Τι θέλει και τι δεν θέλει;

εχμ..τι ειναι το βιτσιολογιο? 

 

Είναι μία λέξη δικής μου κατασκευής για να μεταφέρουμε στα ελληνικά την checklist for potential submissives που περιγράφει σχεδόν όλες τις διαστροφές που έχουν να κάνουν με BDSM. Μπορούμε να το πούμε και διαστροφολόγιο  

zoyzoy, καταπληκτικό το ποστ σου  

 

LordThomas και tender lilly σας ευχαριστώ πολύ, να'στε καλά 

 

Απάντηση: Τι θέλει και τι δεν θέλει;

Θελω Κυριαρχεια,ερωτισμο,ηδονη, καθε στιγμη ολες τις στιγμες, μεσα απο την ειληκρινεια, την καθοδηγηση και τα απλα θελω του κορμιου και της ψυχης.Θελω να νιωθω την εκπληρωση και την ελευθερια μεσα απο αυτο που ειμαι.
Δεν θελω ψεμματα και ανθρωπους που προσπαθουν να με αποδυναμοσουν μονο και μονο για να νιωσουν οι ιδιοι δυνατοι.

 

Κάποιες κατηγορίες επιθυμιών των υποτακτικών που μπορώ να σκεφτώ είναι οι εξής:
α) Ασφάλεια. Με την έννοια της πίστης και της αφοσίωσης. Ο σκλάβος μου αποζητά τα πιο βαριά δεσμά γιατί γνωρίζει ότι οι αλυσίδες που τον δένουν με εμένα δένουν και εμένα με αυτόν.
β) Σεισάχθεια. Τα παραπτώματα και τα μειονεκτήματα τιμωρούνται, και ό,τι τιμωρείται συγωρείται. Όταν διαβάσει κανείς το purgatorio* της Θεικής Κωμωδίας του Δάντη, συνειδητοποιεί πως μόνο οι πολύ τυχεροί περνούν από εκεί πριν πεθάνουν. Οι σκλάβοι εξασφαλίζουν ένα purgatorio για τον εαυτό τους εν ζωή.
γ) Ανεμελιά. Η εξουσία που παραχωρούν, συνοδεύεται και από τις αντίστοιχες ευθύνες.
δ) Τρυφερότητα. Τη διεκδικούν, θέτοντας τον εαυτό τους στη θέση εκείνου που κάνει να λάβει επειδή αδικήθηκε. Οι τύψεις του κυρίαρχου εξαργυρώνονται.

* Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο στα ελληνικά, και δεν γνωρίζω την ελληνική λέξη. Θα το μετέφραζα εξαγνιστήριο, καθαρτήριο, τόπο τιμωρίας, μεταμέλειας και λύτρωσης.

 

Πολύ ευχαρίστως. Αισθάνομαι συχνά ότι ο λόγος για τον οποίο ο σκλάβος επιδιώκει τον πόνο, είναι η επούλωση, η ανάρρωση, η ανακούφιση. Μιλώ μόνο μεταφορικά. Αναφέρομαι στον υποτακτικό, όχι στο μαζοχιστή. Αναφέρομαι σε ψυχοπνευματικό πόνο, όπου η ανακούφιση είναι η λήψη τρυφερότητας.

Αισθάνομαι έπίσης ότι επιδιώκει ο υποτακτικός όχι απλώς να τιμωρηθεί αυστηρά, αλλά να τιμωρηθεί άδικα, προκειμένου στο τέλος του session να βρεθώ χρεοκοπημένη. Χρωστάω τρυφερότητα, αγάπη, ευγένεια, καλοσύνη, γενναιοδωρία. Πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα δεν προκύπτει μόνο από τις τύψεις μου, μετά από κάθε κρίση σαδισμού, ούτε από τη λογική μου που μου υπαγορεύει να αποκαταστήσω τις χαμένες ισορροπίες. Το επιδιώκει και ο σκλάβος, έχω βρεθεί αρκετές φορές αντιμέτωπη με ένα σιωπηλό "μου χρωστάς".

