Τί είν΄αυτό που το λένε συναίνεση;

Απάντηση: Τί είν΄αυτό που το λένε συναίνεση;

Ξεκινώ με έναν αφορισμό, που ασφαλώς επιδέχεται κριτικής, για να μην πω ότι την προκαλεί κιόλας. Η μάλλον με δύο αφορισμούς.

Η συναίνεση αποσκοπεί στην προστασία των δύο μελών (σαδιστή / μαζοχιστή) από την εκμετάλλευση του ενός από το άλλο και όχι στην προστασία του μαζοχιστή από τυχόν κακοποίηση.

Η συναίνεση, προβαλλόμενη σε προσωπικές σχέσεις, είναι αυτή που οριοθετεί το BDSM σε σχέση με τον σαδομαζοχισμό, όπου δεν υπάρχει συναίνεση και τις βανίλλα καταστάσεις, όπου είθισται να υπάρχει αποδοχή.

Πέραν τούτων και από τα λίγα που είχα την τιμή και την απόλαυση να γνωρίσω στον χώρο, σήμερα, γιατί μεθαύριο μπορεί να γνωρίσω άλλα πράγματα και να αλλάξω, έχω να πω τα εξής,

Δε νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για συναίνεση άρρητη, μόνον για εκφρασμένη, αλλιώς δεν είναι συναίνεση αλλά "χημεία" ή η εξέλιξη της σχέσης προς βανίλλα ή σαδομαζοχιστική ή προς την εξώπορτα.

Και όμως, υπάρχει το "πονόμετρο". Αλλά δεν έχει και τόση σημασία γιατί το "πονόμετρο" δεν εξουδετερώνει την πιθανότητα χρήσης του πόνου ως αφορμής για απόπειρα εκμετάλλευσης, τουλάχιστον. Έθεσα πιο πάνω ότι η συναίνεση είναι μέτρο αποτροπής της εκμετάλλευσης και όχι της κακομεταχείρισης.

Ουσιαστικά το υποτακτικό σκέλος, συναινώντας, δεσμεύεται ηθικά να μην προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το Κυρίαρχο, με αφορμή όσα το τελευταίο διαπράξει πάνω του. Δεν διασφαλίζει ότι δεν θα το κακομεταχειριστεί ο Κυρίαρχος όσο καλά και να γνωρίζει τι ακριβώς θα του κάνει ο Έτερος, που ποτέ δεν γνωρίζει επακριβώς, γιατί είναι μέρος του BDSM παιγνίου να μη γνωρίζει, και γιατί προσλαμβάνει αυτά που αντιλαμβάνεται.

Όχι δεν αρκεί το safeword. Αν δεν έχει πεισθεί κάποιος Κυρίαρχος για την μη πρόθεση του υποτακτικού στοιχείου να εκμεταλλευθεί προς όφελός του κάτι τέτοιο δεν μπορεί να προκαλέσει καμία βλάβη.

Να ανακληθεί, δε νομίζω ότι γίνεται γιατί έχω την εντύπωση ότι η ανάκληση έχει αναδρομικό χαρακτήρα. Να την αποσύρει από τούδε και στο εξής, μπορεί ένα υποτακτικό στοιχείο. Για ένα εκατομμύριο λόγους. Από ξύπνησα στραβά σήμερα, μέχρι δεν επιθυμώ πια να είμαι perv και υποτακτική. Γιατί συναινούσα ως τώρα; Επειδή ήθελα να μου κάνει αυτά που μου έκανε και - συνήθως στα καθ'ημάς - στο πλαίσιο που μου τα έκανε, κάποιος Κυρίαρχος. Αν πάψω, για το ένα εκατομμύριο λόγους, να τα θέλω, τότε δεν εγγυώμαι ότι η στάση μου θα είναι η συναινετική που ήταν.

