Σκέψεις....Εικόνες....

...ναι...η μαγεία του λόγου δεν εχει όρια..ούτε αρχή..ούτε μέση...ούτε τέλος. Ο λόγος σ'ένα μόνο μοιάζει του ανθρώπου, ειναι μοναδικός στον ποιητή όσο και στον καθένα που έχει νού για να σκεφτεί, να ονειρευτεί , να πετάξει. Ωρες ώρες διαβάζοντας το λόγο κάποιου άλλου ανθρώπου, το ίδιο μοναδικού καθώς εγώ είμαι, νοιώθω να με αρπάζει μια χερούκλα τεράστια και να με εκσφενδωνίζει στα σύμνπαντα...νοιώθω σαν ένας ψύλος με κουστούμι!! Σ'ευχαριστούμε ζουζού μας !! " Vasileys "

 

Να'σαι καλά! Ευχαριστώ πολύ Vasileys 

 

Απάντηση: Σκέψεις....Εικόνες....

.... μου αρεσει αυτο το ... θεμα .... μπραβο zoyzoy_   ...

θα επανελθω ... συντομα !

 

Απάντηση: Σκέψεις....Εικόνες....

Τον Ακουσα ,
τον Ενιωσα ... να Διστάζει ,
και κύματα από σκέψεις με πλημμύρισαν .
Ήθελα να μην θυμάμαι ,
ήθελα να πάψουν να με τραυματίζουν οι άπειρες ώρες Του ,
όμως τώρα που μπορώ και σκέφτομαι, έπρεπε να καταλάβω ότι ήταν η αρχή που θα κατέληγε ... στο τέλος .
Όλα μου φαίνονται αυταπάτες τώρα,
μάλλον ήταν και τότε αλλά το μυαλό η ζωή διψούσε να ζήσει και δεν έβλεπε ...
Θέλω να συγκεντρωθώ , προσπαθώντας να καταλάβω ,
πιο πολύ για τον εαυτό μου για τις σκέψεις μου και τις ερωτήσεις μου
... τυφλά φυσικά ,
με η χωρίς όλα αυτά , για εκείνο το ''κάτι'' , το άγνωστο , που έγινε τόσο δικό μου ,
τόσο ένα και μόνο , για λίγο … ελάχιστα …..
Και ένιωσα μπερδεμένη και έπειτα ένιωσα ένοχη ... χαζά ένοχη !
... και σαν μαύρο πέπλο απλώθηκαν όλα μπροστά μου με μιας .
Ήταν κάτι σαν εκείνους τους εφιάλτες που βλέπουμε στον ύπνο μας και μας λούζει
ο ιδρώτας ,
και ουρλιάζουμε από φόβο , και πεταγόμαστε σαν να έχει συμβεί το χειρότερο κακό .
Έτσι , έρχονται στην επιφάνεια όλα τα συναισθήματα ,
και ,
και δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω.
Το κακό και το καλό,
Το καλό και το κακό ...
και εγώ να αναρωτιέμαι πως θα μπω μόνο στη μέση τους , να μην χαλάσω τη ψευδαίσθηση, να μη δω ποτέ το ψέμα , την απάτη
... να μείνουν όλα έτσι όπως νόμιζα πως ήταν ... μια αλήθεια ,
η δική μου … ψεύτικη αλήθεια !
Περίμενα κάτι, και αυτό το κάθε κάτι Του, πάντα είχε τη δική του όμορφη βαρύτητα .
Αυτό το Κάτι Του, εγώ θέλω να ζήσει και να μείνει έτσι όπως το ένιωσα παρόλο που ήταν ... τόσο , μα τόσο ψεύτικο !
Ο εαυτός μου αντιδράει όμως, κλωτσάει , μάλλον από το φόβο του ότι δεν έχω την δύναμη να σηκώσω πια όλες εκείνες τις συνέπειες των επιλογών μου .
Ένα συναισθηματικό χάος με κατακλύζει και όσο και να θέλω να είμαι δίκαιη μαζί Του και να μην τον Κατακρίνω ,
στο τέλος βγαίνω νικημένη και πιο καταβεβλημένη ,
γιατί η φαντασία μου, που μέσα της προσπαθώ να κρύψω τη πραγματικότητα
... δεν είναι φαίνεται αρκετή για να καλύψει όλα αυτά !
Το κακό και το καλό,
Το καλό και το κακό ...
Φως που έσβησε ! Το έσβησε το τίποτα , το έσβησε η αλήθεια Του ,το τίποτα Του ,
... και σίγουρα μπορείς να πεις πως οτιδήποτε ήταν μια σύμπτωση,
αλλά αυτή η σύμπτωση δυστυχώς επαναλαμβάνεται και έτσι αναγκάζομαι να την διαφοροποιήσω από το ... απλά ήταν τυχαίο !
Τι κρίμα να μην μπορώ τελικά να μείνω στη μέση τους .
Ακόμα και εδώ , στο τέλος με αναγκάζει να Δω την ... εικόνα πριν την παρεμβολή μου ...
… και είναι πολύ άσχημη !


