Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Και... τη ερωτεύτηκα!!

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Μήπως περισσεύει κανένα κομμαάτι: Μήπως λέω; 

Πάντως άλλο ρώτησα

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Εγώ προσωπικά δε σε θεωρώ ξένο σώμα,εφόσον δείχνεις κάποιο ενδιαφέρον.Εδώ άλλοι είναι υποτίθεται μπιντιεσεμάδες και ξενίζονται εδώ μέσα πιο πολύ και από vanilla μέλη που κατα καιρούς κυκλοφορούνε..  

 

Re: Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Είσαι καλοδεχούμενος, το αν θα μείνεις ξένο σώμα ή θα ενδιαφερθείς για τον χώρο θα το νιώσεις και θα το κρίνεις και θα το αποφασίσεις εσύ ο ίδιος  

Αλλιώς σε ξενίζει κάτι ιδεολογικά, αλλιώς όταν το νιώθεις να πλησιάζει το πετσί σου ή και πάνω στο πετσί σου...

Αν θέλετε το συζητάμε, ως και δικό του νήμα σηκώνει το θέμα.

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

 

Είναι κάποιες μέρες...
... που ξυπνάς, και νοιώθεις οτι κάτι καλό αρχίζει.

Στα χείλη σου ανεβαίνει αυθόρμητα ένα όμορφο τραγούδι,
ο καθρέφτης πάει με τα νερά σου και του το ανταποδίδεις με ένα χαμόγελο...
η ζυγαριά λέει, οτι το προχθεσινό τσιμπούσι καθόλου δεν σε επιρρέασε,
αντιθέτως, έχασες και 300 γραμμάρια γιατί ... έτσι!

Στο δρόμο για τη δουλειά, το λεωφορείο έρχεται αμέσως και μάλιστα σχεδόν άδειο!

Στη δουλειά, η εργασία σου κυλάει περίφημα, και το πρόγραμμα δεν κολλάει πουθενά, ανταμοίβοντας κάθε σου ιδέα και κάθε σου σκέψη, κάνοντάς τες να δείχνουν ακόμη πιο όμορφες και πιο ελκυστικές...

Στο δρόμο, ο κόσμος νοιώθεις να σε κοιτάζει με θαυμασμό και πραγματικά, κανα δυό περνώντας απο δίπλα σου ξεστομίζουν και κάποιο κοπλιμέντο, έστω κι αν σε σοκάρει...

Ναι, είναι κάποιες μέρες, που νοιώθεις οτι έχεις τον κόσμο στα χέρια σου.
Οτι μπορείς να επιτελέσεις και το πιο δύσκολο έργο,
και πως οι ικανότητές σου πραγματικά εκτείνονται πέρα απο τις καλύτερες προσδοκίες σου...

Και είναι και κάποιες άλλες μέρες....

Εκείνες που το κρεβάτι δεν θέλει να σε αφήσει να σηκωθείς,
και νοιώθεις οτι μόλις πριν απο ένα λεπτό έκλεισες τα μάτια σου (κιας έχουν περάσει 7 ώρες...)

Ο καθρέφτης σου λέει, οτι χθες μάλλον ήπιες περισσότερο νερό ή έφαγες παραπάνω αλάτι γιατί κάτι πολύ λάθος έγινε στις διαδικασίες και όλο το νερό συσσωρεύτηκε στο πρόσωπό σου κάνοντας τα μάτια σου να μοιάζουν μισόκλειστα αν και πλέον ανοιχτά.
Τα μαλλιά σου δεν στρώνουν με τίποτα, και η ζυγαριά απο τη μια μέρα στην άλλη ως εκ θαύματος, λέει οτι έβαλες ένα κιλό απο το πουθενά!

