Συναίνεση vs κακοποίηση

ξέρω να κάνω κακό, αν έχω απέναντι έναν αντίπαλο ή έναν εχθρό. έχω γλώσσα ιδιαίτερα δηκτική που τραυματίζει, πληγώνει, στοχεύει προσεκτικά. έχω κι άλλους τρόπους.
ποτέ δεν έτυχε να βρεθώ απέναντι σε εχθρό ή αντίπαλο με φλογκερ στο χέρι μου.

δεν την βρίσκω να βλάπτω. να κάνω κακό δηλαδή. δεν το γουστάρω, δεν με φτιάχνει, δεν το θέλω, δεν με ικανοποιεί.
δεν κακοποιώ ποτέ. δοκιμάζω. υποβάλλω σε δοκιμασίες. πότε πότε δύσκολες.
είμαι εκεί, είναι εκεί. ποτέ, μα ποτέ ο καθένας με τον εαυτό του.
πιο σωστά: εγώ ποτέ μόνον με τον εαυτό μου. πάντα βλέπω κι απέναντι. παίρνω την ανάδραση. μου προσφέρεται.

πάνε χρόνια, πάνω απο δώδεκα. στο μπαϊρακτάρη. έπαιρνα αυτή την ανάδραση από τα μάτια της καθώς αντικατόπτριζαν τη δοκιμασία των θηλών κάτω απ το πουλόβερ της. στο διπλανό τραπέζι έρχονται και κάθονται δυο ζευγάρια. οι αρσενικοί εκπαιδευτικοί σε σχολείο της δυτικής αθήνας. οι θηλυκές ίσως δεν μίλησαν καθόλου, δεν βρήκαν ευκαιρία. έβγαιναν πρώτη φορά μαζί. ο ένας, δηλώνει ευθέως: ήρθα στο σχολείο με μέσον του ταδε. ο άλλος "εκεί μ έστειλαν".
για εικοσιπέντε λεπτά, τόσο άντεξα, ο πρώτος, μανιασμένα, προσπαθεί να επιβάλλει τη θέση του "πες ποιός σε έφερε, μόνον έτσι γίνεται, παραδέξου πως έβαλες μέσον, όλοι αυτό κάνουν, παραδέξου το, ποιόν έβαλες μέσον;"
είκοσι πέντε ατέλειωτα λεπτά άκουγα τον γλείφτη να προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο οτι είναι ίδιοι.

επί σαράντα τόσες σελίδες διαβάζω πως πρέπει να κακοποιώ. πως είμαστε ίδιοι. αμ δε!
δεν έχω καμμιά ενοχή σαν δικαιολογία για να κακοποιήσω.
δεν έχω κάποιο τραύμα σαν δικαιολογία για να κακοποιήσω.
δεν έπαθα κάτι τοσο αξιόλογο ώστε να θέλω να το φορτώσω στην άλλην.
δεν έχω πολλά άλυτα με τον εαυτό μου για να αυτομαστιγωθω μέσω τρίτου
δεν φοράω κάπα για να βάλω σε τάξη τους άλλους, μια χαρα τους βρισκω.
δεν μου φαινεται κανενας αρκετα λαθραίος, υποδεέστερος, λειψός ή ατελής για να νομιζω πως ειμαι καλυτερος.
δεν τσακίζω όποιον μου φαίνεται πιό αδύναμος, ίσως μόνον όποιον μου φανεί πολύ επικίνδυνος. μέρα που 'ναι.
δεν είμαστε ίδιοι, οι κακοποιοί δεν είναι στη δική μου παρέα, δεν είμαστε ίδιοι.
αμε στο καλό, μέρα που 'ναι.

 

@Gotham

Συγχαρητήρια για τον ζήλο, την ευστοχία σου και την βοήθεια σου με το υλικό που ανάρτησες σε όλο το νήμα, ώστε ο καθένας να μπορέσει να δει και να διαβάσει μερικές πραγματικότητες.