 

Οι υποτακτικές βιώνουν το ενδιαφέρον και την φροντιδα του Κυριαρχου, εμμεσα , φιλτραρισμενη μεσα απο ενα πλεγμα αυστηρότητας , κανονών, και της πειθαρχίας σε αυτούς μεσα απο τιμωρίες σε περίπτωση παραβίασης τους.
Βιώνουν την πειθαρχία με τρόπο τρυφερό, μια εμμεση εκφραση αγαπης, μια αισθηση ασφαλειας στα χερια του Κυριαρχου που ξερουν να την προστατεψουν ακομα και απο τον ιδιο της τον εαυτο.
Η αισθηση ασφάλειας ειδικοτερα επιτυγχάνεται και με την παραδοση του ελεγχου αρα και της ευθύνης των αποφάσεων της ζωης της στον Κυριαρχο.
Αυτο ομως που συχνα παραβλεπουν ειναι πως η παραδοση της ευθύνης των αποφάσεων στον Κυρίαρχο δεν τους εξασφαλίζει την αποφυγη των συνεπειων των αποφάσεων του Κυριαρχου πάνω τους. Το ζητουμενο τους πιστευω οτι ειναι η αποφυγη των συνεπειών τυχον λανθασμενων χειρισμών . Ομως η παράδοση του ελεγχου δεν τις απαλασει απο τις συνεπειες της αποφασης του Κυριαρχου πανω της (κατα τη γνώμη μου το πιο αδύναμο σημειο του D/s) . Ετσι μια βασική αναγκη τους, αυτη της αποφυγης των συνεπειων (αρα και της ατιμωρησίας σε περιπτωση λαθους) παραμενει ανικανοποιητη.
Η αποφυγη των συνεπεiών παραπέμεπει στην παιδικη ηλικία εκει που καθε λαθος αντιμετωπιζόταν με επιεικεια και πολυ μεγαλη ανοχη . Η υποτακτική επιθυμει την παραταση της παιδικοτητας και στην ενηλικη ζωή της. Στην παιδικη ηλικια τα παντα γύρω της ηταν ενα μαγικό παραμύθι .Εκει που οι γονεις φροντιζαν για τα παντα και κεινη το μονο που επρεπε να κανει ηταν να ακουει τις αντολες του μπαμπα και της μαμας , να υπακουει σε αυτές για να ειναι "καλο κοριτσι" (υπηρετική, αποδοχη , επιδοκιμασια) και ενδεχομενως να τιμωρηθει αν αποτυγχανε να υπακουσει (εξιλεωση ενοχης συνειδησης, διορθωση , επαναφορα της αγαπης, αποτρεπτικο αγχος)

Συχνα υπομενουν μια ποινή με την ελπίδα της συγχώρεσης τους , η οποία θα τους χαρίσει μια αισθηση ανακουφισης απο την ενοχη συνειδηση τους, η οποία ωστοσο πολυ γρήγορα θα ξανανιώσει ενοχη μια και η ανακουφιση ειναι παροδική και υπαρχει η αναγκη της συνεχούς εξιλέωσης. Οι υποτακτικές εχουν ταση ενοχικοτητας και πολυ εντονη την αναγκη της ανακουφισης απο τις ενοχες. Εχουν πολυ ισχυρο Υπερ - Εγω.
Παράλληλα εχουν εντονη την αναγκη της επιβεβαιωσης της ικανοτητας τους για υπηρέτική

Ενδεχομενως το bdsm να ειναι μια εκφραση προσκολησης στην παιδικh ηλικία.
Αλλωστε τα παιδα ειναι πολυ σκληρα, οπως και ο κοσμος του Bdsm.

 

Το να ζητά να τιμωρηθεί αυστηρά μπορώ μάλλον να το καταλάβω.

Το να αποζητά ή να επιδιώκει κανείς να τιμωρηθεί «άδικα» νομίζω δικαιολογεί και το σιωπηλό «μου χρωστάς» στο τέλος που αναφέρει η Syrah.

Θα με ενδιέφερε και μένα να διαβάσω σχόλια υποτακτικών στο θέμα αυτό.

illusion

 

Μία διευκρίνιση:
''Tί θέλει'' και ''τί δε θέλει?" ή ''τί έχει ανάγκη'' και ''τί δεν έχει ανάγκη?"