Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Πάντα  

 

Λείπει η εποχή που τα σήριαλς δεν είχαν το πανηλίθιο millennial politically correct υφάκι όπως έχουν σήμερα...

 

Τελικά οι μάσκες από εκεί που δεν προστατεύαν έγιναν υποχρεωτικές. Και αφορμή προστίμου (!).

Έχουμε να δούμε σκηνικά από Δευτέρα σε όλους τους τομείς...

Και όλα αυτά μέχρι να προωθηθεί το "εμβόλιο". Ερώτηση: το εμβόλιο που θα περιέχει την εκφυλισμένη εκδοχή ποίου εκ των στελεχών του ιού? Διότι κατά τα ανακοινωθέντα μεταλλάσσεται από μέρος σε μέρος (γεγονός που είθισται να το κάνει μία απλή μορφή "εμβιότητας"/εμβιότητας, όπως ο ιός που δεν έχει καν τους δομικούς περιορισμούς των κυτταρικών δομών άλλων μικροοργανισμών, όπως τα πρωτόζωα, οι μύκητες, τα βακτήρια). Μπορεί να είναι το πρώτο εμβόλιο passe-par-tout. Ποιος ξέρει? Θα έχει ενδιαφέρον η ρητορική με την οποία θα πλασαριστεί και τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιηθούν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπήρχε ακόμα στο γενικό πληθυσμό ή μεταξύ των βαρέων οικονομικών εμπλεκομένων ανά τον πλανήτη η παραμικρή απορία για το ποιος βιομηχανικός κλάδος έχει τη μεγαλύτερη επιδραστική ισχύ σε επίπεδο lobbying αλλά και σε δυνατότητα αντικτύπου σε πραγματικό κοινωνικό χρόνο (η επιστημονική ορολογία διατυπώνεται ως εξής: "ποιος την έχει μεγαλύτερη"), ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας-βιοτεχνολογίας μπορεί με ένα αυτάρεσκο μειδίαμα ικανοποίησης να κάνει ανοιχτά πλέον ένα κωλοδάκτυλο στους αντίστοιχους κλάδους της ενέργειας και των όπλων.

 

Αν θυμάμαι καλά γύρω στο 2016-17 η παγκόσμια τράπεζα είχε πει ότι η επόμενη οικονομική κρίση δεν θα αργήσει και θα ξεκινήσει από τον τομέα της υγείας. Είχε μιλήσει για μικροβιακη ανθεκτικοτητα παραλειποντας σχολαστικά να αναφερθεί στο τρόπο με τον οποίο οι φαρμακοβιομηχανίες, με ελλείψεις και "ελλείψεις" στην διάθεση φαρμάκων (αντιβιοτικών, αντιικων, αντιμυκητησιακων) έχουν μερίδιο ευθύνης ή και βάζουν το χεράκι τους σε αυτό....

 

Τώρα εσύ κάτι βαθύ προσπαθείς να μου πεις που εγώ να καταλάβω δεν μπορώ.

Αν μου επιτρέπεται μία γνώμη, η βιομηχανία της υγείας και της επιστήμης της υγείας έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να βρει το κουράγιο και προπαντός την δύναμη να σηκώσει δάχτυλο πόσο μάλλον το μεσαίο. Αν στον νεοφιλελευθερισμό (σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό) τα πάντα γίνονται για το χρήμα και το χρήμα είναι αυτό που εξουσιάζει το πάντα τότε τα λόμπι που ορίζουν την αξία του χρήματος που τα άλλα λόμπι έχουν στην κατοχή τους είναι εκείνα που ορίζουν ποιανού το δάχτυλο θα ορθωθεί περήφανα σε ποιανού τα μούτρα.

Η κουφάλα ο Άμτσελ τα είχε πει αυτά 250 χρόνια πριν :

 

τα εφαρμοστικά ήταν δουλειά των πολιτικών :

 

 

Αγαπητέ @AuroraBorealis, πάντα ικανοποίησή μου να αλληλεπιδρώ μαζί σας (τουλάχιστον μέχρι στιγμής   ). Ωστόσο, έχω δύο μικρές ενστάσεις. Πιο πολύ θα το έλεγα διαφορετική θέαση των πραγμάτων. Στην ουσία μπορεί καν να μην είναι διαφορετική θέαση, αλλά συμπληρωματική στη δική σας.

