Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

RE: RE: Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Ισως δεν κατάλαβα καλά, αλλά δεν καταλαβαίνω που βρίσκεται το πρόβλημα να αντλεί η οποια "λαρα Του" περισσότερη ηδονή, μια ηδονή που ο όποιος Κυριός της μπορεί να την φθάσει στα όρια ή να την κόψει.

Η αποψη πως η σκλαβα, αν πάλι καταλαβα καλά, πρέπει να νιώθει ενοχή γιατί, αντί να υποφέρει πολύ και συνεχώς, καταφέρνει να ικανοποιεί τον Κυριό της και να βρίσκεται σε κατασταση ευφορίας, μου θυμίζει τάγματα μεσαιωνικών μοναχών που η ενοχή ήταν το μόνο μέσο και ζητούμενο για τον παραδεισο. Με κάθε επιφύλαξη ως πρός το αν καταλαβα καλά, αυτή η αποψη είναι ακρως ηθικολογική.

Εμένα μια τετοια σκλαβα θα μ' εριχνε. Σα να ζώ σε ταινία του Μπερκμαν και όχι στον ηλιο της Ελλαδας.

Οσο για το ποιός έχει την ευθύνη για τις ταπεινώσεις, σίγουρα είναι αυτός που τις διατάζει. Αν ταπεινώνεται, ταπεινώνοντας, εξαρτάται απ' το ποιός είναι και για το λόγο που τις κάνει. Δεν είναι κριτήριο πάντως το τι θα πούν οι Γιαπωνέζοι τουρίστες ή ο κάθε τρίτος. Οταν πρίν από 19 χρόνια εριξα το πρώτο δημόσιο χαστουκι (ως vanilla) στη σημερινή μου σκλάβα, όλοι με θεώρησαν κατάπτυστο. Εγώ εκείνη τη στιγμή επαιρνα τη γυναίκα μου.

 

Θα συμφωνήσω με την άποψη Σας ΚύριεG, ίσως επειδή αυτό μου Δίδαξε ο Αφέντης μου. Ένδιαφέρεται και για την δική μου ικανοποίηση, ίσως απλά γιατί έτσι Τον υπηρετώ καλύτερα. Ή γιατί απλά Αντλεί ηδονή από την ηδονή μου. Ίσως...πολλά.

Θα ήθελα να ρωτήσω κατά πόσο θεωρείται ταπείνωση ή εξευτελισμός η απόριψη. Την Χρησιμοποιείται; Τι Σας προσφέρει;

 

RE: RE: Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Δεν μπορώ να κατανοήσω με ποιο τρόπο απέκτησα τον οποιοδήποτε έλεγχο και σε ποιό παιγνίδι αναφέρεσαι για να είμαι ειλικρινης.
Αν εννοείς πως κέρδισα μια μάχη με το φόβο μου, με τη στήριξη και καθοδήγηση Του Κυρίου μου, το ξεπέρασμα δλδ κάποιου ορίου μου, τότε η γνώση αυτή είναι καθ΄όλα συνειδητή. αλλά με ποιό τρόπο θα μπορούσε αυτή η μάχη να είναι μάχη "ενάντια" Στον Κύριο μου, πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω. Από πότε η σκλάβα και Ο Αφέντης είναι σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό?

Θα ήθελες στη συνέχεια που έπεται να μας εξηγήσεις αν θέλεις τι ακριβώς εννοείς ίσως?

 

RE: RE: Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

"απορριψη" στα πλαισια του παιχιδίου του εξευτελισμού πχ. "είσαι αχρηστη -- είσαι η τελευταία" είναι ενα αθωο ηδονικό παιχνιδακι.

η "απορριψη" σαν τιμωρία, είναι βαριά. Ο Κυριος δεν απορρίπτει στην ουσια και συνολικά τη σκλαβα αλλα εκεινη δεν το ξερει.

η πραγματική απορριψη είναι και το τελος (νομιζω).

