Τρυφερότητα και σκληράδα στο BDSM: θέμα ρόλου ή ανθρώπου?

Η προσωπική μου προσέγγιση, αν αρχίσω από τα οικογενειακά στερεότυπα, μπορεί και να διαφέρει από τις τυπικές σχέσεις των περισσοτέρων οικογενειών...
Στην δική μου οικογένεια το θηλυκό δεν ισοδυναμεί με την τρυφερότητα, αντίθετα η μητέρα ήταν ένας από τους πιο σκληρούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου...
Και ο μπαμπάς σίγουρα από τους πιο τρυφερούς αρσενικούς της ζωής μου...
'Οπως δεν αποτελεί φυλετικό στερεότυπο, έτσι δεν μπορεί να συσχετιστεί αυστηρά και με το στάτους....
Κυριαρχικά άτομα με απίστευτη γλυκύτητα, τρυφερότητα και ευγένεια, όχι μόνο στο aftercare, αλλά και σε πολλές στιγμές της αλληλεπίδρασης με τα υ τους (και θα με συγχωρήσετε που δεν χρησιμοποιώ την λέξη σέσσιον/σκηνές, θαρρώ όλο και πιότερο ότι δεν μου αρέσουν καθόλου ως λέξεις, ούτε και ως καταστάσεις αν το επεκτείνω-άλλο θέμα), συγκρινόμενοι με ποιους θα μου πείτε?
Είτε με τους υπόλοιπους μη-κυριαρχικούς, είτε με τον ίδιο τους μη-κυριαρχικό εαυτό...ακόμη και με υ άτομα, που μπορεί να είναι υπό τον έλεγχο, αλλά ανάλγητα και άκαμπτα συναισθηματικά...
Έχω επίγνωση του τι λέω...Υπάρχουν κυριαρχικά άτομα που το προσεγγίζουν ως δρόμο ηδονής σπαρμένο όχι μόνο με σπάνκινγκς και βουρδουλιές, αλλά και χάδια, φιλιά και τρυφερότητα....
Μπορεί ένα σφίξιμο στο λαιμό να είναι τόσο ηδονικά αισθησιακό που να νιώθεις την σταδιακή αύξηση στην ένταση των δαχτύλων να γίνεται σεβαστικά ή και λατρευτικά...
Δεν μπερδεύομαι...και καθόλου το ένα δεν αναιρεί το άλλο...Ίσα-ίσα που επιτείνει την αίσθηση της ηδονής, γιατί το υ βιώνει την ανάγκη για μοίρασμα με τον/ην Κ κι όχι την ανάγκη για βία ή για τιμωρία...
Κι αυτό είναι που διαφεύγει τελικά από κάποιους...Μέσω του μοιράσματος συναισθημάτων πολλαπλασιάζεται ενίοτε η ηδονή, ειδικά για τους ανθρώπους που δεν είναι και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν άνιωθοι....

 

Γαι αρχη και μιλάω ειλικρινά δεν θέλω να το βλέπεις καθόλου για επίθεση.
Ανταλλαγές απόψεων κάνουμε και μονο.
Σύμφωνο απόλυτα με όσα αναφέρεις σε αυτήν σου την απάντηση.
Και αφού ρωτάς για τον αυτοσεβασμό μια από τις πολλές του παραμέτρους είναι το άτομο που έχεις διαλέξει να είναι διπλα σου όχι μονο για το κομμάτι του bdsm αλλα και σαν ανθρωπος να μπορεί να είναι πρώτα άνθρωπος έτσι σέβεσαι και εσένα νομίζω.
Να είναι άνθρωπος λοιπόν και όχι κτήνος η άβουλο πλάσμα

 

Υπάρχει και η περίπτωση το υ να αναπτύξει ένα είδος Συνδρόμου της Στοκχόλμης απέναντι στον/την Κ του ?
Και ακόμη και την μεγαλύτερη σκληρότητα του Κ να φτάσει να την "βαφτίσει" τρυφερότητα ?
Η τρυφερότητα και η σκληράδα είναι και αυτές έννοιες υποκειμενικές...
Αλλά θα υπήρχε κάποια αντικειμενική διαχωριστική ανάμεσα τους γραμμή?

