Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Like!

 

Το γνωθι σαυτον, είναι πάντα ένα θετικό βήμα στην εξέλιξη του ανθρώπου. Αποψαρα από τον Καβαφη, στον Πικασο, και από αναπαραγωγή sites μέχρι Γιούνγκ, όλα τα βάζουμε στον ναρκισσιστικο μύλο του αυτοθαυμασμού. Ευγε!

Great Scott!

 

Ο Dr. Mengele ήταν επιστήμονας.

Δεν κάνει η επιστήμη τον άνθρωπο, ο άνθρωπος κάνει την επιστήμη.

Ο Καβάφης έγραψε την Ιθάκη έχοντας συγκεκριμένο πράγμα στο μυαλό του. Ωστόσο το ποίημα δεν ανήκει στο Καβάφη, ανήκει στην Ανθρωπότητα και το γεγονός ότι ο δημιουργός είχε ένα/δύο/τρία/χίλια συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό του δεν αναιρεί το νόημα που βγάζουν οι υπόλοιποι άνθρωποι διαβάζοντας στοίχους που μιλάν στην ψυχή τους και στο μυαλό τους.

Δεν ξέρω αν η επιστημονική φαντασία είναι του γούστου σου αλλά σε πολλά γνωστά "sci-fi σύμπαντα" υπάρχει το canon και το non-canon, όπου canon είναι το σύμπαν όπως το έχει περιγράψει ο συγγραφέας/σκηνοθέτης/εταιρία παραγωγής κλπ.

Ε, υπάρχει και το non-canon που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το canon για τον ίδιο λόγο: Ένα καλλιτεχνικό έργο από τη στιγμή που βγαίνει παύει να ανήκει στον δημιουργό του, ανήκει σε όλη την Ανθρωπότητα. Ναι, τα πνευματικά δικαιώματα μπορεί να του ανήκουν για 10-30-100-500 χρόνια αλλά το ίδιο το έργο όχι, ανήκει σε όσους τους μίλησε και σε όσους τους μιλάει και σε όσους πρόκειται να τους μιλήσει.

Με τον ίδιο τρόπο που η Γκερνίκα μιλάει για τη φρίκη και τον παραλογισμό με διαφορετικό τρόπο στον καθένα, θυμάμαι που τον είχα δει πρώτη φορά μικρούλης, στο σπίτι της αδερφής του πατέρα μου, είχε ο συγχωρεμένος ο θείος μου ένα αντίγραφο στο γραφείο του. 5-6 χρονών δεν είχα ιδέα για τον ισπανικό εμφύλιο και τον βομβαρδισμό της Γκερνίκα και φυσικά δεν είχα ιδέα από κυβισμό και σουρεαλισμό.

Και όμως ακόμα και παιδάκι που ήμουν η θέα αυτού του πίνακα μου δημιουργούσε ένα άγχος το οποίο δεν ήμουν σε θέση να κατανοήσω.

Μα πως το θυμάσαι, θα με ρωτήσεις.

Το θυμάμαι γιατί θυμάμαι την πρώτη φορά που το είδα και έβαλα τα κλάματα γιατί δεν καταλάβαινα τι έβλεπα πέραν ότι "αυτό ΚΑΚΟ!!!!!"

Ναι, μπορεί να γίνει, με τον ίδιο τρόπο που μπορεί με το μαχαίρι που κόβεις ψωμί να σκοτώσεις έναν άνθρωπο.

 

Περί Μετά-μετανεωτερικότητας σκέψεις.... συνέχεια.

Πώς σας φαίνεται το παρακάτω ποίημα;

"Βρες χρόνο για δουλειά
αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.

Βρες χρόνο για σκέψη
αυτό είναι η πηγή της δύναμης.

Βρες χρόνο για παιχνίδι
αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.

Βρες χρόνο για διάβασμα
αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.

Βρες χρόνο να είσαι φιλικός
αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.

Βρες χρόνο για όνειρα
αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τα’ αστέρια.

Βρες χρόνο ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι
αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.

Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου
είναι πολύ σύντομη η μέρα για να ‘σαι εγωιστής.

Βρες χρόνο να γελάς
αυτό είναι η μουσική της ψυχής.

Βρες χρόνο να είσαι παιδί
για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος."

Γ. Ρίτσος

Ο σύγχρονος ανθρωπολογικός τύπος του "μέτα-μετανεωτερικού ανθρώπου" όταν το διαβάσε ξετρελάθηκε.

Σκέφτηκε "αχ.... ποίηση... το βαθύ συναίσθημα του ποιητή ... αχ Ρίτσος"

Και άρχισε να το αναπαράγει παντού.