 

Εγώ θέλω να υπογραμμίσω ότι σ'αυτό το φόρουμ συζητάτε το θέμα σε επίπεδο απόλυτα προσωπικό χωρίς να παίρνετε υπ'όψη σας τις πολιτικές προεκτάσεις. Δηλαδή, τεράστια σημασία στα διακυβεύματα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους προσδίδουν οι ιστορίες τους, το ευρύτερο ιστορικοκοινωνικό περιεχόμενο των θεατρικών τους δρωμένων, τα συλλογικά διακυβεύματα.
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί το περιεχόμενο αυτό να περιέχεται κατά τρόπο ερμητικό στην ιδιωτική διαλεκτική, με την έννοια ότι και οι δυο είναι σχετικά λειτουργικοί κοινωνικά κι έτσι δια των καθάρσεων των επεισοδίων που τους αφορούν, δεν παρουσιάζονται κραδασμοί και δυσαρμονίες με την κοινωνία σε βαθμό που θα ανέκυπτε κίνδυνος αποσταθεροποίησης για τους άλλους.
Ομως η ταπείνωση, δεν παύει να είναι όπλο και τα όπλα έχουν πολλές χρήσεις. Οταν χρησιμοποιούνται για την εμπέδωση συλλογικών πεποιθήσεων, είναι τα τιμημένα όπλα των εθνικών συμβόλων, όταν είναι μέρος εγκλήματος, είναι κατάπτυστα.

Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι το ζήτημα δεν είναι η κατ'ουσίαν καταξίωση ή ο ορισμός της ταπείνωσης, αλλά η ανάδειξη του χαρακτήρα της ως εργαλείο κυριαρχίας. Από κει και πέρα το θέμα είναι η κυριαρχία, η οποία με την σειρά της έχει πολλές ποιότητες, όσες και ο πόλεμος. Για παράδειγμα, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν ένα διακύβευμα ιστορικής κυριαρχίας σε πολλά επίπεδα (η ανερχόμενη υπερατλαντική καπιταλιστική δύναμη αναγκάζεται να εισέλθει δυναμικά στο πεδίο, ο γερμανικός ιδεαλισμός καταλήγει στα όριά του και διαλύεται, ο ρωσικός υλισμός νομίζω γεννά επί τέλους το μπάσταρδο της ολοκληρωτικής γραφειοκρατίας που κυοφορούσε λόγω του ιδεαλιστικού σπέρματος της επανάστασης κ.ο.κ).

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι η ταπείνωση ενός ανθρώπου από έναν άλλον στο κενό, θυμίζει video cartoon και είναι εντελώς αδιάφορη αν δεν δούμε τους ιστορικο -κοινωνικούς προβληματισμούς που σηματοδοτούν τις πράξεις τους. Δες σχετικά Michel Foucault, Surveiller et Punir, Gallimard, για μια ευρύτερη ανάλυση της τιμωρίας. Επίσης, υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία για τους σκλάβους σε διάφορους πολιτισμούς (σκλάβους σεξουαλικούς, τελετουργικούς, αυλικούς κλπ) [εθνολογική και ιστορική μελέτη: Slavery and Social Death, Patterson, Harvard) και κυρίως για τους μαύρους της Αμερικής (δες The Ruling Race, James Oakes, a history of american slaveholders, Norton) όπου είναι προφανές ότι συχνά συνυπάρχει η εκμετάλλευση του σκλάβου και η προστασία του, η αφοσίωση του σκλάβου στον κύριο και οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί μεταξύ τους, ο εξευτελισμός του εξαρτημένου και η κοινωνική καταξίωση του κυρίαρχου αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις και του σκλάβου μέσα από μια τέτοια σχέση, αλλά εν τέλει και η απόλυτη κοινωνική ρήξη, ο πόλεμος εξόντωσης μαζί με την οικονομική πρόοδο του κυρίαρχου ατόμου/έθνους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και του σκλάβου του σε θέση διαμεσολαβητή... κι εν πάση περιπτώσει, πολλών ειδών ισορροπίες των επί μέρους συστατικών αυτού του οικονομικο-κοινωνικού puzzle.

Σημείωση: αν κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για την συναισθηματική και προσωπική πλευρά της ταπείνωσης, τότε δεν βλέπω σε τι διαφέρει μια τέτοια συζήτηση από ανεκδοτολογία μεσημεριανού talk show της τηλεόρασης... Σ'αυτήν την περίπτωση, η περιπτωσιολογία ικανοποιεί μόνο την ανάγκη μας να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, πράγμα θεμιτό, αλλά όχι πάντα αυθεντικά ενδιαφέρον. Κοινώς, οι εξομολογήσεις θέλουν αρκετό ξεδιάλεγμα για να αντλήσει κανείς υλικό σκέψης, όχι πως δεν υπάρχει βέβαια τέτοιο υλικό σ'αυτά που διάβασα πριν. Εξ'ου και η διάθεσή μου να γράψω αυτό το κατεβατό!

