Το επίπεδο των ανθρώπων που ασχολούνται με BDSM

Στέκομαι στον πυρήνα, που ήταν η ασυγκράτητη ενόρμηση επικυριαρχίας επί των πάντων, που εκφραζόταν ίσως ως προσωπική φιλοδοξία, οι αρετές ήταν μερικά από τα μέσα που χρησιμοποίησε. Θα ήμουν άτοπη αν έκρινα με τον ίδιο τρόπο τον Ροβεσπιέρο - επίσης προσωπικότητα με σπουδαίες αρετές και όχι τόσο σπουδαία αποτελέσματα - γιατί εκείνος ήταν συνάρτηση των αρετών του τις οποίες έβλεπε ως καθ εαυτό στόχους, δομή, αυστηρότητα, αυτοπειθαρχία, ορθολογισμός, αφοσίωση και άλλα.

Μόνο που έχω μεγάλη αμφιβολία αν το συνολο των αρετών που χαρακτηρίζουν μια προσωπικότητα, έξω τα προβληματικά στοιχεία, όπως εσύ αφήνεις έξω την φιλοδοξία του Καίσαρα, μπορεί κανείς να τις προβάλλει και να τις υποβάλλει σε ομάδες ανθρώπων που έχουν τύχει μαζικής εκπαίδευσης και υποβάλλονται καθημερινά και κάθε στιγμή στα ίδια, ελεγχόμενα ερεθίσματα μέσω ΜΜΕ.

Εξ ου και η παρέμβασή μου  

Την καλημέρα μου  

 

Με ερεθίζεις να εμπλακώ σε συζήτηση περί Ηγεσίας vs Αρετών, ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Μπορεί ο ηγέτης (σ.σ. ηγέτης είναι και εκείνος που υπηρετεί ένα σκοπό που τον ξεπερνά, π.χ. ανθρωπιστικό) να είναι ενάρετος ΚΑΙ αποτελεσματικός? Αν ο σκοπός του απαιτεί παραχωρήσεις ως προς την αρετή, θυσιάζει το σκοπό ή την αρετή? Κι αν ο σκοπός για αυτόν είναι νόημα ζωής?

Για να μην εκτρέψουμε εντελώς το παρόν νήμα, δεν θα επεκταθώ.

 

Για δε το κάνεις νέο νήμα;

 

Δεν είναι βουδουσουμικού ή ερωτικού ενδιαφέροντος. Δεν αρκεί να κοτσάρω στο τέλος ένα "... στο bdsm"  
Για μένα τα πιό ενδιαφέροντα ζητήματα είναι αυτά για τα οποία δεν έχει δοθεί τελική απάντηση και παραμένουν ανοιχτά, σε πείσμα του χρόνου...

 

Ας μου επιτραπεί να επισημάνω μιά διάκριση που θεωρώ ζωτικής σημασίας:
Αλλο η δεξιότητα που πιστοποιείται με έγγραφα (ξένες γλώσσες, Η/Υ, σπουδές, πτυχία), άλλο η εγκυκλοπαιδική κατάρτιση που προκύπτει με τη μελέτη (θυμάμαι εκείνο το επιτυχημένο τσιτάτο "μα ποιός είσαι, η Δομή είσαι?"), άλλο η γνώση.

Τα πρώτα είναι αυτά που αποκαλούμε "μόρφωση" (που είναι επιρρεπής σε εκτροπή προς τη "συμμόρφωση") και αφορούν στο φαίνεσθαι, στην επιφάνεια, στο λούστρο. Η γνώση αφορά στο βίωμα. Τι κι αν ξέρω απ' έξω τον πλατωνικό μύθο του Σπηλαίου όταν δε συνειδητοποιώ οτι ανήκω σε εκείνους που δέσμιοι παρακολουθούν το θέατρο σκιών? Τι ωφελεί να μιλώ για την κατηγορική προσταγή του Καντ όταν παράλληλα σκάβω το λάκο του συναδέλφου για να του πάρω τη θέση?

Άυτό που αποκαλούμε "επίπεδο" ανθρώπου ορίζεται από τις πληροφορίες και δεξιότητες που κουβαλά στο κεφάλι του, ή από την αξιακή του συγκρότηση, το βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης του, το παράδειγμα που δίνει στους άλλους με τις πράξεις του?
Για μένα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: σημασία δεν έχει τι ξέρω, αλλά ποιός είμαι...