Πάει πια. Ο "προσωρινός" Έτερος έχει κερδίσει κάποιο λάφυρο πολέμου. Γνωρίζω μια υποτακτική που πρώτα τελειώνει αυτό που πλέον δεν έχει νόημα γι αυτήν και μετά αποσύρει την συναίνεσή της, ζητώντας αποδέσμευση. Η ίδια υποτακτική δεν θα παραδεχόταν να μείνει υπό έναν Κυρίαρχο αν δεν επιθυμεί / δύναται να του αποδώσει αυτά που ο Ίδιος θέλει να έχει στο πλαίσιο της συναίνεσης.

Κατά τη γνώμη μου, ναι.

 

Επαναπροσδιορίζοντας και ανακαλύπτοντας απ’ την αρχή, αυτός είναι αν μη τι άλλο ο τίτλος του μήνα μου.

Μερικές φορές υπήρξε τόσο μεγάλη η φούρια να το ταϊσω, που παραμέλησα κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι η συναίνεση.

Ανακαλύπτω για μια ακόμη φορά ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αν και δευτερεύον της συναίνεσης: είναι διαολεμένα σέξι. Τόσο πολύ που ‘’πονάς’’ απ’ τη χαρά σου.

Και δε μοιάζει καθόλου με καμπανάκι της έναρξης που χαλάει τη μαγιά. Είναι απαραίτητη, είναι υγιής και είναι σέξι όσο δεν πάει.

Τα παραπάνω δεν αφορούν σωματικές πρακτικές.
Σε οτιδήποτε αφορά σωματικές δραστηριότητες, όποιος ξεχνάει / ''ξεχνάει'', είναι επικίνδυνος.


Και κάτι ακόμα, εξ’ ίσου σημαντικό: δε θα τη χαρακτήριζα ανακλητή, αλλά ζήτημα επαναπροσδιορισμού ανά περιόδους. Όσο προχωράς / όσο προχωράτε μεταβάλλεται η δυναμική της σχέσης. Αν χαρακτηριζόταν άλλωστε από μια μόνιμη ισορροπία σημειακή, θα οδηγούσε στο βάλτο.

Τέλος, η συναίνεση είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη προστασίας και για τα δύο μέλη. Και επικοινωνείται. Για την ακρίβεια, είναι ο καταλύτης ανάμεσα στην επικοινωνία με την εμπιστοσύνη και στη συνέχεια με την οικειότητα.

 

Η εν τω BDSM κατίσχυση είναι κατά βάση πνευματική, δεν γίνεται διά της βίας και η ελευθερία του Κ σε σχέση με το υ του δεν είναι απεριόριστη.

Η συναίνεση είναι η αποδοχή της κατίσχυσης και από τη φύση της, τουλάχιστον όσον αφορά το BDSM είναι αιρετή. Δε φαντάζομαι ότι το παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω είναι κάτι που θα πράξει αβρόχοις ποσίν ο σκλάβος αλλά δεν είναι και κάτι που είναι κατηγορηματικά αδύνατο. Οι άνθρωποι μπορεί να μην αλλάζουν αλλά οι αποφάσεις τους αλλάζουν, εύκολα ή δύσκολα, αλλάζουν.

Επί της σκηνής τώρα η συναίνεση ηθικά αν και όχι νομικά διαχωρίζει το βίαιο παιχνίδι από την κακοποίηση. Το δυσδιάκριτο είναι για μένα στην περίπτωση που η συναίνεση αρθεί προσωρινά μέσω άρνησης να συνεχιστεί η όποια δραστηριότητα αλλά επανέλθει μετά από επιμονή του άλλου μέρους και εκεί δεν έχω απάντηση.

Γενικά δεν έχω απάντηση στη συναίνεση/αποδοχή που αποκτάται μέσω άσκησης υπερβολικής -όπως υποκειμενικά την αντιλαμβάνομαι- πίεσης. Είναι αφροδισιακό αλλά στα δικά μου μάτια είναι ατραπός προς επικίνδυνα μονοπάτια και εγώ τουλάχιστον -πέρα από τα αμιγώς εργασιακά- επιλέγω να μην ακολουθώ.

 

Σαδιστής και συναίνεση?????

Τρίζουν τα κόκαλα του Μαρκησίου!

Κόμη θα τον κάνετε με τα καμώματα σας! Δράκουλα!

