Το δράμα του αυτοπροσδιορισμού

Ωραία αποφθέγματα. Δικά σας, ή τα βρήκατε κάπου;

 

Τι εικασία είναι αυτή;
Δεν μιλούσα με βάση τον εαυτό μου.Πρόκειται για μια δική μου πεποίθηση στο ότι είναι αδύνατο να βρεθεί κάποιος σε όλες μα όλες τις πιθανές συνθήκες και καταστάσεις ώστε να γνωρίζει με σιγουριά το σύνολο του εαυτού του και τις αντιδράσεις του.Οπότε αυτογνωσία μπορεί να υπάρξει ως ένα βαθμό μόνο,και με μεγάλη επιφύλαξη καθώς ένα ποσοστό αυτής βασίζεται στα όσα έχουν παρατηρηθεί και φιλτραριστεί και το υπόλοιπο σε φαντασιακή βεβαιότητα οποιωνδήποτε υποθέσεων με βάση όσα έχουν φιλτραριστεί.Όμως η φαντασία με την πραγματικότητα έχει μεγάλη απόσταση.Επομένως εφόσον κάποιο μέρος δεν αποδεικνύεται από δεδομένα,δεν υπάρχει πλήρης αυτογνωσία.Άμα δεν υπάρχει πλήρης αυτογνωσία,για τι αυτογνωσία μπορούμε να μιλάμε;

 

Αν έρθει κάποιος και σας πει πως έχει παρατηρήσει ότι, απο την παιδική του ηλικία του αρέσουν οι άντρες και πως μέσα απο την παρατήρηση έχει πλέον την επίγνωση πως είναι gay, άρα γνωρίζει τον εαυτό του, εσείς καθήστε απέναντι του, υψώστε το δάχτυλο και πείτε του την πεποίθηση σας:

Ελπίζω να μην έχετε την προσδοκία να σας ακούσει σοβαρά...

 

Δε θα το έλεγα αυτό σε αυτήν την περίπτωση.Άλλο αυτοπροσδιορισμός κι άλλο αυτογνωσία.Άρα αυτοπροσδιορισμός μπορεί να υπάρξει και χωρίς αυτογνωσία

 

Διότι τότε θα κρίνει εκ του αποτελέσματος. Και θα προσπαθεί να ταιριάξει αυτό που είναι ο ίδιος με αυτό που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως υποταγή στο BDSM.

Από την άλλη πλευρά, δεν χρειάζεται καμία φοβερή αυτογνωσία για να μην βγάζει τους φόβους του ως θυμό πάνω στον άλλο με τον οποίο, ουσιαστικά, αν δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τι είναι, πειραματίζεται ερωτικά και αυτό είναι ο.κ. Για να απαντήσω στο αρχικό ποστ του @espimain. Η θέση μου ταυτίζεται με την θέση της @skia, ας μην υπεραναλύουμε θέματα ιδιωτικού χαρακτήρα που δεν βγάζουν πουθενά.

Αν στην προκειμένη ως "εαυτό" ορίζουμε τις αξίες, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και εν τέλει την συμπεριφορά μας, θέλει λίγο ψάξιμο πρώτα και αφού γίνει αυτό ασφαλώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι η συμπεριφορά μας σε πλήθος καταστάσεων, θεμελιώδης αυτογνωσία δηλαδή. Μπορούμε ακόμα και να ελέγχουμε την συμπεριφορά μας, ανάλογα με τα αποτελέσματα που επιθυμούμε. Συνήθως μπορούμε να κάνουμε επιλογές ως προς τις καταστάσεις που θα βρεθούμε, έστω όταν αυτές δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, αν δεν το είχαμε υποθέσει έγκαιρα.

Κατά τα λοιπά, ιδίως ο αυτοπροσδιορισμός "υποτακτικός" δείχνει μάλλον επιθυμία / πρόθεση υποταγής γιατί αν δεν έχει κατισχυθεί ένα πρόσωπο δεν είναι στην πραγματικότητα υποτακτικό και όταν έχει κατισχυθεί είναι υποταγμένο.

Προτιμώ μακράν να σεβόμαστε τον αυτοπροσδιορισμό του άλλου σε κάθε είδους επαφή, κοινωνική ή προσωπική. Δεν βοηθάει σε τίποτα να τον λοιδωρούμε και λάθος να έχει κάνει και άλλ' αντ' άλλων να λέει και να κάνει, είναι δικό του θέμα και κανενός άλλου.

 

ο αυτοπροσδιορισμός σπάνια έχει άλλο περιεχόμενο, πλην της έκφρασης επιθυμίας, αποσπασματικής εξιδανίκευσης, συμπεριλαμβανόμενης της ερμηνείας της επιθυμίας.
δεν σχετίζεται καθόλου με αυτογνωσία, ο,τι κι αν σημαίνει αυτή η δεύτερη.

ο αυτοπροσδιορισμός ως πολιτικό δικαίωμα είναι άλλης τάξης ζήτημα, όχι υποχρεωτικά λιγότερο ασαφές.

 

Εν προκειμένω ως εαυτό θεωρώ το σύνολο αντιδράσεων,την συμπεριφορά.Κρατάω επιφυλάξεις για το πόσο μπορούμε πραγματικά να γνωρίζουμε το σύνολο των αντιδράσεων αν δεν βρεθούμε πραγματικά σε όλες τις πιθανές συνθήκες.Ξανατονίζω ότι διαχωρίζω αυτογνωσία με αυτοπροσδιορισμό.Στο post μου μιλούσα ξεκάθαρα μόνο για το θέμα αυτογνωσίας οπότε περιττή η δήλωση σεβασμού αυτοπροσδιορισμού.Διαβεβαιώ ότι είμαι το πρώτο άτομο που σέβεται τις ταυτότητες των άλλων.

 

Από περιέργεια, είναι σημαντικό να υπάρχει πλήρης αυτογνωσία (ο,τι και να είναι αυτή);

Ανέκδοτο. Ένας μαθηματικός και ένας μηχανικός καλούνται σε αγώνα για να κάνουν σεξ με μια πολύ ελκυστική κοπέλα, με τον κανόνα ότι πρέπει να ξεκινήσουν από τον απέναντι τοίχο και κάθε φορά που τους επιτρέπεται να προχωρήσουν, να διανείμουν μόνο την μισή αποσταση που τους απομένει μέχρι το κρεβάτι.
Ο μηχανικός ξεκινάει αμέσως, ενθουσιασμένος, φτάνει στη μέση του δωματίου και σταματάει. Ο μαθηματικός κάνει μια αποδοκιμαστική γριμάτσα και πάει να φύγει. "Γιατί δεν δοκιμάζετε;" τον ρωτάει η επιτροπή. "Γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν θα φτάσω ποτέ μέχρι εκεί." "Μάλιστα. Εσείς, κύριε μηχανικέ, πώς και δεχτήκατε;" ρωτάνε, και απαντάει ο μηχανικός "Γιατί ό,τι και να πει ο μαθηματικός, θα φτάσω αρκετά κοντά για κάθε πρακτικό σκοπό."

ΟΕΔ.

ΥΓ @Arioch: παράπονα και αντιρρήσεις στο Εκτός θέματος!  

 

@estelwen Μαϊμου μαθηματικός ήταν αν δεν γνώριζε ανάλυση  

 

Δε ξέρω 

 

Απέ την πολλή αυτογνωσία, την ενσυναίσθηση την αποκάλυψη και την φώτιση γκώσαμε...

 

"Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία"
Που έλεγε και ο Κάλβος!!