Τα όρια του υποτακτικού

Mα εσύ δεν είπες πως ενηλικιωνόμαστε πραγματικά στην ελλάδα μετα τα 50 ,οπότε και διαμορφώνουμε τις αξίες που μας καθορίζουν;
Μέχρι τότε σύμφωνα με αυτή τη λογική θα πρέπει να την βγάζουμε με αρπαχτές, γιατί σχέση βαθύτερη δεν...

 

Οταν λέμε θρησκευόμενο, δεν εννοούμε θρησκόληπτο φαντάζομαι, γιατί εκεί θα συμφωνήσω.
Ενα μέσο θρησκευόμενο άτομο πιστεύει στο δόγμα της θρησκείας που ασπάζεται και ακολουθεί κάποια απο τα τυπικά της, τα πιο βασικά.
Αν αυτό είναι και κυριαρχικό, δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό να πατήσει στην ασυμμετρία για να προσηλυτίσει το άθεο υ, το να αντλεί κάποιος ευχαρίστηση ή πολυ περισσότερο να καυλώνει απο κάτι τέτοιο μου φαίνεται πραγματικά πολύ βιτσιόζικο, αλλο δε κίνητρο για να κάνει το άθεο υ να πιστέψει δεν βρίσκω.
Το άθεο υ απο την άλλη δεν έχει κανένα λόγο να αισθανθεί άβολα με το θρησκευτικό αίσθημα του Κ ,ούτε να το κρίνει ασφαλώς.
Γιατί δεν μπορούν να κάνουν ασύμμετρο χωριό δυό τέτοιοι τύποι , ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

 

Βάζω κι άλλες παραμέτρους παρακάτω αγαπημένε μου. Ισχύουν για όλες τις "ασυμβατότητες".
Έγραψα για το live and let live, όπου όλα είναι καλά, δεν έγραψα; 

 

Μωρέ το έγραψες, αλλά εγώ δεν μπορώ να βρώ κίνητρο, η επικύρωση της κατίσχυσης μέσω αυτής της οδού φανερώνει ανωριμότητα, ανοησία και κόμπλεξ, η καύλα γιατί του αλλάζεις την πίστη , στην κυριολεξία,γιατί και η αθεία μια πίστη είναι, φανερώνει ματαιοδοξία, μωροφιλοδοξία και κόμπλεξ, επίσης, είναι τέτοιοι τύποι τα Κ; Α πα πα πα.

 

Κανόνας.... αν δυο άνθρωποι δε ταιριάζουν, ακόμη και να συμπεθεριάσουν, στο τέλος το λύνουν το δέσιμο όποιας φύσης και να ναι.
Είναι καθαρά θέμα επιλογών και αντοχών, αν θέλει κάποιος κι ανοχών, να προχωρήσει ως εκεί που πάει. Από εκεί και μετά, κάποια όρια ξεπερνιούνται, κάποια όχι.
Το δικό μου σκληρό όριο, που δεν επιδέχεται καμία συμβουλή, ανακάτεμα, κλπ από κανέναν, για παράδειγμα, είναι τα παιδιά μου. Πάνω από αυτά δεν βάζω κα νέ ναν. Εάν άνηκα σε κάποιον που δεν σεβόταν την ιδιότητά μου ως μάνα, δεν υπήρχε λόγος να του ανήκω, ανεξαρτήτως συναισθημάτων κι αναγκών να τον έχω στη ζωή μου, όπως δεν έχει κανένας θέση στη ζωή μου που δεν με σέβεται ως άτομο και που έχει σκοπό να χρησιμοποιήσει την οποιαδήποτε ιδιότητά του για να θρέψει τον εγωισμό του και μόνο, είτε ως Κ είτε ως φίλος, είτε ως συγγενής (άλλο το να υπάρξει μια συμβουλή αν παραφερθώ κάπου, αν είμαι λάθος κάπου στο συγκεκριμένο θέμα, άλλο η έλλειψη σεβασμού πάλι στο συγκεκριμένο θέμα).
Ένα δεύτερο ''σκληρό'' όριο είναι ο σεβασμός απέναντι στην εργασία. Δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε στο χώρο εργασίας, πόσο μάλλον όταν τρώμε από αυτή.
Αν τα παραπάνω δε με κάνουν σκλάβα, μπορώ να δεχτώ και το status ''bottom''. Άλλωστε τα έχουμε κάνει αχταρμά με τα status γενικά που τα έχουμε κάνει, αυτό θα με πειράξει τώρα; χοχοχοχοχοχο
΄Ολα τα άλλα θεωρώ ότι έχουν να κάνουν με το κατά πόσο μαλακά είναι αυτά τα όρια που μπορεί να έχει ο καθένας και το κατά πόσο είναι δεκτικός σε μια ενδεχόμενη αναθεώρησή τους.

