Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και Bdsm

Πότε θα του μιλούσες, πως είσαι βέβαιη πως η προδιάθεση που βλέπεις είναι αυτό και δεν θα επηρεάσεις εσύ με οποιοδήποτε τρόπο, επιβάλλοντας τις δικές σου υποκειμενικές παρατηρήσεις κ.ο.κ.

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου όσο μεγάλωνα τα παιδιά μου. Βέβαια εσύ με τα δικά σου όταν αποκτήσεις μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, εννοείται.

Προσπωικά πιστεύω πως εφόσον γνωρίζουν για την ύπαρξη του bdsm, αν πραγματικά είναι δική τους ανάγκη, θα το ψάξουν και θα ρωτήσουν.
Το να προκαταβαλω εγω, πως και τι ειναι, βασει του τι βλεπω ειναι το ιδιο επικινδυνο όπως το να τον πιεσω να γινει γιατρος επειδη "βλέπω" προδιαθεση.
Και πραγματική να είναι η προδιάθεση, γιατί όλοι προς τα κάπου τείνουμε, θα έτεινα να τους διδάξω τρόπους να εξισορροπούν.

Με τα παιδιά μιλάμε ελεύθερα για τέτοια θέματα. Γνωρίζουν τις δικές μου επιλογές και τις σέβονται. Όταν συζητούν, χρησιμοποιούν όρους όπως υποτακτικός χαρακτήρας, κυριαρχικός, επέλεξαν και το ζουν σαν κομματι αυθορμητης αλληλεπιδρασης. Αλλά μόνοι τους τα βρήκαν, με δικές μου παρεμβάσεις μόνο όταν μου ζητούσαν τα ίδια.
Και επειδή εγώ πιστεύω στην εξέλιξη, το να μπορεί κάποιος να ζει και να απολαμβανει πιο ισορροπημένες και ειρηνικές σχέσεις, χωρίς να νιώθει την ανάγκη ακόμα να πάει πάρα πέρα, που μπορεί και να μην του έρθει ποτέ, το να επέμβω όσο είναι μικρά και ακόμα διαμορφώνονται, σημαίνει να τους στερήσω την ελευθερία και την χαρά του να εξελιχθούν και να βρουν τις δικές τους απαντήσεις, με μένα εννοείται πάντα δίπλα και έτοιμη να προσφέρω ότι γνώση κι εμπειρία έχω.

Και μπορεί αυτή η γενιά, που δέχεται το bdsm ως κατι που πολλοι απολαμβανουν, να μπορεί να ρθει να δώσει μια καινούρια μορφή σε όλα αυτά και να ανακαλύψουν τρόπους να είναι ευτυχισμένα και να είναι είτε Κ είτε υ, χωρίς να χρειαστεί να περάσουν από χιλια κυμματα να το αποδεχτουν. Κι όταν κάτι παύει να ειναι περιθωριακο και κατακριταιο, κουβαλά και λιγότερα ψυχολογικά και υπαρξιακά διλήμματα.
Οπότε μπορεί να δημιουργηθεί ένα άλλο είδους αυθόρμητης Ds αλληλεπιδρασης, ιδιαίτερα για όσους δεν είναι σαδομαζοχιστές, που δεν θα ορίζεται κατά πως οι παλαιότεροι τα είχαν στο μυαλό τους, όταν κατέγραφαν τα περι δικου τους Ds. Δεν θα επιβάλω εγώ στα παιδιά μου το δικό μου βδσμ.
Θα τα αφησω να ανακαλύψουν το δικό τους, αν αυτό είναι κάτι που τους αφορα.

 

Τα σβομπίρια θένε απαντήσεις χωρίς πρόσημο...
Είναι το ένα από τα τρία χαρακτηριστικά για να μπορεί κάποιος να γίνει γονιός.
Όσο πιο προσημασμένες είναι οι απαντήσεις, τόσο τα σβομπίρια παίρνουν "όρτσα"...
Ισχύει για κάθε θέμα που ρωτάνε τα σβομπίρια ...