 

 

RE: RE: Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Αγαπητε γονατιστε,

διαβασα το post 4-5 φορες μεχρι να καταλαβω τι λες. Διαβασα και τα αλλα δυο post σου (απ τα 3 που εχεις γραψει μεχρι τωρα) που ηταν αρκετα "προσωπικα".

Καταλαβα τι λες, αλλα δεν καταλαβα τι θελεις να πεις. Δηλαδή ποιές είναι οι αποψεις σου περί ταπείνωσης και πώς προτείνεις να εμπεδώνω το ιστορικοκοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι οταν ταπεινωνω τη σκλαβα μου χωρίς να γινομαι αφελης και να πεφτω στο επίπεδο του talk show?.

Εκτος κι αν προτείνεις να συζητήσουμε κατι αλλο. Για εθνικές ταπεινώσεις και κυριαρχίες. Αν αυτό προτείνεις, το απορρίπτω, δε θα συμμετάσχω και κατα τη γνωμη μου δεν εχει θεση εδώ.

 

"διαβασα το post 4-5 φορες μεχρι να καταλαβω τι λες. Διαβασα και τα αλλα δυο post σου (απ τα 3 που εχεις γραψει μεχρι τωρα) που ηταν αρκετα "προσωπικα"."
(κατ'αρχάς δεν περίμενα ότι κάποιος θα διάβαζε με τόση προσοχή αυτά που έγραψα και σ'ευχαριστώ, επίσης σ'ευχαριστώ πολύ και για τις παρατηρήσεις σου γενικά.
Σ'ένα από τα άλλα κείμενά μου ήθελα να τραβήξω μια γραμμή ανάμεσα στον ρόλο του υποτακτικού/σκλάβου σε μια προσωπική επαφή (που εντάσσεται μάλλον στιν διαλεκτική της ιστορίας του φύλου και ως αυστηρά επιλεγμένος και συνειδητός ρόλος μπορεί να αναιρεθεί) και την κοινωνική ιδιότητα του σκλάβου που έχει μεγάλη και ιδιαίτερα μαύρη ιστορία. Μ'ενδιαφέρει το BDSM γιατί αγαπώ παθιασμένα την ελευθερία και όχι γιατί υπστηρίζω την καταπίεση.)

"Καταλαβα τι λες, αλλα δεν καταλαβα τι θελεις να πεις. Δηλαδή ποιές είναι οι αποψεις σου περί ταπείνωσης και πώς προτείνεις να εμπεδώνω το ιστορικοκοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι οταν ταπεινωνω τη σκλαβα μου χωρίς να γινομαι αφελης και να πεφτω στο επίπεδο του talk show?"
(Το πως συμπεριφέρεσαι στην προσωπική σου σχέση είναι θέμα κυρίως προσωπικού κώδικα όπου εγώ δύσκολα μπορώ να επεισέλθω. Από τη στιγμή όμως που ανοίγει(ς) ένα παράθυρο κι έχω πρόσβαση σ'αυτό που κάνεις, το ενδιαφέρον μου μπορεί να περιστρέφεται 1)γύρω από θέματα τεχνικής ή 2) να αφορά σ'αυτό που ονόμασα ΙΣΤΟΡΙΑ (με την ευρεία ανθρωπολογικο-κοινωνικο-οικονομική έννοια). Εσύ βέβαια δεν είσαι ποτέ αφελής όσο κάνεις αυτό που θέλεις στον προσωπικό σου χώρο. Από τη στιγμή όμως που μιλάς γι'αυτό, με προσκαλείς να μπω στον ιδιαίτερο χώρο σου. Από αυτό το σημείο και μετά περνάμε στο χώρο της ηθικής που είναι η γενική κατηγορία της φιλοσοφίας. Μπορώ να κρίνω, να ερμηνεύσω κλπ. Μιλάμε για talk show/ροζ και κίτρινη προσέγγιση όταν κάποιος (αλλοτριωμένος) εκθέτει (ελλείψει πολιτικής συνείδησης ή κατ' εξαναγκασμό) τον (ιερό) προσωπικό του χώρο δίχως επεξεργασία και πιθανά χωρίς πλήρη συναίσθηση της βεβήλωσης. Κοινώς, διαχωρίζω με έμφαση το προσωπικό από το δημόσιο και το μόνο που επιζητώ είναι να μην παραγνωρίζεται αυτή η διαφορά.)

