Υπό με παιδιά

Αυτός ο ιδιότυπος δυαδισμός ή μήπως να τον πω κατακερματισμό ή κατά περίπτωση -που εκ των υστέρων -σαν μεγαλώνουμε, πα να πει αυτό- αντιλαμβανόμαστε, είναι μεγάλο θέμα...
Κακά τα ψέματα, δεν είναι βουδουσουμικό το θέμα, απλώς έτυχε η περίπτωση στους δυο σας, όπως θα μπορούσε να προκύψει σε οποιοδήποτε ζευγάρι σε ανάλογη περίπτωση...
Εμένα πάντως με άρεζε πολύ που είπε ο κους "να μάθει", αν έβαζε και το "να σέβεται" στο καπάκι ή και σκέτο, θα έδενε το γλυκό...
Κατά καιρούς έχω δει κόσμο και κόσμο ζευγάρια να "σκοτώνονται" για το τι θα ψηφίσουν, για το τι εννούσε η θεατρική παράσταση ή η ταινία που είδαν, για το αν θα πάει το μπομπίρι για κολύμπι/μπάσκετ/ποδόσφαιρο/μπαλέτο/πιάνο κλπ, για τα τι και πώς στην δουλειά (από τα καλύτερα είν' αυτά), χωρίς να μπορούν να πάνε μια κουβέντα επί της ουσίας για ποιο λόγο τι... Και δεν αναφέρω οικονομικά θέματα...
Το ενδιαφέρον είναι πως κάποτε τα αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά, έτσι στο νεφελώδες, δεν φαίνεται να μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε για πολλούς και διάφορους λόγους καταπώς φαίνεται...
Γι' αυτό άλλωστε και υπάρχουν στον βαθμό που υπάρχουν...
Γι' αυτό και το σύνολο της κουβέντας στο νήμα αρθρώνεται όπως αρθρώνεται...
Τα περί κ και υ είναι απλώς άλλοθι...
Που και το άλλοθι στα "καθ' ημάς" μερικές φορές είναι φετιχιά γκουζγκούνικια μποθγουέιζ...

 

Καλά τα λες, αλλά όλα αυτά νομίζω πως ισχύουν και στην εκτός βδσμ ζωή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κάποιοι ή κάποιες άγονται και φέρονται από συντρόφους, χωρίς να υποπτεύονται καν το βδσμικό πρωτόκολλο.

Της κακής μας απόφασης για κάτι, της φταίει το βδσμ;.

 

Έστω ένας μέθυσος, κακοποιητικός πατέρας, εξαφανισμένος από πολλά χρόνια και με άγνωστη διεύθυνση κατοικίας.
Υποτακτική εγκαταλελειμμένη από τον προαναφερόμενο, παντρεύεται με Κυριαρχικό άνδρα ο οποίος υιοθετεί και τα παιδιά της.
Ο θετός πατέρας έχει βαρύνουσα άποψη στην ανατροφή των υιοθετημένων παιδιών του;
Η ιδιότητα του σαν Κυρίαρχος του στερεί το δικαίωμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος, που θα είχε αν ήταν vanilla;

 

Στην περίπτωση που Κ και υ δεν μένουν μαζί, δεν έχει καμία δουλειά να ανακατευτει ο Κ με τα παιδιά.
Στην περίπτωση όμως που μένουν μαζί, είναι αναπόφευκτο εφόσον αλληλεπιδρούν σαν οικογένεια, δεν είναι τουρίστας το Κ και είναι πολυ πιθανόν, ειδικά λόγο ιδιοσυγκρασίας.
Πιστεύω πως δεν γίνεται με κακή πρόθεση, κανείς δε θέλει να τραυματίσει ψυχικά ένα παιδί, ούτε πιστεύω πως έχει ανάγκη να επικυρώσει την Κυριαρχία του ασκώντας την πάνω στα παιδιά.
Συμφωνώ με την αντίδραση της @lara , κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αλλά διαφωνώ με την τιμωρία που της επιβλήθηκε από τον πρώην Κ της, όπως λέει και ο @Vakhos από κάτω "θα εκτιμούσα να ενεργούσε συμβουλευτικά και όχι επιβάλλοντας τη γνώμη του".
Εκεί λοιπόν είναι το κλειδί, στον τρόπο που λειτουργεί, άγεται και φέρεται.
Με το στανιό και αυθαίρετα δεν επιβάλεις τίποτα σε κανέναν και θα σε σιχτηρισουν κιόλας.
Ξαναλέω λοιπόν:
Σωστή επιλογή Κ και υ (όπου σωστή κρίνει ο καθένας βάση αυτού που είναι).
Σωστές βάσεις στη σχέση εξ αρχής όπως έγραψε ο @goodevil
Όταν και αν και εφόσον αποφασισουν να μείνουν μαζί και το υ έχει παιδιά γίνονται ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ, ο Κ δεν είναι μόνο ο μαμιάς της μαμάς , στην οικογένεια ΚΆΝΕΙΣ δεν έχει διακοσμητικό ρόλο, όλοι συμμετέχουν ενεργά, φυσικά και θα έχει λόγο ο Κ σε αυτήν, αλλά όσον αφορά τα παιδιά θα πρέπει οι όποιες απόψεις, γνώμες, νουθεσίες, κανόνες, συμβουλές, όπως θέτε πείτε το, να περνούν μέσα από το υ και ΌΧΙ απευθείας στα παιδιά και συμβουλευτικά, ΟΧΙ με μορφή διαταγής.
Αν αρχίσω να αναρωτιέμαι "τι παπαριες μου λέει τώρα αυτός, τι ξέρει από παιδιά, από πού κι ως πού" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, τότε ή έχω κάνει λάθος επιλογή Κ ή δεν είμαι έτοιμη να μείνω μαζί με αυτόν τον άνθρωπο ή δεν έχω ιδέα τι σημαίνει οικογένεια.

