Στερεότυπα στην Ελλάδα

και μόνο που χρησιμοποίησες τον ορο εξευτελίζεται μου φτάνει κι ολας για να καταλάβω πολλά περισσότερα. Καλή σου μέρα.

 

επίσης θα μπορούσα να σου απαντησω σε όλα ένα προς ένα για να δεις ποσο πολύ μουντ έχω στο ίδιο μου το θρεντ... Αλλά ειλικρινά... Θα τα δεις μόνος σου

 

Μα εσύ ανέφερες τον εξευτελισμό πιο πάνω...

 

ναι... Μόνο που εγω αναφέρομαι στον δημόσιο εξευτελισμό του BDSM. Εσυ απο την άλλη... Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεσαι.

 

Τ' άτομο της συνέντευξης διάλεξε να ονομάζεται Δήμητρα κι όχι Δημήτρης. Που να το αποδέχονται κάποιοι/ες ή όχι.
Τ' άτομο της συνέντευξης διάλεξε να είναι ο εαυτός του, ότι κι αν του κόστιζε.
Τ' άτομο της συνέντευξης αν θέλει να δηλώνει ελικόπτερο, μπετονιέρα, ανανάς, για μένα τουλάχιστον δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Αν ποτέ το πετύχω ( ή οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η αληθινά διαφορετική/ο ή "μούφα" ) θα του φερθώ σαν σ' ελικόπτερο, μπετονιέρα, ανανά.
Αφού δεν μ' αφορά τι είναι ή τι θα γούσταρε να είναι. Δεν με "χαλάει", δεν μου παίρνει, ούτε μου δίνει τίποτε.
Πάλι καλά που υπάρχουν άνθρωποι, σίγουρα πολλοί λιγότεροι ακόμη κι απ' τους λίγους που θεωρούσα ότι θα υπήρχαν, που σκέφτονται με το δικό τους κεφάλι.
Που ζουν για τους εαυτούς τους και όχι για τους άλλους. Τα λοιπά είναι φούμαρα. Τελικά είναι μεγαλύτερη καύλα να ευχόμαστε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, απ' το να ψάχνουμε τρόπους, για να ζήσει η δική μας.

Ως προς τις εμμονές, τις επιδείξεις, τους "ανεξήγητους" λόγους που θα κρύβονταν πίσω απ' τ' όποιο "μπέρδεμα" αναφορικά με την έμφυλη ταυτότητα κάποιου/ας...Ένα παλιό, καλό thread που ουε ουε, έκαναν μέχρι και sticky...

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/transsexual-Τραβεστί-Μύθοι-Πραγματικότητα.5778/

Πόσο πλεοναστικά χρησιμοποιείται η λέξη εξευτελισμός.
Και το "αστείο" είναι, ότι κάτι που εμείς θεωρούμε ξεφτίλα, πιστεύουμε ότι θα ίσχυε για όλους/ες.
Πόσο κουτό ( ευφημισμός ) είναι, να πιστεύουμε ότι η δική μας αλήθεια είναι η μοναδική.
Και ότι εκτός απ' εμάς πρέπει να ισχύει και για όλους/ες.

Υ.Γ.

Για όσους/ες δεν το ήξεραν ή δεν θα ήθελαν να το καταλάβουν.
Η ελευθερία δεν είναι τσάμπα για κανένα και καμία. Δεν είναι ακορντεόν ν' ανοιγοκλείνει όποτε μας βολεύει.
Tο τσιτάτο "Η ελευθερία μου τελειώνει, εκεί που αρχίζει η δική σου", παρά ερμηνεύεται ad arte.
Τέλος, άλλο ένα "αστείο", η όποια μάζα δεν έχει πάντα δίκιο.
Κι εδώ σταματώ, γιατί θα "ξεφύγω" ακόμη περισσότερο και μου είχα υποσχεθεί, να μην το ξανακάνω. Αφού κατάλαβα πια, ότ' είναι τελείως ανούσιο.
Αλλά ότι "ξέφυγα", "ξέφυγα", θα φταίει ότι δεν ήπια ακόμη καφέ.  

