Τσούλες

Απάντηση: Τσούλες

Προς το παρόν ένα επιφώνημα, μονάχα: Επιτέλους, ο άσωτος ενεφανίσθη!

 

Κι ένας αλαλαγμός: Επιτέλους, κάποιος τους το είπε!

 

Απάντηση: Τσούλες

Σε όλους του Παίκτες, τις Παίκτριες, τις Τσούλες και τους Τσούλους κλπ κλπ,...

Κing of the bongo



ΥΓ. Οι Προσωπικοί Μύθοι έχουν άραγε ενδιαφέρον πέραν από του Μύθους του Ονείρου? Οι Συλλογικοί πάλι έχουν...

 

Απάντηση: Re: Τσούλες

Το ιδιο φανταζομαι ισχυει και για τους Μαστερ.

 

Κάθε μύθος έχει και το λόγο ύπαρξης του. Εξαιτίας του μύθου, το κυνήγι συνεχίζεται και το πλήθος των καυλωμένων ελπίζει.

Κάθε κατάρριψη μύθου έχει και αυτή λόγο ύπαρξης. Αναρωτιέμαι ποιον  

Προσωπικά αδιαφορώ για αυτές που στον βωμό του προσωπικού τους κέρδους φοράνε την στολή της τσούλας, προτιμώ αυτές που κοκκινίζουν, που ντρέπονται και που δεν μπορούν να ελέγξουν την ιδιότητα της τσούλας που τις έχει κυριεύσει και που τους δίνει το άλλοθι να πηδηχτούν σαν σκύλες με όσους περισσότερους μπορούν, όταν κάποιος άλλος ανακαλύψει "εκείνον" το διακόπτη...

 

Re: Απάντηση: Re: Τσούλες

Thelma, δεν είναι ξεκάθαρο πού αναφέρεστε. Τί εννοείτε;

Οτι οι Μάστερ-Μύθοι / μύθοι είναι προβολές; Προφανώς.

Οτι οι Μάστερ είναι προβολές; Οχι προφανώς.

Dream

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τσούλες

Οι Μαστερ-ανθρωποι, ισως και κακομοιρηδες, δεν ειναι προβολες. Οι Μαστερ-εικόνες όπως μας εμφανιζονται είναι. Αναρωτιομουν κατα ποσο θα εστεκε η αναλυση σου περι μύθου, για τους Masters και τις Godesses.

 

Thelma,

η αναρώτησή σας έχει βάθος, μολονότι διαθέτει περίοδο επανεμφάνισης σε αυτό το φόρουμ πολλάκις μικρότερη από την περίοδο των δικών μου επανεμφανίσεων. Της αξίζει ένα (ακόμη) δικό της νήμα.

Dream

 

Απάντηση: Re: Τσούλες

Πρόκειται για διεισδυτικότατη έως καταλυτική ένσταση.
Αλλά:
1) Μεθοδολογικώς, η Τσούλα, όπως την εξεικόνισα είναι ένας (βεμπεριανός) ιδεότυπος. Δεν είναι ούτε προϊόν γενίκευσης εμπειρικών παρατηρήσεων, ούτε κανονιστικό ιδεώδες ή πλατωνική Ιδέα. Αποτελεί αφηρημένη θεωρητική κατασκευή που χρησιμεύει ευρετικά και συνάμα δίδει ένα μέτρο αντιπαραβολής και σύγκρισης των ενσάρκων και ημιτελών τσουλών, ως εμφανίζονται σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια.
Εγγύτερες στον ιδεότυπο μας ήταν, για παράδειγμα, οι Ρωμαίες της αριστοκρατίας, ενώ δεν απείχαν πολύ οι αναγεννησιακές ευγενείς και αργότερα οι αυλικές ή οι γαλλίδες καλλιτέχνιδες την εποχή του Διαφωτισμού. Σήμερα, με κριτήριο τον ιδεότυπο, οι Τσούλες είναι είδος εν απολύτω ανεπαρκεία - ο μετανεωτερικός καπιταλισμός φθάνει το πολύ μέχρι την παραγωγή νυμφιδίων.
2) Ουσιαστικώς, οι Τσούλες, αν μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν, θα ήταν όχημα ανατροπών στις συλλογικές νοοτροπίες των καθολικά εκχρηματισμένων και ταυτοχρόνως θεοφοβικών κοινωνιών. Δεν θα συγκροτούσαν ποτέ αρθρωμένο κίνημα, εξαιτίας και της διαταξικής διασποράς τους. Θα υπέσκαπταν, όμως, τα κρατούντα ιδεολογικά αυτονόητα - είτε ευαγγελίζονταν την ελευθερογαμία μιας υποθετικής προκοινωνικής φυσικής κατάστασης είτε διακονούσαν τον λιμπερτινισμό ως πολιτισμικά διαμεσολαβημένη στιγμή ενός άναρχου, πλην περίτεχνου, εκβακχισμού της γυναικείας συμπεριφοράς.
Με τις δύο επισημάνσεις που προεκτέθηκαν νομίζω ότι αποφεύγεται ο εντοπισθείς κίνδυνος εννοιολογικής συγχύσεως.
Τέλος, ο Μύθος της Τσούλας είναι δυνατόν να ερμηνευθεί υπό το φως της θεωρίας του Sorel, ως εγερτική ψευδαίσθηση, ως Πολιτικά ενεργός ομαδική Αυταπάτη, ικανή να συνεγείρει πλήθη, με την υπόρρητη πολιτική της στόχευση. Αναλόγως, Μύθοι δεν είναι και η 'αταξική κοινωνία' ή η 'ελεύθερη αγορά';

 

Sorel ++  

Καλύφθηκα.

 

 

"....it's hard to be romantic and a nymphomaniac at the same time, .." ... end!