Τζένη...

Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή.

Γνωρίστηκαν μέσα από το cuchat
Οι πολεις διαφορετικές.
Ούτε κάμερα... Ούτε τηλέφωνο... Ούτε τπτ... Μόνο μνμτα καυλας... Μεγάλης καυλας.
Καυλα που έγινε επιθυμία για εκτόνωση.
Ανταλλαγή αριθμών.
Ραντεβου σε ουδέτερο σημείο.
Εκείνη μόνο μια δικλείδα ασφαλείας... Η φίλη της που ήξερε ότι θα βρεθεί μαζί του... Ούτε που... Ούτε ώρα...
-θα σε παρω τηλ όταν γυρνάω...
Μόνο αυτό ήξερε...

Η ώρα έφτασε...
Μια συμφωνία ίσχυε όταν βρεθούν.
Άσχετα με την εξέλιξη, να δώσουν ένα φιλί.
Έτσι κι εγινε.
Το φιλί έγινε άγριο και επαναλαμβανόμενο γαμησι...
Τόσο που τον ένιωθε μέρες μετά.

Τρελό?
Ριψοκίνδυνο?
Η μια ιστορία που έζησε?

Ναι σε όλα.

 

Η διαδρομή είχε αρκετό παίξιμο, ωστόσο περισσότερη ευχαρίστηση από την αίσθηση και τη θέα του κορμιού της, είχε η συζήτηση.

Οι απορίες της...

-Γιατί καύλωσα με τέτοιο τρόπο; Γιατί με απογείωσε ο πόνος; Γιατί μου άρεσε τόσο πολύ να με κάνετε ότι θέλετε;

Οι εκμυστηρεύσεις της...

-Δεν ήθελα να τελειώσει αυτό στο πάρκινγκ... Δεν με ένοιαξε στο ελάχιστο μην μας δουν... Καύλωσα ανείπωτα που μου πήρατε έτσι τον κώλο... Με τρομάζει που δεν φοβάμαι καθόλου...

Ο διάλογος...

-Θα σου λέω λέξεις, και θα συμπληρώνεις αυτό που σου βγαίνει αυθόρμητα
-Μάλιστα
-Πόνος
-…Καύλα
-Θέλω
-...Να με πονέσετε
-Ικεσία
-Λύτρωση
-Σκίσιμο
-Οπως γουστάρετε
-Κύριος
-...Εσείς;
-Ταπείνωση
-...Δεν ξέρω
-Ταπείνωση, άχρηστη βρώμα
-Καυλώνω... Κύριε

Εστριψα σε έναν χωματόδρομο. Σφίχτηκε...

-Θέλεις να επιστρέψουμε μικρή;
-Oχι... όχι Κύριε

Με είχαν φέρει οι συνεργάτες μου πριν λίγο καιρό σε αυτό το μέρος, για τις ανάγκες μιας φωτογράφισης. (I love my job) Ένα παλιό μικρό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, χτυπημένο από τον καιρό, τόσο ερειπωμένο που σε συνδυασμό με το σκοτάδι της νύχτας, προκαλούσε τρόμο.

Ωστόσο είχε το απαραίτητο στοιχείο για να παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια. Ο χώρος φυλασσόταν από εταιρεία security με στατική φύλαξη. Ηλπιζα να πετύχω τον ίδιο φρουρό, αλλά και να με θυμάται! Ζαριά που αν δεν κάτσει, θα μιλήσουν τα euro. Αν όχι, plan B. Αρχίδια, δεν υπήρχε plan b! Oπως πάντα, η προσαρμοστικότητα στις τυχόν μεταβολές, θα έδινε τη λύση. Αν...

-Όταν βγω, θα κατεβάσεις τις ασφάλειες, και θα παίζεις το βρωμόμουνό σου, μέχρι να επιστρέψω.
-...Μάλιστα, Κύριε

(ο ενθουσιασμός της, είχε σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά στα μάτια της είδα μια ιδιαίτερη έκσταση, που ήταν καύλα)

Eτσι και έγινε τελικά. Η διαπραγμάτευση με τον φρουρό της πύλης, διήρκησε περίπου 10 λεπτά και με 150€ απαλλάχτηκε από την επαγγελματική του ευσυνειδησία, και από το φανάρι που είχε για σταθερό φωτισμό, μένοντας μόνο με τον φακό του. Η βάρδια του τελείωνε σε 3 ώρες. Ο χρόνος ήταν αρκετός. Τσέκαρα την περίμετρο και η απουσία καμερών με ανακούφισε. Όπως ακριβώς το θυμόμουν.

