Στηλίτευση του Τουρκικου τρόπου εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης απο τουρκο δημοσιογραφο

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

Η παράκληση είναι και παραμένει γενική προς όλους όσους προβαίνουν σε διαπληκτισμούς επί προσωπικού.

 

Μεταξύ κρατών δεν υπάρχουν φιλίες, μόνο συμφέροντα, κοινά ή αντικρουόμενα. Τα πρώτα δημιουργούν συμμαχίες, τα δεύτερα έχθρες, αντιπαλότητες και συρράξεις. Κάποτε ο χειρότερος εχθρός μας ήταν οι Πέρσες, αργότερα οι Λατίνοι, μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες οι Βούλγαροι. Αν σήμερα κάποιος άνοιγε ένα ανάλογο νήμα για αυτές τις εθνότητες, θα προκαλούσε τη γενική θυμηδία. Γιατί; Άλλαξαν οι άνθρωποι, οι φυλές ή η ιστορία τους; Όχι! Το μόνο που άλλαξε είναι το αμοιβαίο συμφέρον.

Συνεπώς το κρίσιμο ερώτημα είναι τι συμφέρει σήμερα την Ελλάδα. Να διατηρεί σχέση αντιπαλότητας με την όμορη χώρα δαπανώντας δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς; Να την κλιμακώσει σε επίπεδο πολεμικής αναμέτρησης με σκοπό να προσαρτήσει την Κωνσταντινούπολη για να παίζει η ΑΕΚ στη φυσική της έδρα; (μη γελάτε, το έχω ακούσει ΚΑΙ αυτό! ) Ή τουναντίον να καλλιεργεί πνεύμα ειρήνης και καλής γειτονίας;

Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες, αυτό δεν εξαρτάται μόνο από ‘μας. Το τανγκό θέλει δύο κι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκός. Η Τουρκία είναι ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη με ταχεία ανάπτυξη κι εμείς ένα κράτος σε βαθιά παρακμή, οικονομική και πολιτική. Ας ασχοληθούμε με τα του οίκου μας, ας σουλουπώσουμε λίγο τα χάλια μας κι ας αφήσουμε κατά μέρος φαντασιοπληξίες, αρχαιολατρίες και μεγαλοϊδεατισμούς. Ο εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών κι εμείς του ανοίξαμε την Κερκόπορτα.

 

Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

Άσχετα με το αν ο Τούρκος μπορεί ή όχι να γίνει φίλος (γιατί όχι πάντως?), με προβληματίζει περισσότερο το γεγονός ότι γράφτηκε ένα τέτοιο άρθρο, και μάλιστα στην Τουρκία. Μας ικανοποιεί να βλέπουμε την άλλη πλευρά προβληματιζόμενη, αλλά δεν παραδεχόμαστε το θάρρος μιας τέτοιας στάσης και, το κυριότερο, δεν περνάει καν από το μυαλό μας η ερώτηση: μήπως άραγε θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς κάτι αντίστοιχο...;

Και αυτό γιατί μάθαμε από την παραμορφωμένη ιστορία του σχολείου να θεωρούμε τον εαυτό μας 100% αθώο και ότι, ως Έλληνες, είμαστε "καταδικασμένοι" να έχουμε πολιτισμό. Πάντα οι άλλοι είναι οι κακοί. 

Πριν να έλθει η Μικρασιατική καταστροφή και το τραγικό τέλος της Σμύρνης, γνωρίζουμε πόσο βάρβαρος ήταν ο Ελληνικός στρατός εκεί? Ειδικά στην οπισθοχώρηση, ο στρατός μας σκότωσε, βίασε, λεηλάτησε, έκαψε. Πετάλωνε τους Τούρκους αιχμαλώτους. Πρόσφατα το κρατικό κανάλι έδειξε και σχετικό ντοκυμαντέρ με φωτογραφίες (από τον ίδιο φωτογράφο που τράβηξε και το γνωστό φιλμ με τη φλεγόμενη Σμύρνη) των τουρκικών πόλεων μετά το πέρασμα του στρατού μας. Σχεδόν σα να βλέπει κανείς το Στάλινγκραντ ή το Βερολίνο βομβαρδισμένα στον Β'Π.Π! Αυτό που αποκαλούμε ελαφρά τη καρδία Μικρασιατική "εκστρατεία" ήταν μια κανονικότατη, και πολύ βάρβαρη, εισβολή.