Ενα κουμπί απο το αγαπημένο σου μαύρο μπλουζάκι αποφασίζει να αποκολληθεί τη στιγμή που βιαστικά ντύνεσαι, για να προλάβεις το λεωφορείο στην ώρα του και που φυσικά δεν το προλαβαίνεις, γιατί έπρεπε να βρεις τελευταία στιγμή κάτι άλλο να φορέσεις...
και που όταν έρχεται, στριμώχνεσαι σαν σαρδέλλα και προσπαθείς να αποφύγεις το χούφτωμα του ηλικιωμένου κυρίου που κάνει τον ανήξερο, ενώ η μπροστινή σου Κυρία δυσανασχετεί που σε αυτή σου την προσπάθεια έχεις πέσει κατα πάνω της....

Στη δουλειά το κομπιούτερ σέρνεται ανησυχητικά και λίγο αργότερα εγκαταλείπει την προσπάθεια να υποστηρίξει τα έργα σου, κάνοντάς σε να φανείς ανεπαρκής στα μάτια του αφεντικού που δείχνει να αναβάλλει για την επόμενη φορά τον κακό τον λόγο κάνοντας έτσι το μέλλον σου αβέβαιο και χλωμό....

Στο δρόμο περπατάς ως αόρατη, και λίγο πιο κάτω κάποιος βρίσκει μια γελοία αφορμή να βγάλει τα νεύρα του πάνω σου και σένα εκτός εαυτού...

Ναι, είναι μια μέρα που σε κάνει να νοιώθεις οτι έχεις κάπου αποτύχει και πως όλα πηγαίνουν κατα διαόλου....
Μια μέρα που δεν θέλεις να θυμάσαι όταν πέσεις στο κρεβάτι το βράδυ και να τη σβύσεις όσο γρηγορότερα μπορείς απο τη μνήμη σου...

Μέρες απο αυτές,
Μέρες απο τις άλλες....
Το σύμπαν συνομοτεί υπερ σου, κατά σου, ή απλά δεν ασχολείται μαζί σου?
Θεωρία του χάους ή νόμος του μέρφυ?

Και που τελικά κρύβεται η αλήθεια μέσα σε όλα αυτά?

 

Είναι κάποιες μέρες...
... που ξυπνάς, και νοιώθεις οτι κάτι καλό αρχίζει.

Στα χείλη σου ανεβαίνει αυθόρμητα ένα όμορφο τραγούδι,
ο καθρέφτης πάει με τα νερά σου και του το ανταποδίδεις με ένα χαμόγελο...
η ζυγαριά λέει, οτι το προχθεσινό τσιμπούσι καθόλου δεν σε επιρρέασε,
αντιθέτως, έχασες και 300 γραμμάρια γιατί ... έτσι!

Στο δρόμο για τη δουλειά, το λεωφορείο έρχεται αμέσως και μάλιστα σχεδόν άδειο!

Στη δουλειά, η εργασία σου κυλάει περίφημα, και το πρόγραμμα δεν κολλάει πουθενά, ανταμοίβοντας κάθε σου ιδέα και κάθε σου σκέψη, κάνοντάς τες να δείχνουν ακόμη πιο όμορφες και πιο ελκυστικές...

Στο δρόμο, ο κόσμος νοιώθεις να σε κοιτάζει με θαυμασμό και πραγματικά, κανα δυό περνώντας απο δίπλα σου ξεστομίζουν και κάποιο κοπλιμέντο, έστω κι αν σε σοκάρει...

Ναι, είναι κάποιες μέρες, που νοιώθεις οτι έχεις τον κόσμο στα χέρια σου.
Οτι μπορείς να επιτελέσεις και το πιο δύσκολο έργο,
και πως οι ικανότητές σου πραγματικά εκτείνονται πέρα απο τις καλύτερες προσδοκίες σου...

Και είναι και κάποιες άλλες μέρες....

Εκείνες που το κρεβάτι δεν θέλει να σε αφήσει να σηκωθείς,
και νοιώθεις οτι μόλις πριν απο ένα λεπτό έκλεισες τα μάτια σου (κιας έχουν περάσει 7 ώρες...)