Υ.Γ. Έγραψα ένα είδος Συνδρόμου της Στοκχόλμης, γιατί δεν αναφέρομαι σε κακοποίηση κανενός είδους....

 

[...] τὰ δάχτυλά σου ἔγιναν τώρα πιὸ σκληρά,
ἔγιναν πιὸ κατάλληλα γιὰ τὸ λαιμό μου.
Βρόχος, Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Ενδιαφερον ερώτημα, πολύ.
Υποθετω ότι, οπως και να την βαφτίσει αν δεν το καλυπτει μεσα του, θα βγει, αργα..γρηγορα. Αρα ο,τι ονομα και να εχει δώσει θα ειναι κατι που το κάνει να νιωθει ασχημα.
Αν το καλυπτει, γιατι αυτο ειναι το νοημα, και λειτουργει και νιωθει καλα, δεν εχει σημασια.
Ετσι το βλεπω εγω.

 

Χαίρομαι που σου φάνηκε ενδιαφέρον σαν ερώτημα...
Το ζήτημα είναι όταν το υ δεν "μπορεί" ν' απαγκιστρωθεί από τον/την Κ του...
Ακόμη και όταν του κάνει κακό η παρουσία του Κ στην ζωή του...
Και "δικαιολογεί" στο μυαλό του την "επιβλαβή" μετά από ένα σημείο για κεινο σκληράδα του Κ...
Ακριβώς βαφτίζοντας την "τρυφερότητα"...

Υ.Γ. Εύχομαι ο νηματοθέτης να μην με "δείρει" που ίσως και να "ξεχείλωσα" λιγάκι το ερώτημα του νήματος του...

Υ.Γ.2 Πάντα υπόθεση κάνω, χάριν της συζητήσεως... 

 

Και ετσι να ειναι, αφου δεν νιωθει καλα και το προβλημα του ειναι οτι δεν μπορει να απαγγιστρωθει δεν νομιζω οτι φταιει το πως εχει ονομασει τα πραγματα.Μιλαμε για αλλου ειδους μπερδεμα κατι το οποιο, ευτυχως εγω, μεχρι τωρα δεν εχω νιωσει-βιωσει ποτε επομενως δεν μπορω και να απαντησω κατι χρησιμο για τη συζητηση, θα ηταν απλα υποθεσεις.

 

Όσο πιο τρυφερό είναι το Κ μέλος, τόσο πιο δεκτικά και δοτικά λειτουργεί το υ.

Ψιθυριστά ή χαμηλόφωνα λόγια του στυλ "θα σου κάνω κάτι, που θα σε πονέσει λιγάκι. Στην αρχή τουλάχιστον. Όμως θα σου αρέσει πολύ. Και θέλω να αντέξεις. Θα το κάνεις για την/τον Κ σου" μόνο προσμονή, ηδονή και πάθος μπορούν να προκαλέσουν. Και φωνές καύλας από την/τον υποτακτικό. Είμαι της άποψης ότι είναι πολύ πιο ερεθιστικό να ακούγονται στο παιχνίδι σχεδόν μόνο οι φωνές του υ μέλους. Οι Κ πρέπει απλά να επιβάλλονται. Χωρίς εξάρσεις και χωρίς να υψώνουν τη φωνή. Έχουν τόσα πολλά να υψώσουν και να χρησιμοποιήσουν άλλωστε.  

Όσο πιο γλυκά και τρυφερά, τόσο πιο ταπεινωτικά και ηδονικά. Το βαμβάκι "σφάζει" υπέροχα και όποιος αμφιβάλλει γι'αυτό, δεν έχει παρά να το δοκιμάσει.

 

Ο άλλος γοφός σου είναι καλά;
Μη βιαστείς να απαντήσεις.