Σκίσε με για να σε ράψω Αφέντη...

Διατάθηκα πως οι αξιολογήσεις ενός ανθρώπου αναφορικά με μεμονωμένες ιδιότητές του δεν είναι σωστό να συμπλέκονται. Για παράδειγμα: ένας καλός υποτακτικός, δεν είναι απαραίτητα ένας καλός φίλος ή ένας καλός εργαζόμενος ή ένας καλός γείτονας. Μπορεί να είναι, και δη ένεκα κοινού αποχρόντος λόγου. Μπορεί να μην είναι.

Το μέρος του σχολίου μου που είχες απομονώσει αναφέρονταν σε γυναίκες που εισήλθαν σε μία D/s σχέση, σκεπτόμενες πως ίσως από την πλευρά του υποτακτικού μέρους, θα μπορούσαν να χειραγωγήσουν το σύντροφό τους αλλά απέτυχαν. Η αποτυχία, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ είναι διπλή: Ούτε ο σύντροφός τους είναι ικανοποιημένος από αυτές ως υποτακτικές, ούτε οι ίδιες από τους εαυτούς τους είναι ευχαριστημένες, εφόσον ο στόχος τους δεν στέφθηκε από επιτυχία. Κυριολεκτικά χρησιμοποιείται εδώ ο όρος "αποτυχία" και όχι απαξιωτικά.

 

Δεν διαφωνώ μα προβληματίζομαι, στην υπόθεση που το να είναι καλός υποτακτικός τον αναγκάζει να είναι κακός εργαζόμενος. Ή το αντίστροφο.
Για αυτό μίλησα για απόσυρση...

 

Πού αναφέρθηκε η εν λόγω υπόθεση Heinrich von Kleist;

 

Δε διαφωνώ σε αυτό. Όλοι άλλωστε για τις φαντασιώσεις μας ζούμε...

Επίσης, συμφωνώ.

χμμ...
Μπορείς να κάνεις ένα search σε παλαιότερα threads ίδιου θέματος, αλλά καλύτερα ας μην το σκαλίσουμε άλλο όπως είπα.
Αφού αποσαφηνίσαμε πως μιλάμε για βελτίωση «υποτακτικών ικανοτήτων» είμαστε όλοι Ok.

 

Δικός μου είναι ο προβληματισμός πουλάκι μου. Όπως και η υπόθεση...εργασίας.