 

Προσπαθούμε θαρρώ να διατυπώσουμε ότι οι πραγματικοί Κ δεν είναι ούτε κομπλεξικοί ούτε μωροφιλόδοξοι, ούτε κενά ματαιόδοξοι.
Φυσικά η εντροπία θα κάνει τη δουλειά της.
Αν υποθέσουμε ότι είναι το πεδίο δράσης ένα κλειστό σύστημα που κάπως θα "αυτορυθμιστεί".
Τα λάθος κίνητρα θα φανούν κάπου στην πορεία.
What goes around comes around... 

 

Πολύπλοκη απάντηση....Το πιο απλό δε θα ήταν απλώς να αφήσει το συγκεκριμένο υ άτομο και να διαλέξει κάτι πιο συμβατό με τα γούστα του την επόμενη φορά;

 

Συμφωνώ, εφόσον δεν μπορεί να το κάνει πιο συμβατό με τα γούστα του δεν υπάρχει, άλλος δρόμος. Δεν είναι ούτε αυτός Κ στο υπό και ούτε το έτερο, υπό στο Κ του. Προσπάθησαν και δε τα κατάφεραν. Το Κ στο να κυριαρχήσει και το υ στο να υποταχθεί. Όπως έχω πει στο παρελθόν, αναγνωρίζω το Κ και το υ, μόνο στην περίπτωση που τα καταφέρουν. Αναγνωρίζω την κυριαρχική και την υποτακτική πράξη, μόνο από την επιτυχή έκβαση του αποτελέσματος.

Και δέχομαι τον χαρακτηρισμό Κ ή υ , στη δήλωση τους χωρίς να έχουν μία τέτοια ασύμμετρη σχέση, μόνο για προσδιορίζουν ότι έτσι θα τους ερέθιζε. Θέλω να είμαι Κ και μέχρι να γίνει υπάρχουν όρια, από το θέλω να γίνω υ. Μετά δεν υπάρχουν. Άποψη μου πάντα, η οποία ταιριάζει στο δικό μου μοντέλο έκφρασης και δεν σημαίνει ότι είναι ορθό και για τα άλλα μοντέλα.

 

Μου το είπε  
Αυτό που λέω όμως είναι ότι Αυτός έδειξε την επιθυμία αλλά εγώ ζήτησα να κάνουμε τη σχέση και να είμαι η υποτακτική του.

Και οι γυναίκες μια χαρά λειτουργούμε σε τέτοιες σχέσεις. Όντως, δεν ζητάς από κάποιον που είναι για τέτοια σχέση να σε αναλάβει.  

Ακόμη και αν δεν στο πει με λόγια, οι πράξεις και τα σημεία δείχνουν. Μπορείς πάντοτε και να ρωτήσεις ρητά.
Και είσαι - ξαναλέω- εκπληκτικά καλή στο να διαβάζεις "σημεία", μην αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου  

 

Αυτά είναι πάρα πολύ καλές περιπτώσεις και δείχνει ότι πράγματι ο ένας σέβεται τον άλλο, τις επιλογές του, που βρίσκουν κοινό modus vivendi και modus operandi.
Είναι από τις καλές και λειτουργικές των περιπτώσεων  

 

Χαίρομαι που σε διαβάζουμε πάλι   Πολύ  

 

Οκ  
Τότε "ΕΓΩ αιτήθηκα" σημαίνει ότι εγώ το ζήτησα. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ο ανίσχυρος ζητά να υπαχθεί στον ισχυρό. Το αντίθετο είναι άλλα πράγματα αλλά όχι ερωτική σχέση  

Κάτι που έμαθα μέσα από το BDSM είναι ότι στις προσωπικές σχέσεις (κάθε είδους) είναι η πρόθεση που μετράει και μόνον   Και βάσει αυτής αξιολογήθηκα πάντοτε  

Ναι θα μπορούσε να σε κάνει. Αλήθεια  
Και βέβαια θα μπορούσε να μη σε κάνει. Το γεγονός ότι παρακάλεσαν (ακόμη και αν τους πήρε χρόνια) κάτι λέει για τις αλλαγές που συζητάμε, όχι;
Και φυσικά δεν αρέσουν όλα σε όλους για αυτό δεν είμαστε όλοι με όλους αλλά κάνουμε επιλογές αρέσκειας και συμβατότητας ανάλογα με την αξιακή μας ιεραρχία