Εκτος κι αν προτείνεις να συζητήσουμε κατι αλλο. Για εθνικές ταπεινώσεις και κυριαρχίες.
Κατι σαν αυτό που εγραψες και μου αναψαν κοκκινα λαμπακια , για την ταπείνωση "ως οπλο εμπέδωσης συλλογικών πεποιθήσεων" και οτι αυτα τα οπλα είναι τα "τιμημένα εθνικά σύμβολα"". Μηπως ήθελες αντι "συλλογικών" να γραψεις "εθνικών"??
Αν αυτό προτείνεις, το απορρίπτω, δε θα συμμετάσχω και κατα τη γνωμη μου δεν εχει θεση εδώ. Νομιζω πως γίνομαι κατανοητός.
(Ακόμη μια φορά προσπαθούσα να πω ότι οι πράξεις δεν έχουν νόημα έξω από το ιστορικό τους περιβάλλον. Οταν μιλούσα για "τιμημένα" όπλα, ειρωνευόμουν την ευκολία με την οποία καταξιώνουμε ότι μας συμφέρει και θεωρούμε ταπεινωτικό ότι δεν μας βολεύει, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω την πολυπλοκότητα των αγώνων και την αναγκαιότητα της βίας. Προσπάθησα να θέσω το θέμα της ταπείνωσης με ευρύτητα για να μην παγιδευόμαστε σε μοραλισμούς της κρεβατοκάμαρας: ...πως με ταπεινώνει ο αφέντης μου κι εγώ το βρίσκω μια χαρά... ναι, αλλά εγώ σιχαίνομαι να με φτύνει ο άλλος κλπ. Αυτά είναι προσωπικοί κώδικες και ποικίλουν όσο και οι άνθρωποι. Η ενδεχόμενη αντικειμενικότερη ερμηνεία τους απαιτεί απόσταση, δηλ. την ιστορική ματιά. Αλλιώς, ας μιλήσουμε απλά τεχνικά, για τρόπους ταπείνωσης/εργαλεία/ζητήματα ασφαλείας και ο καθένας διαλέγει από τη λίστα.
Τέλος, δεν καταλαβαίνω γιατί λες ότι οι εθνικές ταπεινώσεις δεν έχουν θέση σε μια συζήτηση για την ταπείνωση. Είναι σε κάποιο βαθμό μέρος ενός συλλογικού υποσυνειδήτου και βρίσκουν έκφραση στην προσωπική μας ζωή. Εν πάση περιπτώσει, εγώ δεν έχω καμμιά εμμονή με αυτό το θέμα και ούτε ήθελα να το προτείνω.)

Θα προσπαθήσω μάλλον για ένα διάστημα να παρακολουθώ χωρίς να γράφω για να μπω καλύτερα στο πνεύμα.

ΦΙΛΙΚΑ
ΜΑΝΟΣ (ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ)

Posts που είναι με γραμμένα με greeklish η με κεφαλαία η που δημοσιοποιούν τηλέφωνα και email addresses θα σβήνονται.Αυτό είναι γραμμένο σε κάθε σελίδα, αν κάποιος δεν έκανε τον κόπο να διαβάσει τους κανονισμούς.
Για να διορθώσεις κάτι στο ποστ σου, πατας πανω του το edit και το διορθώνεις.
Για το quote σου εξήγησε ήδη η carissa.

 

Κατ'αρχάς για αυτό υπάρχει το φόρουμ gonatistos, για να γράφουμε και να διαβάζουμε αυτά που γράφονται. Δεν είναι προσωπικό ημερολόγιο.

Η αναφορά προσωπικών εμπειριών σε σχέση με το θέμα είναι θεμιτή. Η κριτική τους με πνεύμα άσχετο προς την συμβολή στο thread και το πνεύμα της BDSM Κοινότητας δεν είναι θεμιτό.

Δεύτερον, το φόρουμ δεν είναι πολιτικό, δεν είναι κοινωνιολογίας, δεν είναι ιστορίας, δεν ειναι ψυχολογίας, είναι BDSM. Αναφορές εγκυκλοπαιδικής φύσης σε σχέση με το thread έχουν θέση. Αναλύσεις βάση οπτικής των παραπάνω όχι.

Θα σε παρακαλέσω να αλλάξεις τα κεφαλαία σε πεζά πριν γίνει strikethrough όλο το κείμενο και επίσης για να μάθεις να κάνεις quote κάποια αποσπάσματα πήγαινε στο
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/misc.php?action=help&hid=8
ή στο https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?tid=878&pid=6337#pid6337

Τέλος, οι όποιες προκλήσεις που οδηγούν σε flames θα διαγραφούν.