 

@lara

Αν με ρωτήσουν, θα βρω τον τρόπο, αν όχι εννοείται πως δε θα τους το επιβάλλω με το έτσι θελω.

Πλάκα θα χει να μπουν εδώ και να διαβάσουν τη μανούλα, ρόμπα μετά.   

Εντιτ: δεν έχω παιδιά ακόμα.

 

χαχαχαχαχαχαχα

Ξέρεις προσφατα που εθεσαν ενα ερωτημα.
Πως θα ενιωθα αν τα παιδια μου βρισκοντουσαν στο χωρο. Και συνειδητοποιησα πως πλεον για μενα, αυτο μοιαζει και ειναι μεσα μου τοσο αυτονοητα "φυσιολογικο", που πλεον και να διαβάσουν, για να βρίσκονται εδώ, σημαίνει πως και σε εκεινα θα μοιαζει φυσιολογικο, το οτι η μαμα απολάμβανε την υποτακτικότητα της και το σωμα της!

Το ίδιο απάντησα σ έναν φίλο Κύπριο, όταν με ρώτησε, αν φοβάμαι τώρα που επιλεκτικά άρχισα να γνωρίζω κάποιους κύπριους απο τον χώρο, αν βρεθεί κάνας συγγενής. Και λέω, μα θα χαρώ, που έχουμε ακόμα κάτι κοινό!

 

"Δυσλειτουργική οικογένεια" ενας όρος που φυσικά έχει πολλές ερμηνείες και επομένως πριν κανείς μιλήσει για τα αποτελέσματα της οφείλει να δώσει ένα ορισμό. Μια προσέγγιση σε αυτό, θα μπορούσε να είναι η απόκλιση απο τη μέση οικογενειακή γονεϊκή συμπεριφορα της κοινωνίας προσαρμοσμένη στον τόπο και χρόνο φυσικά. Τα "προϊόντα" αυτής της δυσλειτουργικής οικογένειας είναι φυσικά τα παιδιά πού εκτός της γονιδιακής προσφοράς που λαμβάνουν απο τους γονείς, λαμβάνουν επίσης και την "διαπαιδαγώγιση" απο αυτούς. Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο φυσικά είναι οι εμπειρίες και παραστάσεις που αποκομίζει κάποιος απο την ζωη του και την επαφή του με τον κόσμο απο την αρχή της και οι οποίες τον διαμορφώνουν και τον μετασχηματίζουν στον ενήλικα αργότερα. Όταν καλούμαστε να εξηγήσουμε μια συμπεριφορά κάποιου και πριν την κρίνουμε ως καλή ή κακή, φυσιολογική ή μή πρέπει να έχουμε κατά νού αυτές τις παραμέτρους που θα μας βοηθήσουν να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς εκείνους. Οι "χαρακιές" εκείνες της ψυχής μας που διαμορφώνουν αργότερα τις επιλογές μας έχουν να κάνουν φυσικά και με το βαθμό της ευαισθητοποίησης που έχουμε. Δηλαδή οι ίδιες συμπεριφορές δεν επιφερουν τα ίδια αποτελέσματα σε διαφορετικά άτομα. Ένα άλλο στοιχείο που επίσης είναι σημαντικό είναι η "μεταφορά" απο την μια γενιά στην επόμενη της δυσλειτουργίας όχι απαραίτητα με τον ίδιο τρόπο και με το ίδιο αποτελέσμα στο παιδί. Η μετάλλαξη αυτή ειναι επίσης καταγεγραμένη, όπως επίσης και αυτή κάθε αυτή η αποκλίνουσα συμπεριφορά. Για παράδειγμα είναι γνωστό ότι παιδιά αλκοολικών τείνουν να γίνονται και οι ίδιοι αλκοολικοί, επίσης η βία έχει την τάση να μεταπηδά απο μια γενιά στην επόμενη.