Συμφωνώ μαζί σου ότι η κακοποίηση είναι κακοποίηση όπως την περιγράφεις, και συναντάται και στο ΒΔΣΜ. 100% έχεις δίκιο όσον αφορά την/η μια κάκωση όταν κάποιος ξυλοφορτώνει κάποιον άλλον. Δεν μπορεί να επονομαστεί διαφορετικά. Ούτε να επονομαστεί μια ξυλιά γαρύφαλλο. Τότε το γαρύφαλλο θα ήταν αντίξοο στην υγεία μας. Ανέδειξες ότι το ίδιο ισχυρίζεσαι και εσύ σε όλο το νήμα

Δεν συμφωνώ όμως ότι το BDSM είναι ξύλο, η μόνο ξύλο και κακώσεις η κακοποιήσεις γιατί το BDSM δεν είναι οργανισμός, κόμμα, λέσχη, κίνημα, ευαγγέλιο, εγχειρίδιο κλπ, αλλά είναι ένας κωδικός από μόνος του, που αντιπροσωπεύει έναν τρόπος ζωής ατόμων διαφορετικότητας, όσον αφορά τις ιδιαιτερότητες της ψυχικής και σεξουαλικής ζωής τους, αναζητώντας το έπακρο απ αυτήν, η μέσα σε αυτήν. Επιπρόσθετα μελετούν, ενισχύουν και εφαρμόζουν μια πτυχή του κωδικού εκείνου (B), πειθαρχούν αναλόγως (D) και ανάγουν σαν κωδικά συμπεριφοράς πλέον όχι μόνο για το εαυτό τους, αλλά και προς το άλλον η απέναντι του άλλου, γιατί διαφορετικά θα είχαν αποτύχει να συμπεριλάβουν τους εαυτούς τους σε μια αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον τους.

Ένα αδρό και συμβολικό παράδειγμα ενός τρόπου ζωής και κώδικα συμπεριφοράς, πέρα από οποιοδήποτε διανοητικό πλαίσιο ελεύθερης σκέψης για την κατανόηση του λεγόμενων, θα μπορούσε να δοθεί με τον τρόπο ζωής και την συμπεριφορά μιας οικογενείας ενός διακεκριμένου μικροβιολόγου στο επάγγελμα.

Ο/Η μικροβιολόγος σύζυγος “κυριαρχεί”και “επιβάλει” την ιδέα του/της ότι όλα τα μέλη της οικογένειας όταν επιστρέφουν στο σπίτι απ' έξω, να σκουπίζουν τις σόλες των παπουτσιών τους στο χαλάκι της εξώπορτας, αμέσως μετά να βγάζουν τα παπούτσια τους και να φοράνε τις παντόφλες τους στο διάδρομο πριν την εισχώρησή στους κοινούς χώρους, μετέπειτα να κατευθύνονται προς το μπάνιο ώστε να πλένουν τα χεριά τους, να αλλάζουν τα ρούχα που είχαν φορέσει εκτός σπιτιού και να βάζουν τις πυτζάμες του όταν κυκλοφορούν εντός αυτού. Με άλλα λόγια κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς τόσο για τον εαυτό του/της μικροβιολόγου, αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη στην οικογένεια, πάντα όμως για το έπακρο των αποδόσεως μιας καθαυτού κώδικα υγιεινής και αρμονικής συνύπαρξις όλων, συμπεριλαμβανομένου την “επαγγελματική μικροβιολογική συνείδηση” του παροτρύνοντας μικροβιολόγου, την παράδοση υπηρεσίας του προς τους άλλους, την αποδοχή της απ τους άλλους κλπ.

Όμως όπως ο κάθε τρόπος ζωής, έτσι και εκείνος απαιτούσε “δέσμευση για τα κοινά”, “πειθαρχεία κινήσεων, απόψεων και φράσεων”, επιβολή και κυριαρχία σκέψης, εκπαίδευση, έλεγχο, κάποιες φορές τιμωρία ακόμα κακοποίηση ψυχής και σώματος σαν μέσο και αντίδοτο χημείας μιας κοινής εναρμονισμένης πορείας συμβίωσης ατόμων με απώτερο σκοπό το έπακρο μιας καλής ζωής. κατά την δική τους αντίληψη.

