Τι μου έτυχε σήμερα...

2008 Γαλλία, Παρίσι σε ένα κατάστημα πολύ διάσημου γαλλικού οίκου...Ναι ναι αυτού με το διάσημο λογότυπο...Κάνουμε λοιπόν τα ψώνια μας εγώ και τρεις φίλες μου, πληρώνουμε και περιμένουμε δίπλα από τα ταμεία τα ψώνια μας. Υπήρχαν κάτι σαν μικρά παραθυράκια άνοιγαν και σου έδιναν τις σακούλες με τα προϊόντα σου...Τα παίρνουμε που λέτε και φεύγουμε...Εκεί που προχωρούσαμε κοιτάω τις τσάντες και συνειδητοποιώ ότι είναι περισσότερες οι τσάντες από αυτά που ψωνίσαμε...Ανοίγουμε και βλέπουμε προϊόντα διαφορετικά από αυτά που είχαμε ψωνίσε και πολύ περισσότερα...Και φυσικά πολύ πιο ακριβά...Αν θυμάμαι καλά τα δικά μας όλα μαζί κόστιζαν περίπου 1.500 ευρώ και αυτά που τελικά μας είχαν δώσει κόστιζαν πάνω από 5.000 ευρώ...Συγκαλώ συμβούλιο...Οι δυο έλεγαν να τα κρατησουμε φυσικά, η μια να τα επιστρέψουμε και εγώ σκεφτόμουν...Τελικά τους λέω...Κορίτσια ξαναγυρνάμε πίσω...Φαντάζεστε να χάσει κάποιος, κάποια υπάλληλος τη δουλειά του εξαιτίας αυτού του λάθους...θα μπορούσε να είμασταν στη θέση του...τα παραθυράκια απλά άνοιγαν και δεν ειχαν οπτική επαφή σε ποιον δίνουν το προϊόν...Είχε και πολύ κόσμο...Οπότε ξαναγυρνάμε μιλάμε με το μετρ/υπεύθυνο του μαγαζιού, μας ευχαρίστησε όσο δε πήγαινε...παίρνουμε τα δικά μας ψώνια παμε να φύγουμε...δεν μας άφηναν να φύγουμε...!τι μας λεει ο υπευθυνος έτσι θα φύγετε???Μας άνοιξε γαλλική σαμπάνια μας πήγε στα πριβε σαλόνια μας σέρβιρε...εμείς είχαμε κολλήσει...όλο το μαγαζί και οι τουρίστες μας κοιτούσαν, μας έβγαζαν φωτό...σκάστε κ πιείτε λέω θα το θεωρήσει προσβολή!!!Ήταν και 11 το πρωί κάναμε ένα κεφάλι....Και μας πέρασαν και για διάσημες...  

Κατά τα άλλα δε μου έχει τύχει κάτι άλλο....έχω ένα ξάδερφο που βρίσκει συνέχεια πεταμένα χρήματα στους δρόμους και κερδίζει και κάθε χρόνο το φλουρί!!!  ο παλιοτυχερός!!! 

 

Ουαου.. Nice   καλή κατασταση

 

Μια φορά που δεν μπόρεσα να βοηθήσω αν και το θέλησα, δεν είχε σχέση με ακριβά εμπορεύματα ή χρήματα. Πάνε πολλά χρόνια από τότε, μπορεί και είκοσι σχεδόν…

Η νύχτα ήταν κρύα και βροχερή, είχα τελειώσει από ένα μάθημα, Γαλλικό Ινστιτούτο πρέπει να ήταν και κατέβαινα την Πανεπιστημίου για το τρένο στην Ομόνοια, μετρό δεν πρέπει να υπήρχε ακόμα. Μπαίνω σε έναν Γρηγόρη για έναν γρήγορο, καυτό καφέ. Νέκρα. Ένα ζευγάρι υπήρχε μέσα, κάτι παράξενο φαινόταν στη στάση του. Το προσωπικό, δύο άνθρωποι, δεν τους κοίταζε κατά τρόπο αμήχανο και έμοιαζε να έχει κινητοποιηθεί για κάτι. Η γυναίκα ψαχούλευε το κινητό της κάπως παράξενα, ο άντρας γύριζε γύρω γύρω αμήχανος και αυτός, ίσως περισσότερο απ όλους. Κοίταξα το πάτωμα καλύτερα, μια καμπύλη από αίμα είχε χαραχτεί, ξεκινώντας από το σημείο που στεκόταν η γυναίκα και φτάνοντας ως το ταμείο. Όχι λίγο αίμα, για να έχει χαράξει τέτοια άψογη καμπύλη. Ένα μικρό πάκο χαρτοπετσέτες που κρατούσε πάνω στο αυτί της η γυναίκα τα έλεγε όλα. Χαστούκι, αίμα από το αυτί. Το προσωπικό έφερε σφουγγαρίστρα για να καθαρίσει το αίμα. Προσπάθησα να τους πω να μην το κάνουν, να έρθει το αυτόφωρο, να πάρουν φωτογραφίες. Με πετάξαν έξω διακριτικά, με συνοπτικές διαδικασίες. Και σφουγγάρισαν το αίμα γρήγορα. Η γυναίκα συνέχισε να παλεύει με το κινητό της.