 

Οι BDSM σχέσεις είναι προέκταση των βανίλλα σχέσεων? Θα ήθελες να μου πεις πως ακριβώς το εννοείς αυτό γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω  

Κάπου εδώ φαντάζομαι ότι εννοείς "Αν πάλι θέλω να εκφραστώ δημόσια με την Αφέντρα μου, εξαρτάται με ποιον τρόπο θα επιλέξει να το κάνω" εκτός αν αναφέρεσαι στις παραπάνω Βανίλλα σχέσεις, όχι?

Η έκφραση "Τον σερνει από τη μύτη" βγήκε από χειριστικές γυναίκες που έκαναν τον άντρα ό,τι ήθελαν χωρίς προσπάθεια. Αλλιώς η έκφραση θα ήταν "τον δέρνει με το ρόπαλο μέχρι να πει ναι"

Και πάλι. Εαν η Κυρία σου επιλέξει να φορέσεις το κολάρο σου μπροστά σε κόσμο θα το κάνει για τους δικούς της λόγους και δεν νομίζω ότι η "θέση σου" θα ήταν να κρίνεις τους λόγους που το κάνει αυτό.

Όσον αφορά στη Δήμητρα,
Καταρχάς θα έπρεπε αν μη τι άλλο να σεβαστείς το όνομα με το οποίο έχει διαλέξει να τον αποκαλούν. Εκτός αν η δική του "ελευθερία στην έκφραση" είναι λιγότερο σημαντική από την δική σου ελευθερία στην έκφραση.

Φαντάζομαι λοιπόν ότι πριν γράψεις την πρότασή σου περί γυναικείων στερεότυπων ίσως ξέχασες να συνυπολογίσεις αυτά που πέρασε λόγω των ήδη υπάρχοντων στερεοτυπων πρίπου σε όλη της τη ζωή.
Ξέρεις υπάρχουν πολλών ειδών γυναίκες. Μεταξύ τους και αυτές στις οποίες επέλεξε να μοιάζει η Δημητρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί η Δήμητρα θα έπρεπε να διαλέξει οποιουδήποτε άλλου το γυναικείο στερεοτυπο και όχι το δικό της. Εκτός αν θεωρείς ότι υπάρχει one true kind of woman μη - στερεοτυπικό (?).
Θα πρότεινα να ξαναδιαβάσεις την ιστορία της μαζί με την Αφεντρα σου ίσως.

Για την χρήση της λέξης "εξευτελισμός" δεν θα μιλήσω καν όπως είπε και η @Soraya . Εδώ μέσα......

Μου φαίνεται φοβερά διασκεδαστικό το γεγονός ότι είδα αυτές τις προτάσεις μέσα σε ένα φόρουμ για το BDSM.
Προφανώς θεωρείς ότι υπάρχει το καθωσπρέπει BDSM και το καθωσπρέπει LGBT και τα ξεμπούρδουλα τα οποία σε απομωνώνουν κοινωνικά?
Μου θυμίζει λίγο αυτή την εμετική γελοιότητα που όταν κάποιος ακούσει για δύο λεσβίες του τρέχουν τα σάλια ενώ αν ακούσει για γκέι άντρες ξινίζει τη μουρη του.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να θεωρούμε οτι η "κοινωνία" έχει το δικαίωμα να αποκλείσει κάποιον γιατί υπάρχει μία αόρατη κλίμακα κανονικότητας.....

Και μία φιλική συμβουλή, δεν τρέχει και τίποτα να σε αποκλείσει η "κοινωνία". Υπάρχουν κιάλλες εκεί έξω πολύ πιο φιλικές και πολύ πιο ανοιχτές.

 

'Ηθελα να γράψω πολλά, αλλά τα γράψατε όλα εσύ και πιο πάνω ο @Tenebra_Silente, και εξαιρετικά όμορφα. Kudos και στους δυο.

Disclaimer. Ακολουθούν σκέψεις που στριφογυρίζουν καιρό στο μυαλό μου, και που πρώτη φορά προσπαθώ να εκφράσω γραπτά. Είναι ατελή και ανεπεξέργαστα. Οποιαδήποτε βοήθεια, σχόλιο, γνώμη, όλα ευπρόσδεκτα.

