Τι σκέφτεσαι τώρα ?

εγώ νιώθω οικειότητα εκεί που με αποδέχονται όπως είμαι, όταν οι πράξεις μου και τα λεγόμενά μου δε χρειάζεται να φιλτραριστούν

με το να είμαι ο εαυτός μου  

 

Ε μάλλον μόνο μέσα στο αυτοκίνητο κολλάει...
Προοδευσαν τα επιστημονικά ευρήματα...

 

Μια vegan τα ... καταπίνει?

 

Εγώ ένα μάθημα που έχω πάρει είναι να μην αυτοσαρκαζομαι είτε σε καινούργια παρέα, είτε σε εργασιακό χώρο, είτε γενικά σε ένα περιβάλλον που δεν σε γνωρίζουν καλά. Είναι κλασσικό είδος χιούμορ δικό μου αλλά πολυς κόσμος το εκλαμβάνει ως αδυναμία και παίρνει πολύ θάρρος.
Τον αυτοσαρκασμο μου οπότε, με εξαίρεση κάποιες φορές ή στιγμές, τον κρατάω για όσους με γνωρίζουν καλά.  

 

Και ταυτόχρονα κι εσείς, φαντάζομαι, αποδέχεστε τους άλλους όπως είναι, χωρίς φίλτρα στις πράξεις ή στα λόγια τους, σωστά; Ελεύθερη έκφραση εκατέρωθεν;

 

τι σχέση έχει αυτή η ερώτηση με τη δική μου αίσθηση περί οικειότητας;

όπως και να έχει στην ερώτηση της @vussinada αν η οικειότητα είναι απενοχοποιημένη αξεστιά απάντησα ήδη:

 

Καρακουνηθήκαμε πάλι στη Θεσσαλονίκη.

 

yeap... ακόμα ζαλίζομαι

 

Καλά, δεν θέλω να φανταστώ πως ήταν το κούνημα στο επίκεντρο.  

 

Σαν magic wand σε φουλ ενταση

 

πως εκδηλώνεται ο εαυτός σου; το λέω γιατί και τώρα ο εαυτός σου είσαι...οπότε τι διαφέρει; 

Κι εγώ παθών και μαθών. Κυνηγάω την οικειότητα γενικά,έτσι αισθάνομαι άνετα αλλά όντως δεν πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο στην δουλειά,πρέπει να πηγαίνουμε με άλλα κριτήρια,πιο κατάλληλα.

 

 

Η σχέση είναι ότι στην οικειότητα, όπως σε κάθε ανθρώπινη αλληλεπίδραση, χρειάζονται τουλάχιστον δυο άτομα. Διατυπώνετε λοιπόν ότι για τον εαυτό σας διεκδικείτε - και πολύ σωστά - μια ολική αποδοχή χωρίς όρια και φίλτρα, ενώ από το όποιο απέναντι άτομο αξιώνετε

A bit tricky, methinks.