Υπόγεια Ρεύματα.

σαφώς, τα μόνα κοινά αποδεκτά στη ζωή εξάλλου είναι τα μαθηματικά και ο θάνατος.

 

ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ (μικρό μονόπρακτο)

princess: θέλω να σε φιλήσω.
froggy: και δε με φιλάς;
πρ: δεν ξέρω αν μπορώ.
φρ: γιατί δεν μπορείς;
πρ: ίσως δεν πρέπει, ίσως είναι κακό.
φρ: κακό το φιλί;
πρ: είναι ευχάριστο, μου φαίνεται ύποπτο.
φρ: σου φαίνομαι εγώ ύποπτος;
πρ: όχι εσύ, εγώ έχω υποψίες.
φρ: σαν τι υποψίες;
πρ: φοβάμαι πως θα μ' αρέσει.
φρ: μήπως να σε φιλήσω εγώ;
πρ: δεν λέει αυτό το παραμύθι.
φρ: ε, φίλησε με, τότε.
πρ: πού να σε φιλήσω;
φρ: ξεκίνα απ' το λαιμό.
πρ: ορίστε: σμακ!
φρ: δεν γίνεται τίποτε, ξαναδοκίμασε.
πρ: πού, τώρα; μήπως στα πόδια;
φρ: ναι, στα πόδια.
πρ: σμακ! σμουτς!
φρ: με τα φιλιά δε γίνεται τίποτε.
πρ: μα, το παραμύθι;
φρ: χέστο το παραμύθι, μπες στο νερό, στο νερό μου.
πρ: τι κρύβεται στο νερό; δε λέει για νερό το παραμύθι.
φρ: εκεί ζω, στο νερό, ξέρω τα πάντα για το νερό.
πρ: θα 'ρθω τότε, στο νερό σου.
φρ: βγάλε τα ρούχα, βαραίνουν στο νερό.
πρ: κρυώνω στο νερό.
φρ: το νερό σε χαϊδεύει.
πρ: δροσερό νερό.
φρ: βουτάω να βρω την κοιλιά σου.
πρ: σκοτεινό ήταν πριν το νερό, τώρα σε βλέπω.
ταμπλό βιβάν - η princess κοιτάζει στο νερό.
αφηγητής: κουρασμένος απ τ' απανωτά μακροβούτια, ο φρόγγυ διατάζει την princess στο επόμενο
να κλείσει τα πόδια σφιχτά, ότι κι αν γίνει.
μέρες μετά, η princess βρέθηκε σε διπλανή λιμνούλα,
με διάσπαρτο στο δέρμα και στα σωθικά της τον φρόγγυ.
σε έκσταση.

 

Θαρρώ πως είναι πρόσχημα αυτά τα περί σωματικής ακεραιότητας. Τόσος αλτρουϊσμός ξαφνικά;
Κι ένα άτομο σπουδαγμένο στην Ιατρική, με τις πρακτικές κλινικές του, με τα βραβειάτσα του. Ταλεντάρα βρε παιδί μου. Αν γουσταροκαύλωνε, πέραν της δουλειάς, με το συντρόφι του να το βάνει xάμω να το "χειρουργεί" με όλες τις δεοντολογικές προφυλάξεις και απ'όλα, πάλι άρρωστο θα χαρακτηριζόταν διότι είναι πτου τζιζ αυτά τα πράματα. Εδώ για μια ξώφαλτση σφαλιάρα ήρθαμε ένα πράμα, ηντά 'ναι τουτανά τα ανώμαλα; Πώς καυλώνετε κι εσείς ετσά μπρε; Τι έγινε παιδάκι μου οντέ ήσουν μικρούλι; Δε σου βανε η μαμάκα μπανάνα στην φρουτόκρεμα, ε; Το μπεμπιλίνο κάθε πότε στο άλλαζε ο μπαμπάκας;

 

 
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/ssc-ή-αλλοιώς-Ασφαλές-Λογικό-Συναινετικό.8904/

 

Ντεν καταλαβαίνει τι σκέση έκει SSC με τι λέ'εται εδώνανες...
Ντιπ..!
Εδώ το πράμα πάει αλλού, εξ αρχής πά'αινε αλλού...
Στα απόνερα του "γαμάτε με κι ας κλαίω" το ...ανώμαλο!
Με ολίγον φαντασιακό, ολίγον απωθημένο, κάτι από το "πείτε μου ποιος είμαι, τι γυρεύω, τι ζητώ" που λέγανε κι οι Poll...
Μπόλικα πασπαλισμένο με μπηχτές, όνειρα θερινής νυκτός και γκροτεσκιές απίθανες στη γύρα για κάποιον προσδιορισμό, μπας και μας προκύψει κάποιο ανήκειν, να στρώσει το πράμα.
Τι είναι αυτό και για ποιο λόγο χρειάζεται να στρώσει, αποτελεί το ζητούμενο ακόμα...