Όσο για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, απλά δε μαθαίνουμε ποτέ αυτές που κάνουμε κι εμείς... (και το λέω μετά λόγου γνώσεως)

Ο κάθε λαός ζει με το μύθο του. Κι εμείς, κι αυτοί. Π.χ. μαθαίνουν στα σχολεία τους ότι όταν ο Κεμάλ πέθανε στις 9:05 το πρωί, όλα τα ρολόγια σταμάτησαν (και το βλέπει κανείς σε μουσεία π.χ. της Τουρκίας).

Αν λοιπόν οι Τούρκοι αρχίζουν να ξανασκέφτονται τους μύθους τους, μήπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο? Αν το κάνουμε αυτό και δούμε την ιστορία μας κατάματα, και καταλάβουμε ότι δεν είναι όλη γραμμένη με "χρυσές σελίδες" αλλά είναι πολύ πιο γκρίζα, θα τρομάξουμε!.

 

Αγαπητέ James_Bondage οι φίλοι κινέζοι λένε μια εικόνα όσο χίλιες λέξεις άρα εγώ είπα τουλάχιστον 5000, τώρα εάν οι απόψεις των άλλων είναι του ''εξυπνάδες του κωλου'' για εσένα κάτι θα ξέρεις, γούστα είναι αυτά. Δεν ξεχνώ ότι είμαστε στην κατηγορία Ειδήσεις απλά όταν κάνουμε μια ανάρτηση εδω μέσα φρονώ ότι γνωρίζουμε ότι μπορεί να μας ασκηθεί κριτική από κάποιους ακόμα και του ''κωλου'', εξάλλου γι’ αυτό βρισκόμαστε εδω ....ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να έχει ότι απόψεις θέλει αρκεί να μην θίγει τον άλλο προσωπικα. Και μετά από ένα ταχύρυθμο μάθημα καλών τρόπων και συμπεριφοράς για την ελευθερία του λόγου και για να μην πλατειάσω κλείνω έτσι, εάν δεν αντέχεις απόψεις που δεν χαϊδεύουν τα αυτιά σου καλά θα κάνεις να μην αναρτάς τίποτε, τώρα όσο για τα περί ''Νεκρομαντεία και εθνικισμός εβραϊκού τύπου '' απλά ........ δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω. Δεν πρόκειται σεβόμενος τον χώρο αλλά και τον Χρόνο μου να μπλεχτώ σε αντιδικίες τύπου ‘’Ξεκατινιασματος’’που είναι πολύ στη Μόδα εδώ μέσα των τελευταιο καιρό ευτυχώς μόνο από μερικούς / ες

Με αγάπη και πολλα respect

John_m  

 

Δύσκολη, πολύ δύσκολη η απάντηση στο θέμα του νήματος. Στην μάλλον μεγάλη αναφορά μου θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το τι έχουμε απέναντι και κυρίως το πώς διαμορφώθηκε στη μορφή που έχει σήμερα.

Η αναζήτηση μιας κοινωνικής ταυτότητας και οι έντονες ιδεολογικές συγκρούσεις στη σημερινή τουρκική κοινωνία απορρέουν από την όψιμη εθνογέννηση. Σαν έθνος – κράτος, η Τουρκία δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει την εθνική συνοχή και την ελάχιστη κοινωνική συναίνεση όπως οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Και εμείς οι Έλληνες δεν φαίνεται να έχουμε αντιληφθεί αυτή τη διαφορά σε σχέση με τα ευρωπαϊκά στάνταρντς και έτσι αρκούμαστε στο να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται απέναντι πάντα εξετάζοντας τους στο πλαίσιο της δύσκολης ιστορικής μας συνύπαρξης.