Το χρήμα δεν είναι παρά μία από τις πιθανές υλικές αντανακλάσεις που μπορεί να λάβει αυτό που πραγματικά καθορίζει το φαινόμενο της μάχης για κυριαρχία, που είναι η πρωτογενής τάση για κίνηση. Στα έμβια συστήματα το αναφέρουμε ως τάση για κυριαρχία, τάση για επικράτηση. Και χαιρόμαστε για αυτή μας την ανακάλυψη. Αλλά επί της ουσίας εντάσσεται σε ένα ευρύτερο φυσικό φαινόμενο, που είναι η τάση για κίνηση. Το φυσικό γίγνεσθαι κινείται διαρκώς και κινούμαστε και εμείς μαζί του. Το μόνο με το οποίο συγκρούεται η τάση για κίνηση είναι η τάση για αδράνεια. Στα ημέτερα, τα ανθρώπινα, έχουμε φτιάξει ανά τους αιώνες ποικίλες θεωρίες και ιδεολογίες που απλά προσπαθούν με "πολύπλοκα" λόγια και ορολογίες να περιγράψουν ένα φαινόμενο που υπάρχει πολύ πριν την εμφάνιση του ανθρώπου ως διακριτό είδος και το οποίο διαπερνά και καθορίζει όλη του την ύπαρξη.

Τώρα, όσον αφορά για το μέγεθος της ισχύος εκάστου κλάδου, ο φόβος του ανθρώπου για τη ζωή του είναι ένα πολύ ισχυρότερο εργαλείο χειραγώγησης από την αγωνία του για την οικονομική του ευχέρεια. Ο άνθρωπος που έχει συνηθίσει στις πολυτέλειες της δικής μας κοινωνίας είναι διατεθειμένος να παραδώσει τον έλεγχο (τουλάχιστον με τα μέχρι στιγμής φαινόμενα και δεδομένα) σε εκείνον τον κλάδο δραστηριότητας που θα διαχειριστεί πιο κατευναστικά το φόβο του αυτόν, αν και εφ' όσον αν συντρέξει η συνδρομή του παράγοντα διασφάλισης του ελαχίστου συντήρησης των τρεχουσών συνθηκών διαβίωσής του. Δηλαδή, εύκολα θα κυνηγάμε την ουρά μας για να ζήσουμε λίγα χρόνια παραπάνω σε αυτόν τον πλανήτη, αγοράζοντας ό,τι μας δοθεί ή προσφερθεί, αρκεί να μας εξασφαλίζουν πως θα έχουμε ιντερνετ και τηλεόραση και μία ψευδαίσθηση ελιγμού αυτο-διαχειριζόμενης ελευθερίας, του είδους "εγώ θα φάω αρνί ο κόσμος να χαλάσει" (βέβαια αυτή η ψευδαίσθηση διαφοροποιείται ανάλογα με τις πολιτισμικές και γενικότερες ιστορικές εγγραφές κάθε γεωγραφικού πληθυσμού).

Μπορεί να καταργηθεί το χρήμα και η ισχύς να αντανακλάται με ένα ιδιαίτερο νόμισμα. Αλλά ο φόβος για τη ζωή μας και τη συντήρησή της συνιστά πεδίο δράσης λαμπρό. Δεν υποστηρίζω πως η προσπάθεια θα στεφθεί από επιτυχία μακροπρόθεσμα ή έστω μεσοπρόθεσμα. Με εκνευρίζουν οι "μελλοντικές" προβλέψεις. Ωστόσο, αν υπάρχει μία ιστορική περίοδος που ο συγκεκριμένος κλάδος μπορεί να κάνει κωλοδάχτυλο και να τσιμεντώσει αυτήν του στάση σε βάθος χρόνου είναι τώρα. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να μετασχηματίζει το φόβο κάθε φορά κατά τι, ώστε να μην το συνηθίζει η μάζα και εξοικειώνεται και ξεθαρρεύει. Πρέπει συνεχώς να τον εξελίσσει σε μικρά σημεία. Όχι μεγάλα, διότι τότε γρήγορα θα στερεύσει η αποθήκη εναλλακτικών. Μικρά φοβικά ερεθίσματα κάθε φορά.

 

Όχι ιδιαίτερα.
Απλώς λέω ότι όταν αγαπάς κάποιον, ενδιαφέρεσαι για αυτόν κλπ, ακόμη κι αν δεν σου βγει ένας σχεδιασμός/στόχος, δεν αναιρεί την επιθυμία σου να του προσφέρεις κάτι καλό και όμορφο.

 

Όπως σχολαστικά απέφυγε την αναφορά στη χειραγώγηση του φόβου.

Ξέρετε τι με εκνευρίζει? Θα το παραδεχτώ ανοικτά, αν και από άποψη διπλωματίας και διαχείρισης εικόνας δεν είναι και η καλύτερη κίνηση. Αλλά πλέον πέφτουν σιγά σιγά οι μάσκες όλων μας. Και των πρώην ένθερμων κοινωνικών επαναστατών που τώρα είναι ικανοί να φάνε ζωντανό όποιον βγει παραπάνω ώρα έξω και ανθρώπων όπως εγώ που ξέρουν να διαχειρίζονται (και να χειραγωγούν ενδεχομένως) τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αλλά και η μάσκα κάθε άλλης ομάδας και ανθρωπότυπου εκεί έξω.