Πολλές φορές, βλέποντας συμπεριφορές στο χώρο και διαβάζοντας κείμενα εδώ και αλλού, σκέφτηκα ότι υπάρχουν δυο γεύσεις bdsm. Μια δήθεν και μια ουσιαστική.
Παλιότερα τη πρώτη την ονόμαζα "βανίλα", μετά σκέφτηκα ότι δεν φταίνε οι βανίλα, μια χαρά άτομα είναι, οπότε την άλλαξα. Είναι θέμα στερεοτύπων. Είναι όλα αυτά που τόσο δομημένα παρέθεσαν η @Mauve και ο @Tenebra_Silente, και άλλα πολλά.

Πρόκειται για την σκέψη ατόμων στα οποία η αποδοχή της διαφορετικότητας φτάνει μέχρι τον εαυτό τους μόνο, οπότε όλα τα υπόλοιπα, τα "πέρα από μένα", είναι βδελύγματα και αντικείμενο περιφρόνησης ή χλευασμού.
Για μένα αυτά είναι άτομα βαθιά ενοχικά, τα οποία ποτέ δεν κατάφεραν να δουν τον ίδιο τον εαυτό τους ως μη ανώμαλο. Αν ήταν διαφορετικά, δεν θα είχαν ανάγκη να μεταθέσουν τις ενοχές τους αλλού. Πάντα βολική και χρήσιμη η σταύρωση.
Εναλλακτικά, ίσως να είναι περιορισμένης αντίληψης. Δεν ξέρω.
Στην πιο ελαφριά του περίπτωση, αυτό το δήθεν bdsm εκφράζεται με ταμπέλες. Και δεν εννοώ τα statuses όπου ο καθένας μας δηλώνει τις προτιμήσεις του, εννοώ το μανδύα του Κ, του υ, της απόλυτης γνώσης. Έτσι-είναι-και-δεν-είναι-αλλιώς-γιατί-εγώ-ΞΕΡΩ. Που πάλι δημιουργεί στεγανά, ορθή και μη συμπεριφορά. Είναι πάλι εμείς και οι άλλοι.

Από την άλλη, υπάρχει ένα bdsm που πάει πέρα από τις ταμπέλες και τις ορθοδοξίες, και απλώς εκφράζεται και ζει ελεύθερα. Που δεν χρειάζεται όρια και περιορισμούς εκτός από εκείνα που ο καθένας θα επιλέξει για τον εαυτό του.
Γιατί η παγίδα είναι ακριβώς εκεί, στον περιορισμό της ελευθερίας των άλλων, σάμπως αυτό διευρύνει τη δικιά μας.
Όπως πολύ σωστά το έθεσε ο Tenebra,
"Η ελευθερία δεν είναι τσάμπα για κανένα και καμία. Δεν είναι ακορντεόν ν' ανοιγοκλείνει όποτε μας βολεύει.
Tο τσιτάτο "Η ελευθερία μου τελειώνει, εκεί που αρχίζει η δική σου", παρά ερμηνεύεται ad arte."

Είμαι ιδεαλίστρια, είμαι χαρε κρίσνα, έχω αυταπάτες. Peace.

​

 

Ίσως τελικά θα πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μερικές φορές η αποδοχή έχει όρια.
Συνήθως η αποδοχή φτάνει μέχρι εκεί που φτάνουν οι εμπειρίες μας, η παιδεία μας και εμείς οι ίδιοι. Είναι το comfort zone. Εκτός αυτού χρωματίζουμε και ταμπελιάζουμε συμπεριφορές με μοναδικό μας στόχο να τις χωρέσουμε με κάποιο τρόπο μέσα στο comfort zone. Όταν δεν τα καταφέρνουμε, όταν δεν μπορούμε να νιώσουμε άνετα με την επιλογή του άλλου (λές και μας αφορά) αρχιζουμε να τις διαχωρίζουμε από τις δικές μας και να βάζουμε απόσταση μεταξύ τους γιατί "δεν μπορεί εμείς που ειμαστε μια χαρά φυσιολογικοί και νορμάλ να είμαστε στο ίδιο τσουβάλι με μία ανθρώπινη τουαλέτα" έτσι?

Το είπες ακριβέστατα "το πέρα από εμένα".

Είναι όμως κρίμα όταν είσαι ήδη σε έναν χώρο που είναι "πέρα από" κάτι να βλέπεις ότι και εντός αυτού υπάρχουν πάλι αυτά τα "πέρα από εδώ" και το μεγαλύτερο κακό που κάνουν είναι ότι αποθαρρύνουν τους ανθρώπους να νιώσουν ότι ανήκουν...

