Σύνδρομα ή μήπως όχι;

Ποιο κακό;

Σιχαίνομαι τις υπερ-αναλύσεις, δεν μπορώ να πω κάτι σπουδαίο, γτ δεν είμαι επιστήμονας και δεν το κατέχω. Το μόνο που ξέρω είναι ό,τι υπάρχουν άτομα που διακατέχονται απο εμμονές και αυτές γιατρεύονται.
Όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου δεν σε φοβίζει τπτ. Το ότι είμαστε BDSmers δεν σημαίνει πως είμαστε ψυχάκια, αυτό.

 

Αγαπητή Soraya,

Η γνώμη μου είναι:

Στην αρχή κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα, αν θέλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, και απλώς προσεγγίζει ένα άτομο επειδή τον ελκύει χωρίς να εξετάζει σε αυτό το αρχικό στάδιο κάτι άλλο.
Το τι ελκύει τον καθένα αρχικά είναι πολύ μοναδικό και προσωπικό και ξεχωριστό για τον καθένα οπότε εδώ δεν υπάρχουν κανόνες ή έτοιμες έξωθεν οδηγίες.

Στην πορεία όμως όλα αυτά σιγά-σιγά αλλάζουν.
Αυτά που ρωτάς μπορεί να αποκτήσουν αξία να διερευνηθούν αλλά μπορεί και να είναι αδιάφορα για κάποιον, εννοώ ποια είναι τα βαθύτερα ελατήρια που γεννούν μία συμπεριφορά.

Κι εδώ καθοριστικό ρόλο παίζει η δική μας ιδιοσυγκρασία, ή του έτερου μέλους αντίστοιχα όταν βρεθεί σε άτομο που πιθανόν να έχει να διερευνήσει ποια εσωτερικά ελατήρια υποκινούν εμάς:
Τα αποδέχεται επειδή του αρέσουν?
Απλά τα ανέχεται χωρίς να πολυνοιάζεται?
Θέλει να εκμεταλλευτεί το οτιδήποτε προς όφελός του?
Θέλει να βοηθήσει να ξεπεραστούν κάποια πράγματα στο ταίρι του από αγνό ενδιαφέρον?
Τον ενοχλούν?
Κάτι άλλο?

Άλλωστε όποια βαθύτερα κίνητρα και αν υπάρχουν αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθούν μέσα στη σχέση. Όλα αποκαλύπτονται μόνα τους σιγά-σιγά και αυτό ισχύει πάντα.

Και να θυμίσουμε ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Χαρακτηριστικά που κάποιος βρίσκει απωθητικά κάποιος άλλος τα ίδια ακριβώς τα βρίσκει ελκυστικά. Και εδώ επίσης δεν υπάρχουν κανόνες κοινά αποδεκτοί, πλην ίσως εκείνων που αφορούν την ατομική ασφάλεια (σπάνιες πάντως περιπτώσεις).

Και να θυμίσουμε επίσης ότι πολλές φορές οι προθέσεις και ο βαθμός ενδιαφέροντος που έχουμε απέναντι σε ένα άτομο μεταβάλλονται μέσα στην επαφή μαζί του, ορισμένες φορές και με τρόπο και προς κατεύθυνση που δεν θα μπορούσαμε να προειπούμε.

Κοινώς, με μία λέξη, το καλύτερο είναι να ξέρουμε τι θέλουμε εμείς και να προστατεύουμε τον εαυτό μας από το να επηρεάζεται από το τι γνώμη έχει κάποιος άλλος πάνω σε αυτά που θέλουμε εμείς. Να είμαστε δηλαδή σίγουροι και συνειδητοποιημένοι μέσα μας.

Αυτό μας κάνει ανεκτικούς και μας προσφέρει συνάμα επιλογές και ελευθερία. Αλλά μας κάνει συνάμα και ισχυρούς στις επιθυμίες μας.

Το νήμα σου εγώ το βρίσκω ενδιαφέρον προσωπικά. Δεν έχω όμως χρόνο να γράψω περισσότερες σκέψεις μου αυτή τη στιγμή.

Με Εκτίμηση,

R-B-F

 

σε ευχαριστώ για τον κόπο σου τον χρονο σου και την ευγένειά σου!

