Τα οχτώ κρεμμύδια του Βασιλιά

Τόπο Λαγού
Εδά Νήσω

 

Σλάβε του 32
Έμαθα έψαχνες Κυρά
Σου βρήκα μία, φου πρώτα
Στο φως την γράφησα
Ουρίστε τώρα
Νοιχτή και διαθέσιμη...

296292025_874633110177398_7173828843765165776_n by Ηλίας posted 25 Αυγούστου 2022 at 05:19

 

Χίλια μύρια κύματα μακρύ Στεφάνι

Ν’ χθες της αλμύρας κι ο ήλιος πάντα δύει

Με τα Κεμάλ δονίτικα πουλιά και τα τρενάκια

που ελοξοπίστησαν και χάσανε την Μπαρμπαλιά

Πότε παραμονεύοντας τον πρόσφυγα

Το μαύρο ψάρι φεύγει κι έρχεται

Μακραίνουν οι κύκλοι του

Χίλια μύρια κύματα μακριά Στεφάνι

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας κιότεψε

αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του

βοήθα λακέ μου να φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα μακριά θα φτάνει

Ώρες ώρες μπερδεύομαι με τη χορδή της λύρας

δεμένος πισθάγκωνα στο Μανιά τικο κατάρτι

ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης

μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη

Η θαλασσιά η Λάμπραινα «τραβάει» στο χορό

Χίλια μύρια κύματα μακρύ Πηγάδι

Εκτέλεση, από μένα…

 

Ω ρε μανιτσα μου, με τα κρεμμυδακια θα τη κανω! Λιακο εισαι ψυχαρα ρε φιλε!!

 

Max is dead. Max The Dog.


Message in the Χth Bottle.


Τα ∞ κρεμμύδια του 8αΣπ-λιά


2039 Isla de Pascua


-Τάση του ενός, αντίσταση του ένα, ένταση γι α ένα. Ο Νίκος στα ηλεκτρόνια μιλάει και αυτά τυφλά κολουθούν. Ο πατέρας του τον βλέπει, τον ακούει και προσπαθεί να τον καταλάβει.


-Τάση του ενός, αντίσταση 0, ένταση τ α π ρου. Ένα μικρό σημείο στο κενό κυματίζει. Φουσκώνει, καταρρέει, μαυρίζει και εξαφανίζεται. Στη θέση του επανέρχεται το προηγούμε ν , ο πατέρας του Νίκου, το παράξενο φαινόμενο κοιτάει. Στέκεται ακίνητος, ανήσυχος και τη συνέχεια περιμένει. Ο Νίκος καθόλου. Συνεχίζει.


-Τάση του ενός, αντίσταση του -1, ένταση του αρνητικού και ένα. Στο σημείο που ο Νίκος σημαδεύει, το μαύρο την εικόνα κλέβει. Αχόρταγη η τρύπα που ανοίγει, το μαύρο σαν μπαλόνι με του φωτός ταχύτητα γεμίζει. Πριν ο πατέρας του δει, ο Ν το σταματά. Αφήνει την άσα του να βγει σκασμένη.


-Ουφ… Ο μπας του στο προηγούμενο του χρόνου και χώρου το σημείο στέκεται ακόμη.


-Τι ναι μικρέ μου Ν αύτη; Ο Νίκος ζορίζεται, τις σκέψεις του μπερδεύει και την τράπουλα τους ανά κατεύει. Πότε του δεν φημιζόταν για την Λακωνικότητα του, την σιωπή ή το να κρατάει μυστικό. Η λύση ήταν πάντα, του ασυνεχές το Χάος. Έτσι ποτέ σε μία πρόταση, δεν βρισκόταν μία λήθεια.


-Μπα; Αν γνώριζες μία πολύ μεγάλη ανακάλυψη, θα την έδινες στους ανθρώπους;


-Αν ήταν για καλό, γιατί όχι; Ο Νίκος το σκέφτεται και στην άμμο επανέρχεται.