Παρακαλώ τα μέλη να επιστρέψουν στο θέμα.

 

Σ'ευχαριστώ πολύ για τις διευκρινίσεις σου κι εννοείται ότι θα τις λάβω υπ'όψη (δες και τις διευκρινίσεις που δίνω με τη σειρά μου στο τέλος του προηγούμενου κειμένου).
Τέλος μια παρατήρηση γι'αυτά που μου λες: δεν καταλαβαίνω καλά τι εννοείς όταν λες ότι η προσέγγιση πρέπει να γίνεται από την οπτική του BDSM και όχι από σκοπιά κοινωνιολογική, ψυχολογική, οικονομολογική κλπ. Το BDSM το αντιλαμβάνομαι σαν πρακτική/τεχνική/εργαλείο γνώσης και αίσθησης, αντε σαν lifestyle αν το δω στα πλαίσια του καταναλωτισμου, όχι όμως σαν ανθρωπιστική "επιστήμη". Κοινώς, το να αναλύω τα θέματα αποκλειστικά από την σκοπιά του BDSM, μου μοιάζει σα να αναλύω τον χριστιανισμό ως πιστός, τον κομμουνισμό ως μέλος της κομματικής γραφειοκρατίας, δηλαδή μοιάζει με ταυτολογία που δεν δίνει πολλά περιθώρια ριζικής κριτικής. Μήπως ήθελες να πεις ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι η καθαρά τεχνική προσέγγιση? Οι τεχνικές και τα πρακτικά ζητήματα του BDSM?
Εν πάση περιπτώσει όπως είπα θα απέχω από δημοσιεύσεις μέχρι να είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω πλήρως τα ζητούμενα του φόρουμ.

Φιλικά χαιρετίσματα σε όλους
Μ

 

Περα απο το βαθεια προσωπικο στοιχειο που υπεισερχετε στισ δυο αυτες ενοιες πιστευω πωσ ειναι εντελως διαφορετικες.Η ταπεινωση ειναι απαραιτητο στοιχειο της σκλαβας μου,ξεκινωντας την εκπαιδευση της ξεκινησα να τη ταπεινονω αρα να επιβαλλομαι και να κυριαρχω πανω τησ και μεσα της.Δεν μου εχει μιλησει καμοια στιγμη και για κανενα λογο στον ενικο ,παντα δημοσια και κατ ιδιαν μιλαει στον πληθιντικο και παντα με τον απαιτουμενο σεβασμο.Η ταπεινοση λοιπον ειναι κατι βαθυτερο και απαραιτητο στη δημιουργια τησ υποταγης της και τησ απολυτης αναγνωρισης της κυριαρχιασ του αφεντη της.
Ο εξευτελισμοσ ειναι εργαλειο ειναι το μεσο για να φτασεις στη ταπεινωση και κυριως το μεσο για να τη τιμωρησεις και να την επαναφερεις εκειπου επιθυμεις.Ο εξευτελισμοσ δεν διαφερει απο το σωματικο πονο απο την ψυχολογικη επιβολη απο τον φοβο απο τον περιορισμο.Επισης πιστευω οτι εξευτελισμος κατ ιδιαν δεν εχει ορια η αλλιως οτι οπως και να επιβαλλεται πρεπει να ειναι αποδεκτος απο τη σκλαβα αντιθετα ο δημοσιος εξευτελισμος χρηζει λεπτων χειρισμων απο τη πλευρα του κυριαρχου και πληρη αυτοκυριαρχια γιατι παντα ο κυριαρχος ειναι υπευθυνος τοσο για τη δικη του οσο και για την ασφαλεια τησ σλαβας του.

 

RE: RE: Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Ntyrse, κατ΄αρχάς καλοσώρισες στο φόρουμ  
Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η πιο πάνω φράση και ΄θα ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα.

Λες πως ο εξευτελισμός είναι κάποιες πρακτικές οι οποίες έχουν σαν στόχο την ταπεινωση, όπως και επαναφοράς στην ταπεινωτική κατάσταση μιας σκλάβας που έχει ξεφύγει απ΄τη θέση της, αν κατάλαβα καλά?
Θα ήθελες να επεξηγήσεις σε παρακαλώ, τι εννοείς?
Τι είναι η ταπείνωση? Κατάσταση ψυχική?
Τι είναι ο εξευτελισμός? Θα μπορούσες να δώσεις κάποιο παράδειγμα?