Ίσως κάποτε η μαμά μικροβιολόγος, αφού είδε και από είδε ότι το μικρο παιδί της σε ηλικία δεν πειθαρχούσε σε ένα κοινό κώδικα συμπεριφοράς. να έριξε και καμιά ξυλιά στο χέρι του, κι αυτό γιατί το παιδί της δεν καταλάβαινε το γιατί θα όφειλε να σκουπίζει τις σόλες των παπουτσιών του όταν εισέρχονταν στο σπίτι του, οι οποίες σόλες θα μετέφεραν μικρόβια από ένα “βρώμικο” σ ένα “καθαρό” περιβάλλον, και τα μικρόβια εκείνα θα διαδιδόντουσαν και στα υπόλοιπα μέλη. Σε εκείνο το σημείο δεν υπάρχει ίχνος σαδισμού από μεριάς της μητέρας μικροβιολόγου, αλλά υπάρχει επιβολή και κυριαρχία σκέψης της και προπαντός έλεγχος κινήσεων και εξουσίας της, πηγάζοντας από κοινή συναίνεση όλων των υπολοίπων μελών της οικογενείας της στο να ακολουθεί ένα αποδεδειγμένο τρόπο ζωής η μονοπάτι υγιεινής στην ζωής τους. Ότι η μικροβιολόγος μητέρα χτύπησε κάποτε το παιδί είναι κακοποίηση έστω και για δίκη της ιδεοληψία, και η ενέργεια του χτυπήματος επέφερε σωματική και ψυχική κάκωση, δεν μπορούν να περιγραφούν διαφορετικά από χάρακας, χτύπημα, κάκωση και κακοποίηση. Το ίδιο ακριβώς όπως συναίνεση στη κακοποίηση πού δεν υπάρχει. Αν υπήρχε τότε θα ήταν συνεργία στη κακοποίηση και τίποτα άλλο. Όμως υπάρχει ο έλεγχος της μητέρα μικροβιολόγου ώστε να κακοποιήσει το παιδί της χωρίς να το κακοποιήσει και πιο συγκεκριμένα να του αναδείξει ότι το ίδιο το παιδί προβάλει το ίδιο κακό στα υπόλοιπα μέλη αφού κι εκείνο με την σειρά του κακοποιεί τα υπόλοιπα μέλη διαδίδοντας τους μικρόβια ενός βρώμικου περιβάλλοντος. Δηλαδή μια ανταλλαγή απόψεων, δυνάμεων, δυναμικών, ενεργειών, συναισθημάτων κλπ. Σε μια ανταλλαγή δυνάμεων το κυριότερο συστατικό χημείας η σύνθεσης παραμέτρων και ενεργειών της ανταλλαγής εκείνης είναι η ενσυναίσθηση των εμπλεκόμενων. Μια αίσθηση και ικανότητα που θέτει τα οποιαδήποτε συναινετικά όρια αυτόματα πριν από οποιαδήποτε κακοποίηση. Οριοθετεί τα οποιαδήποτε όρια ελέγχου εξουσιών από μονή της, και αφορά τα όρια του άλλου. Γιαυτό και διαδίδεται ότι στο BDSM τρόπο ζωής ένα άτομο σκέφτεται/νοιάζεται πρωτίστως τον άλλον, υποβάλει έλεγχο πρωτίστως στο εαυτό του απέναντι του άλλου, πειθαρχεί πρωτίστως τον εαυτό του διατηρώντας την πειθαρχεία εντός ενός οποιουδήποτε συνόλου ατόμων που έχουν υποβάλει άλλοι για οποιαδήποτε επιθυμητή συναλλαγή. Εκείνος που έσκασε τον σύντροφό του με μια σακούλα στο κεφάλι όπως αναφέρουν επιστημονικά άρθρα δεν υπαγόταν σε κανένα τρόπο ζωής ευεξίας, παρά ήταν ένας κοινά αδιάβαστος και αφελείς σαδιστής. Εφόσον το ένα μέλος της συναλλαγής του δεν υπάρχει στη ζωή, τότε η συναλλαγή είναι άκυρη. Δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις αρχές, κώδικες, κανόνες κλπ κανενός τρόπου ζωής. Ο σαδιστής-δολοφόνος μόνο δίνει και δεν παίρνει τίποτα, παρά μοναξιά και απομόνωση. Επομένως κανένα σύνολο στην επικράτεια των ανταλλαγών του, παρά μόνο ίσως η αποβολή από τον ίδιο το εαυτό του. Στις ενέργειες του δεν διακρίνεται οποιοδήποτε ίχνος ελέγχου, παρά μόνο άπειρο πού ακόμα επιστήμονες δεν μπορούν να το εξηγήσουν, περιγράψουν κλπ.