 

Στα σοβαρά τώρα, χωρίς αμφισβήτηση των προαναφερθέντων και χαρη οικονομίας του χρόνου επιτρέπονται τα πάντα μέχρι τη λεπτή γραμμή που εμπλέκεται η πρόνοια ή καλέσουν οι γείτονες το τμήμα ηθων - αν υπάρχει ακόμη.

Τα παιδιά μένουν για πολλούς λόγους στην απέξω και όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι απλά επικίνδυνος. Εκτός αν ξέρατε πως και με τι τη βγάζανε οι άνθρωποι που σας αναθρεψανε και αν συμμετείχατε ενεργά σε αυτό.

 

Με έπιασε η προκοπή και κάνοντας διάλειμμα για καφέ διαβάζω το νήμα-χιτάκι...
Χαίρομαι για τις νέες προσθήκες, τύφλα νάχει ο Ουγκό μπορεί και οι Δουμάδες...
Χαίρομαι για τις τοποθετήσεις επιπέδου "βλέπουμε Ανίτα Πάνια, καλέ τι κόσμος είναι αυτός, ενώ εμείς, βασικάααα αυτός είναι πολύ κάθαρμα κι αυτή δεν πάει πίσω" κλπ κλπ"...

(https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/eκτός-θέματος-και-άνευ-τίτλου.9652/page-1022#post-952339)

 

ωραία το είπες. βαρύνουσα άποψη. ναι, μπορεί να έχει. τον τελευταίο λόγο αμφιβάλω αν μπορεί να έχει. αλλά κι αν ακόμα έχει τον τελευταίο λόγο σε κάποια θέματα είναι μετά απο συμφωνία. του το παίρνουν πίσω δηλαδή ανά πάσα στιγμή. άσχετο αν είναι Κ η βανίλα...

 

Απαντώ αναφορικά με την συμβίωση ενός ζευγαριού Κ/υ, όπου το υ μέλος έχει παιδί-ά. Μιλώ για συμβίωση, όχι συγκατοίκηση του ζευγαριού. Ελπίζω η διαφοροποίηση να είναι κατανοητή. Στη περίπτωση της συγκατοίκησης, κατά την άποψη μου, μια τέτοια σχέση φλερτάρει έντονα με την καταστροφή ακόμη και αν τα μέρη έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Στην συμβίωση, ο/η Κ έχει αποφασίσει να αναλάβει ολόκληρη την υποτακτική, δηλαδή έχει αντιληφθεί ότι είναι με έναν άνθρωπο με παιδί-ά και όχι με έναν άνθρωπο που έχει και παιδί-ά. Ουσιαστικά έχει αποφασίσει ότι θα αναλάβει (εν μέρει ή καθ' ολοκληρίαν) γονεϊκό ρόλο, χωρίς να σημαίνει ότι θα ακυρωθεί ο ρόλος των δύο άλλων γονέων. Στην απάντησή μου, αφήνω έξω την περίπτωση που ο Κ, δεν ζει κάτω από την ίδια στέγη και μπορεί να έχει το ρόλο του Σύμβουλου προς την υ σχετικά με τα παιδιά της.