Ο καθρέφτης σου λέει, οτι χθες μάλλον ήπιες περισσότερο νερό ή έφαγες παραπάνω αλάτι γιατί κάτι πολύ λάθος έγινε στις διαδικασίες και όλο το νερό συσσωρεύτηκε στο πρόσωπό σου κάνοντας τα μάτια σου να μοιάζουν μισόκλειστα αν και πλέον ανοιχτά.
Τα μαλλιά σου δεν στρώνουν με τίποτα, και η ζυγαριά απο τη μια μέρα στην άλλη ως εκ θαύματος, λέει οτι έβαλες ένα κιλό απο το πουθενά!

Ενα κουμπί απο το αγαπημένο σου μαύρο μπλουζάκι αποφασίζει να αποκολληθεί τη στιγμή που βιαστικά ντύνεσαι, για να προλάβεις το λεωφορείο στην ώρα του και που φυσικά δεν το προλαβαίνεις, γιατί έπρεπε να βρεις τελευταία στιγμή κάτι άλλο να φορέσεις...
και που όταν έρχεται, στριμώχνεσαι σαν σαρδέλλα και προσπαθείς να αποφύγεις το χούφτωμα του ηλικιωμένου κυρίου που κάνει τον ανήξερο, ενώ η μπροστινή σου Κυρία δυσανασχετεί που σε αυτή σου την προσπάθεια έχεις πέσει κατα πάνω της....

Στη δουλειά το κομπιούτερ σέρνεται ανησυχητικά και λίγο αργότερα εγκαταλείπει την προσπάθεια να υποστηρίξει τα έργα σου, κάνοντάς σε να φανείς ανεπαρκής στα ιδια τα μάτια σου που δείχνεις να αναβάλλεις για την επόμενη φορά τον κακό τον λόγο κάνοντας έτσι το αύριο σου αβέβαιο και χλωμό....

Στο δρόμο περπατάς ως αόρατη, και λίγο πιο κάτω κάποιος βρίσκει μια γελοία αφορμή να βγάλει τα νεύρα του πάνω σου και σένα εκτός εαυτού...

Ναι, είναι μια μέρα που σε κάνει να νοιώθεις οτι έχεις κάπου αποτύχει και πως όλα πηγαίνουν κατα διαόλου....
Μια μέρα που δεν θέλεις να θυμάσαι όταν πέσεις στο κρεβάτι το βράδυ και να τη σβύσεις όσο γρηγορότερα μπορείς απο τη μνήμη σου...

Μέρες απο αυτές,
Μέρες απο τις άλλες....
Το σύμπαν συνομοτεί υπερ σου, κατά σου, ή απλά δεν ασχολείται μαζί σου?
Θεωρία του χάους ή νόμος του μέρφυ?

Και που τελικά κρύβεται η αλήθεια μέσα σε όλα αυτά?

 

Καλημέραααααα

Ξύπνησα, είδα ότι έχει μία υπέροχη μέρα, πίνω τον καφέ μου και σκέφτομαι πως να επενδύσω καλύτερα τα χρήματά μου σήμερα  
Θα πάρω την κοράκλα μου να πάμε να κάνουμε καταθέσεις,
όχι, όχι σε καμμία τράπεζα, άγνωστη λέξη αυτή    αλλά σε ρουχαλάκια πάλι, έρμη ντουλαπίτσα μου που δεν χωράς, και φυσικά σε παπούτσια 
Ευτυχώς που έχω και την αποθήκη αλλιώς........
Πωπώωωω !!!
Με βλέπω εκτός σπιτιού εάν συνεχίσω έτσι  

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

σκεφτομαι ....


αυτα που χανω ....

 

 

Γεμάτη μέρα, δημιουργική,

πέρασε σαν άμμος μέσα από τα χέρια μου,​

και με άφησε,

γλυκά, πολύ κουρασμένη, ευχαριστημένη, ​

αλλά με όρεξη ακόμα για να ανοίξω καλά τις αισθήσεις μου, ​

να συνεχίσω να νοιώθω και να σκέφτομαι (και διαολιές), ​

μέχρι να μην αντέχω πια

από τη νύστα...​

​

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Κακή μετάβαση...

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Δεν χάνεις μόνο εσύ καλή μου anasia