Στην αντίθετη περίπτωση ο σαδιστής η μαζοχιστής που επιδιώκει να υπάγεται και να αποκαλεί τόσο στον εαυτό του όσο και στον οποιοδήποτε άλλον ότι ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ζωής, κωδικοποιημένο BDSM, ο μεν έχει εξωστρεφή χαρακτήρα μεταστρέφοντας την οποιαδήποτε συναισθηματική του φόρτωση προς τα έξω, είτε εκείνη προέρχεται από ανασφάλεια, μη αναγνώριση, έπαρση δια μέσω εξωστρέφειας, ανάγκη επιβολής, επαγγελματική πίεση (οποιοδήποτε λόγο) κλπ , και ο δε έχει εσωστρεφή χαρακτήρα μεταστρέφοντας και πάλι την οποιαδήποτε συναισθηματική του φόρτιση προς έσω είτε εκείνη προέρχεται από χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, έπαρση δια μέσω εσωστρέφειας, ανάγκη καθοδήγησης, καταστολή συναισθημάτων τοιουτοτρόπως ανταπαντήσει δικαίως για εκείνον στις παρενέργειες του περιβάλλον του προς το εαυτό του (οποιοδήποτε λόγο) κλπ . Τότε η κακοποίηση και οι κακώσεις αναφέρονται σαν ικανοποίηση και ηδονή ακόμα και σε ένα μοτίβο εναλλακτικού ερωτισμού με εναλλαγή ρόλων με την ανάθεση καθηκόντων κλπ.

Ο κυρίαρχος πειρατής δεν έχει καράβια να αρμενίζει στα πέλαγα, αλλά σηκώνει το τηλέφωνο και επικοινωνεί με τον σύντροφο του και του αναγγείλει ότι είναι πειρατής. Με την σειρά του ο σύντροφός δηλώνει ότι είναι σκλάβος στις υπηρεσίες του καπετάνιου πειρατή και θα τραβήξει κουπί όταν τον προστάξει. Στην ουσία και τα δυο μέλη αυνανίζονται με ένα ακουστικό στο χέρι, και στο άλλο χέρι ίσως μια μπανάνα. Φαντάζονται όμως. “ Θα με μαστιγώσεις χωρίς έλεος αν δεν τραβάω καλά κουπί” ρωτάει το ένα μέλος. “ Το αίμα θα τρέχει ποτάμι” απαντάει το άλλο κλπ. “Ωχ δεν βλέπω την ώρα και την στιγμή να μου το κάνεις αυτό” συμπληρώνει το άλλο.

Η κακοποίηση είναι μέρος, σκέψη και νοερή επιθυμία στην φαντασία των ανθρώπων. Πολλοί κινηματογραφιστές ασχολούνται με εκείνη την ανθρώπινη πτυχή παράγοντας ταινίες τρόμου κλπ.

Το σκηνικό του πειρατή και του σκλάβου κωπηλάτη μπορεί να πραγματοποιηθεί σε άμεση φυσική επαφή μέσα σε μια συναλλαγή προσωπικής ικανοποίησης, ανταλλαγής δυνάμεων, εναλλαγής ρόλων κλπ που δεν σημαίνει απαραίτητα κακοποίηση κι ας είναι κακοποίηση με κακώσεις που όμως ο βαθμός τους με τα κατάλληλα όρια ελέγχου τις ανάγει και πάλι στη φαντασία και αντίληψη των ανθρώπων, σαν καλοπροαίρετο αντιστάθμισμα της συναισθηματικής του φόρτωσης και ηθικής . Το κλειδί όμως σε μια οποιαδήποτε σεξουαλική συνεύρεση όμως πάντα παραμένει η δέσμευση και ο έλεγχος.. Με εκείνα τα δυο συστατικά ο βαθμός κακοποίησης ισούται ακριβώς με την ίδια κλίμακα του βαθμού ωφέλειάς εφόσον όλα τα μέλη μια συναλλαγής η ανταλλαγής δυνάμεων απελευθερώθηκαν συναισθηματικά και πνευματικά από οποιοδήποτε ιδεοληπτικό εγκλωβισμό, όπου μετά από οποιαδήποτε συνεδρίαση επέρχεται η κούρα, η γαλήνη, η προσωπική αναβάθμιση κλπ.

