Τσακωμοι κυριαρχου-υποτακτικης

Ρε μπας και υπάρχει κάποια μυστική συμφωνία των ιθυνόντων με τίπουτας εταιρείες που φκιάνουν ποπκόρνια, πατατάκια και τέτοια και τα διαβάζουμε όλα αυτά τα χαριτωμένα..?
Άσε που κάτι μού θυμίζουν κάποια σκραταμπάου και καραγκαγκάν γραφτά ...

 

Τελικά τα πράματα είναι χειρότερα απ' ό,τι φαίνονται..!  
Ε ρε γέλια..!

 

Ο πυρήνας των σχέσεων D/s και Μ/s είναι η μόνιμη ασυμμετρία, η σταθερή κατεύθυνση ανταλλαγής ισχύος, όπου οι συμμετέχοντες αποδέχονται τις θέσεις τους με σαφήνεια (που δεν σημαίνει απαραίτητα "ρητά διατυπωμένα") και αναλαμβάνουν ο καθένας πλήρως τις ευθύνες που με αυτές συνδέονται.
Πολύ συνοπτικά, ένας οδηγάει, ένας ακολουθεί, ένας αναλαμβάνει έλεγχο και ο άλλος τον παραδίνει.
Στην ασυμμετρία λοιπόν, μια και η δομή είναι μόνιμη και σαφής, δεν έχουν θέση ανταγωνισμοί και αναμετρήσεις, καυγάδες και τσακωμοί. Το υποτακτικό επέλεξε να βρίσκεται σε μια σχέση όπου η διάσταση αυτή είναι λυμένη.

Διαφωνίες εννοείται ότι μπορεί να υπάρχουν, όπως σε κάθε είδος σχέσης. Εκείνο που διαφέρει ριζικά είναι η επεξεργασία, ο τρόπος χειρισμού της διαφωνίας. Ένα υποτακτικό θα προσφέρει την διαφωνία του, τη γνώμη του, τα συναισθήματά του, από τη θέση του. Αν συγκρουστεί θα έχει βγει από την θέση που το ίδιο επέλεξε, θα έχει πάρει έλεγχο για να βρει "το δίκιο του", το οποίο δεν έχει νόημα, αν θέλει να είναι σε αυτό το είδος σχέσης. Δεν θα ήταν εκεί αν ήθελε να υπάρχει αντιπαλότητα, αν ήθελε να αμυνθεί.

Με άλλα λόγια, η παράδοση ελέγχου σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, ότι το υποτακτικό μέλος παραιτείται από την κρίση σωστό - λάθος σε ό, τι αφορά τη σχέση. Προφανώς αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε γίνεται μονομιάς, από την αρχή. Αλλά επαναλαμβάνω, είναι κάτι που το υποτακτικό μέλος έχει επιλέξει γιατί θέλει να ακολουθεί.

Τίποτε δεν πρέπει. Το υποτακτικό μέλος θέλει, έχει επιλέξει, να ακολουθεί το κυριαρχικό που οδηγάει. Αν δεν θέλει, πιθανόν δεν έχει και πολύ νόημα να παραμείνει στη συγκεκριμένη σχέση.

 

Μπορεί να παραιτηθεί απο την εκφορά της κρίσης , όχι απο την κρίση την ίδια, αν μιλάμε για homo sapiens.

 

τι ψηφίζετε;
 

 

Αναποφάσιστος . Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα το τραύμα της προηγούμενης επιλογής.

 

όταν ξαναποφασίσετε, και πριν απ' αυτό, θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε το περιεχόμενο της έννοιας μονομέρεια και της προκατειλημμένης, ενιοτε επικριτικής, απολυτότητας που επιδεικνύουν κυρίως οι «άπειροι», εγκλωβισμένοι στην επιφανειακότητα. ο sapiens δεν είναι επιφανειακός εξ ορισμού. αν τον αναστέλλουν οι φοβίες ή η έχθρα γίνεται επιφανειακός, είτε δηλώνει άπειρος είτε ευθέως φανατισμένος.
ο sapiens αποφασίζει, διαλέγει.

υγ: όπως κι άλλα είδη, παρεμπιπτόντως.

 

Και κρίνει ο μπαγάσας.Το΄χει αυτό εκ κατασκευής, και δεν διορθώνεται.

 

δια της κρίσεως αποφασίζει, κάποτε ανεπιφύλακτα, με κότσια, στα σοβαρα δηλαδή. αποφασίζει!

 

Οχι πάντα αλλά ναι, ισχύει, σε αυτό να συμφωνήσω. Δεν βλέπω όμως που σου κλωτσάει με αυτό που παρατήρησα στην estelwen.
H κρίση του "σωστο-λάθος" όπως και πολλές άλλες κρίσεις οφειλόμενες σε προσλαμβανόμενα ερεθίσματα και παραστάσεις και να μην επιδιωκεται , αναδύεται αυτόματα.

 

γιατί η κρίση (και η απόφαση) δεν είναι μιά αποσπασματική και άβουλη διαδικασία που αναδύεται εκρηκτικά σαν αυτόματη αντίδραση σε κάθε ερέθισμα. η κρίση εκδηλώνεται συνολικά, κατα κανόνα. για να είναι κρίση, αντί παρόρμηση.

 

Μόνο τα ένστικτα αναδύονται αυτόματα, και η κρίση σωστό - λάθος είναι ηθική, όχι ενστικτώδης.
Αποφασίζω λοιπόν συνειδητά να απεκδύομαι την κρίση αυτή για ο, τι αφορά τη σχέση, πιο κατανοητό έτσι;