Μέχρι πριν 100 χρόνια ο όρος «Τούρκος» δεν χρησιμοποιόταν από τους τουρκόφωνους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παρά μόνο σαν υποτιμητικός ή ακάμα και υβριστικός χαρακτηρισμός. Το τουρκικό έθνος – κράτος είναι αποτέλεσμα μιας πορείας που διαφέρει από τα γνωστά μοντέλα δημιουργίας εθνικών κρατών, όπου είτε το κράτος και το έθνος εξελίσσονται ταυτόχρονα (Γαλλία, Αγγλία) είτε το έθνος προηγείται χρονικά (Ελλάς, Γερμανία). Εδώ μιλάμε για μια περίπτωση που το κράτος προηγείται της εθνογέννησης. Μέχρι την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η ιθύνουσα τάξη είχε αποκλειστικό στόχο το να «κρατάει το κράτος» στο βαθμό που μπορούσε να κρατηθεί και στα πλαίσια αυτά οι πολίτες έπρεπε αρχικά να συσπειρωθούν κάτω από μια οθωμανική ταυτότητα όπου όλοι θα ήταν ίσοι. Μετά όταν άρχισαν οι αποσχίσεις ή οι προσπάθειες απόσχισης των μη-μουσουλμάνων, το οθωμανικό κατεστημένο προέβαλε τον Πανισλαμισμό και μόνο όταν οι Άραβες θέλησαν με τη σειρά τους να αποσχιστούν άρχισε να προβάλεται ο Παντουρκισμός.

Ο πρώτος που εισήγαγε την έννοια του Παντουρκισμού ήταν ο Γιυσούφ Άκτσουρα (1904), ο οποίος προέβαλε την ανάγκη ενίσχυσης της πολιτισμικής ενότητας Τούρκων και εκτουρκισθέντων. Η περίοδος των Νεότουρκων (1908 – 1918) πήρε τη σκυτάλη και προσπάθησε να καλλιεργήσει μια τουρκική εθνική συνείδηση με γνώμονα τη γλώσσα. Ο Κεμάλ Ατατούρκ με τη σειρά του αρχικά έπαιξε το χαρτί της θρησκείας (1919 – 1922) με σκοπό να συσπειρώσει το λαό ενάντια στους χριστιανούς ιμπεριαλιστές, το 1923 το «γύρισε» στην πλήρη «οικειοθελή» αποδοχή της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας και μετά το 1930 πέρασε στην ερμηνεία της θεωρίας ότι ο Τουρκισμός προέρχεται από την ευρύτερη Κεντρική Ασία και ήταν ο καταλύτης για τη δημιουργία όλων των πολιτισμών από τα Βαλκάνια ως την Κίνα.

Έτσι αρχικά ακόμα και τουρκόφωνοι μη-μουσουλμάνοι διώχνονται με την ανταλλαγή πληθυσμών με την Ελλάδα, στη συνέχεια οι μη-Τούρκοι μουσουλμάνοι (Κούρδοι, Κιρκάσσιοι, Λαζοί κλπ.) κηρύσσονται υπό διωγμό και υποχρεώνονται να «αποδεχτούν» ότι είναι «ορεισίβιοι Τούρκοι» ενώ διώχθηκε και η ισλαμική παράδοση (θρησκευτικά τάγματα, παραδοσιακή μουσική, αραβικό αλφάβητο). Μόλις μετά το 1950 μια ομάδα διανοουμένων θα προσπαθήσει να διαμορφώσει μια εθνική ταυτότητα που βασίζεται στη γεωγραφική περιοχή της Μικράς Ασίας. Εκεί οι Τούρκοι θα θεωρήσουν εαυτούς ως κληρονόμους όλων των πολιτισμών της περιοχής έστω και αν οι ίδιοι εμφανίστηκαν στα μέρη αυτά μετά το 10ο αιώνα.