Την επόμενη μέρα, από την ασφάλεια του γραφείου μου, τηλεφώνησα στα κεντρικά του Γρηγόρη, έδωσα στοιχεία συμβάντος και δικά μου και διαμαρτυρήθηκα εντονότατα για την ηλίθια συγκάλυψη που επιχείρησε το προσωπικό. Με άκουσαν ευγενικά, δεν αντέτειναν τίποτα. Αλλά η ερώτησή μου μέσα μου ήταν άλλη, τί θα έκανα εγώ στη θέση της γυναίκας; Μου πήρε δύο μέρες να το βρω, ότι εγώ θα τηλεφωνούσα στο νοσοκομείο. Ντρέπομαι ακόμα για αυτές τις δύο μέρες. Και για εκείνο το βράδυ.

Αφιερωμένο στη χθεσινή μέρα κατά της βίας…

 

Δες το θετικά. Όπως ακριβώς λειτούργησες. Για μένα έπραξες σωστά.

Κι εγώ προ μηνών βρήκα ένα πορτοφόλι. Ήταν σε τόσο εμφανές σημείο και ανοιχτό, που νόμισα ότι μου έκαναν πλάκα. "Έβγαζε μάτι"... Αφού είδα τι είχε μέσα από κάρτες και χρήματα (κάπου 300 ευρώ) βρήκα και ένα χαρτί από την αστυνομία. Το είχε ξαναχάσει.

Χωρίς σκέψη το παρέδωσα στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Βρήκαν τα στοιχεία της και της τηλεφώνησαν μπροστά μου. Ούτε που είχε καταλάβει ότι το έχασε. Τόσο καλά.

 

Υποτίθεται σε αυτές τις περιπτώσεις σου δίνουν εύρετρα....

 

Προσωπικά δεν θα τα επέστρεφα..

 

Ναι. Δεν ήταν στα ζητούμενά μου βέβαια. Η κοπέλα τηλεφώνησε, με ευχαρίστησε και ζήτησε τραπεζικό λογαριασμό. Δεν ήθελα όμως και δεν έδωσα.

 

Μπράβο σου κ μπράβο και στη κοπέλα που από μόνη της ήθελε να πει ευχαριστώ κ όχι μόνο στα λόγια... 

 

Κάτσε να είχαν οι τσάντες τίποτα που να μου γυάλιζε και θα σου έλεγα αν θα τα επέστρεφα... 
Πέρα τις πλάκας κ να τα πουλούσαμε θα βγάζαμε καλό χαρτζιλίκι...αλλά δε το σκέφτηκα έτσι...δεν ξέρω...αν ποτέ εγώ έκανα λάθος θα γούσταρα να τα επιστρέφανε...κ άντε πες κ τα κρατάμε...σωνόμαστε???

 

Οχι ρε παιδι μου δεν σωνεσαι..αλλα μια φορα σου τυχαινει κατι τετοιο. Δεν ειναι του τυπου βρηκα 200 ευρω και θα τα επιστρεψω μπορει να τα εχουν αναγκη.
Θα μου πεις και τι φταιει ο υπαληλος; Επρεπε να ειναι πιο προσεκτικος/οι καθως ο οικος κοστιζει.
Τι τα θες; με τον σταυρο στο χερι..

 

Θα μας γυρίσει συναγωνίστρια...μην αγχώνεσαι....κανένα τζόκερ έπαιξες?