-Η πυρηνική ενέργεια, ήταν καλή ή κακή ανακάλυψη; Ο μπας τον ήχο σβήνει. Μετά πω λίγο τον ξανά και νοίγει.


-Έχεις κάτι ανακαλύψει μικρέ μου εξερευνητή;


-Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, στις μνήμες μου συρτάρια με τις κάλτσες μπερδεμένες.


2026 Νικαράγουα


Ο Νίκος χρόνων 3 και το Χ, ατενίζουν βουνά παράξενα. Από στεριά δεν είναι, μα μήτε από νερό. Αέρα δεν το λες, αλλά ούτε πλάσμα.


-Τι είναι εδώ; Χ


-Τα βουνά του χρόνου μας. Νίκος. Η φωνή τρίχρονου δε μοιάζει. Η φωνή σου στάσεις κάνει. Στο ρυθμό της καρδιάς και της πνοής. Τα γράμματα στις λέξεις τοποθετημένες ορθά. Ακόμα και αυτά που γέρνουν, λόγο έχουν καθώς γερνούν.


Ηλεκτρόνια σε αλυσίδες μένουν του ενώς.


Ηλεκτρικό πεδίο στρεβλωμένο, από το επίπεδο ξεφεύγει. Τον χρόνο και το χώρο πίσω φήνουν.


Του Εκκ ενώσεις καμπυλώνουνε στον χρόνο και βουνά του σχηματίζουνε. Κεραυνοί τα μονοπάτια στην κορφή πηγαίνουν.


-Και στην κορφή τι βρίσκεται μικρέ Νικόλα; χ


-Λουκ!


-Κανέλα;


-Ω Χ Λουκ!!


-Κοιτώ, τηρώ, χαζεύω και τίποτα δεν βλέπω. X


-¡ Κουλ χω. Alt p lus 0161N


-Τα λόγια σου λοξά, τρελός δεν είσαι. Τι είναι αυτό που το ηλεκτρικό πεδίο καμπυλώνει; Χ


- Ισχυρός πυρήνας αντίθετου φορτίου. Ν


-Πρωτόνια;


-Electron Reflections duality! -¡ Στον καθρέπτη των e Χορδών.


-Στον καθρέπτη ο βολβός, ακτίνα του 0. Στον κόσμο που βρισκόμαστε η λεκτρικές οι ρίζες. Στην άλλη μεριά του 0 ακτίνα ντίθετος βολβός. Παράλληλο το σύμπαν στο οποίο βρίσκεται. Ηλεκτρικές οι ρίζες του αντίθετου φορτίου. Κρατήρες από δω, βουνά εκεί. Ν


-Και στο ενδιάμεσο των δύο μηδενικών; Χ


-Αντίστροφο τα ‘πείρου η απόσταση. Σωλήνες των κρεμμυδιών οι Μ ισχύ, διατομής 0, το πέρασμα από τον ένα στον άλλο κόσμο… Ν


-Και στο δρόμο αυτό;


-Η βάρκα στο ποτάμι, από τη μία διάσταση στην άλλη.


Το Χ κουβέντα λλη δεν ακούει. Τους σπινθήρες καβαλά και στον κύκλο μπαίνει.


Ο Νίκος αγγελικό χαμόγελο, διαβόλου βλέμμα. Τα μάτια κλείνει στο σκοτάδι βλέπει. Λάμψεις των άπειρων των Ν οι μνήμες. Σκύλοι του τυφλού οι οδηγοί στου φωτός το μονοπάτι.


Το Χ σε μεγάλη ταχύτητα, το Ν μικρή, σε σημείο όμως ίδιο ναι.


Το Χ στο δίπλα βλέπει, πρώτος θέλει και το βάρος ξεφορτώνει. Το σπίτι του πετά, στο κενό του Δάντη. Αλαφρύτερος τώρα, διπλάσια ταΧ την ήττα του Ν σα θέλουν. Αριστερά και δεξιά κανείς.


