Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Προφανώς και κάτι παίζει με αυτήν την "έρευνα". Αν έχεις περάσει σε ένα πανεπιστήμιο επιπέδου Yale, έχεις το IQ να καταλάβεις ότι πράγματα σαν κτηνοβασία δεν λέγονται. Εκτός και αν ξέρεις ότι έχεις 100% ανωνυμία ή κάνεις πλάκα.

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Anatolikos οι δικές μου παρατηρήσεις για τη συγκεκριμένη είδηση δεν είχαν να κάνουν με σένα, αλλά για τον τρόπο παρουσίασης της "έρευνας" από τα ειδησεογραφικά sites που απλά εσύ μετέφερες.
Δεν πίστεψα πως εσύ έγραψες και παρουσίασες την είδηση με αυτόν τον τρόπο, ούτε είναι προσωπικό το θέμα.

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

προφανως ενας για πλακα θα εγραψε για το ζωο...

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Για πλάκα ή για να δώσει έναυσμα για συζήτηση. Προσωπικά πάντως θα προτιμούσα να τρωγόμαστε για το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι παρά για την επιστημονική επάρκεια της εν λόγω έρευνας. Μείναμε στο δέντρο και χάσαμε το δάσος και νομίζω ότι αυτό υπονοεί ο Anatolikos.

 

Από την λιγοστή μου εμπειρία, νομίζω έχει εξαντληθεί το θέμα τι είναι φυσιολογικό και τι όχι, σε αυτό το forum.

 

Απάντηση: Re: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Η αλήθεια είναι πως δεν με απασχόλησε ποτέ αν είναι φυσιολογικό ή όχι οτιδήποτε έχω επιθυμήσει. Συνήθως, μάλλον δεν ήταν. Ποιος ο λόγος να επιθυμήσει κανείς κάτι φυσιολογικό; Αν ως φυσιολογικό ορίζεται αυτό που μπορεί κανείς να χαρεί απρόσκοπτα και χωρίς διλήμματα. Ένα ποτήρι νερό, για παράδειγμα. Ένας ελαφρύς ύπνος, ένα καλό χάραμα και άλλα τέτοια.

Οι ενοχές, πάλι, είναι άλλη ιστορία  

 

Απάντηση: Re: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

 

Η συζήτηση γίνεται για να αποκτά ο καθένας νέες οπτικές, να κάνει νέες σκέψεις, όπως σωστά παρατήρησε ο Aquarius. Να αποκτούμε δηλαδή νέες συνάψεις, αν αντέχει το πάνελ λίγο ακόμα brain science  

Όσο για τις ενοχές, αυτές, απ' ό,τι έχω καταλάβει, είναι εκτρώματα της (παρ)ερμηνείας του κόσμου που διδάχθηκε ο καθένας. Παιδιά δηλαδή των προκαταλήψεων (χρήσιμων ή βλαβερών) που είχαν οι προηγούμενοι. Η ενηλικίωση συμβαίνει αφού απορρίψει κάποιος όλες συλλήβδην τις διδαχές και προκαταλήψεις, εξετάσει τον κόσμο με τα ματάκια του και βγάλει τα συμπεράσματά του για το τι είναι ωφέλιμο, τι παραδεκτό και τι όχι. Και τότε, επειδή δεν μαϊμουδίζει πια αυτά που άκουσε και είδε, αλλά ορίζει αυτοτελώς τις πράξεις του, κάθε ηδονή που θα αναζητήσει, όσο σύνθετη, είναι τόσο απλά προσιτή και άδολη, όσο ένας μεσημεριανός υπνάκος κάτω απ' τον πλάτανο το καλοκαιριάτικο μεσημέρι. 'Καμία κατηγορία', που λένε και οι χρησμοί του Ι Τσινγκ.

Τι διαστροφή, βάλαμε το λουλούδι στο μικροσκόπιο...

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Χμ, δεν ξέρω κατά πόσον μπορούμε να εξετάσουμε την ενοχή μονοσήμαντα. Προφανώς η ενοχή προκαλείται πάνω σε κρίση συνείδησης, το οποίο σημαίνει ότι όλοι μας φέρουμε κάποιο είδος ευσυνειδησίας. Το θέμα είναι κατά πόσο αυτή η ευσυνειδησία είναι καθαρά επίκτητη ιδιότητα, η οποία διαμορφώνεται από το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο ανατρέφεται κανείς, ή αν έχει και βαθύτερες ρίζες. Ίσως, το ζήτημα να είναι καθαρά φιλοσοφικό (γεννιόμαστε και ξεκινάμε από το μηδέν ή είμαστε κάποιου είδους μισοσβησμένος πίνακας; ). Στο μυαλό μου ήρθε η ρήση του Σωκράτη: "Ουδείς εκών κακός". Έχουμε έμφυτη την ικανότητα να διαχωρίζουμε το καλό από το κακό ή είναι κάτι που μας το διδάσκει κάποιος; Σίγουρα η κοινωνική συναναστροφή επεκτείνει και ακονίζει αυτήν την ικανότητα αλλά μέχρι ποίου βαθμού;

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Kατά την γνώμη μου είναι εντελώς άκυρο να τίθεται θέμα σύγκρισης της ομοφιλοφιλίας με την κτηνοβασία κ δεν είναι θέμα αισθητικής. Το θέμα τις αισθητικής χωρά πολύ κουβέντα και δεν θα το αναλύσω τώρα. Το βασικότερο θέμα για μένα είναι η συναίνεση. Δύο άνθρωποι μπορούν να συναινούν είτε είναι ομοφιλόφιλοι, είτε πρόκειται για αιμομιξία άσχετα εάν είναι κατακριτέο κοινωνικά ή θρησκευτικά (άλλου παπά ευαγγέλιο που λένε). Το ζώο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συναινέσει άρα για μένα η κτηνοβασία είναι α whole different ballgame και αν κ δεν μ'αρέσει να συγκρίνω τα ανόμοια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία μορφή βιασμού άσχετα αν δεν έχει το ίδιο συνειδισιακό αντίκτυπο όπως θα είχε σε έναν άνθρωπο.

