Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Φοντί.

 

 
Όταν ένα πρωί μαθαινεις πόσο μαλακας μπορεί να είσαι... αχαχαχαχα

 

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία, και κάθε ένας που θα την ακούσει θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα σύμφωνα με τα προσωπικά του βιώματα και σύμφωνα με την αφήγηση της ιστορίας που προκύπτει από τα προσωπικά βιώματα του αφηγητή.
Το που εστιάζει ο καθένας στο αίτιο ή στο αιτιατό είναι επίσης υποκειμενικό.
Με αυτό το σκεπτικό μερικοί κάποιες ιστορίες τις θεωρούν σκληρές και νομίζουν επίσης ότι η σκληρότητα είναι ελάττωμα.
Αλλά η σκληρότητα είναι κατάσταση που έχει πηγή. Διαφορετική κάθε φορά με κοινό αποτέλεσμα πολλές φορές.
Δεν είναι τα πράγματα πάντα όπως τα βλέπουμε, πολλές φορές μπορεί να μην μάθουμε και ποτέ το πως πραγματικά είναι, μπορεί ούτε από που πηγάζει αυτό που βλέπουμε να μην έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε μερικές φορές.
Πολλές φορές μπορούμε να αντιληφθούμε το μέσον της προβολής κι αυτό μας κάνει να μην αναζητούμε το αίτιο, την πηγή.
Από τη πηγή όμως καθορίζεται και η ροή των γεγονότων... κι αν το αίτιο εναλλάσει τα μέσα που χρησιμοποιεί απλά μας μπερδεύει.
Είναι τόσοι οι λόγοι για τους οποίους μπορεί ένας άνθρωπος να φοράει το σκληρό του προσωπείο, εγωισμός, απογοήτευση, φόβος, παραίτηση, μνησικακία κλπ κλπ
Όσο βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος τόσο προσπαθούμε να κάνουμε να ξεβρωμίσει το ψάρι που βρωμάει από το κεφάλι.
Δεν αλλάζει η ροή του ποταμού αν δεν βρεις την κοίτη, δεν αλλάζει ο λύκος την προβιά του αν δεν καταλάβει το γιατί.
Κι αν δεν είσαι εσύ που φοράς το προσωπείο αλλά κάποιος που έχει την πρόθεση να βοηθήσει μην το τραβήξεις απότομα γιατί έχει γίνει ένα με τον άλλον και θα ξεκολλήσει και σάρκες μαζί και θα είναι επίπονη και τραυματική εμπειρία.
Κάθε πρόθεση για θετική αλλαγή θέλει χρόνο, ηρεμία και κατανόηση αλλά και σεβασμό αν ο άλλος φοβηθεί και δεν θελήσει να βγάλει τη μάσκα που φορά.

Τι κι αν βλέπεις εσύ ότι ο άλλος τραβά για το Ζάλογγο αν δεν το δει ο ίδιος?
Αν δεν κατανοήσεις από που προέρχονται οι καταστροφικές τάσεις και επιλογές σου απλά γυρίζεις στη ρόδα σου γύρω γύρω και νομίζεις ότι έχεις κάνει το γύρο του κόσμου.
Η συναισθηματική έλλειψη μιας ανεπαρκούς εξελιγμένης προσωπικότητας θέλει απίστευτο σεβασμό και αγάπη και υπομονή για να αφαιρεθούν τα αγκαθάκια και να κλείσουν οι πληγές.
Όσο κι αν προσπαθείς να πείσεις κάποιον ότι το φρέσκο ψωμί είναι καλύτερο από το μπαγιάτικο ακόμη κι αν έχεις λογικά επιχειρήματα δεν μπορεί να υπερπηδήσει πχ την τάση για αυτοτιμωρία και τα ενοχικά του (δεν εστιάζω στους λόγους ένα τυχαίο παράδειγμα είναι) και να σε ακούσει ουσιαστικά ειδικά να υπάρχει πίεση στην επιβολή του προφανούς για σένα.
Δεν είμαστε στο μυαλό του άλλου για να γνωρίζουμε τι παίρνει από τον τρόπο, τη στάση και τη συμπεριφορά του και πόσο πολύτιμο μπορεί να είναι αυτό γι αυτόν.
Είναι τόσοι αυτοί που θέλουν απλά την προσωρινή καταστολή κι όχι τη μόνιμη λύση.
Είναι τόσο ισχυρή ψευδαίσθηση ο ΦΟΒΟΣ

 

Υπέροχο....   

 

Με πέρασε στα like...

 

 

ευτυχώς τίποτα

 

Ταρώ...

 

Ήρθε.