Τελικά είμαστε όλοι σαδιστές;

Η Φυσική είναι η επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη της ύλης, της κίνησής της μέσα στον χώρο και στον χρόνο, μαζί με τις σχετικές ποσότητες, όπως η ενέργεια και η δύναμη. Τι σχέση έχει αυτό με τη ψυχή;


Άλλο ένα παράδειγμα είναι η διαφορά δυναμικού είτε στο ηλεκτρικό πεδίο, είτε στο βαρυτικό πεδίο. Μεταφορά φορτίου ή μάζας από ένα σημείο υψηλότερου δυναμικού σε ένα χαμηλότερο. Ένα παράδειγμα είναι οι καταρράκτες. Πάμε στη σαδομαζοχιστική έκφραση.


Γιατί στον δέκτη/μαζοχιστή κατά την διάρκεια μίας σαδομαζοχιστής σκηνής για παράδειγμα εξευτελισμού, δημιουργεί αυτή η διαφορά έντονο ερεθισμό; Και όσο πιο μεγάλη η διαφορά τόσο πιο έντονος ερεθισμός που μπορεί να φτάσει σε οργασμό χωρίς καν να τον αγγίξεις; Το έχω δει να συμβαίνει.


Μαργαρίτα, ένα βρέφος όταν γεννιέται έχει έντονο και ανώριμο υπερεγώ. Αυτό μεταφράζεται σαν κυριαρχική τάση. Έχει την απαίτηση να είναι το κέντρο του κόσμου.


Τώρα για την καταστροφή που είπες. Αυτές οι κυριαρχικές τάσεις μπορούμε να τον πούμε και ανώριμο σαδισμό, το ωθεί σε μία άναρχη και ανεξέλεκτη μορφή αποδόμησης. Αν μετά τα πέντε δεν έχει αρχίσει να ωριμάζει κοινωνικά και να αποκτάει σταδιακά την ενσυναίσθηση, τότε ο σαδισμός γίνεται πιο σταθερό στοιχείο του χαρακτήρα του. Η αποδόμηση στρέφεται όχι μόνο προς τα αντικείμενα(κάποιες φορές μπορεί να αποκτήσει και τάση για πυρομανία), αλλά και στα ζωντανά που τα βλέπει σαν αντικείμενα και αυτά.


Αν μεγαλώσει ο σαδισμός τον έχει ποτίσει και είναι δύσκολο να αφαιρεθούν οι εικόνες έντονης διέγερσης του ψυχισμού του από τις σαδιστικές εικόνες. Η ενσυναίσθηση μπορεί να καταλαγιάσει τον σαδισμό και καλό είναι να δουλεύει συχνά ο σαδιστής πάνω σε αυτό, αλλά δεν μπορεί να τον αφαιρέσει εύκολα. Η επιλογή τότε είναι μία ώριμη διαχείριση του, ώστε να μετατραπεί σε μία ελεγχόμενη κυριαρχική τάση που εκφράζεται απέναντι σε ανθρώπους που συναινούν σε αυτό και δεν κινδυνεύουν από αυτό. Στο μέγιστο δυνατό. Από εκεί και πέρα ο καθένας θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι υπόλογος για τις πράξεις του και τις επιλογές του. Υπόλογος απέναντι στον εαυτό του, σε αυτόν που σχετίζεται και στην κοινωνία που τον περιβάλλει. Το πώς θα το διαχειριστεί αυτό εξαρτάται από το ίδιο και από το χώρο που θα του δοθεί, από τους άλλους.

 

Για ένα άθεο αυτό που ονομάζεις ψυχή δεν είναι παρά το αποτέλεσμα λειτουργίας ενός πολύπλοκου νευρωνικού δικτύου.

Μπορεί η πολυπλοκότητά του να μη βοηθάει ώστε να το ερμηνεύσουμε με μαθηματικά και ίσως να μην μπορεί καν να ερμηνευτεί από μαθηματικά, μπορεί να χρειάζεται κάποιο ανώτερο ή θεμελιωδώς διαφορετικό εργαλείο.

Αυτό δεν το κάνει λιγότερο φυσικό φαινόμενο στη θεώρηση ενός άθεου.

 

Της ίδιας σχολής είμαι και εγώ   Απλά δεν το ανέφερα για να μη κυλήσει η συζήτηση προς τα εκεί.

 

Ούτε for fun, μαζοχ τελεία & - .

 

Ας πω κι εγώ την κοσμοθεωρία μου.

Το ότι όλοι είμαστε άλλος σε μικρότερο άλλος σε μεγαλύτερο βαθμό σαδιστές το βασίζω καθαρά στη βιολογία και την εξέλιξη του homo sapiens από τότε που οι πρόγονοί του (Australopithecus afarensis) πρόσθεσαν στη δίαιτά τους το κρέας.

Ο επιθανάτιος ρόγχος του θηράματος για τον κυνηγό σημαίνει ζωή.

This is a serious fuck-up για ένα είδος που ήταν κυρίως χορτοφάγο, άντε και στο τσακίρ κέφι εντομοφάγο.

Βέβαια το κρέας και οι πρωτεΐνες του συνέδραμαν σε μέγιστο βαθμό στην ανάπτυξη του εγκεφάλου αλλά που να φανταστεί ο πρώτος φουκαράς και λυσσασμένος στην πείνα αυστραλοπίθηκος που κατέβασε μια ξερή στην κεφάλα ενός λαγού ότι 2.500.000 χρόνια μετά οι απόγονοί του θα είχαν χολιστερίνη, τρυγλυκερίδια και σαδιστικές τάσεις!