 

@peleas παντα πιστευα πως η Γνωση χρησιμευει σε πρακτικα ζητημα της ζωης. Π.χ πως θα οδηγησω ενα αμαξι, πως θα μιλησω, πως θα καταστευασω κατι κ.τ.λ. Οσον αφορα ομως το ψυχολογικο επιπεδο δεν προσφερει και πολλα. Δεν σε κανει καλυτερο ανθρωπο. Και εκει δεν ειναι η Ουσια; Και γιατι δεν σε κανει καλυτερο ανθρωπο; Γιατι η Γνωση δεν εχει καμια σχεση με την Νοημοσυνη. Η Νοημοσυνη δεν εχει να κανει με το παρελθον...Οι Γνωσεις εχουν να κανουν με το παρελθον...Γιατι ειναι εμπεριες, σκεψεις ( θυμησου τι σου ειχα γραψει γι αυτες σ ενα νημα σου ) οι οποιες απο μονες τους ειναι παρελθον. Και να αποθηκευεις αμετρητες πληροφοριες δεν εχει νοημα. Ενας μαλακας εαν διαβασει μια ολοκληρη εγκυκλοπαιδεια θα σταματησει να ειναι μαλακας; Μπορει αυτο να τον βοηθησει σε πρακτικα ζητημα αλλα στον ψυχολογικο τομεα τι θα συμβει; Τιποτα. Εκει θελει Νοημοσυνη. Σ ενα σκλαβωμενο και υπερφοτωμενο μυαλο ομως δεν υπαρχει χωρος γι αυτην. Δεν ξερω εαν με πιανεις....Παντα το θεωρουσα ανουσιο και βαρετο να γραφω σεντονια ολοκληρα. See You.

 

ο "ψυχολογικός τομέας" είναι η συναισθηματική νοημοσύνη;

 

Άμα δεν ξέρεις λέξεις,
δυσκολα φτιαχνεις στίχους
κι αμα δεν ξες πώς να το πεις
μυαλό να πει δεν έχεις
μόνο στροφίσματα καλά
που πάνε πεταμένα...

 

Μάλιστα... Για όλα τα δεινά της ζωής μας φταίνει τα ΜΜΕ. Οπως πάντα. Κάτι που έχει χιλιοειπωθεί, κυρίως από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στον συγκεκριμένο χώρο. Από ανθρώπους που έχουν κλείσει τα μάτια τους και βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν να δουν, φορώντας επιχρυσωμένες παρωπίδες. Πώς γίνεται από το 5% ή 10% να βγαίνει γενική κρίση για ένα επάγγελμα που ασκούν χιλιάδες, είναι πραγματικά άξιο απορίας. Τσουβάλιασμα για ακόμη μια φορά, χωρίς ούτε καν γενική γνώση πραγμάτων.

Οσον αφορά στο ερώτημα του
νηματοθέτη, η απόκτηση πτυχίων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο έχων το χαρτί στα χέρια του έχει υψηλότερο επίπεδο από κάποιον που για χ,ψ λόγους δεν κατάφερε να το αποκτήσει. Εχω δει και έχω συναντήσει αρκέτους ανθρώπους πολύ υψηλού επιπέδου ακόμα και στα γήπεδα, τα οποία έχουν κατηγορηθεί πολλάκις ως τόποι που συχνάζουν ανεγκέφαλοι, χούλιγκαν κτλ κτλ. Από την άλλη, έχω δει πολλούς δήθεν ρήτορες να συμπεριφέρονται ως άλλοι Ινδιάνοι την εποχή της αποικιοκρατίας.

Στο BDSM έχω συναντήσει αρκετά αξιόλογα άτομα, τα οποία διαθέτουν επίπεδο και είναι ακρως ενδιαφέροντες προσωπικότητες. Απο την άλλη όμως υπάρχουν και ορισμένοι που ουδέποτε θα ήθελα να τους ξαναδώ/μιλήσω.

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα και εν γένει το επίπεδο του ανθρώπου, χτιίζονται στην παιδική ηλικία και σίγουρα οι γονείς παιζουν καθοριστικό ρόλο.

 

Οτι εχει να κανει με το μεσα μας.

 

Αν το κάνεις νέο νήμα όπως πρότεινε το σουτζουκάκι (@soutzoukakia ), θα επανέλθω δριμύτερη.
2 μικρές παρατηρησούλες μόνον και το βουλώνω  
Ένας Ηγέτης μπορεί να υπηρετεί ένα σκοπό που τον ξεπερνά αλλά όχι που δεν τον εμπεριέχει. Αλλιώς εγώ νομίζω ότι πρόκειται απλά για καμικάζι.
Και αν ο σκοπός είναι για αυτόν νόημα ζωής, τότε δεν τον ξεπερνά καθόλου, είναι το στοίχημα της ίδιας του της ύπαρξης, πόσο πιο εγωκεντρικό;
Και  

 

Ενας που εχεις Φως μεσα του και θελει να το μεταδωσει και στους αλλους, ποτε δεν γινεται Ηγετης. Και γενικα γαμω τους Ηγετες.