Επομένως σε κάποια χρονικά διαστήματα σκέψης κάποιου, ο συντομογραφία τρόπου ζωής και συμπεριφοράς με κωδικό BDSM απαιτεί και συμπεριλαμβάνει την ισορροπία ελέγχου και δέσμευσης για την ικανοποίηση σαδιστικών και μαζοχιστικών ενστίκτων ενός ατόμου, που αναδύονται από οποιαδήποτε επιρροή, με οποιοδήποτε τρόπο που εδρεύει στην φαντασία και ψυχικό υπόβαθρο των ανθρώπων. Έλεγχος και δέσμευση πάνε μαζί Ο έλεγχος αντιπροσωπεύεται απ΄ την πειθαρχία και η δέσμευση την διατήρηση του ελέγχου. Δηλαδή ένας συναινετικός τρόπος σεξουαλικής συμπεριφοράς από μόνος του. Βέβαια η λέξη Bondage αναφέρεται σε δέσιμο με σχοινιά και τίποτα άλλο. Όμως κάποια η κάποιος πριν δεθεί με σχοινιά η ότι άλλο, έχει δεθεί από πιο πριν με τον άνθρωπο που θα τους δέσει. Διαφορετικά δεν γίνεται. Ακόμα και σε θεατρικές παραστάσεις σεξουαλικού περιεχομένου προς το κοινό για επαγγελματικούς σκοπούς, οι καλλιτέχνες συνομιλούν μεταξύ τους περί τεχνικών θεμάτων, θέτουν όρια ενεργειών και λειτουργιών πριν από κάθε παράσταση τους, τα οποία όρια και οι δυο τους δεσμεύονται ότι θα τα τηρήσουν. Κάτι σαν άμεσο και σύντομο δεσμό μεταξύ τους εντός πλαισίων παράστασης. Ο μεν δεσμεύεται ότι δεν θα δέσει τον άλλον σαν ρολό γεμιστό από μοσχάρι για το φούρνο, αλλά θα τον δέσει τοιουτοτρόπως ανά πάσα στιγμή που δεν θα κινδυνεύει η υγειά κανενός κλπ, και ο δε δεσμεύεται ότι θα ακολουθήσει τις οδηγίες του μεν για να πραγματοποιηθεί η παράσταση, ενημερώνοντας τον για τυχόν αδυναμίες του. Ένα δέσιμο με σχοινιά που για την πρακτική του απαιτείται ο σεβασμός, η προσοχή, η επισήμανση των άλλων για να είναι επιτυχής. Μια συναινετική διαδικασία χωρίς καμία ειπωμένη συναίνεση κανενός.

Πρόβλημα και θέμα κακοποίησης θα υπήρχε όταν το άτομο που είχε δεθεί στεκόταν αιωρούμενο με το κεφάλι ανάποδα για πολλή ώρα, όλα τα σωματικά υγρά του συγκεντρωνόταν προς αντίθετη κατεύθυνση όπως ορίζει η φύση του σώματος του, δεν είχε ενημερώσει κανέναν ότι έπασχε από αναπνευστικά η και μυό-σκελετικά προβλήματα, ακόμα και αν είχε ενημερώσει τον συν-πρωταγωνιστή του για εκείνα, ο συν-πρωταγωνιστής του δεν τα έλαβε υπόψιν του, ή ο συν-πρωταγωνιστής του έσφιξε τόσο σφιχτά τα σχοινιά και προκάλεσε κυκλοφοριακό φράγμα, η χρησιμοποίησε σχοινί που δένουν τα μουλάρια αντί άλλων κατάλληλων υλικών κλπ. Μια λαϊκή ρήση λέει “το μουνί απ τον κώλο, δεν απέχει και πολύ”, το ίδιο η συναίνεση έναντι κακοποίησης. Το φάσμα λεπτομερειών είναι τεράστιο μεταξύ τους όμως να ερμηνευτεί μια σεξουαλική ενέργεια σαν κακοποίηση δεν γίνεται. Κάποιος δένει τα μπουτάκια ή τα αρχιδάκια του συντρόφου του έτσι ώστε τα σωματικά υγρά του να κυκλοφορήσουν και αποβληθούν από τον οργανισμό του πιο αργά σε χρονικό διάστημα και με περισσότερο πίεση με αυξητική τάση για ένα καλύτερο παιχνίδι, αλλά άμα τα δέσει τόσο σφιχτά και διακοπεί η οποιαδήποτε κυκλοφορία τους, τότε εκείνος ο κάποιος θα έχει κακοποιήσει τον σύντροφό του. Το ίδιο συμβαίνει και με το πωπάκι του συντρόφου του. Το κοκκινίζει λιγάκι με ξυλαράκι για να αρχίσει η διακίνηση υγρών του σώματός του κλπ. Η διακίνηση υγρών θα επιφέρει ενεργοποίηση οργάνων, ιστών κλπ. Σε μερικούς ανθρώπους τα όργανά τους ανταποκρίνονται διαφορετικά για διάφορους λόγους, όπως θυρεοειδή αδένες, ανοσοποιητικό κύκλο, καρδιακά, λοιμώξεις, πεπτικά, θυμοειδή κλπ, και όχι πάντα παθολογικά. Αν εκείνος ο κάποιος αντί για ξυλαράκι χρησιμοποιήσει ένα υδροσωλήνα βάρους 5 κιλών με ταχύτητα 30 χιλιομέτρων ανά ώρα προς το σώμα του συντρόφου του για την εύλογη διακίνηση των υγρών του, τότε θα τον έχει κακοποιήσει. Στην περίπτωση πού ο σύντροφός του αναζητά την συγκεκριμένη τακτική με τον υδροσωλήνα, εκείνος ο κάποιος κυρίαρχος οφείλει να γνωστοποιήσει και να διαφωτίσει ότι η επιθυμία του είναι ουτοπία εντός πλαισίων μιας ανταλλαγής αλληλοκατανόησης και προσωπικής ικανοποίησης.

