Συγνώμη !!!

"Μετάνιωσα που με τις πράξεις μου σε έκανα να νιώσεις σκουπίδι πατημένο, με συγχωρείς πραγματικά, είμαι εδώ για σένα και ασφαλώς δεν θα το ξανακάνω να νιώσεις εξαιτίας μου σκουπίδι πατημένο."

Απλό δεν είναι;  

 

Αν και το μοτό μου είναι να προσέχω τι εύχομαι.... εύχομαι να βρεθεί αυτή η Κ που θα με κάνει να νιώσω σκουπίδι πατημένο.... και ας μην μου ζητήσει συγγνώμη... ας πληρώσω το αντίτιμο....

 

καλη η συγνωμη αλλα ακομα καλυτερα αν δεν γινει η δεν ειπωθει κατι πολυ βαρυ. η μετανοια δεν ειναι undo... αν καρφωθει κατι στου αλλου το κεφαλι ως αποτελεσμα αντε μετα βγαλτο.

 

Η συγγνώμη είναι σαν μετοχή του χρηματιστηρίου. Οσο περισσότερο την προσφέρεις, τόσο πέφτει η αξία της.

 

Ξεκανε καποιον, μετα δωσε του το φιλι της ζωης και περιμενε να σηκωθει. Η μοναδικη συγνωμη ειναι να το βουλωσεις και να χαθεις απο την ζωη του αλλου. Για να ξεχασει οσο πιο γρηγορα γινεται τοσο εσενα οσο και την μαλακια που του εκανες.

 

Το πιο δύσκολο κομμάτι δεν είναι σε αυτον που λέει τη συγγνώμη και τη νιώθει.
Το δύσκολο ειναι σε αυτον που είναι δέκτης της συγγνώμης και αν την δεχθεί τίμια χωρίς να κρατάει "πισινή" ή δεν την δεχθεί καθόλου γιατι σαν άνθρωπος δεν μπορεί να συγχωρέσει πραγματικά.

 

Δε νομίζω ότι αν κάποιος δε δεχτεί μια συγγνώμη δεν μπορεί να συγχωρήσει πραγματικά σαν άνθρωπος.. Εξαρτάται από το για ποιο λόγο ζητάει ο άλλος συγγνώμη, δεν είναι όλες οι πράξεις ίδιες για τον καθένα από εμάς. Κι επιπλεόν οι "πισινές" δεν είναι κακό να υπάρχουν ακόμη και με τους πιο δικούς μας ανθρώπους, οι ανασφάλειες και οι υστερίες κάνουν τη ζημιά..

 

Ολα είναι θέμα ορισμου που δίνει ο καθένας.

Προσωπικά αν θα δεχθώ μια συγγνώμη κρατώντας όμως "πισινή" το θεωρώ υποκρισία. Τώρα αν αυτός που ζήτησε τη συγγνώμη αποδειχθεί εκ νέου ασυνεπείς της συγγνώμης του για το ίδιο πράγμα…μια ευκαιρία είχε.

Και βέβαια όταν δεν νιώθω ότι μπορώ να συγχωρέσω…προκειμένου να κρατήσω «πισινή» απλά δεν την δέχομαι.

 

Το αξιακό σύστημα του καθενός είναι αυτό που καθορίζει την συγνώμη και την σημασία της....
Η πεθερά μου η μακαρίτισσα (που ήταν άνθρωπος που με οποιαδήποτε λογική έπρεπε να αγιάσει) έλεγε:
''Aπό τότε που επινοήθηκε το συγνώμη, γίνανε τα χειρότερα εγκλήματα''....
Εντάξει υπάρχει και αυτή ο λογική, πιάνονται χεράκι-χεράκι σ΄αυτήν την περίπτωση η συγνώμη με την αχαριστία και την αμετροέπεια...
Ωστόσο μία συγνώμη που έρχεται από τα βάθη της ύπαρξής μας, μπορεί απλά να μας φέρει ξανά κοντά με ανθρώπους που αγαπάμε, που μας πονάει η έλλειψή τους....
Εγώ δεν το λέω καθόλου εύκολα....Και είμαι καχύποπτη και μ΄αυτούς που την μοιράζουν απλόχερα....
Αν δεν βρεις όμως μέσα σου την δύναμη να πεις συγνώμη, το εγώ σου είναι αυτό που κερδίζει τελικά....
Αν δεν βρεις την δύναμη να συγχωρήσεις, εσύ θα χάσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, στην περίπτωση που ο άλλος είναι ειλικρινής....
Ο καθένας λοιπόν θα το ζυγίσει ανάλογα....
Αν θυμηθώ το πρόσφατο παρελθόν πάντως, δύο συγνώμες δικών μου ανθρώπων σε άλλους δικούς μου ανθρώπους, που ήταν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους, αν και δεν απευθύνονταν σε μένα, με έκαναν περήφανη γι αυτούς κι ευτυχισμένη που το κατάφεραν...

 

Όταν σου ζητάνε συγνώμη, να λες "δεκτή" αν πεις "δεν πειράζει" , θα το ξανακάνουν .