Υπο - ερευνώ..

Και βέβαια, μετά χαράς από εμένα. ΟΝ τοπικ φουλ!!! ( σκόπευα και εγώ να ρωτήσω σήμερα και με πρόλαβες  )

 

♡

 

Τι κάνουν τα ηλιοτρόπια όταν βρέχει;      

 

Το βρήκα και είναι πολύ όμορφο.
Γυρίζουν την πλάτη στη βροχή και μόλις σταματήσει, πάλι ψάχνουν για τον ήλιο τους.


 

 

..Όντως είναι πολύ όμορφο!

 

Σε καταλαβαίνω   ίσως από τα ελάχιστα πράγματα στην υποταγή που πρώτα έγιναν και πολύ μετά πέρασαν στο πεδίο του αντιληπτού. Συμβαίνει όταν το υ δεν ασχολείται πια με τον εαυτό του αλλά ασχολείται με το Κ και πώς το Κ αντλεί από το ίδιο οτιδήποτε επιθυμεί, με γενικούς όρους απόλαυση. Τότε δεν έχει σημασία για το υ αν μείνει στη βροχή γιατί εκείνη την ώρα το απασχολεί κάτι άλλο, το Κ συγκεκριμένα και δεν έχει σημασία αν είναι δίπλα στο τζάκι και απολαμβάνει γιατί πάλι μετράει η απόλαυση του Κ από το γεγονός ότι αυτό, το υ, βρίσκεται δίπλα στο τζάκι.

Ένας πρακτικός τρόπος να διαπιστωθεί αυτό, γιατί η βροχή είναι κάπως συμβολική, είναι όταν θα έρθει η τέταρτη, πέμπτη φορά που το υ δεν θα έχει συνειδητοποιήσει διόλου και δεν θα έχει ασχοληθεί με το πόση ώρα ήταν στα γόνατα και έπαιρνε πίπα ή έγλυφε πόδια και είχε περάσει αρκετά πάνω από μισή και όταν σηκώθηκε το ένιωσε στα γόνατα και τότε σκέφτηκε ότι θα χρειαστούν λίγη φροντίδα για να συνεχίσουν να είναι το ίδιο χρήσιμα.

 

...Υπέροχο!!

 

@gaby_m

σε ευχαριστώ  

 

"Η λειτουργική σημασία του Εγώ εκφράζεται από το ότι του παραχωρείται κατά κανόνα ο έλεγχος των διόδων κινητικότητας. Έτσι στην σχέση του με το Αυτό μοιάζει με τον ιππέα, ο οποίος πρέπει να κατευθύνει την δύναμη του αλόγου, που είναι κατά πολύ ανώτερη απο την δική του. Η διαφορά είναι ότι ο ιππέας προσπαθεί με τις δικές του δυνάμεις, ενώ το Εγώ με δυνάμεις δανεικές. Αυτή η αναλογία μπορεί να προχωρήσει και λίγο παραπέρα.

Όπως και ο ιππέας, που αν δεν θέλει να αποχωριστεί το άλογο του συχνά αναγκάζεται να το οδηγήσει εκεί όπου εκείνο θέλει να πάει, έτσι και το Εγώ φροντίζει να τροποποιεί τις επιθυμίες του Αυτό σε πράξεις, σαν να επρόκειτο για δικές του επιθυμίες."

Το Εγώ και το Αυτό - Sigmund Freud

 

Ιστορία 3

Η ισοτιμία της Ασυμμετρίας

Τα μέλη D/s σχέσης είναι ισότιμα, αλλά λειτουργούν μέσα στο πλαίσιο της ασυμμετρίας.
Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό? Και πως λειτουργεί?

Safeword και συναίνεση, εκεί η ισοτιμία φαίνεται ξεκάθαρα. Από εκεί και πέρα όμως?