Από τη δεκαετία του 1970 τίθεται και πάλι το θέμα της απόρριψης της «εθνικής ταυτότητας» κυρίως από τους Κούρδους με αποτέλεσμα το Τουρκικό κράτος να στραφεί τελικά στην άποψη ότι η σημερινή Τουρκία διαμορφώθηκε από τον κεντροασιατικό Τουρκισμό σε συνδυασμό με τον Ισλαμισμό, μια «σύνθεση» που ήδη είχε επιτευχθεί όταν οι Τούρκοι έφτασαν στη Μικρά Ασία. Με την αναρρίχηση στην εξουσία των Ισλαμιστων άρχισε μια νέα «σύγκρουση». Οι Κεμαλιστές υποστηρίζουν ότι το κόμμα του Ερντογάν ακολουθεί μια «τουρκοϊσλαμική» ή σκέτη «ισλαμική» ιδεολογία, ενώ οι οπαδοί τους Ερντογάν θεωρούν ότι οι Κεμαλιστές μιμούνται και μάλιστα άσχημα τους Ευρωπαίους.

Στην ουσία η εθνογέννεση της Τουρκίας δεν έχει ολοκληρωθεί , οι ιδεολογικές συγκρούσεις στον πολιτικό και πολιτιστικό χώρο είναι έντονες, ο προβληματισμός για την «εθνική ταυτότητα» είναι έντονος, αλλά τελικά η «μάχη» γίνεται για να ελεγχθεί το «κράτος» και όχι το «έθνος».

Μπερδεμένα πράγματα που ένα κράτος σαν το δικό μας μάλλον δεν μπορεί να ερμηνεύσει και έτσι απλώς ακολουθεί και παρακολουθεί…

Sorry, sorry για το "σεντόνι" και iyi geceler (καληνύκτα τουρκιστί)!

 

Δεν ειναι θεμα γουστου, ειναι θεμα προσβολής της λογικής μας. Ειναι σα να πηγαίνεις σε αυτό το νημα και να βαζεις εικόνες απο κομμενα δεντρα.

Αν ειχες μπει στον κοπο να διαβάσεις την αρχικη δημοσιευση, θα ειχες καταλαβει οτι προκειται περι ρητορικού ερωτήματος. Το να απαντά κανεις σε ρητορικό ερώτημα ειναι τοσο ευφυές οσο το να κανει κανεις καμάκι σε δονητή. Ειτε λοιπον εχεις ευφυία επιπεδου φλερτ σε δονητή, είτε απλα και λαϊκά κανεις τον μλκ.
Πολύ περισσότερο μαλιστα οταν δινεις μια απαντηση τυπου «εβραϊκός φασισμός -> καραμέλα ολοκαυτωμα -> κλαμα Μαρθας Βουρτση» για να κρυψεις πισω απο το συναισθηματικό εκβιασμό που προωθείς, τα σωβινιστικά και πολεμοκάπηλα συναισθήματά σου. Τοσο διαφανος εισαι.

Σε αντίθεση με εσένα, ακριβώς απο κατω απο την παρατιθέμενη δημοσιευσή σου, ο ae1969 παιρνει το ρητορικό ερώτημα και το κανει βάση ηθικού συλλογισμού.

Δεν θα μου κανεις εσυ κύρηγμα για ελευθερία του λόγου οταν πρωτος εχεις προωθήσει εναν τετοιο συναισθηματικό εκβιασμό με σκοπό να επιβαλλεις στους αναγνωστες τη σωβινιστική πολεμοκαπηλία σου.
Δεν εχει το ηθικο δικαιωμα ενας δημαγωγός να ομιλεί για ελευθερία του λόγου οταν εχει επιχειρήσει να επιβάλλει την αποψή του με δολια μέσα συναισθηματικού εκβιασμού, καθώς το το εγχείρημα αυτό την εχει ήδη καταργήσει.

Ακριβως την ίδια τακτική συνυφασμένη με χιουμορ εκ των σπηλαίων και επιχειρήματα της κακιας ώρας, ακολουθεί για τους δικους του λογους και ο Μαυροβασίλης.

Παρεπιπτόντως, το «νεκρομαντεια» πηγαινε στο ξέθαμα παλαιών εικόνων με σκοπό τη δημιουργία ενυπώσεων. Απ οτι βλεπω απ τα στοιχεία στο αβαταρ σου δε χρειαζεται να σου αναλύσω απο που βγηκε ο ορος νεκρομαντης στη διαδικτυακή αργκό.