Επέστρεψα στο αυτοκίνητο. Πριν καν καθίσω στη θέση μου

-Σας ικετεύω, επιτρέψτε μου να χύσω
-Όχι ακόμα. Συνέχισε να παίζεις
-Μάλιστα Κύριε... Δεν αντέχω...
-Μόλις περάσουμε μπροστά από τον φρουρό, θα χύσεις
-...

Ηταν τέτοια η καύλα της, που μόλις πλησίασε το αυτοκίνητο σχεδόν δίπλα του, έχυσε έντονα, μη κρατώντας τις κραυγές της ηδονής της. Ο φρουρός, αν και όταν του εξήγησα πως στο αυτοκίνητο η συνοδηγός μου ήταν γυμνή, το έπαιξε άνετος, γούρλωσε τα μάτια και καρφώθηκε έντονα, λίγο σαν να έβλεπε “alien”, και περισσότερο ως σαλιάρης. Η μικρή δεν πτοήθηκε καθόλου. Ομορφα...

Σταμάτησα μακριά από ένα άνοιγμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως είσοδο. Της όρισα να προχωρήσει μπροστά χρησιμοποιώντας τον φακό από το κινητό της.

-Μπορείς μόνο να με ικετεύεις. Eαν θελήσεις να σταματήσω, το κόβουμε εντελώς και σε επιστρέφω πίσω.
-Όχι, θέλω να με κάνετε ό,τι γουστάρετε. Θέλω... σας ικετεύω να με πονέσετε...

Ηταν ξεκάθαρη η έκπληξή της, ακόμα και στον τόνο της φωνής της. Εκπληξη για τα πρωτόγνωρα θέλω της, που βγήκαν απρόσμενα... έκπληξη που γούσταρε τόσο, το ότι δεν είχε τον έλεγχο...

Ημουν βέβαιος πως δεν είχε εμπειρία, αλλά και αντοχές στον πόνο, έτσι προτίμησα να παίξω με το μυαλό της. Η ζώνη μου, αφενός θα την τρόμαζε, αφετέρου θα δημιουργούσε μυϊκό άλγος, το οποίο θα έχανε την δυναμική του, αν προκαλούσε έντονη δυσαρέσκεια ή αν είχε λίγες επαναλήψεις. Αντιθέτως, μια υφασμάτινη λουρίδα, με την κατάλληλη κατεργασία μπορεί να κάνει θαύματα. Χαμογέλασα.

Την χαστούκισα, και την γονάτισα μπροστά μου ώστε να λερωθούν περαιτέρω τα πόδια της, με την εντολή να μου γλύφει τ’ αρχίδια και να με κοιτάζει. Εβγαλα αργά τη ζώνη μου, και αφού απόλαυσα τον φόβο στα μάτια της, την πέρασα στον λαιμό της.

Ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στο γαμήσι που έκανα στο στόμα της, και η καύλα της χρησιμοποίησης την έκανε ν’ αντέξει για αρκετή ώρα τα αλλεπάλληλα πνιξίματα και τα πολλά χαστούκια. Το γεμάτο από τα σάλια κατακόκκινο πρόσωπό της, σε συνδυασμό με τα βογκητά της, προκαλούσαν εφάμιλλη απόλαυση με τη σαρκική.

Την έπιασα από τον λαιμό, την σήκωσα απότομα και την οδήγησα στην πιο κοντινή κολώνα. Ηθελα τον κώλο της πάλι. Την γύρισα έντονα και της όρισα να μην κινηθεί χωρίς την εντολή μου.

-Μάλιστα Κύριε... Θα μείνω ακίνητη. Σας ικετεύω, πονέστε με...

Μπήκα μέσα της ορμητικά, και σχεδόν αμέσως θέλησε να χύσει.

-Σας ικετεύω, αφήστε με να χύσω
-Όχι ακόμα γαμιόλα.