Επίσης πολλές φορές η κτηνοβασία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ακόμη και την θανάτωση του ζώου...
οπότε φίλτατε isnogood, η κτηνοβασία is no good και δεν έχει καμία ομοιότητα με την ομοφιλοφιλία, αισθητική ή όχι, ή εν πάσει περιπτώσει έτσι φαίνεται το θέμα από την δική μου αισθητική ή όχι οπτική...

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Το όλο θέμα με τις έρευνες και γενικά τα άρθρα είναι οτι συνήθως επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες ομάδες ατόμων, οπότε, το δείγμα στο οποίο αναφέρονται δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα. Ένα δείγμα αξιόπιστο πρέπει να έχει μεγάλο εύρος και να περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές ομάδες καθώς και ηλικίες.

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Αφού η ανάλυση δεν αρέσει...

"Στην αρχή σ’ ένιωσα στο Μόναχο.
Αεράκι Κασμίρ Μιστ της Μις Κάραν
το συνονθύλευμα αρωμάτων
στο κατάστημα αρωμάτων-καλλυντικών-ποτών
και άλλων συναφών του αεροσταθμού.

Το απόγευμα τ’ άγγιγμά σου στο Εμπορικό Κέντρο,
πλησίον του σιδηροδρομικού σταθμού της Βαρσοβίας,
όταν μια εκτυφλωτικά μαύρη πωλήτρια
μου άγγιξε με τις παλάμες της τα χέρια
βάζοντας ένα είδος σκόνης από τη Μαύρη Θάλασσα
που απομακρύνει αντί ασήμαντων σημαινόντων χαρτονομισμάτων των 50 ευρώ
τα νεκρά κύτταρα του δέρματος και ίσως και της ψυχής.

Το βράδυ,
στο ξενοδοχείο των πέντε αστέρων, των επτά θαλασσών
και των εννιά Ελλήνων καταχραστών,
η επαναλαμβανόμενη ακουστική μουσική τον ήχο της φωνής σου.

Φαντασιώθηκα να εμφανίζεσαι ξαφνικά
ανοίγοντας την πόρτα με την κάρτα-πασπαρτού του διευθυντή
και να κάνουμε έρωτα τραντάζοντας ρυθμικά,
μουσικώ τω τρόπω,
το ξύλινο πάτωμα.

Το άλλο πρωί δίπλα μου στο τρένο
όταν ένα κορίτσι «του επαγγέλματος» δίχως άλλο,
με αθλητική κορμοστασιά, εμφανές σολάριουμ και αφανή νοημοσύνη
κάθισε απόμακρα δίπλα μου στο τρένο,
όπως κάποιες φορές στην αρχή εσύ,
αρνούμενη να μου μιλήσει για τον εαυτό της και το επάγγελμά της.

Στην έξοδο σχεδόν εξαϋλώθηκε μαζί με τη δική σου οπτασία.
Ίσα που πρόλαβα να δω μια σκιά στο μαγαζάκι του σταθμού
ν’ αγοράζει έναν ακόμη αριθμό-καρτοκινητό
για το τεράστιο Σάμσουνγκ αριθμοκινούμενο κινητό.

Τέλος, το μεσημέρι στα πράσινα μάτια
της απρόσκλητης ξανθιάς Πολωνέζας ξεναγού.
Αυτής που, ναι, θα μπορούσε εύκολα να σε ξεναγήσει
ακόμη και στην κόλαση.

Τότε ήταν που αντιλήφθηκα και ταράχθηκα
από τη διαστροφή της μυστικής σου παρουσίας.

Μόνη πυξίδα τα λόγια του πρώην μέθυσου, δασκάλου-ιατρού,
που επαναλάμβανε διαρκώς τον Cesare Musatti,
πατέρα, μητέρα και κουβερνάντα της ιταλικής ψυχανάλυσης μαζί:
«Διαστροφή είναι ό,τι προκαλεί την εκσπερμάτιση,
την ολοκλήρωση της σεξουαλικής συνεύρεσης
μ’ έναν και μόνον αποκλειστικά τρόπο».

Έτσι το βράδυ αποφάσισα να αποφύγω
πάση θυσία τις διαστροφές
και να σκεφτώ τουλάχιστον δύο τρόπους
μαζί σου για να αντιστραφώ."

... ορίστε λίγη ποίηση  

bibliotheque » Διαστροφή του Κωνσταντίνου Μελισσά

 

Απάντηση: Τι απάντησαν οι φοιτητές του Yale σε έρευνα στα πλαίσια του μαθήματος "Σεξ: Είμαι φυσιολογικός"

Ποια ανάλυση δεν αρέσει; Προσωπικά βρίσκω βαρετό να αναλύω την επιστημονική/στατιστική επάρκεια της οποιαδήποτε έρευνας. Αντίθετα βρίσκω ενδιαφέρον στην ανάλυση των νοημάτων που κρύβει η οποιαδήποτε έρευνα, όσο λανθασμένη κι αν είναι σε στατιστικό επίπεδο.

Πάντως η ποίηση ποτέ δεν έβλαψε.