 

@Estelwen η καλύτερη μου φίλη κάποτε μου είχε πει μια καταπληκτική ατάκα...Στη ζωή δεν μπορείς να είσαι Ελβετία...
Με την έννοια ότι αργά ή γρήγορα, πρέπει να παίρνεις θέση σε κάποια πράγματα...Γιατί δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος/η.
Θα κάνω ένα μπουρδούκλωμα/αντίλαλο αυτών που έγραψες ( δίχως καμία πρόθεση ν' αλλοιώσω τις σκέψεις σου ).
Έχουμε κάθε δικαίωμα στην αλήθεια μας, στο να μην θέλουμε ν' αλλάξουμε "μυαλά". Δεν έχουμε κανένα όμως δικαίωμα, να θέλουμε σώνει και καλά, ν' αλλάξουμε "μυαλά" στους άλλους.
Εντυπωσιάζομαι ακόμη - σιγά μην εντυπωσιάζομαι, έτσι το γράφω για την "κουλτούρα" - πως αρκετοί άνθρωπες ακόμη ψάχνουν την αντανάκλαση τους στα τζάμια των άλλων.
Πόσο καιρό χάνουν, προσπαθώντας ν' αποκτήσουν υπόσταση δια μέσω χάρτινων ή πλαστικών κατόπτρων ( γιατί οτιδήποτε θα ήταν έξω απ' εμάς, χάρτινο ή πλαστικό θα ήταν ).
Καλώς ή κακώς, βρισκόμαστε όλοι/ες εδώ και με το εδώ δεν εννοώ ένα Forum, αλλ' αυτό το κλουβί που ονομάζουμε κενωνία.
Γιατί συχνά πυκνά αντί γι' αχανές λιβάδι που θα είχε χώρο για όλους/ες, την αντιλαμβανόμαστε σαν κλουβάκι και μας σαν τα ποντίκια που ασφυκτιούν.

Άντε και την Δήμητρα και την όποια Δήμητρα να επιμείνω να την λέω Δημήτρη ( χάρη λόγου το γράφω, εγώ δεν θα το έκανα, γούστο μου. Όπως γούστο του/της κάθε ...εδώ λογοκρίνομαι... να το κάνει ).
Άντε και να την χλευάσω, να την περιπαίξω, να την γελοιοποιήσω, να την θεωρήσω "επικίνδυνη" για την ηθική -ξεχνώντας το μου-. Γιατί η δική μου η ηθική, η δική μου αισθητική, η δική μου η καρκάλα, είναι αυτό, δικές μου, όχι όλων.
Άντε και να ταμπουρωθώ πίσω από χίλιες δυο - κατ' εμέ - μαλακίες, για να κρύψω τα κόμπλεξ μου, την αμάθεια ( ή ακόμη χειρότερο, την ημιμάθεια μου ), τις δειλίες και τα όποια μικρά ή μεγάλα μου συμφέροντα.
Άντε και να προσπαθήσω να "κατεβάσω" κάποιον/α, για ν' "ανέβω" εγώ.
Άντε και να πω ότι ο σκλάβος με το λουράκι του στο δρόμο, μου προκαλεί αποστροφή ( μάντολες, εγώ πάλι δεν έχω κανένα θέμα, εγώ για μένα ), ότι σαν εικόνα πάει ενάντια στα "καλά" και "αγαθά".
Άντε και να υπερασπιστώ το "ορθό" βουδουσουμού και να καταφερθώ κατά του "αιρετικού" ή του "ψεύτικου" ( και ποιος/α στο πέος είναι πια εκείνος/η, που θα κρίνει, τι θα ήταν σωστό η ψεύτικο για μένα? ).
Τι θα καταφέρω? Μια τρύπα στο νερό. Αφού και με τα ίδια τίγκα θα μείνω και θα κοτιεύω μπροστά στα ίδια πράγματα ή καταστάσεις και το ίδιο λίγος που ένιωθα πριν, θα συνέχιζα να νιώθω.
Να πω και κάτι άλλο? Δεν υπάρχουν ιππικά, δεν υπάρχουν Μεσσίες για να μας σώσουν.
Και οι όποιοι "σύμμαχοι" μας αν βέβαια υπάρχουν, θα ήταν ελάχιστοι ( ίσως οι γονείς μας, κάποια αληθινά φιλαράκια, άντε και κάποιος/α σύντροφος μας ) και πάλι σε όλες μας τις "μάχες" δεν θα μπορούσαν να μας συνδράμουν.
Κατά βάθος, στα πολύ ζόρικα είμαστε μόνοι/ες, εμείς με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας. Έχουμε όλοι ίσες ευκαιρίες για ν' αποκτήσουμε κάποια πράγματα. Κι αν δεν τις έχουμε, πολεμάμε για να τις αποκτήσουμε.
Δεν στέρησα, ούτε θα στερήσω ποτέ τ' "οξυγόνο" σε κανέναν/καμία. Μα δεν επέτρεψα, ούτε θα επιτρέψω ποτέ σε κανέναν/καμία, να προσπαθήσει καν, να μου αφαιρέσει το δικό μου.
Ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία και δεν έχουν όλοι/ες ανάγκη μπαμπούλα, για να βάζουν στους εαυτούς τους όρια.
Να τα βάζουν εκεί που για κείνους/ες πρέπει και όχι να φορούν κατάσαρκα πανομοιότυπα κάγκελα με τους άλλους, μόνο για να μην σκάσουν την όποια σαπουνόφουσκα σ' αυτούς τους τελευταίους.
Είπαμε, ο καθένας/καθεμία με τις επιλογές και την πορεία του/της. Τεσπα, έχω γράψει παρόμοια λόγια άπειρες φορές εδώ. Έχω πει στον έξω κόσμο παρόμοια λόγια ακόμη περισσότερες.
Μάλλον, θα έπρεπε να είχε ήδη σιχαθεί η ψυχή μου και πια να το βούλωνα...Αλλά...αλλά...η "μαλακία" κάποιων σαν και τα μούτρα μου ( και δεν είμαστε λίγοι/ες, πάλι καλά ) φαίνεται ότι είναι σαν τα χούγια.
Δεν θα πάψει, μέχρι να μας βγει η ψυχή. Μελιτζανόπιτα μας ( απ' τις πολλές κολοκυθόπιτες μου ήρθε αναγούλα και είπα ν' αλλάξω γεύση χαχα    )