 

Στις φαντασιώσεις ζει και αναπτύσσεται το ιδανικό ζητούμενο κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα απο status, προτίμηση, φετίχ κτλ.
Μοιάζουν με τα όνειρα, μόνο που είναι συνειδητά σκηνοθετημένες ωστε να γίνονται όσο πιο λειτουργικές γίνεται. Υπάρχουν ιδανικά σενάρια, σκηνικά, συμπρωταγωνιστές, ίσως και μερικοί κομπάρσοι, όλα σκηνοθετημένα απο εμάς στην υπηρεσία της ηδονής του σελφ σερβις.
Σαδιστές και μαζοχιστές δημιουργούν την ιδανική περσόνα που θα ικανοποιήσει την κάθε επιθυμία τους. Η διαφορά βρίσκεται στο οτι οι σαδιστές λειτουργούν πιο πολύ στα πλαίσια τους ρόλου τους, κατευθύνοντας κι ενεργώντας πάνω στο φαντασιακό τους ιδεατό δημιούργημα ενώ οι μαζοχιστές χάνουν την απόλαυση της παράδοσης ελέγχου, εφόσον δεν υπάρχει κανείς να τους ορίζει/επιβάλλει το τι θα τους συμβεί.
Είναι δηλαδή σαν μια φαντασιακή μορφή topping from the bottom στον εξανθρωπισμένο ιδεατό σαδιστή της φαντασίας τους, τον οποίον σκηνοθετούν και κατευθύνουν ωστε να λειτουργεί απολαυστικότερα.
Όμως στον ιδανικό κόσμο των φαντασιώσεων, η μονταζιέρα λειτουργεί στο φουλ κι έτσι παραβλέπουμε πως εμείς κινούμε τα νήματα σε όλο το έργο, μαζί με άλλες μικρές ή μεγαλύτερες λεπτομέρειες..

 

Το μόνο που κάνει ο πόνος είναι να μας αρρωσταίνει περισσότερο....

 

Ο αυτοσαδισμός μου θυμίζει τις πλατωνικές σχέσεις. Τόσο άφθαρτες, τόσο εξιδανικευμένες, τόσο δυνατές σαν φαντασιώσεις και εικόνες

 

@Ηλίας

Διασαφηνιστικά μιλώντας θα έλεγα πως ένα βρέφος όταν γεννιέται, κουβαλάει τις όποιες εγγραφές του.
Και το μόνο που θέλει είναι να πεί είναι "το είμαι εδώ και μη με ξεχνάτε, γιατί δεν μπορώ να την παλέψω μοναχό μου, νάμαστε εξηγημένοι".
Αυτό είναι που εμείς οι απόξω, ορίζουμε ως υπερεγώ του μπομπιριού.
Το πώς τα καταφέρνουμε να ντιλάρουμε με το μπομπίρι που μεγαλώνει (ανατροφή εν γένει λέγεται αυτό) είναι αυτό που θα κάνει τον σπόρο να τοποθετηθεί στην κλίμακα σ/μ (στις ανθρώπινες κλίμακες δεν υπάρχει μηδέν ούτε τέρμα, είναι 1-9, όχι 0-10, ας πούμε).
Κι ό,τι γίνει, έχει γίνει ως τα τέσσερα, άντε τεσσεράμισυ χρόνια του.
Και μεγαλώνοντας συνηγορούντος του επεξεργαστή του και του περιβάλλοντός του, έρχεται το πράμα και κάθεται -όπου κάτσει.
Και η όποια διαχείριση περνάει πια στα χέρια του βρέφους που ενηλικιώθηκε.

@Arioch

Δεν είμαι ρε παιδί μου και τόσο σίγουρος πως εξ αιτίας του κρεατικού, μάς προέκυψε και μια σκέτη από σαδομαζοχισμό.
Βιολογικά το τσιτσί (το λίπος για την ακρίβεια) "μπουστάρισε" την εξέλιξη του εγκεφάλου μας.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε, προς το παρόν, με τόσην ακρίβεια κατά πόσο και με ποιούς μηχανισμούς η αλλαγή της τροφής (στην αρχή όμως μέσω πτωματοφαγίας -γρι ιδέα δεν είχαμε για κυνήγια ή ψαρέματα) μπορεί να παράγει τέτοια αποτελέσματα/συνέπειες, ωστόσο κάποιες επιπλέον μεταβλητές θα προέκυψαν.
Και να μη ξεχνάμε πως μετά τον Α' και Β' Π.Π, σε αυτό που λέμε δυτικός κόσμος, ο μέσος όρος της κανονικής σίτισης, έτσι όπως τον εννοούμε σήμερα, έγινε ψιλοκαθεστώς.
Πρίν έπεφτε πείνα και στας Ευρώπας και στας Αμερικάς.
Παραόξω από τον Δυτικό κόσμο, ακόμα και σήμερα πέφτει πολλή πολλή πείνα...
Προσωπικά το κόβω πιο πολύ, αυτό που λέμε σαδομαζοχισμό, να εδράζεται στο συναισθηματικό δίπολο αγάπη/φόβος, αλλά δεν μπορώ να αναπτύξω κάποια ζουμερή επιχειρηματολογία γι' αυτό. Και το πώς λειτουργεί το πακέτο, που λέγεται κορμί, κάπου δεν τόχουμε ακόμα καλοτοποθετήσει ως συμμέτοχο/παραγωγό.
Δεν είναι βέβαια και το πεδίο μου, αλλωνών (των ψυχοτέτοιωνε) δουλειά είναι να τα ψάξουν αυτά, μού φαίνεται όμως πως αυτοί οι τύποι ή ψιλοκωλοβαράνε ή έχουν άλλες προτεραιότητες για κάποιους λόγους...

 

Γιατί? : /

 

Κι αν αυτό στο κάτω κάτω δεν είναι σαδισμός τι είναι;

 

Μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό, παρακαλώ.