Τρελός είναι όλος ο κόσμος γιατί η σχιζοφρένεια δεν προέρχεται αποκλειστικά σε κάποιο σωματικό ελάττωμα η αποκλειστικά στις αναλογίες χημικών λειτουργιών και εκκριμάτων ενός ανθρώπινου ατόμου, αλλά απ την απώλεια ελέγχου (σχίζω τας φρένας) των ενεργειών του, κατόπιν αδυναμίας του να προβάλει καινοτομικές λύσεις στην κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει από τον περιβάλλον του. Οι αδυναμίες των ανθρώπων πολλές, όσο και οι κακοποιήσεις που προκαλούν στους εαυτό τους και στους άλλους. Μέρα με μέρα οι αδυναμίες μπορεί να φουντώνουν και να γίνονται μεγαλύτερες, και τότε ίσως κάποιος να χάνει τον έλεγχος του, ή να έχει κουραστεί να τον διατηρεί και να αναζητά λύσεις και βοήθεια πέρα εκείνου. Να μην θέλει να σκέφτεται για εκείνον κλπ. Το επάγγελμα του ψυχιάτρου τείνει να καταργηθεί και αποσυρθεί σε κάμποσο καιρό, μόνο και μόνο γιατί εξετάζει ένα μέρος συμπεριφοράς ενός ατόμου και δεν εξετάζει τα ευρύτερα αντανακλαστικά που συγκροτούν εκείνη την συμπεριφορά. Φρένα και αντανακλαστικά πάνε μαζί. Βαθύτερα εξετάζει τις λειτουργίες εγκεφάλου που προέρχεται η σκέψη του καθένα, χωρίς όμως να δίνει βαρύτητα στην τροφοδοσία του και ομαλό διαβιβασμό ενέργειας προς και από εκείνον. Σιγά σιγά το ψυχιατρικό επάγγελμα θα μετονομαστεί σε νεύρο-ψυχιατρικό και τότε διαφορετικά εγχειρίδια με παρατηρήσεις θα γραφτούν. Ίσως τότε η κακοποίηση να αναφέρεται σαν Έξω-αδυναμια η ότι άλλο, και η κάκωση Ένδο-κρουση η ότι άλλο. Μακάρι όλα να πάνε καλά. Όλοι τα ίδια λέμε.

 

Ας τοποθετηθώ κι επαέ, μιας και βρήκα λίγο χρόνο.

Θεωρώ οτι δεν χωράει η κακοποίηση ως κόνσεπτ σε μια βδσμική σχέση. Ίσα-ίσα, βρίσκω το modus operandi του βδσμ αλεξικακοποιητικό.

