Σκλάβα και "στάνταρτς".

@margarita_nikolayevna το νήμα είναι για συνειδητοποιημένες υποτακτικές που αποζητούν τη σκλαβιά.Ας πάρουμε παράδειγμα μια υποτακτική που ήταν σε m/s και θέλει να ξαναείναι γιατί αυτό την εκφράζει...Δε νομίζω να αλλάζει και να βρίσκει ευχαρίστηση σε άλλο τρόπο έκφρασης μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται εκτός m/s για κάποιο χρονικό διάστημα...μια σκλάβα δε νομίζω ότι είναι δυνατόν εκτός m/s να θέλει ή να έχει ανάγκη να γίνει mistress για παράδειγμα...Για αυτές τις περιπτώσεις αναφέρομαι,με συνειδητοποιημένη κατεύθυνση 
Ελπίζω να βοηθάω κι όχι να μπερδεύω παραπάνω...

@kinsha no onna όντως κατάλαβα καλά,ευχαριστώ!Συμφωνώ κι επαυξάνω 
Edit: αν και με μπέρδεψαν τα έξτρα "βανίλια" στοιχεία στη σχέση με τον κ (πάλι δημιουργείται ερώτημα ίδιου τύπου με το προηγούμενο: δε μπορεί να υπάρχει σχέση στο bdsm;πρέπει να έχει "βανίλια" στοιχεία οπωσδήποτε για να θεωρείται σχέση; )
Αποφάσισα να το γράψω τελικώς γιατί με παραξενεύει λίγο μιας και το νήμα είναι για υποτακτική που θέλει να εμπλακεί σε m/s και με βάζει συνέχεια στο τρυπάκι μήπως δε κατάλαβα καλά.
Ή το σκεπτικό αυτό ήταν για τα στάνταρτς ότι πάνε μόνο για συντρόφους σε βανίλια σχέσεις ή εν μέρει σε βανίλια σχέσεις;

 

Τα στάνταρντς μας είναι τα φίλτρα μέσα από τα οποία αφήνουμε να περάσουν οι άνθρωποι για να πλησιάσουν προς εμάς. Χωρίς να σημαίνει ότι θα φτάσουν.

Στάνταρντς όλοι έχουμε. Είτε συνειδητά επιλεγμένα και επεξεργασμένα, είτε κληροδοτημένα, είτε υπερεγωτικά, είτε κοινωνικά διαμορφωμένα, είτε (most propably) όλα αυτά μαζί.

Επομένως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει στάνταρντς.

Ένα υποτακτικό τρανς είναι μια άλλη κατάσταση συνείδησης, επομένως εκεί μπορεί όντως να ισχύουν διαφορετικά στάνταρντς. Το χαρακτηριστικό που έχουν τα τρανς όμως είναι ότι όταν τελειώνουν – παρέρχονται, μαζί παρέρχονται και οι ειδικές συνθήκες που αυτά δημιουργούν.

Επομένως – ένα παραδειγματάκι- αν βρίσκομαι σε τρανς μεγάααλης καύλας και με κάποιο φιλτράρισμα ειδικών συνθηκών κάνω ένα σέσσιον με κάποιον, όταν περάσει αυτό το τρανς, εφόσον τον θέλω ξανά, είτε για σέσσιονς είτε για κάτι πιο σταθερό, σημαίνει ότι περνά και τα «κανονικά» μου φίλτρα / στάνταρντς.

Αν το στάνταρντ μου είναι «υποταγή οπουδήποτε, σε οποιονδήποτε, πάσει θυσία», θα περάσει ο ανάλογος όγκος ανθρώπων από αυτά τα φίλτρα, με τις ανάλογες συνέπειες.

Αυτά σαν γενική γνώμη μου επί του θέματος.

Σαν προσωπική εμπειρία (που νομίζω αν κάτι αξίζει να καταθέσω είναι αυτό):

Η υποταγή είναι μια απολύτως λογική διαδικασία. Πέρασαν χρόοονια για να το συνειδητοποιήσω αυτό. Η υποταγή δηλαδή γίνεται με απολύτως λογικά/ορθολογικά κριτήρια. Εξηγώ: το να μην υποταχθείς σε κάτι που αναγνωρίζεις ως προτιμότερο/εξυπνότερο/καλύτερο κλπ από αυτό που είσαι ή κάνεις εσύ είναι απολύτως παράλογο   Γιατί; Γιατί το αντίθετο θα σήμαινε ότι εμμένεις σε κάτι που σε βάζει να καταβάλλεις πιο πολύ κόπο, πιο πολλή σκέψη, πιο πολλή ενέργεια κλπ ενώ παράλληλα απολαμβάνεις λιγότερο, έχεις χειρότερα αποτελέσματα, λιγότερες επιτυχίες κ.ο.κ.

Το πιο «Εγώ» ως σύνολο, δηλαδή το ποιος άνθρωπος θα είναι για μένα αυτός για τον οποίο αναγνωρίζω/συνειδητοποιώ/πιστεύω/νιώθω ότι επιλέγει αν μη τι άλλο τα πράγματα με καλύτερο και οικονομικότερο τρόπο από μένα είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων που λέγεται στάνταρντ, όρια μου κλπ

Προτιμώ όμως να τα ορίζω (έστω να τα κατανοώ και να τα αναλύω όσο μπορώ) και όχι να με ορίζουν.  

 

@margarita_nikolayevna ευχαριστώ πολύ για την απάντηση πραγματικά.Πάντα to the point.
Χαίρομαι πολύ,με ξεμπέρδεψε.

 

Απο τη μερια μου πρωτα τα στανταρς και μετα να γουσταρει υποταγη, και οχι απαραιτητα στο θεμα της εμφανισης αλλα της προσωπικοτητας.