Υπο - ερευνώ..

Πάντα υπάρχουν λόγοι στην ζωή μας που μας κάνουν να θέλουμε να γινόμαστε όσο καλύτεροι μπορούμε!   Σ ευχαριστώ <3

 

Όποιος έχει έναν άνθρωπο (που να είναι "πάντα εκεί") στη ζωή του, σίγουρα είναι ένας πλούσιος άνθρωπος και σίγουρα το αξίζει!! 
Νομίζω όμως πως και αυτός ακόμα, μέχρι την γωνία μπορεί να μας φτάσει. Να μας δώσει κίνητρο και δύναμη να πιστέψουμε και να προσπαθήσουμε.. το υπόλοιπο παραμένει προσωπική υπόθεση και επιλογή.  
Σ ευχαριστώ για την όμορφη ιστορία ( το κάναμε πετ σοπ το μαγαζί  )

 

Με δεδομένο πως κάθε ιδιοκτήτης έχει έρθει αντιμέτωπος με τη βιωματική συμπεριφορά του ζώου που επέλεξε ή έτυχε να συνυπάρχει και με τη λογική πως παρά το όποιο συναισθηματικό δέσιμο κυριάρχησε η λογική και τραβήχτηκε το λουρί όταν έπρεπε, τα ζώα εντελώς απλοϊκά παραδίδουν μαθήματα συμπεριφοράς, συναισθημάτων και τρόπων. Βρίσκουν εντελώς παράδοξα τρόπους να εκφράσουν το ψυχισμό τους και μια απλή αλλά αληθινή παρατήρηση δίνει καθημερινά μαθήματα κυρίως σε όσους έχουν το κουράγιο να ασχοληθούν.

Οπότε ναι, το κείμενο εκτός από μια καθημερινή ιστορία μπορεί να είναι και παράδειγμα όταν οι υπόλοιπες λύσεις δεν γυρνούν αποτέλεσμα.

 

Αναφέρεσαι σε Κ-υ.

Ωραία. Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ή μας εμποδίζει το κόβουμε-μαχαίρι. Δύσκολο ναι, πραγματικά πιστεύω ότι έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας να ξεπερνάμε τα εμπόδια, από την άλλη αν υπάρχει Κ που μπορεί σιγά σιγά να τα σπάσει τόσο το καλύτερο.

Αναρωτιέμαι βέβαια πόσο να λυγίσεις πια; Και για πόσο θα είναι εκεί ο Κ να σβήνει τους όποιους φόβους για πάντα;

Το *για πάντα* δε το πολυ-πιστεύω. : )

Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.

Νίκος Καζαντζάκης

 

Παρακαλώ  

Μπορεί να επιλέξεις μόνος σου, με τη βοήθεια και την παρακίνηση απο κάποιον, να πας πέρα από τη γωνία. Μπορεί όμως κάποιος να σε πάει, χωρίς να σου αφήσει περιθώρια επιλογής, πέραν του ότι τον εμπιστεύεσαι και να καταλάβεις ότι εν τέλει, εκεί ήθελες να πας. Απλά φοβοσουν.

 

Εξάλλου το πρώτο βήμα ήταν, είναι και θα είναι το πιο δύσκολο σε όσα -αν- ακολουθήσουν.

 

Δεν ακυρώνω την "μέθοδο" του "ετοιμαζομαι, πηρα το χρονο μου". Τουναντίον.
Είναι όμως φόβοι, που αλλιώς, ισως, δεν ξεπερνιουνται. Αν εμπιστευτείς ή θα σε βάλει να τους δεις κατάματα, ή θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Και όσο αυτοί παραμένουν, θα φτάσουν να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα.
Το "για πάντα", έχει πολλές εκδοχές. Για πάντα, δεν σημαίνει ότι ο άλλος είναι πάντα εκεί με φυσική παρουσία. Για πάντα, κουβαλάς μέσα σου, αυτά που σου έδωσε κάθε άνθρωπος στη ζωή σου.
Μπορεί και να περιμένεις "για πάντα", αν κανείς δεν κανει τιποτε για να στριψεις στη γωνία.

 

Στη γωνία πάντα μόνοι στρίβουμε. Όταν το αποφασίσουμε. Τις πιο πολλές φορές, δε, δεν είναι ο "φόβος" που μας σταματά ή μας αποτρέπει μα το ξεβόλεμα. Πιστεύω ότι είναι ισχυρότερο του φόβου.

*δεν αμφισβητώ, βέβαια, ότι είναι πολύ ανακουφιστικό να σε ακολουθεί ένα βλέμα καθώς στρίβεις.

@rea.. μου αρέσει πολύ ο σκύλος σου!

 

α) ναι, φυσικά.
β) να περιμένει για πάντα στάσιμη/ος; Λολ κανείς δε μένει ακίνητος για πολύ καιρό, πόσο μάλλον για πάντα. Ναι οκ θέλει κίνητρο-δύναμη και σμπρώξιμο, μα αν δεν σπρώξω εγώ η ίδια τον εαυτό μου, τπτ δε γίνεται.

P.s: δεν έχεις δει πως στρίβω στις γωνίες, χαχαχα

 

Δεν έχεις δει, να σε παίρνουν σηκωτο, και να περνάς τη γωνία και το δρόμο;
Δεν έχεις δει, εκεί που είσαι βολεμενος στον καναπέ, να έρχεται να σε σπρώχνει, να ξεβολευεσαι, χωρίς να το θες, αλλά να καταλαβαίνεις ότι άριστα έκανες που ξεβολευτηκες;

 

Ποιος, ο φόβος; Δεν κατάλαβα τίποτα.  

 

Το Αφεντικό, μωρέ...(χαζό   )