Τι είναι αυτό που λέμε ανωμαλάρα..?
Να σας πω...
Ανωμαλάρες λέμε τα άτομα που τρώνε γαριδάκια με νουτέλα, κοτόπουλο με σος σοκολάτα γάλακτος και μύρτιλλα και πίνουν γάλα μετά τα 7 τους και τρώνε μπέικον για πρωινό...
Οι δυο πρώτες κατηγορίες είναι εν ζωή "πειραματικές διατάξεις" για αντιμετώπιση πιθανής εισβολής εξωγήινων (άρα ήρωες), οι αποδέλοιπες κατηγορίες καταστρέφουν το είδος πιο συστηματικά κι από πολεμική σύρραξη...

Τι είναι αυτό που λέμε "γαμάτε με κι ας κλαίω"..?
Συνήθης αντίδραση των πανταχόθεν αγάμητων από π΄λί, μ'νί, στόμα, μάτια, αυτιά, επιδερμίδα και μυαλό.
Τα τρία πρώτα είναι τα πλέον ευκόλως αντιμετωπίσιμα... Τα υπόλοιπα είναι το ζόρι εξ ου και η γύρα οπουδήποτε μπας και κάτσει κανα φτηνό σκονάκι με καμιά σοφιστεία ντυ κωλ...
Απόδειξη για το πρώτο είναι πως οι κουβεντιάρηδες εδώ μέσα μόλις βρουν κάπου να χωθούνε, εξαφανίζονται κια ξανασκάνε μύτη με την ημερομηνία λήξης... Τι, όχι..?

Φτάνει ως εδώ, μας διαβάζουνε και κάτι "παιδγιά" μυστήρια, μη πάθουνε καμιά ζημιά και τάχουμε και κρίμα στο λαιμό μας...
Είμεθα και άρθρωπες, στα διάλα, όχι ήρωες μυθιστορημάτων για φαντασιώσεις α λα καρτ...

 

Στα ακρα δε μπορεις να βαλεις διαχωριστικη γραμμη η μαλλον καλητερα μπορεις αλλα μετα πραμενεις στασιμος η το
χειροτερο πας κ λιγο πισω.
Η φυλη Mursi π.χ κανει τροποποιηση του στοματος με μεταλο κατι αρωστο κ περα των κοινωνικων οριων που εχει επιβαλει
η πλειοψηφεια των μετριων που καθοριζει τις τυχες μας για αυτους ομως ειναι κατι φυσιολογικο.
Για αυτο που μιλαμε κ μας ενδιαφερειτωρα οταν δυο αντιμετοπιζουν την κατακτηση ενος οριου για να περασουν στο επομενο ακρο με
διαφορετικα κριτηρια κ οπτικη ειναι ευκολο να διακρινει καποιος απο τους δυο τι τον καταστρεφει ψυχικα κ σωματικα κ να μεινει
λιγο στασιμος η κ να κανει ενα βημα πισω αφου παντα θα μιλαμε οτι οι συναινετικες διαδικασιες ειναι αυτονοητες παντα.
Αυτο που θα πρεπει να μας απασχολει πιστευω κ ειναι αυτο που εχει ενδιαφερον...
Τι γινετε οταν κ οι δυο εχουν τα ακρα κατι σαν ψυχικη κ σωματικη αναταση απαραιτητη για να ναι ο εαυτος τους
Εκει τα πραγματα ειναι πολυ ρευστα κ δεν ειναι κ κανενας <<λογικος>> να τραβηξει αυτη τη γραμμη.

 

Αναρωτιέμαι τι εμπειρίες ζητάς να σου πουν. Για περιέργα βίτσια και κολασμένα γούστα   ; Για πρακτικές ; Τα βίτσια σε αυτήν την κοινότητα είναι αποδεκτά.
Σου είπα. Δεν γουστάρεις; Ζητάς καθαρό ριλίς. Δεν σε αφήνουν να φύγεις, σε εκβιάζουν, σε απειλούν,σου δημιουργούν προβλήματα, ενημερώνεις και ζητάς βοηθεια.
Γκειμ Οβερ   Και ζησαν αυτοί καλά και εσύ καλύτερα.