Σ΄ευχαριστώ  

 

Καλησπερα
επανερχομαι απαντωντας στη LARA οσον αφορα τη τοποθετιση μου.
Πιστευω οτι πραγματικα ο εξευτελισμος ειναι μια μεθοδος για να επαναφερει τη σκλαβα στην ταπεινωτικη κατασταση που οφειλει να βρισκεται,καθως επισης και τιμωρια για τη ελλειψη αυτοσυγκεντρωσης στο ρολο της.
Τη ταπεινωση φυσικα τη θεωρω ψυχικη κατασταση,υπαρχει στο μυαλο της σκλαβας και ειναι απολυτα ταυτισμενη με τη προσωπικοτητα της οσο διατελει σε κατασταση δουλειας.Δεν ειναι δυνατον να προσποιειται τη σκλαβα,δεν ειναι δυνατον να διατηρει δουλικα στοιχεια σε μια ελευθερη προσωπικοτητα,κατ επεκταση λοιπον να μη διατηρει ψυχοσωματικα στοιχεια απολυτης ταπεινωσης.Πρεπει λοιπον να εχει εκπαιδευτει με τετοιο τροπο που οταν ο αφεντης της τη διατασει να αλλαξει τη ψυχικη της κατασταση που διαβιωνει ως ενας κανονικος ελευθερος ανθρωπος,να μπαινουν σε λειτουργια τα αντανακλαστικα αυτα που τη μεταμορφωνουν αληθινα σε μια αλλη διασταση ψυχικης καταστασης,αυτης της πραγματικης δουλειας και ζει σ αυτη τη κατασταση μεχρι που ο αφεντης θα την αποδεσμευσει.
Οσον αφορα τωρα τον εξευτελισμο ποικιλει και εξαρταται απο την αληθινη προσωπικοτητα της σκλαβας.Πιστευω συμφωνουμε οτι ο καθε ανθρωπος εχει τα δικα του στανταρς αρα καποιος μπορει να νοιωσει εξευτελιστικα με κατι που καποιον αλλον δεν τον ακουμπαει καν.Τη σκλαβα μου λοιπον την γνωριζω απολυτα και ολοκληρωμενα,με τη καθε της λεπτομερεια,αρα γνωριζω τι θεωρει εξευτελιστικο και μειωτικο στοιχειο της οποιας προσωπικοτητας ανεχομαι να αναπτυσει σε κατασταση δουλειας.Ξερω λοιπον τι την κανει να ντρεπεται η να επαναστατει χωρις ομως να εχει το δικαιωμα να το κανει,εξευτελισμος ειναι αυτο που δεν θελει αλλα ειναι υποχρεωμενη να υπομεινει και υπ αυτη τη εννοια και ο εξευτελισμος υπεισερχεται στη ψυχολογια της.
Τη ταπεινωση της η σκλαβα δεν την δειχνει μονο αλλα την αποδεικνυει στον αφεντη της και δεν μπορει να το κανει αν δεν ειναι απολυτα ψυχικα ταυτισμενη μ αυτην.Οποτε χανει την αυτοσυγκεντρωση της τιμωρειται και εξευτελιζεται.Τιμωρειται οπως καθε σκλαβα θα ελεγα με τιμωριες κατα γενικες γραμμες πανομοιοτυπες.Εξευτελιζεται ομως συμφωνα με τα ακριβως προσωπικα της στοιχεια που τις προξενουν την αισθηση του εξευτελισμου.Ενα χαστουκι σε δημοσιο χωρο,ενας υπερβολικα ασχημος χαρακτηρισμος η μια σκληρη βρισια ενωπιον γνωστων της προσωπων θα μπορουσαν να εξευτελισουν μια σκλαβα.Σε σκλαβα μου εχω επιβαλλει να παει στη τουαλετα καφε να βγαλει ολα της τα ρουχα και να γυρισει φοροντας μονο το παλτο της και κρατοντας τα ρουχα της στα χερια και να καθεται ορθια στην ακρη του τραπεζιου περιμενωντας να σηκωθω για να φυγουμε κι ετσι να γινει πληρως αντιληπτη η κατασταση αυτη απο τα γυρω τραπεζια,νοιωθωντας η ιδια ολα τα ματια να την κοιτουν περιεργα και ισως να κρυφογελουν εις βαρος της.
Δεν ξερω ποσο αντιληπτος εγινα πανω στο θεμα της ταπεινωσης και του εξευτελισμου οπως τον αντιλαμβανομαι και ευχαριστως θα συνεχιζα τη συζητηση επ αυτου.