Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Ναι αλλά ο δικηγόρος του διαβόλου λέει ότι υπάρχουν άπειρα ευτυχισμένα βανιλοζευγάρια που δεν ανταγωνίζονται για την κυριαρχία ούτε σουιτσάρουν.

 

Μετά από πάρα πολλούς αγώνες...

 

επισης η κυριαρχια στις vanilla σχεσεις ειναι πολυ σχετικη...

 

Οι άνθρωποι κάνουν τους ρόλους, όχι το αντίστροφο.
Οι άνθρωποι δεν χωράνε σε ρόλους.
Οταν θελήσουν να ανταγωνιστούν, μπορούν να το κάνουν ανεξαρτήτως ρόλων.

Προσωπικά, δεν θα έμπαινα σε σχέση με κανόνες. Η γοητεία μιάς σχέσης βρίσκεται στις ανοιχτές πιθανότητες και στις απεριόριστες δυνατότητες.

 

Ήρθε ο τεχνικός στο σπίτι , σύνδεσε το (δικό μου-επιτέλους) ρούτερ και πάει να μπει σε μια σελίδα από τους καρφιτσωμένους σελιδοδείκτες στην γραμμή εργαλειών του browser. Όλα τα λεφτά η έκφραση του και η αμηχανία του όταν αντίκρυσε τον σελιδοδείκτη του φόρουμ.
Ήθελα να αρχίσω να γελάω μέχρι δακρύων, κρατήθηκα όμως και του έριξα ένα υπεροπτικό βλέμμα, χαμηλώνει το δικό του και αλλάζοντας μερικά χρώματα προσπερνάει για να πατήσει τελικά κάποιον άλλο. Κλάμα η κυρία από τα γέλια μόλις έφυγε.      
Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα να ξερα προς τι αυτή η ταραχή του και αν δε νύσταζα τόσο ενδεχομένως να μάθαινα .

 

Οι κανόνες και τα όρια είναι περιττά όταν δυο άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να είναι μαζί και να παραμείνουν μαζί σε όλη τους τη ζωή ευτυχισμένοι. Δεν ξέρω πολλά τέτοια ζευγάρια. Δεν ξέρω και καμμία κοινωνία που να έχει καταφέρει ακόμα να ζει χωρίς κανόνες και όρια. Τα επίπεδα συνειδητότητας είναι ακόμα χαμηλότατα. Ιδανική η αναρχία, αλλά είναι ακόμα στόχος, δεν έχει κατακτηθεί.
Δεν εννοούμε τη λέξη ρόλος με την ίδια έννοια. Το εννοώ εντελώς ρεαλιστικά, όπως όταν λέμε ¨κοινωνικός ρόλος¨ ή ¨ρόλος γονέα¨, ¨παιδιού¨.¨βοηθού¨,¨δασκάλου¨ κλπ. Δεν μιλάω για ρόλους-παιχνίδια.
Θα σου δώσω ένα υποθετικό παράδειγμα για να καταλάβεις πως το εννοώ. 'Οταν κάποιος τιμωρεί ή να σαδίζει τη σύντροφό του και η άλλη πλευρά δεν ξέρει ότι αυτό το κάνει για συγκεκριμένους λόγους, δημιουργούνται προβλήματα πολύ σοβαρά. Δημιουργείται τότε μια ανασφάλεια ή άπειρες παρεξηγήσεις και παρερμηνείες και συνήθως αντί να υπάρξει αποδοχή της τιμωρίας, υπάρχουν είτε αντίποινα (θα σου κάνω και εγώ τώρα κάτι) ή παραίτηση και φυγή (με άφησες, είσαι κακός και σκληρός). Και τότε τι να της πει ο σύντροφός της; Ότι ήταν τιμωρία και ότι το απολάμβανε που την σάδισε ; Ότι για να στρώσει η επιθετικότητά, η αυθάδειά της, ο διογκωμένος εγωισμός και να μην ξαναπεί ποτέ τέτοια χοντρά ψέμματα, πρέπει να φάει γερά καψόνια που να της μείνουν αλησμόνητα; Πρέπει να εξηγείς συνέχεια πράγματα που στο D/s είναι αυτονόητα. Τα προβλήματα δεν θα υπήρχαν αν είχε αποδεχθεί τον ¨ρόλο¨ του συντρόφου της. Αυτό εννοούσα ότι οι προκαθορισμένοι ρόλοι βοηθούν πάρα πολύ τις σχέσεις. Δεν μιλάω για ρόλους-παιχνίδια. Ο ανταγωνισμός και οι συγκρούσεις σε καθαρές D/s σχέσεις δεν υπάρχουν. Αν ξεκινήσουν και συνεχιστούν για λίγο, οι σχέσεις αυτές διαλύονται με το σκεπτικό ότι έχει παραβιαστεί ένα άγραφο ¨συμβόλαιο¨ και τότε δίνεται release. Όλα είναι πολύ πιο τακτοποιημένα και πολύ πιο προβλεπόμενα και ήρεμα. Εγώ τουλάχιστον, δεν ξέρω D/s ζευγάρια να τσακώνονται και αν συμβεί θα είναι σπάνιο.

 

Aγαπητέ Νέμο, είμαι υπέρ των κανόνων, των ορίων, των ρόλων. Ομως οι σχέσεις σφυρηλατούνται στο αμόνι του χρόνου. Τα όρια, οι ρόλοι και οι κανόνες είναι διαρκώς και αενάως αντικείμενο διαπραγμάτευσης (είτε πρόκειιται για κοινωνία, είτε για οικογένεια/σχέση). Το μόνο αδιαπραγμάτευτο είναι ο σεβασμός και η διαλεκτική. Οι τσακωμοί δεν πρέπει να μας φοβίζουν. Η σιωπή και η συγκατάβαση όμως, ναι. Γιατί είναι ηφαίστειο που βράζει. Οι κανόνες και τα όρια επομένως είναι για να διευκολύνουν, όχι για να προσφέρουν άλλοθι στην αβελτηρία και στη μη ανάληψη εθύνης.

Υ.Γ. Δεν ανέφερα πουθενά την αναρχία. Θεωρώ πως είναι μιά ιδεατή κατάσταση βαθιά συνειδητοποιημένων ανθρώπων. Άπέχουμε πολύ από αυτό.

 

Το Zombie Apocalypse έχει αρχίσει να φεύγει από τη μόδα;

 

τελικά, οι τσόντες είναι βγαλμένες μέσα απο τη ζωή
Και κάποιοι λέγανε το αντίθετο
χαχα

 

Χαχαχαχαχα . Ενδεχομένως σε μια άλλη φάση της ζωής μου να καθόμουν να "έπαιζα" με το μυαλό του κομμάτι παραπάνω.

 

...πώς γίνεται η συντριπτική πλειοψηφία να έχει στο τοπ τεν εκείνων που μισεί, το ψέμα και η ίδια πλειοψηφία να το χειρίζεται τόσο δεξιοτεχνικά;

 

Κατά πάσα πιθανότητα έχω κανονική πολύμηνη ανορεξία. Θα μπορούσα να ανταγωνιστώ τον Άγιο Αντώνιο. Άνετα τη βγάζω σε μοναστήρι.