 

Δεν τον είπα Δημήτρη για να τον διορθώσω, τον είπα Δημήτρη για να διατυπώσω την άποψή μου ότι αυτά τα άτομα ζούνε σε ένα στερεότυπο γυναίκας και αν αισθάνεσαι γυναίκα δεν χρειάζεται να αλλάξεις όνομα και ρούχα, έχω γνωρίσει γυναίκες άβαφτες, απεριποίητες, με unisex όνομα και παρέμεναν γυναίκες.

Βασικά αν διάλεγε να κάνει το ελικόπτερο, την μπετονιέρα ή τον ανανά θα του κόστιζε την ελευθερία του αφού υπάρχει ένα μέρος που τους κλείνουν όλους αυτούς...

Ούτε εμένα με αφορά, σχολίασα απλά για το στερεότυπο που ακολουθούν πιστά αυτά τα άτομα καταργώντας την νηματοθέτη.

Αυτό το νήμα απλά εξηγεί τις σεξουαλικές επιλογές και συμπεριφορές.

Σου ξαναλέω, εγώ προσωπικά δεν βλέπω την ανάγκη κάποιος να ντυθεί ή να ονομαστεί γυναίκα για να νιώσει γυναίκα, αυτή η συμπεριφορά μειώνει τις γυναίκες αφού η γυναίκα δεν είναι τα ρούχα της, τα παπούτσια της και το όνομά της. Αυτό είναι στερεότυπο (και ξέρω πολλές φεμινίστριες που θα συμφωνούσαν).

Δεν είναι σίγουρος ότι τα άτομα που ανακοινώνουν με φανφάρικο τρόπο ότι είναι γυναίκες είναι ελεύθερα μέσα τους, θεωρώ ότι είναι πρόσκαιρη λύση για να αποδράσουν απο ένα φόβο που πρέπει να αντιμετωπίσουν σαν άντρες. Είναι σαν ένας κλειστοφοβικός να κοιμάται έξω, ναι θα νιώσει ανακούφιση αλλά δεν θα έχει αντιμετωπίσει τον φόβο του..