 

Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

ξερω και μια απο το Κανακαλε ......

τοτε που ειχε ερθει εδω το θεομουνο απο το Αιβαλι .. ηταν ενας που παντα μιλουσε εχθρικα για τους Τουρκους .. γυριζω σε μια φαση λοιπον και λεω στο Τουρκικο υπερπιπινι .. "Αυτος εδω δεν χωνευει τους Τουρκους" ... ο αλλος αλλαξε δεκα χρωματα .. "οχι εγω δε .. και ουτε ...." ....

λοιπον το μουνι κανει παρτουζες με την ιδεολογια .. αυτο εχω καταλαβει .. μια το γαμει η ιδεολογια και μια την γαμαει εκεινο ...

η ουσια των πραγματων δεν βρισκεται σε λογια , γραπτα ή σημαντρα .... αλλα σε εκεινον που μοχθει για να αγορασει το ψωμι του , να μεγαλωσει τα παιδια του , να φταξει τον χωρο του με μερακι ....
δυστυχως πολλοι μαζευτηκαν στα μεγαλα αστικα κεντρα και χαθηκαν ... εχασαν την επαφη με το χωμα , το δεντρο το νερο και ολα τους φταινε ...
παρτε ενα Τουρκο και εναν Ελληνα κτηνοτροφο , αγροτη , ψαρα .... ιδιες ζωες θα βρειτε .. ακομα και η στιγμη που θα σβυνει την μηχανη του τρακτερ να ριξει στο προσωπο λιγο νερο η ιδια θα ειναι ..

 

Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

Σε προσωπικό επίπεδο και ιδίως σε ουδέτερο έδαφος ο Τούρκος θέλει και επιδιώκει να είναι φίλος του Έλληνα, ο Έλληνας με κανένα τρόπο δεν γίνεται πραγματικά φίλος του Τούρκου.

Δεν τους συγχωρούμε, πιότερο και από την Ινσταμπούλ, τα "400 χρόνια" Τουρκοκρατίας και τα κατάλοιπα που μας άφησε ενώ η σκληρότητα της επιβολής των Οθωμανών στην πρώτη φάση της Οθωμανικής κατάκτησης έχει αφήσει ίχνη στην ψυχή όλων των Βαλκανίων. Δεν ανεχόμαστε διόλου μα διόλου ότι μπορεί και να τους μοιάζουμε... Εκείνοι, θα ήθελαν να μας μοιάζουν, αυτό είναι ένα παράδοξο το οποίο επίσης δεν παραδέχονται.

[Σας "χρωστώ", μόλις βρω την ευκαίρια, μια ακριβή περιγραφή σουβλίσματος αλλοπίστων, όπως γινόταν τότε, παρμένη απ το βιβλίο "το Γιοφύρι του Δρίνου", γραμμένο από τον Ίβο Άντριτς - Νόμπελ Λογοτεχνίας 1961 - ο οποίος περιέγραψε πώς ακριβώς επιβλήθηκε και τί έκανε ο φόβος του Οθωμανού στη χώρα του, μαζί με παιδόμαζώματα, σουβλίσματα και άλλα τινά]

Επί Βυζαντίου δεν είχε μεγάλη σημασία ποιός και γιατί ένιωθε Έλληνας. Απέναντι στον Οθωμανό ήταν που απέκτησε πολύ μεγάλη βαρύτητα η επιλογή, γιατί περί ατομικής επιλογής επρόκειτο τότε ακόμα. Ο μύθος του "Μαρμαρωμένου Βασιλιά" ήρθε αργότερα, αφού στο μεταξύ είχαν ξεχαστεί κάποια πράγματα...