Παλιότερα θα μου προξενούσε απορία η ελλειψάδα consensus πάνω σε αυτό το θέμα. Πλέον όχι. Δυστυχώς, διαπιστώνω οτι έχουμε μπερδέψει ηθική, σημασιολογία και νομική με την ουσία των πραγμάτων.

Καλοί και σωστοί οι ορισμοί του @Gotham , αλλά λίγο μικρονοϊκώς προσεγγισθέντες* και καταλήγουν να πρέπει να υπηρετούμε εμείς τους ορισμούς αντί αυτοί εμάς και το επικοινωνείν μας. Ένας χειρούργος κακοποιεί; Ένας αισθητικός; Ένας οδοντίατρος; Στέλνουμε το πιτσιρίκι στο νΖίου νΖίτσου για να μάθει να κακοποιεί και να κακοποιείται; Ένας βιολιστής κακοποιείται από το βιολί του λόγω της άβολης στάσης; Αν κάποιος μου εκφραζόταν με αυτήν την επιλογή λέξεων, θα σκεφτόμουν οτι αααα, το λεξικό το ορίζει έτσι ή θα είχα μια wtf αντίδρα;
Φυσικά, βρίσκω ανούσια τη δημιουργία πιασιάρικων οξύμωρων του στυλ συναινετική κακοποίηση, που περισσότερο θολώνουν την επικοινωνία, παρά τη διευκολύνουν.

Επιδοκιμάζω, επίσης, την ευαισθησία πολλών μελών απέναντι σε τέτοιες λέξεις. Δεν είναι θέμα πολιτικής ορθάντζας, είναι θέμα σαφούς αυτοπροσδιορισμού του ποιοι είμαστε ως βδσμερς και, κυρίως, ποιοι δεν είμαστε, τηρώντας σαφείς αποστάσεις από ο,τιδήποτε πραγματικά κακοποιητικό.

*Αλήθεια, γιατί όταν ένας ορισμός περιλαμβάνει τον επιθετικό προσδιορισμό "βάναυσα" και άλλους προσδιορισμούς αυτό γίνεται γαργάρα;

 

Βαναυσος... Αυτος που τον χαρακτηρίζει η βιαιότητα και η σκληρότητα, απότομος, σκληρός. Ενα εντονο session πυγοραπισματος ειναι μη βιαιο; Μη σκληρο; Δεν ειναι απαραιτητα, το ξερω, αλλα μπορει να γινει πολυ σκληρο εφοσον εχει αντοχες το υ και παρα ταυτα να εξακολουθει να ειναι bdsm. Ας μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας.

Οπως ο ιδιος ειπες, βρισκεις "το modus operandi του βδσμ αλεξικακοποιητικό". Αυτο ισχυει εξαιτιας της υπαρξης του safe word και της μη ψυχικης κακοποιησης που απορρεει απο την συναινεση των παρτενερ. Ωραια μεχρι εδω. Στην θεωρια ναι, ολα ειναι καλα. Στην πραξη βεβαια, μονο στο ιδανικο session ή στην ιδανικη bdsm σχεση, αποφευγουμε πληρως την ψυχικη κακοποιηση και περιοριζουμε στο ελαχιστο την σωματικη. Νομιζω οτι εγινα αρκετα σαφης αυτην την φορα...

 

Εξαρτάται από το ποιος παρατηρει. Η θανασσογιαγια ή ενας μπατσοτετοιος θα συμφωνουσαν μαζι σου. Ειναι οπως με την τεχνη, οι γνωστες βλεπουν αριστουργηματα εκει που οι αλλοι βλεπουν μουτζουρες. Με τη στενή , λεξικοειδη διασταση της μουτζουρας, ο άσχετος μπορεί να χοροπηδά οτι έχει δικιο.

Δεν ξέρω τι εμπειρία έχεις περα απο τσοντοβιντεο, στα σεσσιον που εχω συμμετασχει εγω, βλεπω μια μεγαλη τρυφεροτητα και εγγυτητα. Οπου αυτη απουσιαζε δεν υπηρχε βαναυσοτητα, αλλα μαλλον διεκπεραιωτικοτητα.