Τις προάλλες μου ζητήθηκε να γονατίσω σε δημόσιο μέρος, τίγκα στον κόσμο. Από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει έως τώρα, κατ εμέ.
Καθώς γονάτιζα, έκλεισα τα μάτια, η αντανακλαστική αντίδραση, να μην βλέπω τον κόσμο που με βλέπει. Όταν σηκώθηκα ήθελα να τρέξω μακρυά από εκείνο το σημείο και από εκείνο το γεγονός και από εκείνη τη στιγμή. Θυμάμαι ταχυπαλμίες, τρέμουλο και το σώμα μου να θέλει να ακουμπήσει κάπου για να στηριχθεί.
Η εντολή γονάτισε όμως απαρτίζεται από 2 μέλη, εκείνο που γονατίζει σε δημόσιο μέρος και εκείνο που στέκεται. Η έκθεση αφορά και τα 2 μέλη. Και ενώ εγώ είχα το περιθώριο να εκφράσω με δραματικότητα την έκρηξη αδρεναλίνης που παρήγαγε το σώμα μου, το άλλο μέλος ήταν εκ θέσεως επιβεβλημένο να διατηρεί την ψυχραιμία του και να παραμένει σε "νηφάλια" κατάσταση ώστε να έχει τον έλεγχο της στιγμής και την ευθύνη της εντολής.
Η έκθεση ήταν ίδια, όσο βλαμμένη ήταν για τον κόσμο που το έβλεπε, αυτή που γονάτιζε, άλλο τόσο βλαμμένος ήταν και ο τυπάς που στεκόταν μπροστά της. Το μοίρασμα του ρίσκου της έκθεσης ήταν ισότιμο.
Και στη συνέχεια ακόμα όσο εγώ προσπαθούσα να τακτοποιήσω τις αναπνοές μου εκείνος στεκόταν ήρεμος μπροστά μου και με παρατηρούσε. Το τι συνέβαινε μέσα στο δικό του κεφάλι, μόνο ο ίδιος το γνωρίζει και δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Κάθε φορά που συνομιλώ με ένα έμπειρο bdsmer, όποιας θέσης και κατηγορίας είναι σχολή, αλλά με μερικούς ανθρώπους παίρνεις τόσο υλικό για σκέψη που είναι σαν να αφυπνίζεσαι. "Μην βλέπεις μόνο την δική σου την πλευρά!"

Ήμουν τόσο απορροφημένη και εστιασμένη στην εκπαίδευση της ασυμμετρίας που αγνόησα τελείως το κομμάτι της ισοτιμίας. Αυτό με έκανε να λειτουργώ κάπως αυτιστικά και με οδήγησε στην αίσθηση μιας ναρκισσιστικής μοναξιάς.
Ο κατά τον κόσμο "βλαμμένος" στεκόταν εκεί μπροστά μου..μοιραζόταν την έκθεση μου και εγώ ένιωθα ότι μόνη μου το περνάω όλο αυτό. Για να καταλήξω πάλι να καταριέμαι την ανωμαλία μου.

Και τι συμβαίνει και με τα υπόλοιπα κομμάτια της σχέσης, οι αντιστάσεις, οι αντιδράσεις, τα πλαίσια, τα πρωτόκολλα οι παραδόσεις, οι υπερβάσεις, οι τιμωρίες, το συναίσθημα, η απόλαυση, η δέσμευση, η εμπιστοσύνη κτλ? Πόση απόσταση υπάρχει πραγματικά?

Η Ισοτιμία, δεν σταματάει στην συναίνεση ..
Τα ρίσκα που παίρνει ο κώλος που στήνεται αλλά και αυτά του χεριού που κρατάει την ζώνη.. ασύμμετρα μεν αλλά ισότιμα
Η ασυμμετρία επιτάσσει διαφορετικές συμπεριφορές
Ίσως τελικά,η ισοτιμία είναι ένα είδος "μαζί" της Ασυμμετρίας (?)

Πόσο διαφορετικά θα αισθανόμουν αν γονάτιζα με γνώμονα το "μαζί"της Ασυμμετρίας αντί το "μόνη μου"?
 

 

Δεν συμβαίνει συχνά αλλά όταν συμβαίνει είναι υπέροχο: κάποια άτομα που μιλάνε μέσα στην καρδιά σου, λες και μιλάς εσύ (εγώ το εσύ εν προκειμένω κι εσύ το κάποιο  )  

 

Σ ευχαριστώ!!