-Πθιτ! Στο πάνω του κοιτά και το Ν οίκο βλέπει. Αυτός στην κορυφή και το εγώ στο τέρμα. Ταλάντωση και αντίθετη φορά. Το γώ στην κορυφή και αυτός στο τέλμα.


Τρέ Χ τρέ Χ στο χορό, μα κίνητο στο πάντα μένει.


Σταματά. Ή τρέχει;


-Ν ουκ του Μ ουκ του Λ ουκ είσαι δω; Χ


-Ζω είμαι. Το Χ στακάτο, το Ν πιο πάνω. Το Χ θυμώνει, το Ν απλώνει. Το Χ κάθε τι που μπορεί να μεταφέρει, στο επί στρατεύει.


Στην αρχή του είναι και το Ν στου αντί την πέρα όχθη. Το Χ το γκάζι του χρησιμοποιεί και στης ορμής τα πολλαπλά σημεία τις ελπίδες του, ξορκίζει.


Τεντώνεται.


Το ίδιο και ο Νίκος.


Call αει. Ν the same.


Στις ηλεκτρικές του ρίζες τα Χ διπλώνει. Στο χ στο ν. Εκτοξεύεται και τρέχει ανεβαίνοντας στο βουνό με ταχύτητα.


Τρέχει. Ή σταματά;


Από τα παράθυρα περνούν…


Η Γη κι ο ήλιος αγκαλιά με το φεγγάρι. Το κεφάλι του ο Χ γερνά και την πρόσω Χ του χάνει. Το πέρασμα το έχασε και στο κρατήρα πάλι. Ο Νίκος στην κόρη fe και χωρίς πια can κι έλα.


Ο=Ο


Τιμόνι αριστερά και ξανά τα Χ τα πόδια τους στους ώμους. Μαύρα Γυαλιά φορούν το φως να μη τυφλώσει. Από τα τζάμια τους περνούν…


Περιπλανώμενοι κομήτες, στις ουρές του σκύλοι. Το Χ το κεφάλι του καρφώνει στο μπρος του να κρατήσει. Από τη δεξιά στροφή τρίγωνα κατακόρυφη….


-Όχι δε γυρνώ. Γλώσσες ζωντανές που τους ανθρώπους τους μορφώνουν.


-Όχι, όζι. Η γλώθα μα μου, δεν αντέχει και γυρνά, το πέρασμα το χάνει και το Ν από την απέναντι μεριά.


Πείσμα, οργώ και Ν. Το Χ…


-Ξανά. Σε πλοία, από το κατάστρωμα στα δεξιά, φάλαινες μανιτάρια της θαλάσσης τρώνε.


-Ο Χι. Μάσκες που αναπνέουν δίχως πνευμόνια και καρδιές.


-Ο χι. Ψ Ψ Ψ Ψ Ψ που τα χέρια τους ψηλά θρηνούν.


-Γύρνα. Γυρνά. Ξανά. Με τανκς. Δίχως παράθυρα.


Από τον κρατήρα ανεβαίνει προς την κόρη φη. Δεν βλέπει, δεν μιλά, όμως ακού.


Πλήκτρα μαύρα, λευκά τα πλήκτρα, τα πιάνα βαλς χορεύουν και άντε πια. Το περισκόπιο γυρνά. Λάθος, το μοχλό. Το πέρασμα το χάνει…


-Φτου και πάλι.


Από ζω πωθ θα βγω;


Θ=Θ Κύκλοι του ατέρμονου. Κρατήρας πάνω και το βουνό τα νάσκελα. Η εντροπία τους κλειστή και η ταχύτητα τους, αδιάκοπα νεβαίνει.


Χ πάνω Ν κάτω Χ πάνω Ν κάτω Χ πάνω…


Το Ν εφαρμόζει με το Χ. Στο άπειρο τείνει με γωνίες κόμη. Η ταχύτητα το φως το αφήνει πίσω και μαζί το χρόνο, οι γωνίες χάνονται.


Το σχήμα στο όρθιο 8, στο ξαπλωτό ∞.