 

@trterterterterter

Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό σου. Είναι ενδιαφέρον το ζήτημα που αναδεικνύεις αναφορικά με το οξύμωρο της αποδόμησης στερεοτύπων μέσα από την αναδόμησή τους εκ νέου.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα της Δήμητρας, θα θεωρούσα ουσιαστική αποδέσμευση από τα έμφυλα πολιτισμικά στερεότυπα αν παρά τις προτιμήσεις της συνέχιζε να επιθυμεί να της απευθύνονται στο αρσενικό χωρίς να μεταθέτει τις προτιμήσεις της στο κρατεό έμφυλο στερεότυπο για την εμφάνιση και συμπεριφορά των γυναικών.
Είναι σύνηθες, τα trans άτομα να αναπαράγουν και να ενισχύουν στερεοτυπικά μοτίβα "θηλυκότητας" κι "ανδρισμού" ως υπεραναπλήρωση της έλλειψης σχετικής ανατομίας. Επιθυμούν με αυτόν τον τρόπο να γίνουν ανεκτοί στο κοινωνικό γίγνεσθαι με αυτή τη διάθεση του κοινωνικά έμφυλου μιμητισμού.
Οπότε, πράγματι αν θέλουμε να το δούμε εις βάθος, παρατηρείται μία αντίφαση στον τίτλο του νήματος ως αντιδιαστολή με το εν λόγω παράδειγμα.
Είναι, όμως, δικαίωμα θεμελιώδες του κάθε ατόμου να αυτοπροσδιορίζει την ταυτότητά του όπως εκείνο επιθυμεί κι οφείλουμε να το σεβόμαστε.

 

Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα λοιπόν. Μάλιστα. Νομίζω πως αυτή η συζήτηση θα ήταν προτιμότερο να γίνει σε ένα ήσυχο καφέ με τους συμμετέχοντες να κοιτάζονται στα μάτια. Πρώτα βέβαια δόκιμο θα ήταν να γίνουν οι συστάστασεις "Ονομάζομαι Θρασύβουλας Κολυμπιθρόξυλος, είμαι 89 ετών, συνταξιούχος αλιεργάτης, ευτυχώς πρόλαβα το παλιό ασφαλιστικό, αλλιώς θα δούλευα ακόμη".

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω εκφράζοντας το θαυμασμό μου για τη μαγκιά της Δημήτρη/Δήμητρας/ό,τικατεβάζειηγκλάβατουκαθενού.

Ως μαγκιά της αντιλαμβάνομαι το ότι σπατάλησε τη ζωή της, για να ζήσει, όπως πίστευε ότι θέλει. Είναι πολύ κοντά στον ορισμό του ηρωικώς φέρεσθαι αυτή η συμπεριφορά.

Επίσης να πω ότι η Σκάλα Συκαμιάς είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη που έχω επισκεφθεί στη ζωή μου. Αφήστε που κάθε βράχος, κάθε άνθος ευωδιάζουν Μυριβήλη.

Πάμε τώρα. Μία κοπέλα που ήρθε από την άλλη άκρη της Ευρώπης, για να προσφέρει βοήθεια σε απελπισμένες ψυχές, πληροφορείται ότι υπάρχει σε ένα χωριό κοντά της κάποιος που γεννήθηκε κάποιος και έγινε κάποια και σπεύδει να την γνωρίσει. Γράφει γι' αυτήν της την εμπειρία, όπως φαντάζομαι πως κάνει και για τους πρόσφυγες, και δημοσιεύει το κείμενό της.

Μετά ήρθαν η lifo και η νεοελληνική σουρεαλιστική σκέψη γενικότερα.

Πρώτη, αυτόματη αντίδραση είναι να αναθεματίσουμε την κλειστόμυαλη
κοινωνία της Συκαμιάς των εκατό κατοίκων. Προσπαθώ να καταλάβω, αν είμαι ο μόνος που διαβάζοντας το άρθρο αισθάνθηκε να του λείπει κάτι πολύ βασικό, ο χρόνος. Πότε γεννήθηκε η Δημήτρη; Ποια χρονολογία ήταν 14 ετών; Κρίνοντας από τις φωτογραφίες, τοποθετώ τη γέννησή της κάπου στη δεκαετία του πενήντα. Άρα ήταν 14 κάπου μέσα στη δεκαετία του εξήντα. Κατά συνέπεια είναι άτυχη, αφού, αν είχε γεννηθεί στη Σκανδιναβία ή έστω στην κεντρική Ευρώπη ή τις ΗΠΑ, θα γινόταν αυτομάτως αποδεκτή. Τι εννοείτε ότι εκείνα τα χρόνια τα διάφορα κινήματα κήρυτταν τη σεξουαλική απελευθέρωση εκεί; Δεν υπήρχε πάντα στο διαφωτισμένο δυτικό κόσμο;

