Σκλαβοκεντρίκο σκλαβί

Που στηρίζετε αυτή την δήλωση;

 

Μνημοκεντρικό σκλαβί  

 

Χρήσιμη όπως πάντα 

 

Ούτε στο ελάχιστο δεν υπονόησα παραπλανητική πρόθεση. Σημείωσα ότι ο τίτλος μεταθέτει το υπαρκτό και διατυπωμένο ζήτημα της σκλαβοκεντρικής σχέσης σε ένα υποτιθέμενο ζήτημα σκλαβοκεντρικού σκλάβου.  

 

Γνωρίζετε άραγε τη διαφορά μεταξύ του βούλομαι και του βούλομαι ελευθέρως; Η ελεύθερη βούληση αποτελεί φιλοσοφικό ζητούμενο και σε καμία περίπτωση θέσφατο ή κεκτημένο όπως το έχετε στο μυαλό σας και το περιφέρετε εντός του νήματος. Η "συλλογιστική" σας εκκινεί από μία έννοια την οποία αγνοείτε, χρησιμοποιείτε εσφαλμένα και συνεπώς ακυρούται εξαρχής.
Για περισσότερες πληροφορίες ένα mini review επί του θέματος μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://plato.stanford.edu/entries/freewill/

 

Καλή σας μέρα
Δεν χρειάζεται να έχω δίκιο σε αυτά που γράφω, αλλά για να είμαι λάθος θα πρέπει να παρουσιάσετε πειστικά επιχειρήματα.
Η δήλωση του τι δεν γνωρίζω δεν είναι επιχείρημα…αλλά ad hominem πλάνη.

 

Από την εμπειρία μου έχω να παρατηρήσω ότι η σκλάβα συμπεριφέρεται ακολουθώντας το πιο ισχυρό ερέθισμα. Αν αυτό το ερέθισμα την ωθεί στην επικέντρωση στον Αφέντη αυτό κάνει, ενώ σταδιακά η αντίληψη εαυτού διαμορφώνεται ανάλογα.

Σκλαβοκεντρική γίνεται μια σκλάβα όταν, πέρα από το παράδειγμα που συνήθως της τέθηκε, να θεωρεί δηλαδή ότι "είναι φτιαγμένη για να ανήκει", "έχει ανάγκη υποταγής", "πρώτα υποτάσσεται και μετά αγαπά", και άλλα, υπάρχουν εμπόδια για την επικέντρωση στον Αφέντη, όπως ασάφειες ως προς το είδος της συσχέτισης, άρρυθμη επικοινωνία, φόβοι είτε από προβολές είτε από ελλιπή ενημέρωση, αναστολές, μπλοκαρισμένα / απαγορευμένα συναισθήματα, κακή διαχείριση του χρόνου της από την ίδια, ενοχές λόγω ανυπακοής κ.ά. Οπότε, μη βρίσκοντας διέξοδο προς τον Αφέντη και μη μπορώντας να διακρίνει τι συγκεκριμένα να κάνει για να είναι επικεντρωμένη σε αυτόν, επικεντρώνεται στα δικά της.

Εγωκεντρικός σε μια σχέση γίνεται οποιοσδήποτε δίνει πρώτη προτεραιότητα στο "εγώ" του, παραβλέποντας τα πάντα όλα που αφορούν την στάση του άλλου προσώπου της σχέσης στην συγκυρία εκείνη, τώρα πώς το σκέφτηκα αυτό; Έβλεπα τις προάλλες το "Μόναχο" στο Netflix, δευτερότριτη ιστοριούλα ενώ μας το έλεγαν για πρώτο των πρώτων λόγω του ότι έπαιζε τον Τσάμπερλαιν ο Τζέρεμι Άιρονς. Εκεί, ένας από τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές, σε καλή θέση στο foreign office, προσπαθεί να εξηγήσει στη γυναίκα του ότι δεν έχει χρόνο για τα όσα θα ήθελαν να κάνουν - ο πόλεμος είναι προ των πυλών και δουλειά του είναι να τον αποφύγουν. Η γυναίκα του τον ακούει παρεξηγημένα και στο τέλος του λέει "μα εγώ ..." Τι μα εσύ κοπέλα μου, εδώ πηγαίνουμε να αποφύγουμε παγκόσμιο πόλεμο, αυτό θεωρώ εγωκεντρική συμπεριφορά και είναι παντού, σε κάθε επικοινωνία και σχέση, βλακώδης γιατί ξεκινά από μειωμένη αντίληψη της κατάστασης.

 

Έκανα bold και υπογράμισα το κατ' εμέ point.
Έξοχο σχόλιο gaby μου.

 

Το πρόβλημα για τον σαδιστή δεν είναι γιατί νιώθει ότι χρησιμοποιείται αλλά γιατί γνωρίζει ότι ο έταιρος αντλεί ευχαρίστηση και αυτό είναι κάτι που δεν επιθυμεί.
Στο σύμπλεγμα, λοιπόν, είναι απολύτως ξεκάθαρο ποιος χρησιμοποιείται και αυτός είναι ο σαδιστής.

 

Να συμπληρώσω.. θεωρώ πως ο λόγος που αποφεύγουν να εμπλακούν είναι και ακριβώς αυτό, πως γνωρίζουν εκ'των προτέρων οτι το εταίρο θα αντλήσει
ευχαρίστηση οπότε αυτόματος παύει η εξουσία ή η ευχαρίστηση για τους ίδιους, διότι απώτερος σκοπός δεν είναι η ευχαρίστηση του εταίρου.

 

Από προσωπική εμπειρία, λέγω ότι κάθε μαζοχιστόπουλο έχει την αχίλλειο πτέρνα του  

 

Για όλα αυτά που αναφέρετε δεν θεωρείτε ότι έχει την ευθύνη Ο/Η Αφέντης/ρα ώστε..
η σκλάβα που δεν έχει λάβει την σωστή εκπαίδευση ώστε να επικοινωνήσει τι συμβαίνει με τα συναισθήματα της στόν/ήν Ιδιοκτήτης τής;

Μα αν δεν μπορεί να βρει διέξοδο στόν/ήν Αφέντη/ρα σε ποιόν άλλον θα βρει;