Σήμερα, εμείς δεν έχουμε και μεγάλη σκασίλα για το αν οι Τούρκοι γιορτάζουν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, που κατ εμέ πολύ καλά κάνουν να τη γιορτάζουν, γιατί τους έκανε από ασιατικό ασκέρι Οθωμανούς πρίγκηπες, και θα είναι απλά ανόητοι αν το κόψουν. Παράδοξο; Γιατί; Είναι πολλοί αιώνες πια, καταπατητές δεν μπορούν να θεωρηθούν. Με τί μούτρα θα θέλουν να είναι Ευρώπη, αν δεν προτάξουν ότι η Ινσταμπούλ είναι δική τους και την κρατάνε καλά, άρα είναι - πια - και αυτοί ένα μ εμάς τους Ευρωπαίους χριστιανούς;

Οι Τουρκοι όμως ενοχλούνται, το έχω ζήσει προσωπικά, που εμείς γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Θεωρούν πολύ κακό που οι Έλληνες γιορτάζουν ότι τους διέλυσαν την αυτοκρατορία και ότι από Οθωμανούς τους έκαναν Τούρκους, γιατί, κατά τη γνώμη τους, αυτό γιορτάζουμε. Σ εμάς το αποδίδουν και σε κανέναν άλλο Βαλκάνιο και προσπαθούν να μη σκέπτονται πώς τους έβλεπαν οι άλλες αυτοκρατορίες τότε. Δεν γνωρίζουν μάλιστα την έκφραση που μαθαίνουμε εμείς στα σχολεία μας "ο μεγάλος ασθενής" και που αφορούσε την Υψηλή Πύλη του 19ου αιώνα.

Πολιτικά, οι σημερινοί Τούρκοι είναι αποφασισμένοι για τη συνεκμετάλλευση και έχουν διαταχθεί να την πάρουν χωρίς πόλεμο. Οι Έλληνες προσπαθούν να την αποφύγουν, τη συνεκμετάλλευση και έχουν μια σειρά από λόγους να μη θέλουν τον πόλεμο και αρκετά εμπόδια στο να τον κάνουν. Όχι τον πασιφισμό, για τον οποίο κρίνω ότι ο Mavrobasilis έχει δίκιο, ως πολιτική δεν έλυσε ποτέ προβλήματα, ως τακτική και προκάλυμα, έλυσε πλειστάκις το πρόβλημα του χρόνου με την προϋπόθεση ότι υπέκρυπτε έναν κάποιο δυναμισμό.

Με την ευκαιρία, οι Τούρκοι μας φοβούνται ως πολεμικούς αντιπάλους. Αυτά που κάναμε τότε, όπως τα λέει ο jorge1970, έχουν παίξει το ρόλο τους...

 

Re: Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

εδω θα ειναι η πρώτη ή η δευτερη φορα που θα διαφωνήσω μαζί σου. ο Ελληνας δεν εχει εχθρους. Οι βάρβαροι θεωρουν τον ελληνα εχθρό διοτι το πνεύμα του, τους στερεί την εξουσία.

και θα τους φερει πισω αυτό; Εχει διαφορά ξερεις το να αμύνεσαι μπροστα στον επεκτατισμό καποιου λαου και το να κρατας κρητική βεντέτα.

Δε χρειαζεται, διαβάσαμε και τα μαρτυρια της Υπατίας... Και οι «ελληνες» τα εκαναν αυτά στους «ομοεθνεις» τους, αλλα δε βλεπω κανεναν να μην τους συγχωρεί.

Αντιθετως ειχε μεγίστη σημασια. Θα λεγα μαλιστα οτι απέναντι στους παραγματικους εχθρους ('η μαλλον να το πουμε καλύτερα αντιτιθεμενους) του ελληνισμού, ο τουρκος φαντάζει ως ενα αγκαθι στην πατούσα μπροστά σε ενα βουρκο με κινουμενη αμμο. Ειναι πολύ πιο μεγάλη η ιδεολογική απειλή της πνευματικής αφελληνοποίησης που τελειται στις μερες μας παρα η εμφανής τουρκική απειλή απο την οποία το ελληνικό πνευμα ηδη επιβίωσε 400 χρόνια.

δεν καταλαβαίνω, προτείνεις να αρχισουμε να ενοχλουμαστε κι εμεις;

αλλα εμεις να τον κανουμε ετσι κι αλλιώς για να δειξουμε στους βαρβαρους φιλους μας στην αμερική και στην ευρώπη οτι εχουμε κι εμεις νύχια. Μονο που οι «φιλοι μας» οι αμερικανοί κυβερνώνται απο εκεινους που θελουν να βγαλουν το ζωο απο μεσα μας και να μας κανουν ιδιους.

