Τα στερεότυπα που αγαπάμε να μισούμε

χαχαχα... όχι, δεν το πήγαινα εκεί. Ας επιχειρήσω να αναπτύξω το συλογισμό μου.
Μεγαλώνοντας διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας ερήμην μας. Παιδικά τραύματα, οιδιπόδεια, συμπλέγματα κατωτερότητας, πεποίθηση οτι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Ολα αυτά συναποτελούν τη νοοτροπία μας.

Ως ενήλικοι, αντιλαμβανόμαστε οτι δεν είμαστε έτσι νομοτελειακά. Οτι είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας, να διορθώσουμε αυτά που μας εμποδίζουν να χαρούμε τη ζωή. Οτι είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε ποιοί θέλουμε να γίνουμε, αρκεί να ξεπεράσουμε το μεγάλο μας φόβο: την ανάληψη της ευθύνης.

Εδώ βρίσκεται η απόφαση. Η διαδικασία της αλλαγής μπορεί να πάρει καιρό. Το πρώτο βήμα όμως είναι η απόφασή μας να αλλάξουμε. Οπως έλεγε κάποιος σοφός (νομίζω ο Κομφούκιος), κάθε μεγάλο ταξίδι ξεκινά με το πρώτο βήμα.

Αυτό το βήμα είναι η απόφαση.

 

ναι ρε μαν, αλλα αν ειναι η αποφαση να γινει sissy ο άλλος με εγχείρηση και τα λοιπά όλη η θεωρία σου πάει στράφι από εσένα τον ίδιο  

 

Το ερέθισμα που θα μας οδηγήσει στην απόφαση να αλλάξουμε τη νοοτροπία που αποκτήσαμε ερήμην μας μπορεί να μας το δώσει οτιδήποτε: Μιά δυνατή εμπειρία (απώλεια, θέμα υγείας), ένα βιβλίο που μας συγκλονίζει, ένας δάσκαλος/μέντορας....
Από εκεί και μετά τίποτα δεν είναι πιά το ίδιο. Γιατί γνωρίζουμε. Και η γνώση μας καίει τα σωθικά..

 

Αν είναι απόφαση συνειδητοποιημένη και αναλάβει την ευθύνη, μαγκιά του. Αν το μετανιώσει μετά, ας πρόσεχε...

 

χαίρομαι που πλέον δεν θεωρείς τα άτομα αυτά με ψυχολογικά προβλήματα  

Σε εκπαιδεύω σιγά σιγά  

 

όμως εγώ θυμάμαι
πως δυο τρεις φορές είχε τύχει
να κάνει τα κατά τα άλλα ανέμελα παιδικά μου απογεύματα
κάπως περίλυπα.

 

Παιδιά, μην εκνευρίζεστε, γιατί δεν πρόκειται να σας δώσουμε περισσότερη σημασία έτσι. Άπλα γίνεστε πικρόχολοι και περισσότερο γυναικοδιώχτες. Πάρτε βαθιές αναπνοές και επαναλάβετε: Οι γυναίκες δε σας χρωστάνε τίποτα.

 

 

Ξινομούνες;  

 

 

Η έννοια της "φύσης" είναι κοινωνικά κατασκευασμένη έτσι ώστε πάντα να εξυπηρετεί τον ισχυρό.