Αυτό λοιπόν που με εκνευρίζει είναι ότι οι άνθρωποι επέτρεψαν στον εαυτό τους να είναι τόσο προβλέψιμοι και διαγνώσιμοι, ώστε οι μεγάλες εταιρείες δε χρειάζονται καν ψυχολόγους για να διαμορφώσουν τη μαρκετινίστικη πολιτική και εικόνα τους. Ακόμα και ο τελευταίος τυπάς που διδάσκεται μάρκετινγκ και μάνατζμεντ μαθαίνει πως λειτουργούν οι μάζες και πως αντιδρούν. Και οι μάζες συνεχίζουν να μην εκπλήσσουν. Αυτό με εκνευρίζει. Που δε φαίνεται να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης, αλλά και το στοιχείο του εγωισμού. Του πραγματικού εγωισμού. Όχι του μικρού, μικροαστικού εγωισμού του "θα δεις τι θα σου κάνω εγώ τώρα" ή "εμένα είπες έτσι, τώρα θα δεις". Εννοώ τον άλλον, τον υπαρξιακό, οντολογικό εγωισμό. Αυτόν τον εγωισμό που λέει "Ο.κ. δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ πέρα πεταμένος. Δεν ξέρω αν υπάρχει θεός ή όχι, δεν ξέρω αν υπάρχει νόημα ή όχι. Αλλά, ρε πούστη μου, θα βρω τη δύναμη να σταθώ μόνος μου, και θα προσπαθήσω να βρω τη δύναμη να διαμορφώσω τη δική μου φωνή, έστω και μια σταλιά δικού μου αποτυπώματος. Εγώ! Ακόμα και αν πουν πως είμαι ο μικρότερος, ο ελάχιστος. Εγώ! Θα σταθώ αν χρειαστεί μόνος μου εναντίον όλων. Θα πέσω βέβαια. Αλλά θα έχω παλέψει τουλάχιστον να είμαι Εγώ".

Εύχομαι να διαψευστώ και να αποδειχθεί πως υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που σκέφτονται ψύχραιμα. Και το κυριότερο: σκέφτονται με γνώμονα τη μέση οδό. Ναι, υπάρχει απειλή από τον ιό, αλλά δε θα τρελαθούμε κιόλας, ούτε θα πλήξουμε ανεπανόρθωτα τους κοινωνικούς και διαπροσωπικούς δεσμούς. Εκτός αν ως κοινωνία είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα της ψηφιακής διαπροσωπικότητας. Σε αυτήν την περίπτωση πάω πάσο. Κάθε κοινωνία κάνει τις επιλογές της. Όποιος το γουστάρει συμμετέχει. Όποιος όχι φτιάχνει εναλλακτικές μορφές κοιωνικοποίησης και ενδεχομένως δομών. Θα δούμε, όπως και να' χει. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει ψωμί ακόμα η φάση.

 

Μέτα την εξαγορά της Monsanto από τη Bayer
φασίστες και εβραίοι ενωμένοι ποτέ νικημένοι.

 

Καλά, ασ' το αυτό είναι ξεχωριστό φαινόμενο από μόνο του  Αν καταφέρει η Bayer και σηκώσει τις συνέπειες, σε επίπεδο μετοχών και εικόνας, τότε εύγε της. Μέχρι πρότινος φαινόταν για κίνηση από εκείνες που μένουν στην ιστορία ως Parmalat, Enron, Lehman Brothers, κτλ. Όχι αναγκαία ως ομοιότητα στα επιμέρους χαρακτηριστικά των κινήσεών τους, αλλά ως ομοιότητα στη διασημότητα του ναυαγίου.

 

Σημάδια των καιρών...

Το facebook (ή έστω οι αλγόριθμοι του πέους) λογόκριναν την παρακάτω φωτογραφία:

 

Είχα γράψει ότι συμφωνώ με τα μέτρα ωστόσο *αξίωνα* να υπάρχουν οι φωνές που διαφωνούν (πχ @tithon / @Mpaxari / @AlexanderV κλπ) και να *ακούγονται*.

Και απέχοντας πολύ από το να είμαι συνωμοσιολόγος έχω αρχίσει και καταλαβαίνω τις αντιδράσεις τους, όχι για τα μέτρα per se, αλλά για τις πολύ επικίνδυνες ατραπούς που φαίνεται ότι ακολουθούμε.

 

Το όποιο ναυάγιο μόνο εικονικό μπορεί να είναι
το χάπι σου και η τροφή σου ένα και το αυτό!