Τοτε μας φοβοντουσαν, και μας φοβούνταν και οσο η ελλαδα ειχε γερη οικονομία σε αντίθεση με αυτους. Τοτε ενας πολεμος θα ηταν καταστροφικός για αυτους καθοτι δεν ειχαν λεφτα να τον συντηρήσουν. Τωρα ομως εχουν, κι εμεις δεν εχουμε. Ας κανουμε ομως ρε αδερφε ενα πολεμο ετσι για το ξεκαυλωμα, ε;

 

Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

το λες διοτι δεν εχεις δει την πατερα της τουρκαλας τον καπετανιο .. 45 χρονων , φτυστος ο Γιουλ Μπρινερ αλλα 195 υψος και κοιλιακους που θα ζηλευε και 20αρης πεζοναυτης ... παντα χαμογελαστος , φιλικος και εξυπηρετικος (μονο κατι τετοιο θα εβγαζε αναλογη κορη )
εγω προκαλω την οποιαδηποτε να μην ειναι φιλη του ....

 

Απάντηση: Ο Τούρκος φίλος γίνεται ?

Ποιους φοβούνται οι Τούρκοι; Τα παιδάκια του Κλικ και του Μαξ μήπως τους παλουκώσουν;  

Αυτά είναι ικανά να αυτοπαλουκωθούν και σε μια ενδεχόμενη σύρραξη να δηλωθούν χανουμάκια στο σαράι του πασά..

 

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μάζευε με το ζόρι 6-7.000 μαχητές διότι είχε απέναντι έναν Νοταρά και ένα παπαδαριό που προτιμούσε το τουρκικο σαρίκι απο την λατινική τιάρα...
Αν το παπαδαριό ήταν του Χριστού και του πνεύματος μμμ δεν λέω ότι θα μπορούσε να σωθεί η Αυτοκρατορία αλλά οπωσδήποτε δεν θα είχε δωθεί στεγνά ο σύνδεσμος του Παλαιολόγου με τον σουλτάνο (ο πρίγκηπας του Γαλατά) και δεν θα είχαν μείνει λιγες χιλιάδες άντρες και έφηβοι στην τελική μάχη...

Ο Τούρκος είναι γείτονας και με τους γείτονες θα πλακωθείς, θα πηδηχτείς, θα κάνεις κανα μπάρμπεκιου, θα πείς τα κάλαντα σε άλλη γειτονιά κάνοντας συμμορία κ.λ.π.

Με το "4" απλά συμφωνώ κι ευχαριστώ...
Θα προσθέσω μόνο τούτο οτι το 325 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ο "μέγας" μάζεψε όσους συμβουλάτορες είχε μαζί και τους αρχιστράτηγούς του και τους λέει:
"Εχουμε πρόβλημα, η αυτοκρατορία έχει γίνει λάστιχο και δεν έχω τρόπο να την μαζέψω και επιπλέον θέλω κι άλλη (αυτοκρατορία), τί κάνουμε κύριοι?"
Κάθισαν λοιπον τα παιδιά και σκέφτηκαν πως αυτό που χρειάζεται είναι μια κόλα... την λένε θρησκεία και είναι και καλό εργαλείο στον έλεγχο και προσφέρει και χρυσο...
Ετσι πήρανε τα κείμενα απο την νεοϊδρυθείσσα θρησκεία με τις εκατοντάδες παραφυάδες που λέγεται χοντρικα πλέον "χριστιανισμός" (aka παυλιανισμός) και επέλεξαν απο όοοοοολα αυτά τα κείμενα μόλις τέσσερα... εκείνα τα οποία μιλούν για υποταγή, για βαθύ σκύψιμο στην εξουσία (οχι του Θεού- του εκπροσώπου του ντε!) και γενικά τα κείμενα που οι σύμβουλοί του έκριναν πως είναι ισχυρή κόλα...
Τα υπόλοιπα φυσικά τα είπανε απόκρυφα, μαύρα, χαμένα κλπ...

 
Συγνώμη για το ελαφρο off topik...