Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Ότι θα αλλάξει η σελίδα (στο νήμα)

 

Τα λόγια της Μαλβίνας:
«Για μας τους αιώνιους θνητούς, η μόνη αιωνιότητα είναι η στιγμή.
Και είναι προτιμότερο να την πιείς, παρά να την κλάψεις..»

 

Φυσικά  
Αν και νομίζω ότι η βασική χρήση των δράκων στα παραμύθια δεν είναι για να τρομάξουν αλλά για να ενσαρκώσουν το "απόλυτο κακό" το οποίο φτιάχνει τον ένα πόλο του αρχέτυπου κλπ

Για τη δική μου περίπτωση βέβαια: όλα αυτά τα "κτήνη" των παραμυθιών εγώ τα ήθελα για να με φυλάνε, οπότε δεν έπιασε και πολύ το αφήγημα  

 

Εισαγωγή στην πραγματικότητα.
Αναρωτιέμαι τι παραμύθια να λένε οι γιαγιάδες σήμερα στο Belsen;

 

Και για να τρομάξουν, καθώς "ο φόβος φυλάει τα έρμα"!
Αυτό που κάνει το αφήγημα "παραμύθι", δεν είναι η μυθοπλαστική απεικόνιση του "κακού", αλλά η παραμύθα πως στο τέλος το "καλό" επιβάλλεται του "κακού", ώστε να διδάξει με ποιά πλευρά πρέπει να συντάσσεσαι αν θέλεις να κερδίζεις...

 

Ισχύει  
Κάτι που έχω διαπιστώσει από την προσωπική μου εμπειρία όμως είναι ότι η σκαιότητα, η αγριότητα δεν είναι κάτι ιδιαίτερα τρομακτικό για τα παιδιά. Υπάρχει η "διασφάλιση" του "εγώ δεν είμαι αυτό" άρα όλα είναι ΟΚ. Επιδιωκόμενη όντως ώστε να διδάξει το "σε ποια πλευρά θέλεις να είσαι...".
Αυτό, όμως, που ένα παιδί δυσκολεύεται τρομερά να καταλάβει και που για μένα ήταν από τις πιο σκληρές συνιστώσες της ενηλικίωσης/ωρίμανσης μου είναι ότι όλοι είμαστε και από το ένα και από το άλλο...

 

Μα στο παραμύθι ενυπάρχει, στα μέσα που χρησιμοποιεί ο "καλός" για να επιβληθεί στον "κακό". Ο "καλός" συνήθως φονεύει το τέρας, ούτε το νουθετεί, ούτε το ψυχαναλύει...

 

Μόνον οι Ιησουίτες το διάβασαν πρακτικά το αφήγημα  

 

      πρόσφατα το είδα

 

Από διδακτική πραγματικότητα άλλο τίποτα!

Belsen ε; Δεν έχω ιδέα.

 

Τα μεγάλα πνεύματα συναντιουνται...

 

Όταν πιαστείς "γιατί έτσι ρε καργιόλη, με λένε μέση και σήμερα στραβωσα με την πάρτη σου" το ξανασυζητάμε.