‘’ και ...... γελάω πλέον ! ’’




 

 

Πολύ όμορφο anasia, συνέχισε... ευχαριστώ για τη συμμετοχή  

 

Και τι που ο ήλιος δεν λάμπει για σένα?
Και τι που ξυπνάς και δεν χαμογελάς?
Ποιος θα το αλλάξει?
Τι θα κάνεις γι’ αυτό ?
Κλαις…ναι!
Φωνάζεις, χτυπάς, νιώθεις μοναξιά!
Βγαίνεις σαν από κλουβί κλισμένος, ξεχασμένος!
Κοίτα ψηλά….άφησε το φως να περάσει μέσα σου.
Τους ήχους γύρω σου να σε φέρουν σε αρμονία με αυτό που είσαι, αυτό που ήσουν πάντα!
Αγάπησε τα απλά, τα καθημερινά.
Ζήσε όλα όσα σου δίνονται.
Μην τα κρίνεις σε λίγα ή πολλά,
Σε καλά ή κακά,
Σε όμορφα ή άσχημα.
Μουσική, εικόνες και όνειρα έρχονται σαν από παραμύθι ξανά.
Είδες?
Δεν είναι μάταιο να δέχεσαι όλα όσα υπήρχαν εκεί από πριν.
Μάταιο είναι να απαρνήσαι τον κόσμο γύρω σου!
Φώναξε «είμαι εδώ»
Αυτό είναι ……ναι!
Είσαι εδώ και προχωράς…προχωράς και αναζητάς.
Ανταμοιβή!
Αυτό γυρεύεις…το ξέρω.
Κοίτα γύρω σου.
Την έχεις κερδίσει ήδη…από τον ίδιο σου τον εαυτό!
Από όλα όσα κατάφερες!
ΖΗΣΕ !!!!!!!​

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ




ΟΤΑΝ ΑΠ’ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ ΦΩΣ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΟΥΝΕ ΤΑ ΔΑΣΗ
ΜΕΤ’’ΑΚΡΙΒΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑ ΦΥΛΑΧΤΟ
ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ

ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ ΑΠ’ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΤΑΣΤΡΑ ΘΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΥΤΙΞΟΥΝ ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

ΖΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΧΑΖΕΥΕΙ
ΑΣΠΡΙΣΕΣ , ΚΑΗΚΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΧΑΡΤΙ
ΠΟΥ ΤΟ ΜΕΛΑΝΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ
ΣΤΟ ΛΕΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΨΕΜΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ
ΕΝΑΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠ’ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ
ΟΤΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ν’ΑΝΑΨΕΙ
ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΛΑΜΨΕΙ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΘΑ ΣΕ ΚΕΡΑΣΕΙ ​

ANTIO!!!!​