 

Μαλιστα... Ουτε μπατσοτετοιος ειμαι, ουτε θανασσογιαγια. Επειδη ακριβως δεν ξερεις τι εμπειρια εχω, βγαζεις βιαστικα συμπερασματα. Στα sessions που εχω συμμετασχει εγω υπηρχε μια μεση κατασταση. Οχι υπερβολικος ρομαντισμος οπως το θετεις εσυ (μεγαλη τρυφεροτητα και εγγυτητα), ουτε λιποθυμιες απο το υπερβολικο μαστιγωμα (μηπως αυτο ειναι κακοποιητικο  αλλα μια μεση κατασταση εκλογικευμενου και εντος οριων σαδομαζοχισμος. Δεν ξερω καν για ποιο λογο αναφερεις "τσοντοβιντεο". Νομιζω οτι τοση ωρα μιλαμε για εμπειριες οχι για πορνο.

 

Το ICD-10 (WHO, 1992), ορίζει το σαδισμό ως "προτίμηση για σεξουαλική δραστηριότητα που περιλαμβάνει δέσιμο, πόνο ή κακοποίηση".

χωριστές παρέες.

 

Δε νομίζω πως αν κάποιος είναι "ομαλός και ισορροπημένος" έπεται ότι είναι βανίλλα, αν και πιθανό ένας διαταραγμένος βανίλλα να μπορεί πιο εύκολα να πείσει τους επίσης βανίλλα γύρω του, ιδίως αν εξαρτώνται από αυτόν, πως ο ίδιος είναι ο νορμάλ και οι άλλοι είναι που έχουν το πρόβλημα. Είναι και αυτή η φρασούλα που κυκλοφορεί στα fb κλπ "πριν αποφασίσεις ότι είσαι σάϊκο ή ενοχικός ή αποτυχημένος ή, ή, ή, δεν ρίχνεις και μια ματιούλα στο περιβάλλον σου μην τυχόν και σε περιτριγυρίζουν πολλοί προβληματικοί;"

Ας φανταστούμε έναν βανίλλα σε περιβάλλον σαδομαζοχιστών, πάλι "ομαλός και ισορροπημένος" θα ένιωθε ο ίδιος ή θα γινόταν αντιληπτός από τους άλλους; Κατά μόνας κρίνεται ο ομαλός και ισορροπημένος ή σε σχέση με τον άλλο, τον διπλανό, τον γείτονα, το ταίρι, τον συνεργάτη και ποιος κουμπώνει καλά με τον περίγυρό του και αν όχι γιατί, τις πταίει; Γιατί κάποιος παραμένει σε έναν περίγυρο με τον οποίο δεν κουμπώνει καλά; Επειδή δεν φαντάζεται ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο; Επειδή νομίζει ότι βρίσκεται σε μαντρί που περιτριγυρίζουν λύκοι;

Η καταπάτηση είναι το ίδιο πράγμα με την βεβήλωση;

 

Για εμένα κακοποίηση νοείται ό,τι καταντάει σταθερά τοξικό για τον ψυχισμό μου.

Συμφωνώ συνανώμαλη @lara[E-p] ότι όσοι υφίστανται κακοποίηση πέραν της πρώτης φοράς, φέρουν μέρος ευθύνης όπως και στο ότι όντως έχω διαπιστώσει και προσωπικά ότι τα άτομα αυτά αναζητούν υποσυνείδητα να βιώσουν το ίδιο pattern σε σχεσεις προσωπικές ή κοινωνικές ξανά και ξανά. Μάλιστα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν μου που είχα σε μεγάλο βαθμό το συνδρομο του σωτήρα, τέτοια άτομα υπήρξαν για μένα άκρως ενεργοβόρα.

Η ισορροπία δεν εγγυάται την ομαλότητα βεβαια στο δικό μου βιβλίο. Θεωρώ ότι ο ισορροπία καλλιεργείται στη ροή των χρόνων της ζωής μας ενώ η "ομαλότητα" όχι.

 

Καθολου. Στην πραξη εχουμε ΣΧΕΔΟΝ παντα και τα τρια μαζι.

 

αυτήν την εβδομάδα θα μιλήσουμε για συνδέσμους, συμπλεκτικούς και διαζευκτικούς.
ανοίξτε τετράδια.

 

Η ανωμαλία της @lara[E-p] έγκειται στο γεγονός πως ξέχασε μια παράγραφο όταν έβγαζε λόγο κάπου... Τι, όχι..?
Της αλληνής της @Lady in Corslet έγκειται στο ότι "γράφει" παλαβά ως εικόνα...
Καλά κορίτσα και με απ΄όλα...