Συνέχιζα να την σκίζω άγρια, με τις απαραίτητες αυξομειώσεις ώστε να μπορέσει να κρατηθεί, και όταν της επέτρεψα να χύσει, η φωνητική της έκρηξη ήταν υπέροχη!
Οι συσπάσεις του κορμιού της, την ταρακούνησαν, αλλά παρ΄ όλη τη δυσκολία, παρέμεινε στη θέση της. Καύλα

Συνέχισα να την παίρνω άγρια, και μόλις πλησίασε σε έναν ακόμα οργασμό, τα λόγια μου, την αποσυντόνισαν

-Τώρα θα σε πονέσω σκύλα. Θα σε μαστιγώσω με την γραβάτα μου, στην πλάτη και στον κώλο 20 φορές. Θα τις μετράς μεγαλόφωνα.
-Μάλιστα Κύριε (Απορημένη)

Ιδιαίτερη ηδονή, το πλεονέκτημα που γεννά το δόλωμα. Η έκπληξη που διαδέχεται τον εφησυχασμό, ιδίως αυτόν που ακροβατεί επικίνδυνα με το ξενέρωμα... Μετά απ’ όλο το φέρσιμό μου, η δήλωση “τώρα θα σε πονέσω”, χρησιμοποιώντας ένα λεπτό κομμάτι υφάσματος, της προκάλεσε αίσθημα απορίας. Ομορφα

Δεν ξέρω αν κατάλαβε πως τα υγρά που κυλούσαν στις γάμπες της, ήταν όσα από τα ούρα μου, δεν έπινε το ύφασμα. Μια γραβάτα είναι ικανή για άμεσα δεσίματα ακινητοποίησης, αλλά όταν βραχεί, “μιλάει” με ιδιαίτερο τρόπο στον υποδόριο ιστό, διαπερνώντας το δέρμα...

Το πρώτο της ξάφνιασμα, η επιλογή μου να την μαστιγώσω στο πάνω μέρος της πλάτης. Ακόμα μια, που το περίμενε στα κωλομέρια. Το δεύτερο, ο απρόσμενος πόνος που δημιούργησε αυτή η αθώα λεπτή υφασμάτινη λουρίδα.

-...8. Δεν αντέχω άλλο
-Μπορείς να με ικετέψεις να σταματήσω σκύλα

Συνέχισα απτόητος. Στο ίδιο ακριβώς σημείο. Εναλλασσόμενος ρυθμός να την μπερδεύει, ίδια αμείωτη ένταση. Αρχισε να κλαίει...

-12. Σας ικετεύω
-Με ικετεύεις τι, βρώμα;
-13,
-14,
-15,

H έκφραση της φωνής της, είχε αρχίζει να αλλάζει. Ανέβηκε η ένταση της...

-16 Σας ικετεύω, κι άλλο. Κι άλλο...
-17 Μην σταματάτε, Σας ικετεύω...

Μόλις είχε περάσει, το σημείο στο οποίο το νέο ερέθισμα, άρχισε να παράγει ένα άνευ προηγουμένου αποτέλεσμα. Ανίκανη να το διαχειριστεί ορθολογικά, ή θα αφηνόταν στο φυσικό επακόλουθο του βιώματος, απόρροια της καύλας, ή θα αντιδρούσε λόγω αυτής ακριβώς της καύλας, από τον φόβο του μεγέθους της. Συχνή θέση αντιμαχόμενων δυνάμεων που έρχεται αντιμέτωπη μια βανίλα, σε ανάλογο βίωμα. Κατάσταση που ο νους, εκείνη τη στιγμή αδυνατεί να εξηγήσει και να ερμηνεύσει. Στον μηρυκασμό της, θα ερχόταν αντιμέτωπη με τα σκοτεινά και άγνωστα σημεία της, που τόσο άδικα, αφήνουν πολλές γυναίκες, περίκλειστα και καταχωνιασμένα στα σκοτεινά βάθη του ψυχισμού τους.

-20 ΚΙ ΑΛΛΟ!
-Εγώ ορίζω μικρή

Αγγιξα απαλά την κοκκινισμένη πλάτη της, και σχεδόν τρυφερά την γύρισα αργά προς το μέρος μου. Το γεμάτο δάκρυα πρόσωπό της, ζωγραφισμένο από την έντονη συναισθηματική φόρτιση ήταν χάρμα οφθαλμών... Τέτοιες στιγμές το φιλί και η αγκαλιά διευκολύνουν πολύ τη συνέχεια, αλλά είχα άλλα σχέδια γι΄ αυτή τη μικρή. Ας τεντώσω λίγο ακόμα το σχοινί. Την χαστούκισα

-Δεν θα μένεις μουγκή όταν σου μιλάω σκύλα
-Μάλιστα Κύριε. Συγγνώμη...

Κατέβασε το κεφάλι κι έμεινε ακίνητη. Η αιτιακή διαδοχή μεταξύ αιτίων και αιτιατών, είχε δουλέψει υπερθετικά από το πρώτο έναυσμα, ωστόσο η βραδιά δεν είχε τελειώσει. Και το σχοινί, αν και πολύ τεντωμένο, δεν είχε φτάσει στο κάργα του. Ετσι κι αλλιώς, στο "γεύμα" του μαζοχισμού, ακολουθεί επιδόρπιο, πριν το digestif...