Σε αυτή την περίπτωση η ευόδωση μιας τέτοιας συνύπραξης κάτω από την ίδια στέγη, έγκειται κατ' αρχήν στην απόφαση, στην ωριμότητα, τους χειρισμούς του Κ. Ο τρόπος και ο ρυθμός με τον οποίο θα εισέλθει στην μονογονεϊκή οικογένεια, λαμβάνοντας υπ' όψιν την ηλικία, το φύλο, τις προσωπικότητες και τις ιδιαιτερότητες του-ων παιδιών, η παράλληλη ενδυνάμωση της ερωτικής σχέσης και δεσμού του ζευγαριού, είναι κάποιες από τις προκλήσεις. Τυχόν γονεϊκή εμπειρία του Κ, θα έλεγα ότι είναι πολύ σημαντική. Κατανοώ όλους τους φόβους του φυσικού γονέα, για τον 'ξένο', τον 'παρείσακτο' που εισέρχεται στον οικογενειακό μικρόκοσμό του. Στο βαθμό που η υ θα βλέπει τον Κ, ως '΄ξένο', ως 'απειλή' ως 'άσχετο΄, καλό είναι η σχέση να μείνει μακριά από τα παιδιά. Στο βαθμό που ο χρόνος, η ζωή και το ζευγάρι δικαιώνει τις επιλογές του, η οπτική του φυσικού γονέα σιγά σιγά μετακινείται, διαφοροποιείται και μπορεί κάποια στιγμή να δει και να ζήσει μια άλλη οικογένεια, που αποτελείται από τον Κ την ίδια και το-α παιδί-ά. Είναι δε προφανές, ότι ο λόγος του Κ (και ο λόγος που πέφτει στον Κ), αρχίζει να δείχνει φυσικός σε όλους, όσο περισσότερο αναλαμβάνει ευθύνη απέναντι στο παιδί-ά.

Γενικότερα μιλώντας η ζωή, οι σχέσεις δεν μένουν αμετακίνητες και αναλλοίωτες στο χρονο. Κάποια στιγμή ή θα βαθύνουν αργά και σταθερά ή θα λήξουν γιατί τα μέρη αρνήθηκαν να μετακινηθούν. Βιωματικά μιλώντας, όταν η ζωή δικαιώνει τις επιλογές σου, καλό είναι να τολμάς και να προχωράς σε δρόμους πιθανόν λίγο παράξενους και ανεξερεύνητους γιατί μπορεί να ανακαλύψεις όμορφα πράγματα και εμπειρίες . Και για να σας σοκάρω λίγο, ένα παιδί μπορεί να έχει περισσότερους από δύο γονείς και να λαμβάνει αγάπη από όλους, αφού ανάμεσα σε περισσότερους ανθρώπους η αγάπη πολλαπλασιάζεται και δεν επιμερίζεται.

 

Πως το γυρίζετε από δω, πως το στρίβετε από κει, τελικά το πάτε εκεί που θέλετε, ο καθένας βάζοντας και από μία διαφορετική παράμετρο, για να πει αυτό που θέλει τελικά..
Ναι, τα παιδιά μπορούν να υιοθετηθούν και τότε υπάρχει συνευθύνη, ναι, τα παιδιά μπορούν ν΄αγαπηθούν από όλους τους εμπλεκόμενους, αλλά άλλο είναι ο Κ να αναλαμβάνει κάποιες ευθύνες απέναντι στα παιδιά και άλλο να τα εντάσσει μέσα στο πλαίσιο επιρροής του, ως ακολούθημα του υ του.
Νομίζω πως έτσι τέθηκε το θέμα.
Σαν άνθρωποι όλοι θα εμπλακούν, θα αισθανθούν, θ΄αγαπήσουν, θα μαλώσουν, θα τσακωθούν κιόλας με τα παιδιά των συντρόφων τους, αυτό νόμιζα ότι ανήκει στα αυτονόητα.

 

Όχι βέβαια, να εδώ, απλά θα φάμε καμιά 50ριά σελίδες να συζητάμε για τα «πιασάρικα» αυτονόητα...

 

Δεν καταλάβατε τίποτε.

 

Μπορεί. Δεν διεκδικώ ούτε το αλάθητο, ούτε κανένα έπαθλο κατανόησης κρυφών προθέσεων, δεν είμαι η Πυθία, είναι σαφές αυτό.
Ενδεχομένως όμως, τόσο εσείς, όσο κάποιοι άλλοι που τοποθετήθηκαν να βάλατε τελικά, ακριβώς αυτές τις παραμέτρους και απλά να μην το βλέπετε.
Τελικά δεν μάς απαντάτε, θεωρείτε ότι ο Κ έχει a priori λόγο και δικαίωμα στην ανατροφή των παιδιών της υ, δικαιοδοσία που του δίνεται από το πλαίσιο της σχέσης? (Ανεξαρτήτως λοιπών αλληλεπιδράσεων)
'Ετσι για να το καταλάβω καλύτερα και να μην κάνω άσχετα -κατ΄εσάς- σχόλια.