 

Έχει η Ζαστιν συναίνεση? Έχει να συμφωνήσει σε κάτι? Αυτοί κι αυτές στο Σαλο, άμα αποσύρουν τη συναίνεση, τι θα γίνει, θα φύγουν να πάνε στη μάνα τους? Απ έξω, έχει βαφεν ες ες. Γυαλιστεροι, μαύροι, με πολυβόλο και φυλάνε τον πύργο.  

 

Μπερδεύεις το φαντασιακό του BDSM με το BDSM καθαυτό.

 

Κάποιος να μας πετάξει πίσω τη μπάλα?!

 

κατ εξαίρεσιν:

σαδιστής και σαδικός δεν είναι το ίδιο. σαδιστής δεν είναι καν ένα πράγμα  

μου φαίνεται οτι είχε διαλέξει ρόλο με σαφήνεια. κι όχι μόνον αυτή.

ο παζολίνι δεν ήταν σαδικός. ο μαρκήσιος είχε απίστευτα νεύρα κλεισμένος μέσα τόσα χρόνια και δεν είχε στο νου του την συναίνεση της πεθεράς του, ούτε να την πάρει ούτε να την δώσει.

--

από νομική άποψη δεν υπάρχει συναίνεση, η νομική διευθέτηση επιβάλλει τι θα κάνεις γιά να βελτιωθεί η εκάστοτε παραγωγικότητα ή γιά να μην πιέζονται πολύ τα κρεβάτια στις εντατικές, καλή ώρα. με μάσκα και βατραχοπέδιλα. η συζήτηση γιά την συναίνεση δεν μπορεί να γίνεται επί νομικού εδάφους. η νομική διευθέτηση προκύπτει μετά την σύγκρουση, μετά το πέρας της συναίνεσης, αν υπήρξε, πλην εξαιρέσεων ή τεχνασμάτων. η νομική διευθέτηση, απ όσο ξέρω, έχει πουριτανή κατεύθυνση απ' τον 16ο αιώνα τουλάχιστον, αδιάλειπτα. οι απευθείας διαπροσωπικές σχέσεις, αντίθετα, είναι κυρίως ανταλλαγή ισχύος, επιφυλακτικότερα; υπόρρητα; με προσχήματα; με δυσανεξίες; πάρα πολύ σπάνια ασύνειδα. ή έτσι νομίζω.

 

Φανταστείτε ένα Κ/υ ζευγάρι που σταματά κάθε τρεις και λίγο τις από κοινού δραστηριότητές του και συμβουλεύεται το μακροσκελές κείμενο της γραπτής συναίνεσης. Πόσο αποδοτικό είναι αυτό και κατά πόσο διασφαλίζει τα δυο μέρη από πιθανή εκμετάλλευση/κακοποίηση κ.λ.π.;

Κάποιος που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί ή να κακοποίησει τον άλλο μπορεί να το κάνει, ακόμα και σε μία (ή κυρίως σε μία) βανίλα σχέση. Οι περισσότερες "κατεστραμμένες" καρδιές προέρχονται από βανιλοσχέσεις που ξεκίνησαν με τις αγνότερες των προθέσεων.

Οι παρεπιδημούντες το χώρο του βδσμ γνωρίζουν πως αρκεί η εμπιστοσύνη και πέντε γενικές παραδοχές για να "στηθεί" μια Κ/υ σχέση και να αρχίσει να ρολάρει. Κακά τα ψέματα όμως, αν κάποιος , ανεξάρτητα ρόλου, σkοπεύει να εκμεταλλευτεί τον έ/Ετερο, μπορεί να το κάνει σε όποιο πλαίσιο και αν τον βάλουμε να λειτουργήσει. Η συναίνεση αποσκοπεί στην διασφάλιση της ικανοποίησης των δύο μερών, όχι στην προστασία τους. Αν κάποιος θέλει να μη "κινδυνέψει", δε ρισκάρει να εμπλακεί σε σχέση, ανεξαρτήτως πλαισίου. Κάθεται σπίτι και βλέπει το big brother...