-Πάρε το φανάρι και επέστρεψέ το στον φύλακα. Θα με περιμένεις στην είσοδο.
-Σε παρακαλώ, δεν θέλω να το κάνω αυτό.

Ενικός και “άρνηση”. Μια τελευταία προσπάθεια άμυνας και αντίστασης, πριν την τελική παράδοση. Ομορφα.

Συνεχίζεται...

 

Πριν την βάλω σε αυτή τη δυσκολία, την είχα φέρει σε θέση που θα μπορούσα, όχι απλά να την γευτώ περαιτέρω με όποιους τρόπους ήθελα, αλλά και να την πάω στο παρακάτω με μια πιο ομαλή και σίγουρη μέθοδο. Όμως, η θέληση για την ικανοποίηση του σαδισμού μου, και η απόλαυση από το βαθύτερο σκάλισμα του μαζοχισμού της μικρής, υπερίσχυσαν.

Προσπέρασα σαν να μην αισθάνθηκα στην "αρνησή" της, την ανάγκη της για ένα δυνατότερο χαστούκι και ανάλογη αντιμετώπιση, ώστε να την επαναφέρω. (Είχε ξεχάσει ότι της τόνισα να μην προσπαθήσει ξανά να με προκαλέσει. Θα επιστρέφαμε σε αυτό στην ώρα του. Με τρόπο που θα το συγκρατούσε στη μνήμη της για τα καλά)

-Οκ Τζένη. Μην το κάνεις. Φύγαμε

Η έλλειψη αντίδρασης από μεριάς μου, ο ήρεμος τόνος της φωνής μου, και το άκουσμα για πρώτη φορά του ονόματός της από μένα, την εξέπληξαν σφόδρα. Πλήρης αποσυντονισμός. Επρεπε να συνειδητοποιήσει η μικρή, πως δεν είχε κανένα περιθώριο να καθορίσει το οτιδήποτε, πως δεν είχε την παραμικρή δυνατότητα αυτενέργειας...

Κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο, και την ένιωσα να μένει στην ίδια θέση. Κοκαλωμένη.

-Είπα φύγαμε. Ελα
-Μάλιστα
-Μαλλιά. Κομμένα τα μάλιστα
-Μα...
-Μαμούνια. Μόλις έχασες αυτό το προνόμιο.

Πλησίασε σαστισμένη και σίγουρα απρόθυμα. Η αμηχανία της, εκτοξεύτηκε, όταν της έδωσα το κλειδί του (νοικιασμένου) αυτοκινήτου μου.

-Τι είναι αυτό;
-Σίγουρα όχι το κλειδί του παραδείσου
-Δεν καταλαβαίνω
-Θέλησες να οδηγήσεις. Αυτό θα κάνεις λοιπόν
-Όχι, δεν θέλησα κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να πάω γυμνή σε αυτόν τον χλέμπουρα.
-Δεν σου έδωσα το δικαίωμα της επιλογής
-Θα προσπαθήσω. Όμως μη αυτό
-Αδιαφορώ για τις υποσχέσεις σου
-...
-Πάρε το κλειδί και ντύσου να φύγουμε
-...
Τώρα Τζένη.
-Συγγνώμη Κύριε
-Κεριά. Παιχνίδια στην παιδική χαρά
-Συγγνώμη. Θα κάνω ό,τι μου πείτε.

Με πλησίασε διστακτικά... Ηταν έτοιμη να παραδοθεί, αλλά δεν μου έφτανε αυτό. Αν δεν σπάσει, θα υπάρξει πισωγύρισμα και παλινδρόμηση. Ούτε ως εραστές, δεν θα μας βρει το αύριο, με ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο. Ή όπως ακριβώς την θέλω, ή ο καθένας στον δρόμο του.

-Κομμένος ο πληθυντικός. Τσακίσου ντύσου για να φύγουμε

Ηταν ο τόνος της φωνής μου, σε συνδυασμό με τα λόγια μου, και την πλήρη αλλαγή της συμπεριφοράς μου, που τερμάτισε κάθε άμυνα και αντίδραση της. Επεσε στα πόδια μου και τα αγκάλιασε κλαίγοντας. Την άφησα να ξεσπάσει τους λυγμούς της.

-Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη... Θα κάνω ότι ορίσετε Κύριε. Σας ικετεύω

Της οδήγησα απαλά το κεφάλι της στα παπούτσια μου. Δεν δίστασε στο ελάχιστο να τα φιλήσει. Ανταποκρίθηκε αμέσως στην εντολή μου να τα γλύψει.

-Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη...

Αυτή της η πράξη, την έκανε να συνειδητοποιήσει πως η υποταγή της, ήταν ισχυρότερη από κάθε αναστολή, δισταγμό και αμφιταλάντευση... Ετσι κι αλλιώς η ντροπή για ότι θεωρείται κοινωνικά ανήθικο ή απρεπές, ήταν έξω από την ελευθεριότητα που είχε ως προσωπικότητα.

Της όρισα να σηκωθεί, και την χαστούκισα. Δυνατά. Κατέβασε το κεφάλι. Της όρισα να με κοιτάξει και την έφτυσα στο πρόσωπο.

-Πείτε μου Κύριε, τι θέλετε να κάνω
-Επέστρεψε το φανάρι στον φύλακα, και περίμενέ με εκεί με τα χέρια σου πίσω στη μέση. Θα του απευθυνθείς στον πληθυντικό
-...Μάλιστα Κύριε

Δεν μπορούσα να δω την έκφραση του προσώπου της, καθώς κατευθυνόταν προς την πύλη, ο βηματισμός της όμως, ήταν αγέρωχος. Σίγουρα, όπως και να νιώθει, θα τον καταπιεί τον φύλακα...

Χαμογέλασα και άναψα τσιγάρο. Την άφησα να με περιμένει, έως να το τελειώσω και λίγο περισσότερο.
Όταν μπήκε στο αμάξι, η όψη της, είχε ένα ιδιαίτερο οξύμωρο. Συστολή και λάμψη. Την άγγιξα και δεν ήταν απλά μούσκεμα. Εσταζε...

Τέλος.

[Στο διάστημα που είχα στα πόδια μου την μικρή, το όχι εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιό της. Πολλές παρθενιές της έσπασαν, και αρκετές πρωτόγνωρες εμπειρίες προστέθηκαν στα βιώματά της. Κατούρημα, παίξιμο με άλλες γυναίκες, υπέρμετρο δημόσιο sex και play, ταπείνωση, άδεια για εξόδους, ντύσιμο και άλλες πράξεις στην καθημερινότητα, αναφορές... Σε όλα, ανταποκρίθηκε εξαιρετικά, χωρίς ούτε ένα πισωγύρισμα.

Η μεγάλη εσωτερική επιθυμία/ανάγκη να βιώσει την μητρότητα, ήταν ο λόγος τερματισμού, αυτής της όμορφης σχέσης. Εστειλε ένα εκτεταμένο email, μετά από τη γέννηση του 1ου της παιδιού, με μικρή αναφορά στον βανίλα σύζυγό της, και για κάποια χρόνια, διατηρήθηκε μια αραιή αλλά ζεστή επικοινωνία, που με τον καιρό κατέληξε σε ανταλλαγή ευχών. Ποτέ δεν θυμήθηκα τα γενέθλια ή τη γιορτή της. Τα δικά μου, δεν τα ξέχασε καμία χρονιά.]

 

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία... Σκιαγραφεί πλήρως την προσωπικότητα σου

 

Μελλοντικά κορίτσια που τώρα μαθαίνετε την κυριαρχία και την υποταγή, φιλική συμβουλή: οι ψυχολογικοί εκβιασμοί, η χειριστικοτητα αυτού του ειδους και τα φτηνά παιχνίδια "καλός μπάτσος/κακός μπάτσος" ΔΕΝ είναι κυριαρχία.

Good luck  

 

δηλαδή τώρα τι είναι  

 

@Seras Victoria

Αλλη "είδε" κακοποίηση, εσύ "είδες" ψυχολογικό εκβιασμό... Eτσι, όπως κάποιοι "βλέπουν" τη γη επίπεδη ή την συντέλεια του κόσμου κάθε πρωτοχρονιά. Εχω ήδη συμβουλέψει την καθημερινή πόση μεγάλης ποσότητας νερού, μπας και φύγει λίγη τοξικότητα, πλέον συμβουλεύω την αλλαγή άκρης/προμηθευτή. Βέβαια μπορεί να παίζει ρόλο και το νέο lockdown... Εύχομαι περαστικά.

 

Ενδιαφέρουσα ιστορία.
Η άγνοια και η καυλα καταφέρνουν πολλα....