Μέχρι και σε sites για παιδιά
https://www.kidsgo.com.cy/LibraryParents/?p=18193

Μέχρι και σε sites "γυναικείας ομορφιάς" ανάμεσα σε ζώδια, διαφημίσεις για spa, και συμβουλές τύπου "τα 10 βήματα για να του κρατάτε το ενδιαφέρον"
https://www.ewoman.gr/2732/giannis-ritsos-bres-hrono

Ο "μετά-μετανεωτερικός ανθρωπολογικός τύπος" τι θα αναπαραγάγει από Ρίτσο;

Τον "Επιτάφιο" ;

Δεν έχει και θετικό πρόσημο ο "Επιτάφιος"

Κάτι εργάτες εκεί πέρα, δώδεκα στον αριθμό νεκροί, και μια μάνα που κλαίει επάνω στο νεκρό παιδί της.... δεν είναι και αρκετά θετικό....

Μην τα δείχνουμε τώρα αυτά....

Πρέπει να είμαστε cool, χαρούμενοι...μακριά από την τοξικότητα.

Ενώ το ποίημα του Ρίτσου που αναρτήθηκε στην αρχή μπήκε μέχρι και θέμα σε διαγώνισμα της νεοελληνικής λογοτεχνίας Β' Λυκείου σε φροντιστήριο.

Και βγαίνει η κόρη του Γιάννη Ρίτσου έξαλλη και γράφει:

«Εντάξει παιδιά, αυτό ξεπερνάει τα όρια!

Δεν φτάνει που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ του Ρίτσου αυτό το πράμα, δεν φτάνει που δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ σχέση με την ποίησή του, δεν φτάνει που το “διδακτικίστικο” του πράγματος είναι και εντελώς ανόητο, (μην κάθομαι και αναλύω τώρα τί θεωρούσε ο Ρίτσος πως είναι δουλειά και τί θεωρούσε πως είναι σκέψη) κοτσάρει από κάτω, όποιος το έκανε και το “Γιάννης Ρίτσος , Ποιήματα 1930-1960, Β’ Τόμος, εκδόσεις Κέδρος, 1961” για το αληθοφανές του πράγματος!

Σου λέει ποιός θα πάει τώρα στον Β’ τόμο να ψάχνει να βρει το “ποίημα”!

ΕΛΕΟΣ ΚΑΠΟΥ. Είπαμε να κυκλοφορούν οι αρλούμπες απ’ το ίντερνετ, αλλά να τυπώνονται κιόλας σε λυσάρια, παραπάει».
https://ageliaforos.com/antidrasi-tis-koris-toy-g-ritsoy-gia-pseydepigrafo-poiima-toy-poiiti/

Τι και αν το είπε η κόρη του Ρίτσου, το ποίημα εξακολουθεί να αναπαράγεται ως γνήσιο του Ρίτσου.

Που;

Σε οτιδηποτε προωθεί η "μέτα-μετανεωτερικότητα"

Ευεξία, ομορφιά, θετική σκέψη...

Όπως εδώ


Ο Ρίτσος από ποιητής της "Ρωμιοσύνης" μετατρέπεται σε ποιητή της ευεξίας, του cool, και της εναρμονισμένης με τον εσώτερο εαυτό ψυχής.

Γιατί;

Γιατί αυτή η διαστρέβλωση κάθε αξίας που δείχνει στην ανθρωπότητα το δρόμο προς τη δικαιοσύνη και την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του;

Με θλίψη βλέπω την άνθρωποτητα να μπαίνει ξανά σε βαθιά σκοτάδια.

Και όμως ό,τι και να συμβεί

"Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών"
Τάσος Λειβαδίτης.



Iagos

 

Συμφωνώ.
Μια από τις αγαπημένες μου ταινίες είναι το "The tenant" του Πολάνσκι.

 

Θα είχε ενδιαφέρον, αν οι θιασώτες/θιασώτριες του Διαφωτισμού κάτεχαν τι υποστήριζε ο Ρουσσώ για τις γυναίκες.

 

Αχ, δεν ξέρω πώς να το πω... @Arioch και @Iagos έχω την εντύπωση ότι μιλάτε για διαφορετικά πράγματα που όμως φαίνονται το ίδιο... Αλλά δεν είναι...


Στην παραπάνω συνέντευξη (που προσωπικά λατρεύω), η Κική Δημουλά παίρνει θέση για την ερμηνεία των ποιημάτων της (μετά τη 1:12)

 

Η τέχνη δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι επιστήμη...γιατί πολύ απλά δεν ακολουθεί ποτέ την επιστημονική μέθοδο.
Αντιθέτως η επιστήμη μπορεί να είναι τέχνη γιατί μπορεί και προσφέρει συναισθήματα, εξιτάρει την φαντασία κλπ.

 

Υπάρχουν τα μαθηματικά που είναι και επιστήμη¹ και τέχνη  

¹ Με την εξαίρεση ότι τα θεωρήματα δεν είναι δυνητικά διαψεύσιμα στο σύστημα που τα παράγει

 

Αυτό.  

 

Δεν μας πείθετε 

(Ίουυυ…)