαπάς και τα δυό...

 

@peleas φίλε μου ξαναβρήκες αυτόν που γνώριζες μέχρι σήμερα...Αλλά που δεν είναι αυτός που ήμουν...Η είναι ένα μέρος του...
Αν όλα πάνε κατ' ευχήν...Η καλύτερα, θα τα κάνω εγώ να πάνε εκεί που θέλω...
Στις 15 Ιουλίου ( παραπέρα δεν πηγαίνω, δυο μήνες και ότι καταφέρω ) θα έχω πολύ φως και ελάχιστο σκοτάδι...
Δηλαδή το αντίθετο από αυτό που έχω τώρα...
Και θα τ'αγαπάω και τα δυο...Και όχι μόνο το σκοτάδι...
Τότε θα διαλέξεις, αν θα ήθελες σου μιλήσω για το "ταξίδι" μου πάνω απ' ένα καφέ...
Αλλ' αυτή τη φορά κανόνισε να έχεις περισσότερη ώρα από πέρυσι το καλοκαίρι χαχα...
Η να το διαβάσεις εδώ...Γιατί μου το έδωσα υπόσχεση...Ότι σαν "βγω"...
Αν μπορώ με αυτή μου την εμπειρία, να βοηθήσω και όποιον/α θα το ήθελε...
Γιατί αν δεν ήταν τα λόγια κάποιων την περασμένη εβδομάδα...
Και ένα περιστατικό που ήταν πολύ γερό...
Να μου δώσουν την κατάλληλη "κλωτσιά"...
Δεν θα το έπαιρνα απόφαση...
Τεσπα, είμαστε οι βασιλιάδες του off topic χαχαχα...

Anyway, με διώχνω γιατί θέλω να με αγαπήσω...Και πάω να διεκδικήσω τον εαυτό μου...
Να τον πάρω πίσω...Και δεν χωράει ήττα σε αυτό...Αλλά δεν τον αφήνω να φύγει...
Γιατί ήδη λιγάκι τον αγαπάω...Και ας μοιάζουμε σαν δυο ξένοι τώρα...
Στην αγάπη δεν χωράνε δισταγμοί...Ούτε δέχεται έλλειψη κουράγιου...
Και δεν το βάζει κάτω μέχρι να μην έχει άλλη επιλογή...