 

Ειλικρινά προσπάθησα να κρατηθώ ..... αλλά δεν .....
Ερώτημα:
Το casting έχει Δήμιο και όχι δολοφόνο. Άρα το σενάριο, για να είναι αληθοφανές απαιτεί, πέρα από το προφανές καταδικασθέν εις θανατο βδσμ και από καθέδρας έκδοση καταδικαστικής αποφάσεως.
Μήπως θα μπορούσα να μάθω σε ποιον ανατέθηκε ο ρόλος αυτός?
Γιατί εάν ανυψώσατε την νηματοθέτιδα σε judje, jury and executioner.... τότε της πρέπει respect.

 

λολ
δεν θα μπορούσα να διανοηθώ πως είμαι ικανή να διαχειριστώ όλα αυτά!!!
αφήνω στους ειδικούς τα σκήπτρα

 

χμ... δεν έχω πιστοποιημένες γνώσεις στην ψυχολογία, αλλά νομίζω οτι δεν αποφεύγονται έτσι εύκολα...

 

Αυτο ακριβως θα εκανε ενας ψυχαναλυτης, μολις γλιτωσες χρονο και χρημα...  
Δεν νομιζω πως υπαρχει ανθρωπος που δεν του αρεσει να "τις τρωει" ή να "τις ριχνει" κτλ και να βρισκεται εδω. Ελπιζω τουλαχιστον!

 

Οι εμμονες, δεν ειναι μεν ιασιμες, τιθενται υπο καταστολη δε (εαν βλαπτουν τον ιδιο ή τους γυρω του)
Εχω βασιμες υποψιες πως αυτο που βλεπουμε ως "ψυχακι" εχει απλως διαφορετικη λογικη απο την κοινη λογικη...  

 

Έχεις δίκιο κατ΄εμέ @Madeleine Rk .

 

Για μένα προσωπικά υπάρχει πάντως μία σαφής γραμμή:

Ο βαθύς και αδιαπραγμάτευτος σεβασμός στην αυτοτέλεια του άλλου. Όποιου και αν είναι.

Αυτό είναι περισσότερο αίσθηση παρά απόφθευγμα λογικής ανάλυσης, είναι συνείδηση και στάση ζωή. Και δεν είναι παθητικό αλλά αμιγώς ενεργητικό καίτοι ειρηνικό και ωφέλιμο. Και είναι συνάμα και ισχυρό και αν προκληθεί φοβερό αν και ειρηνικό.

Πολλές φορές βέβαια αυτό μας οδηγεί να θυσιάζουμε δικές μας επιθυμίες για χάρη αυτής της στάσης. Αλλά το αντάλλαγμα είναι ήσυχη συνείδηση και ικανοποίηση μέσα μας, ήπια και πιοθανόν διαφορετικής γεύσης απ΄ ό,τι θα θέλαμε αρχικά αλλά ακλόνητη και πλήρης.

Και το δεύτερο αντάλλαγμα είναι ότι οι άπειρες επιλογές εκεί έξω πάντα προσφέρουν αυτό που ζητάμε, ίσως όχι σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που θα θέλαμε ή θα φανταζόμαστε αρχικά, αλλά προσφέρουν.

Για μένα αυτά τα δύο είναι παραπάνω από αρκετά.

 

Κατά την γνώμη μου για να μιλάμε για ψυχολογικά σύνδρομα τύπου σύνδρομο της Στοκχόλμης κλπ. θα πρέπει να έχουμε μία κατάσταση τύπου π.χ. κατάθλιψη (ή άλλη ψυχολογική νόσο) σε ένα πρόσωπο και μετά να ψάχνουμε να βρούμε την αιτία της σε τέτοια σύνδρομα.


Επίσης μπορεί να έχουμε κατάθλιψη (ή άλλη ψυχολογική νόσο) σε μία Υποτακτική και να οφείλετε σε άλλη αιτία ή αιτίες.


Γενικά κατά την γνώμη μου πρώτα έρχεται π.χ η κατάθλιψη (ή άλλη ψυχολογική νόσος) σε ένα πρόσωπο και, μετά ψαχνόμαστε για την αιτία με την ψυχαναλυτική μέθοδο.


Κατά την γνώμη μου μία συμπεριφορά όσο εκκεντρική και να είναι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παθολογική από μόνη της εάν δεν προκαλεί στο πρόσωπο π.χ. κατάθλιψη (ή άλλη ψυχολογική νόσο).


Εδώ βέβαια η προσέγγιση είναι υποκειμενική γιατί εξερτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πρόσωπο που ασκεί αυτήν την συμπεριφορά αλλά αυτός είναι κατά την γνώμη μου ο κανόνας.

 

Ενημερώθηκε ήδη ο Άγιος Βασίλης. Για φέτος βιβλία ψυχοπαθολογίας και κλινικής ψυχολογίας.