Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Μα απαντάς ο ίδιος:

Σωστά! Αυτά που παραθέτω από το ποστ σου παραπάνω είναι αυτά που υποστηρίζω κι εγώ.
Συνεπώς θα έλεγα πως το συμφέρον του παιδιού είναι πάνω από όλα και από τις διεκδικήσεις (που αναφέρεις εσύ), αλλά και από τους αποκλεισμούς (που ξεχνάς να αναφέρεις).

 

@soutzoukakia γεια σου, πιάνομαι από εσένα, γιατί φαίνεσαι αρκετά σχετική, το θέμα δεν έπρεπε να είναι πώς να διευκολύνουμε τις υιοθεσίες σε αυτό το μπουρδελοκράτος και μετά να επεκταθούν και στα ομόφυλα ζευγάρια;
Έχει κανείς ιδέα πόσα χρόνια χρειάζονται για μια υιοθεσία και ποιές είναι οι απαιτήσεις;

 

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΙΟΘΕΣΙΑ (και πραγματικότητα στην Ελλάδα)

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης και από τις ελάχιστες σε όλο τον κόσμο που επιτρέπει την ιδιωτική υιοθεσία. Και όταν λέμε ιδιωτική εννοούμε την διαδικασία, σύμφωνα με την οποία ένα παιδί μπορεί να βρεθεί σε θετή οικογένεια, με τη σύμφωνη γνώμη των φυσικών γονιών και χωρίς να υπάρχει πουθενά – στο στάδιο αυτό – η παρουσία του κράτους.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει είτε απευθείας μεταξύ των θετών και των φυσικών γονιών είτε με την συμμετοχή « διαμεσολαβητή», ο οποίος συνήθως αμείβεται.

Πολλά ζευγάρια επιλέγουν αυτό το δρόμο και απευθύνονται σε ανθρώπους που μπορούν να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν ένα παιδί – φυσικά με το αζημίωτο- αφού οι κρατικές υιοθεσίες είναι χρονοβόρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 400 παιδιά που υιοθετούνται κατά μέσο ορό κάθε χρόνο, τα 300 υιοθετούνται με την διαδικασία της ιδιωτικής υιοθεσίας. Από αυτά, το 90% έχει βιολογική μητέρα Βουλγαρικής καταγωγής.

Βάσει της ελληνικής νομοθεσίας η πράξη αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομη μόνο εάν οι πρωταγωνιστές της δοσοληψίας συλληφθούν επ’ αυτοφώρω τη στιγμή που ο «διαμεσολαβητής» παίρνει τα χρήματα για να παραδώσει το παιδί.

Συνήθως, όταν τα παιδιά παραδίδονται στους θετούς γονείς από τους «διαμεσολαβητές» έχουν μαζί τους και μια επιστολή των βιολογικών γονέων που δηλώσουν ότι με την θέληση τους δίνουν το μωρό προς υιοθεσία.

Στη συνέχεια οι θετοί γονείς καταθέτουν μία αίτηση στην Διεύθυνση Κοινωνικής Μέριμνας στην Περιφέρεια, όπου υπάγονται, λέγοντας ότι έχουν το παιδί στο σπίτι τους και ζητούν την υιοθεσία του. Βάσει της ελληνικής νομοθεσίας, τότε ξεκινά η έρευνα για τους θετούς γονείς, η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε 6 μήνες. Στην περίπτωση κατά την οποία οι αρμόδιες υπηρεσίες αντιληφθούν κάποιο πρόβλημα, η έρευνα παρατείνεται για περισσότερο χρόνο. Εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία, η υπόθεση πάει στο δικαστήριο προκειμένου να επισημοποιηθεί η πράξη υιοθεσίας. Στο δικαστήριο πρέπει να παραβρεθούν και οι φυσικοί και οι θετοί γονείς ή εκπρόσωποι τους.

Σύμφωνα πάντως με τους αρμόδιους παράγοντες της κοινωνικής μέριμνας, η διαδικασία αυτή εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, αφού για να προχωρήσει η υιοθεσία ενός παιδιού δεν έχει προηγηθεί ανάλογη έρευνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες, σε ότι αφορά τους θετούς γονείς. Για να γίνει κατανοητό, στις κρατικές υιοθεσίες πρώτα γίνεται η έρευνα για το εάν ο ενδιαφερόμενος πληροί τα κριτήρια και είναι ικανός να υιοθετήσει παιδί, ενώ στην ιδιωτική υιοθεσία οι θετοί γονείς επιλέγουν τα παιδιά τους και ύστερα γίνεται έρευνα από την Πρόνοια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν στις αρμόδιες αρχές υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι θετοί γονείς έχουν πάρει στο σπίτι τους το παιδί, δεν το έχουν δηλώσει στις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της υιοθεσίας και όταν πια φτάνει σε ηλικία που πρέπει να πάει στο σχολείο αναγκάζονται να προσφύγουν στην Πρόνοια. Υπήρξαν μάλιστα κάποιες περιπτώσεις που οι θετοί γονείς κρίθηκαν ανίκανοι για να υιοθετήσουν παιδί, όμως, ήταν αδύνατο το παιδί να αποχωριστεί τους θετούς γονείς. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως η Πρόνοια επιλέγει να υιοθετηθεί το παιδί από τον ένα θετό γονέα εφόσον αυτός πληροί τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις. Λένε ακόμα ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να βρεθεί η βιολογική μητέρα για να δώσει την συγκατάθεση της όταν φτάνει η υπόθεση στο δικαστήριο.