Αφού πολιορκήσουμε και καταλάβουμε τη Σκάλα Συκαμιάς λοιπόν, οφείλουμε να δηλώσουμε όχι στο πλευρό της Δημήτρη, αλλά απέναντι από την κενωνία την άδικη και ψεύτρα. Δεν έχει σημασία, αν χθες ήταν τα ορφανά που ζουν σε ιδρύματα και όχι με ομόφυλα ζευγάρια, σήμερα η Δημήτρη και αύριο τα κόκκινα μπίρι, μπίρι, αυτό που μετράει είναι να υπάρχει πάντοτε μία αφορμή, για να στηλιτεύσουμε την οπισθοδρομικότητα της ελληνικής κοινωνίας που περιθωριοποιεί τη διαφορετικότητα. Γιατί ψάχνουμε αφορμή; Μα επειδή εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε με τις δικές μας επιλογές να στηρίξουμε την πολεμική ρητορική. Έχετε διαβάσει πού ήταν ο Κοραής, όταν έγραφε τα πύρινα κείμενά του υπέρ της επανάστασης κατά τη διάρκεια αυτής; Κάτι τέτοιο χωρίς όμως το λαμπερά διαφωτιστικό πνεύμα του Διαμαντή. Φυσικά μας είναι αδιάφορο τι κάνει και πού βρίσκεται σήμερα η χθεσινή μας αφορμή. Ποιος θέλει να κουβαλάει σκελετούς στα μπαγάζια του αφού;

Έτοιμα τα οχυρωματικά έργα, έτοιμο και το τυπογραφείο για εκτύπωση προκηρύξεων και μπροσούρων. Τι μένει τώρα; Να καθαρίσουμε τον κυριευθέντα χώρο από οπισθοδρομικά στοιχεία και να οργανώσουμε επιθέσεις στα γύρω χωριά των οπισθοδρομικών. Το σχέδιο λέει ότι θα απάγουμε τις παρθένες κόρες, θα τις ξεπαρθενεύουμε και μετά θα τις γυρίζουμε πίσω να μην ξέρουν τι να τις κάνουν πειραγμένες. Επειδή βέβαια παρά τα κροκοδείλια δάκρυα της κάθε lifo, ο Πατερούλης το είχε πει ξεκάθαρα, αν δε σπάσεις αυγά, ομελέτα δε γίνεται, οι παράπλευρες απώλειες είναι μέσα στο παιχνίδι. Τι κι αν κάποιος διεκδικεί το δικαίωμα στη δική του διαφορετικότητα, ήτοι στο να εκφράζει την άποψή του χωρίς να ταμπελιάζεται αμέσως; Σημασία έχει ότι ο προοδευτικός ο άθρωπας έχει διακαίωμα να χρησιμοποιεί ακόμη και επιχειρήματα επιπέδου δημοτικού σχολείου, ο άλλος είναι απλά συντηρητούκλας (ρατσιστής κλπ).

Καλοί μου άνθρωποι, ρατσισμός είναι και η κατάργηση της ατομικότητας, αλλά και η άκριτη συμβολοποίηση ανθρώπων. Το να υποστηρίζουμε σαν πασιονάριες την κάθε Δημήτρη απλώς και μόνο, επειδή αποφάσισε να βάζει τ' αρχίδια της σε κυλότα αντί σώβρακου αδιαφορώντας να μιλήσουμε μαζί της, να την καταλάβουμε, να την βοηθήσουμε δεν είναι προοδευτισμός, ούτε ανοιχτομυαλιά. Ας θυμόμαστε τουλάχιστον, πριν πετάξουμε το ανάθεμα, πως για κάθε προοδευτικό υπάρχει κάποιος προοδευτικότερος και για κάθε ανοιχτόμυαλο ένας ανοιχτομυαλότερος.