Κλεψεί Δρα που το χρόνο στο πίσω του γυρνά στο δίχως πέρας κύκλο.


Το Χ με τα πειρά εγώ του, με το Ν μαζί με τα δικά του, στο άπειρο γυρνούν..


Όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο βίαια…


(-Και τώρα Sliver; LooK


-Θα πρέπει να διαλέξουν. Sliver.


-Τι;


-Το τέλος ή την αρχή.


-Αλλιώς;


-Θα σπάσει.)

 

Ρε συ βαλε και το Βουλγαρονιο μεσα (εκτος και αν δεν την ξερεις την ιστορια)

 

1


Την ξέρω την ιστορία αλλά μου παν πως ήταν ψέμΑ,


Fake φήμη, της υπό κλοπής της άχνης αίμα.


Ήταν χάραμα σε μία Φάμπρικα φυσικού μελλιού


Ο επανά στάτης σοκολάτα έπινε, όχι τον βάρβαρο καφέ


Μαύρο συνήθιζε βαθύ, αλλά το έλκος ζόρικο τα τοιχώματα τρυπούσε…


2


Στη θάλα της Σοκ και κος χρήματα δεν είχαν για ανάσες


Τα πανιά στη καρά και βία, ψεύτικα, τρύπια κι άδεια


Τα ληθινά πουλούσαν σε πλανόδιους και άρρωστους σταυρούς


Αμήν φώναζε η Δία του παπά, αμήν και της ψυχής η κόρη


3


Μέσα στη Φάμπρικα κρυμμένη βρισκόταν του πυρήνα ρέση


Εκκλησία, του διαβόλου, ανθρώπινο νήμΑ, μία σκέτη τραγωδία.


Ρεύμα έφτιαχναν, μα όχι από του νετΡό τα νία, αλλά από


Της Βούλγα, Ρία και Νίο Company, ηλεκτρό και πρωτόνια


4


Ο επανά και επί στάτης, γκόμενα δεν είχε και πηδούσε μια κατσίκα


Η κατσίκα βέλα φόραγε και στα μουγκά δε φώναζε


Το πάθος ήταν τρομερό κι απίστευτο, κουβάδες γυρνούσαν ανάποδα κοιτούσαν απ’ την άλλη


Πότε η κατσίκα σ άνδρας στα 4 στον επανά φορμούσε


5


Πότε ο επ στα 4 στηνόταν και με τα κέρατα που είχε τρύπες άνοιγε στον τοίχο


Πόθος, πάθος, λάθος, ορυμαγδός και λάθος


Το περίστροφο ερπύ και σοκ ρώτησε και στο καζάνι τρύπα νοιξε


Μικρή, του μιρ η κίρκη, η πόρνη και πουτάνα, φτάνει


Ώστε του Διά η ροή να ρχίσει, οι τύχη τρύπησε και χύθηκε το «γάλα»


Η κώμη, το χωριό και ο στάβλος βρώμισε και μύρισε η πόλη


όλοι στο στόμα τους κλειστό το είχαν, γεμάτο πόρτο φόλι


6


Μα η κατσίκα δυς τ ηχώς κρυφό; Μακάρι


Η βρώμα πλώθηκε ξέφυγε απ’ τη Χώρα


Στη γειτονιά εμύρισε της Ευωδιάς η ώρα


Sabotage εφώναξε η Κυβέρνηση, η κακιά ή τώρα.


7


Sub o Taz εφώναξε και ο Bugs o Bunny


Φήμη, ψέμμα, αλήθεια δε ξέρω honey


Από δω δεν είμαι αλλά από τον πλανήτη Άρη


Του πολέμου και της ξενιτιάς κρυφό;


Καμάρι…




Κλείνω από δω, η ραψώ δία φτάνει


Το επόμενο κεφάλαιο αργά θα ρθει…


Δεν σε ξέρω, δε με ξέρεις, τ ύπο φέρω, υποφέρεις…

ssssssssssssssssssssssssss

Mirage..