Οι άνθρωποι της Πρόνοιας παραδέχονται, ωστόσο, ότι τα ζευγάρια που καταλήγουν σε αυτή την λύση δεν έχουν άλλη επιλογή, αφού στα ιδρύματα δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά και οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες.

Σύμφωνα πάντα με τους υπευθύνους, αρκετά ζευγάρια που επιλέγουν να υιοθετήσουν παιδί με τον τρόπο αυτό, πολλές φορές δεν είναι προετοιμασμένα σωστά αφού οι διαδικασίες είναι ιδιαίτερα γρήγορες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν μια σειρά προβλημάτων, τόσο στην καθημερινότητα τους όσο και στην σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Οι ίδιοι άνθρωποι επισημαίνουν ακόμα ότι καλό θα είναι οι θετοί γονείς να ζητούν κάποια στοιχεία ή φωτογραφίες από τη βιολογική μητέρα, προκειμένου μεγαλώνοντας το παιδί, εάν το θελήσει, να βρει κάποιες απαντήσεις.

Πηγή: Yiothesia.gr

 

4-6 χρόνια χρειάζεται μια κρατική υιοθεσία για να ολοκληρωθεί.

 

Συνεπώς τί αφήνεις δολίως να εννοηθεί; Θες να μιλήσεις ανοιχτά; Ή προτιμάς το σκάκι;

Μπορείτε να μας παραθέσετε τη νομοθεσία αυτή; Με διατάξεις σχετικών νόμων καθώς δεν τις γνωρίζω και θα ήθελα να τις μελετήσω;

 

Πολύ καλοδεχούμενο το κείμενο της σύμβασης για τα δικαιώματα των παιδιών και ευχαριστώ την @soutzoukakia γι αυτό.

Παραμένει το θέμα αν μπορεί κάποιος με θεσμική ιδιότητα να κρίνει ότι τα δικαιώματα των παιδιών που ενδέχεται να υιοθετηθούν από ομόφυλα ζευγάρια παραβλάπτονται για τον λόγο αυτό.

Εκτός από αυτό λογικά η βούληση των προσώπων αυτών να υιοθετήσουν μοιάζει να είναι αυτή που ξεκινά τη συζήτηση περί δικαιωμάτων.

 

Ή ότι δεν παραβλάπτονται.

 

Δολίως;;; Μπορείς να διορθώσεις το ποστ σου σε παρακαλώ για να συνεχίσουμε τη κουβέντα;

 

Ο νόμος για τις υιοθεσίες είναι ο Ν.2447/1996

Πάρε και ένα λινκ με το σχετικό ΦΕΚ αν θέλεις. Ν.2447/1996, ΦΕΚ-Α-278-1996

 

Δολίως = αποβλέπω, αποσκοπώ κάπου με έμμεσο τρόπο. Δεν το χρησιμοποιώ με νομική έννοια που εννοεί την παραγωγή παράνομου αποτελέσματος, αλλά εδώ σημαίνει αποβλέπω, αποσκοπώ. Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα. Όταν υπονοούμε κάτι και δεν το λέμε ευθέως, έτσι χρησιμοποιείται.

Οπότε, αν θες απαντάς.

Χαίρω πολύ, το νόμο τον βρίσκω με ένα googling. Εννοώ γι' αυτό που αναφέρεις ως ιδιωτική υιοθεσία στο κείμενο που έκανες paste. Τα κείμενα που παραπέμπουν σε νομοθεσία, πρέπει να περιλαμβάνουν και τις συγκεκριμένες διατάξεις που στοιχειοθετούν τους ισχυρισμούς. Αν δεν τις ξέρεις, απλά πες ''δεν ξέρω'', δεν είναι κακό.

 

αν και δεν ξερω νομικα αυτα που λεει στο αρθρο 1550, υποθετω σε καλυπτουν.

 

@voluptas δεν τα παραλές λίγο; Δεν συντάσσουμε δικογραφίες εδώ, συζήτηση κάνουμε