 

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις των ατόμων που έχουν εσωτερικές συγκρούσεις σχετικά με τα θέλω τους και την παιδεία που έχουν λάβει από κοινωνία, οικογένεια, εκκλησία κλπ και δεν ακολουθούν το μονοπάτι που θα θέλανε γιατί υπερισχύει αυτό που έχει ποτίσει μέσα τους και πάνε στους ειδικούς να λύσουν το "πρόβλημα" τους και να γίνουν "νορμάλ" και άντε και πέφτουν στα χέρια ενός ειδικού που είναι καλός στη δουλειά του έτσι και πέσουν στα χέρια ενός ειδικού που επικρατεί η προσωπική του άποψη σε σχέση με αυτή των γνώσεων του τότε ο άμοιρος που έπεσε στα χέρια του μπορεί και να τραγουδάει το ένα νερό κυρά Βαγγελιώ στο Αιγινήτειο γιατί οι συγκρούσεις μέσα του θα έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν ένα άτομο να επιλέξει τον χώρο του bdsm είναι πολλοί, οι λόγοι που νοσεί ψυχικά ένα άτομο επίσης αλλά αυτοί οι δρόμοι διαφέρουν. Αν όμως συναντηθούν μπορεί να αποβούν μοιραίοι τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για όποιον έρθει σε επαφή μαζί του.

 

Νομίζω ότι έχουν απαντηθεί τα ερωτήματα σου αλλά μάλλον δεν σε καλύπτουν οι απαντήσεις θέλεις κάτι ακόμη...
Τα όρια τα θέτεις εσύ είναι καθαρά ατομικά. Αν θεωρείς, κρίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τον σύντροφο σου ή του προτείνεις να επισκεφθεί έναν ειδικό ή αποχωρείς αν πιστεύεις ότι υπάρχει επικινδυνότητα ή ότι δεν σου κάνουν τα θέλω του. Τα δικά μου όρια πχ μπορεί να είναι σε οτιδήποτε ξεπερνά τον αισθησιασμό και έχει πόνο και τα δικά σου να είναι λίγο πριν το γδάρσιμο. Δεν έχει σημασία. Κι όπως ήδη προείπαν επειδή δεν είμαστε ειδικοί ψυχικής υγείας αν πια θεωρείς ότι κάτι δεν πάει καλά πήγαινε εσύ σε έναν ειδικό και ρώτα αν ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ γιατί ξέρεις ακόμη κι αν όντως κάτι δεν πάει καλά με τον σύντροφο δεν μπορείς εσύ ούτε να τον κάνεις καλά με το ζόρι ούτε να τον πείσεις να κάνει κάτι για να γίνει καλά αν δεν θέλει ο ίδιος.

 

@Queen87 πρέπει να σταθεροποιηθεί η έννοια του "αρρωστημένου" και να μιλάνε όλοι με έναν κοινό ορισμό αλλιώς θα υπάρχουν παρανοήσεις.
Γιατί αν το πάρουμε υπό την κοινή έννοια παίρνεις το τελευταίο DSM της ψυχιατρικής κοινότητας και σύμφωνα με τους ορισμούς βγαίνει το 99,9% του πληθυσμού της γης από μια ψυχική ασθένεια ο καθένας να μας βρίσκεται...
Υπάρχει όμως κάτι που στον ψυχιατρικό κύκλο λέγεται διαφορική διάγνωση και αλλάζει κατά πολύ τα γεγονότα...
Κοινώς υπάρχουν πολλοί παράγοντες ....
Επίσης το ότι κρίνω ότι δεν είναι αρρωστημένο κι εγώ κι ο σύντροφος μου και περνάμε καλά (με τη ραφή του αιδοίου ???) αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι ισχύει και το αντίστροφο επίσης

 

Δύο ερωτήσεις:

Α) ποιος είπε ότι δεν περνάμε όλοι συγκρούσεις?
Β) ωραία όλα αυτά, αλλά τι θέλεις να πεις?

 

Κλέβουμε μερικές μελιτζάνες από τον μανάβη στη λαϊκή γιατί ο κήπος μας φέτος δεν ήθελε να μας δώσει (γμτ), και δεν έχουμε και λεφτά γιατί περνάμε περίοδο παινίας, παίρνουμε και μερικές πατάτες για ξεκάρφωμα αυτές είναι πιο φτηνές, κάνουμε τα γλυκά μάτια στο χασάπη και μας δίνει τσαμπέ και ένα κιλό κιμά (να μην είναι η γυναίκα του όμως δίπλα γιατί τον βλέπω τον κιμά κατάπλασμα), τρέχουμε καταιδρωμένες από όλη αυτή την προσπάθεια σπίτι, τα καθαρίζουμε τα ψήνουμε ή τα τηγανίζουμε ανάλογα τα στομάχια που κουβαλάμε, φτιάχνουμε και λίγη μπεσαμέλ (έχουμε υλικά στο σπίτι), πετάμε και κάτι υπολοίματα από τυράκι που έχουμε και φρυγανιά από πάνω και τα βάζουμε στον ηλιακό φούρνο που έχουμε στην ταράτσα γιατί η ΔΕΗ μας έχει κόψει το ρεύμα. Βουαλά...
Καλή όρεξη