Τι σκέφτεσαι τώρα ?

.... εκεινο το τραγουδακι του Χατζηγιαννη που πολυ ταιριαζει ....

Δε φεύγω
θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά
τ’ αστέρια θα πάρω αγκαλιά
θα λέω τ’ όνομά σου σιγά

Δε φεύγω
Και όσο και αν θες δεν φεύγω
Και ας έρθει χειμώνας και βροχή
Τα βράδια θα παγώνει η ψυχή
Ο ήλιος θα καεί το πρωί

Για πάντα θα μείνω αν ρωτάς
Για πάντα θα ’μαι δω να με κοιτάς
Για πάντα εδώ είναι το κορμί
εδώ είναι η ζωή
Δε φεύγω, αν δε φύγουμε μαζί

Δε φεύγω
θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
θα μείνω να σ’ ακούω να μιλάς
Με φίλους σε νιώθω γελάς
Μα διπλά σου είμαι όπου πας

Για πάντα θα μείνω αν...

 

 

Σκεφτομαι τι ειναι αυτο που με κανει να θελω να ειμαι εδω......

 

Σκεφτομαι....πως θα αποφυγω την μελετη για αυριο...κ που θα παω να διασκεδασω αποψε!!!κ οτι εφτασε η ωρα να αποχωρισω απο το φορουμ...το οποιο προερχεται απο το λατινικο φορα που σημαινει αγορα στην οποια γινονταν ολες οι συζητησεις και πολιτικου κ μη ενδιαφεροντος ...κ αν μεινψ εδω θα γραψω οτι ξερω απο ρωμαικη ιστορια...κ δεν θα ξεκολλησω ποτε απο τον υπολογιστη!!!καλο σας βραδυ!

 

Μιλάω σε έναν φίλο μου για πισωκολλητά και αυτός μου λέει ότι δεν έχει Σιγκάλ σήμερα.
Τόσο πολύ άλλαξαν οι ρόλοι μας, οέο; Η μήπως το πρόβλημα το έχω μόνο εγώ;
Που είναι η τσόντα, οέο;

Αστάρτη

 

Πως δεν θα μπορέσω να πάω στο πάρτυ αν Δεν δηλώσω παραίτηση από την δουλειά μου.

Και επειδή θέλω Πάρα Πολύ να πάω, μάλλον θα την δηλώσω την παραίτηση!!!

Χρειάζομαι ξεκούραση άλλωστε!!!!!

 

σκεφτομαι πως ενας κουκος δεν φερνει την ανοιξη..

Ομως αν λαλησει ενας, δειλα δειλα θ ακολουθησουν κι αλλοι

Και τοτε θα ρθει η ανοιξη..

 

Να δείχνεις την αγάπη σου σε κάποιο πρόσωπο, και σε αντάλαγμα να εισπράττεις αγένεια, ειρωνεία, και χλευασμό.      

Τι κρίμα όμως.

Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή δυστυχώς.  

 

Έχω μάτια κλεισμένα
και δε με βρίσκει κανείς
πια εμένα
Τα 'χω όλα κρυμμένα
και ούτε μίση ούτε αγάπες
δείχνω πια

Δεν είμαι εδώ για κανένα
κι από εδώ κι απ' όλα λείπω
Δεν είμαι εδώ
δεν έχει κτύπο η καρδιά
δε ζω για κανένα

Δεν είμαι εδώ για κανένα
λέω πως δεν είμαι εδώ και λείπω
Δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά
μονάχα εσένα

Είναι τ' αστέρια απλωμένα
μα δεν τα βλέπω
δεν τα θέλω αναμμένα
Έχω κλειστό το δέρμα
και ούτε πόνο ούτε χάδι
νιώθω πια........

 

Ενός κακού μύρια έπονται ....

Εκείνες οι παροιμίες !!!!

 

 

with a gun u can be what u want just the same

Death is not the end?

 

εγώ σκέφτομαι να πάω για ποτάκι τώρα έστω για την τελευταία μισή ώρα της νύχτας (καταραμένε παπαθεμελή ..)

σκέφτομαι τελικά να κάνω την αγωγή του γιατρού που μου επιβάλει να ζω σαν διατροφικά σαν 70αρης για 6 μήνες για να αποβάλλω από το κορμάκι μου πάνω την ακμή, θα μου δώσει αυτοπεποίθηση ....

 

Γράφω και σκίζω γράμματα
δικά σου σπάω πράγματα
και ό,τι σε θυμίζει
Για σένα δεν υπάρχω πια
και τη φτωχή μου τη καρδιά
η θλίψη τη γεμίζει

Δεν θα μάθεις ποτέ,
πόσο πόνεσα κι έκλαψα
Δεν θα μάθεις ποτέ,
πόσο μόνη μου ένιωσα
Δεν θα μάθεις ποτέ να αγαπάς ,
μια φωτιά θα ‘σαι όπου περνάς
Και θα καις ότι νιώθουν για σένα
Σε λυπάμαι,
λυπάμαι για σένα

Τα μάτια σου που κλαίγανε
αλήθεια δεν μου λέγανε
κομμάτια έχω γίνει
Κι όμως ακόμα σ’ αγαπώ
γιατί αυτό που νιώθω εγώ
ο χρόνος δεν το σβήνει

Δεν θα μάθεις ποτέ ...