Τι διαβάζεις τώρα, τώρα-τώρα και γιατί?

Καθόμουν εκεί και κοίταζα τα γράμματα που μου έγραψε η γυναίκα μου στο διάβα των ετών και έλιωνα στο κλάμα. Συνηθίζουμε φυσικά με τις δεκαετίες έναν άνθρωπο και τον αγαπούμε δεκαετίες ολόκληρες και στο τέλος τον αγαπούμε περισσότερο απ' όλους τους άλλους και δενόμαστε μαζί του και, όταν τον χάνουμε, είναι πραγματικά σαν να χάσαμε τα πάντα.

Πίστευα πάντοτε ότι είναι η μουσική αυτό που σημαίνει τα πάντα για μένα, μερικές φορές, ναι, ότι είναι η φιλοσοφία, το υψηλό και το πιο ύψιστο και το απ' όλα πιο ύψιστο συγγραφικό έργο, ότι γενικά είναι απλούστατα η τέχνη, μα όλα αυτά, η τέχνη στο σύνολό της, όπως πάντοτε, δεν είναι τίποτε απέναντι σ' αυτό το μοναδικό αγαπημένο άνθρωπο. Και τι δεν κάναμε σ' αυτό τον ένα και μοναδικό αγαπημένο άνθρωπο, είπε ο Ρέγκερ, σε πόσες χιλιάδες κι εκατοντάδες χιλιάδες θλίψεις δεν ρίξαμε τον άνθρωπο αυτό, που τον αγαπήσαμε όσο κανέναν άλλο, τον τυραννήσαμε και μολαταύτα τον αγαπήσαμε όσο κανέναν άλλο, είπε ο Ρέγκερ.
[...]
Ξαφνικά ξέρετε τι είναι κενό όταν στέκεστε κάτω από χιλιάδες και χιλιάδες βιβλία και γραπτά που σας έχουν αφήσει ολομόναχο, που δεν είναι ξαφνικά τίποτε για σας, παρά μόνο αυτό το φοβερό κενό, είπε ο Ρέγκερ.

Όταν χάσετε τον πιο κοντινό σας άνθρωπο, όλα είναι για σας αδειανά, μπορείτε να κοιτάξετε όπου θέλετε, όλα είναι αδειανά και κοιτάζετε και κοιτάζετε και βλέπετε, όλα είναι π ρ α γ μ α τ ι κ ά α δ ε ι α ν ά και μάλιστα για πάντα, είπε ο Ρέγκερ. Και αναγνωρίζετε ότι αυτό που σας κράτησε δεκαετίες ολόκληρες στη ζωή δεν ήταν αυτά τα μεγάλα πνεύματα και αυτοί οι Παλιοί Δάσκαλοι, αλλά μόνο εκείνος ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που τον αγαπήσατε όσο κανέναν άλλο. Και σ' αυτή τη γνώση και μ' αυτή τη γνώση είσαστε μονάχος και δεν σας βοηθάει τίποτε και κανένας, είπε ο Ρέγκερ.

Thomas Bernhard Παλιοί Δάσκαλοι

Για την ωραία συζήτηση που είχα με τον @Tenebra_Silente και άφησα ανολοκλήρωτη γιατί έμαθα ότι μια αγαπητή μου γυναίκα απ' την οποία έχω όμορφες και γλυκές αναμνήσεις δεν ήθελε να είναι άλλο μαζί μας αφού έφυγε ο αγαπημένος της σύντροφος.
Πήγε να τον συναντήσει

 

http://popaganda.gr/siopi-to-klirodotima-enos-pedikou-travmatos/

 

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΚΑΕΪΡΟ

Ο κόσμος άρχισε να ανακαλύπτει τον Πεσσόα

 

Το forum. Πλάκα έχει.

 

"Ακριβώς όπως κάποιος για αυτοάμυνα απέναντι σε ένα πολύ ισχυρό φώς σχεδόν τυφλώνεται, και κουφαίνεται έναντι ενός εκκωφαντικού θορύβου, ο άνθρωπος στην κοινωνία του θεάματος, κακοποιώντας και ακρωτηριάζοντας δίχως οίκτο και χωρίς αντίσταση την ίδια του την ανθρωπιά, οφείλει, ως αντιστάθμισμα, πρωτίστως να μειώσει δραστικά τις ικανότητές του να υποφέρει και να απολαμβάνει. [...]

Gianfranco Sanguinetti, Το μουνάκι χθες και σήμερα

 

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε με το δίσκο του και κάθισε δίπλα του.
Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι:
«Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;» και η απάντηση του Γκάντι ήταν:
«Μην ενοχλείστε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ' ένα άλλο τραπέζι.
Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει τη ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του. Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την παρακάτω ερώτηση:
«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;»
Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο Γκάντι του απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα.»
Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: «Αν ήμουν στη θέση σας θα έπαιρνα αυτό με τη σοφία, δε νομίζετε;» και ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει.»
Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Γκάντι.
Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά αργότερα πάει στον καθηγητή του και του λέει:《Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε》.

 

"Ιερό στην επιστήμη είναι η αλήθεια.Ιερό στη τέχνη είναι η ομορφιά.Η αλήθεια και η ομορφιά είναι απρόσωπες.Όλα αυτά είναι πολύ προφανή.
Η τελειότητα είναι απρόσωπη.Το πρόσωπο στον άνθρωπο είναι το μέρος που κατέχουν μέσα του το λάθος και η αμαρτία.Όλη η προσπάθεια των μυστικών στόχευε πάντα να μην απομείνει στην ψυχή τους κανένα μέρος της που να λέει "εγώ".
Αλλά το μέρος της ψυχής που λέει "εμείς" είναι απείρως πιο επικίνδυνο ακόμη."

«Το πρόσωπο και το ιερό» Της Simone Weil

 

Για να μαθω τα μυστικα του βδσμ   

 

 

Διαβάζω
Το παρον .
Νήμα.
Τωρα .
Τωρα - Τωρα.
Φαντάσου ποσο βαριέμαι δηλαδη

 

https://snoopit24.com/category/πολιτισμοσ/τεχνη/

 

Τι συμπτωση!!!

 

https://www.lifo.gr/now/sport/21941...JG9gaQ2CrLtEUffaE1EI3rvX-YtVrv1rV94pgGFacHUDg

Γιατί η ζωή αντιγράφει το φόρουμ.